رابطه احیاء قلبی تنفسی های انجام شده با ساعت های مراجعه بیمار به بخش اورژانس در بیمارستان تامین اجتماعی شهریار

با وجود گذشت نزدیک پنجاه سال از شروع عملیات احیای قلبی- ریوی، میزان زنده ماندن افراد همچنان ضعیف است. تحقیقات گذشته نشان داده که عوامل مختلفی بر عملیات احیا موثرند. این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین CPR های انجام شده با ساعات مراجعه بیمار به بخش اورژانس انجام شد.
این مطالعه همبستگی گذشته نگر روی پرونده بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان های تامین اجتماعی استان البرز از فروردین 88 تا فروردین 90 که تحت CPR قرار گرفته بودند انجام شد. 588 پرونده به روش سرشماری انتخاب شدند و داده ها به کمک یک فرم اطلاعاتی از پرونده های بیماران و دفاتر گزارش سوپروایزر استخراج شدند. یافته ها با آزمون مجذور کای و ضریب همبستگی اسپیرمن به وسیله نرم افزار SPSS 15 تحلیل شد.
به طور کلی 32% CPR ها موفق و 68% CPR ها ناموفق بود. بیشترین فراوانی عملیات CPR مربوط به ساعات 9 شب و 3 بامداد و کمترین فراوانی مربوط به ساعات اولیه بامداد بود. 5/25% CPR ها در شیفت صبح، 5/23% در شیفت عصر و 51% در شیفت شب رخ داده بود. بین شیفت کاری و نتیجه CPR رابطه معنی داری وجود نداشت (513/0=p)، همچنین رابطه ای بین ساعات تعویض شیفت تیم احیا و نتیجه CPR مشاهده نشد (462/0=p).
بین ساعات مراجعه بیمار و عملیات CPR رابطه ای وجود ندارد، اما پرداختن به سایر جوانب دخیل در امر CPR مثل ارتقای سطح مهارت کادر درمان، تشکیل تیم احیای متبحر، بازآموزی و به روزرساندن دانش و تکنیک های پزشکی و پرستاری می تواند در برنامه ریزی کاهش CPR های ناموفق مدنظر قرار گیرد.