مطالعه میزان بروز آسیت و صفات مربوطه در پنج سویه جوجه گوشتی

این آزمایش به منظور مقایسه میزان بروز آسیت و عملکرد سویه های تجارتی رایج جوجه گوشتی در ایران (راس، آربراکرز، کاب، لوهمن و آرین) و با استفاده از 400 قطعه پرنده شامل پنج سویه مذکور و در قالب طرح کاملا تصادفی و با چهار تکرار اجرا شد. جیره ها بر پایه کنجاله سویا و ذرت و نیز مطابق با نیازهای مندرج هر آمیخته در کاتالوگ های مربوطه تهیه و تنظیم گردید. در طی دوره پرورش لاشه پرنده های مرده باز شده و لاشه آنها از نظر اتساع و هیپرتروفی بطن راست قلب و آب آوردگی محوطه شکمی مورد بررسی و کالبد شکافی قرار گرفت تا تلفات ناشی از آسیت مشخص گردد و در پایان دوره پرورش (45 روزگی) همه تکرار ها در کلیه تیمارها بصورت گروهی وزن کشی شدند. در سن 28 و 45 روزگی برخلاف سن 42 روزگی، اختلاف معنی داری از نظر وزن زنده بین آمیخته های مختلف مشاهده نشد. خوراک مصرفی نیز در هیچ یک از دوره های پرورشی هیچ یک از سویه ها، معنی دار نشد. ضریب تبدیل غذایی در بین سویه ها تفاوت معنی دار داشت (05/0P<). بطوریکه کمترین ضریب تبدیل غذایی در کل دوره متعلق به سویه لوهمن بود که اختلاف آن تنها با آمیخته آرین معنی دار بود (05/0P<). تفاوت بین شاخص کارایی تولید در بین آمیخته ها، معنی دار شد(05/0P<). سویه های کاب و لوهمن دارای بهترین شاخص کارایی تولید بودند که بجز سویه راس با دو سویه دیگر اختلاف معنی داری داشتند. تا پایان آزمایش 7 درصد جوجه ها از علائم آسیت تلف شدند. در بین سویه های مورد آزمایش از نظر ابتلاء به آسیت تفاوت معنی داری دیده شد (05/0P<). نتایج نشان داد که بیشترین میزان تلفات آسیت مربوط به سویه های آرین و آربراکرز و کمترین میزان تلفات، مربوط به سویه های لوهمن و راس بود. اما تلفات در اثر عوامل دیگر به غیر از عارضه آسیت بین سویه ها معنی دار نبود.