بررسی ژنتیکی برخی از صفات تولیدی مرغان بومی استان فارس با استفاده از روش های آماری

در این تحقیق از رکوردهای مربوط به عملکرد مرغان بومی فارس که توسط مرکز اصلاح نژاد مرغ بومی این استان و در طی سالهای 1367 تا 1381 ثبت شده بود،استفاده شد. تفرق ژنهای عمده برای چهار صفت دارای اهمیت اقتصادی شامل سن بلوغ جنسی مرغان، وزن تخم مرغ، تعداد تخم مرغ و وزن بدن آزمون شد. برای آزمون تفرق چهار روش مختلف آماری شامل آزمون نرمالیته، آزمون فین، آزمون همگنی واریانس درون خانواده ها (بارتلت و لون) و شاخص ژن عمده، بکار برده شد. در ابتدا برای تخمین پارامترهای ژنتیکی از مدل حیوانی تک متغیره و روش REML استفاده شد. بنابراین وراثت پذیری و ارزش های اصلاحی برای تمام حیوانات محاسبه گردید. در مرحله دوم روش ارزیابی ژنتیکی چند صفتی برای چهار صفت اقتصادی مورد استفاده قرار گرفت و پارامترهای ژنتیکی و فنوتیپی محاسبه شد. برای محاسبه شاخص ژن عمده از برآوردهایBLUP استفاده شد. ابتدا در یک ارزیابی ژنتیکی تک صفتی با روشREML وراثت پذیری صفات محاسبه و سپس با استفاده از ارزش های اصلاحی پیش بینی شده (برای نتاج و والدین) شاخص های ژن عمده برای صفات مختلف محاسبه گردید. نتایج حاصل از روش شاخص ژن عمده نشان داد که هیچ ژن عمده در حال تفرق برای صفات مورد نظر در این جمعیت وجود ندارد. میزان وراثت پذیری سن بلوغ جنسی، وزن تخم مرغ، تعداد تخم مرغ و وزن بدن در مدل تک متغیره به ترتیب014/0±53/0، 014/0± 63/0، 014/0±33/0 و 016/0±53/0 بود. میزان وراثت پذیری سن بلوغ جنسی، وزن تخم مرغ، تعداد تخم مرغ و وزن بدن در مدل چند متغیره به ترتیب014/.±51/0، 013/0± 64/0، 014/0±33/0 و 014/0±54/0 بود.نتیجه گیری می شود اگرچه روش های آماری مختلف از روش های اولیه شناخت ژنهای عمده می باشد، لیکن این روش ها دقت لازم را نداشته و بهتر است از روش های دقیق تر استفاده شود.