تاثیر هایپوکسی تناوبی کوتاه مدت (IHE) بر عملکرد هوازی و بی هوازی مردان ورزشکار

هدف این تحقیق، تعیین تاثیر هایپوکسی تناوبی کوتاه مدت (IHE) در حالت استراحت برعملکرد هوازی و بی هوازی و تجمع لاکتات خون مردان ورزشکار بود. یکی از روش های تمرین هایپوکسی تنفس تکراری، دوره های متناوب کوتاه مدت هایپوکسی شدید (10%= PO2) و اکسیژن طبیعی برای بهبود ظرفیت هوازی و بی هوازی است. بدین منظور پژوهشی دوسوکور و کنترل شده، برای مطالعه آثار روش جدید«القای هایپوکسی تناوبی کوتاه مدت» استراحتی در فشار طبیعی طرح شد.
نمونه آماری این تحقیق 16 نفر از بازیکنان فوتسال لیگ دسته برتر کشور بودند. افراد مورد تحقیق در دو گروه 8 نفره قرار گرفتند. گروه هایپوکسی و کنترل به ترتیب با میانگین وزن3/5±31/70 و 34/2±05/70 کیلوگرم و سن 15/4 ± 13/26 و96/2 ± 5/22سال وحداکثر اکسیژن مصرفی 200/4 ± 75/50 و 98/2 ±90/ 51 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه بودند؛ هر دو گروه یک جلسه در روز و به مدت 30 جلسه در معرض شش دوره پنج دقیقه ای به صورت متناوب تنفس هایپوکسی (12% و 10% اکسیژن) و در گروه کنترل 21% و هوای عادی اتاق برای یک ساعت قرار گرفتند. آزمودنی ها در هفته، 5 الی 6 جلسه در تمرین ورزشی یا مسابقه شرکت می کردند. پیش و پس از برنامه اعمال شده، آزمون بروس و آزمون رست جهت اندازه گیری توان هوازی و بی هوازی انجام شد و غلظت لاکتات خون قبل از گرم کردن و در دقیقه پنجم بعد از آزمون رست اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها و مقایسه میانگین های بین گروهی و میان گروهی از طریق آزمون تی مستقل و وابسته نشان داد، با استفاده از برنامه IHE میانگین های حداکثر اکسیژن، حداکثر توان، میانگین توان بی هوازی و شاخص خستگی و تجمع لاکتات استراحت و فعالیت در بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت تنها میانگین حداقل توان در گروه هایپوکسی کاهش معنی دار داشت و در بین دو گروه نیز اختلاف معنی دار بود (025/0 p=). نتایج تحقیق نشان داد 30 جلسه هایپوکسی تناوبی کوتاه مدت شدید در حالت استراحت تاثیر معنی داری بر توان هوازی و بی هوازی ورزشکاران در فصل مسابقه ندارد.