استقلال اندام مجری در تکالیف پیچیده هماهنگی ترسیم دو دستی

مطالعه حاضر در صدد است که نشان دهد آیا تکلیف هماهنگی ترسیم دو دستی با تداخل فضایی زیاد، می تواند به آرایش جدید اندام مجری اعم از دگرسو یا همسو انتقال یابد؟ در آزمایش 1، برای بررسی انتقال بین دستی (انتقال اندام مجری دگرسو)، نخست آزمودنی ها (20 نفر، با دامنه سنی 25/1± 5/22)، تکلیف ترسیم دو دستی خط- ستاره (مثلا دست چپ ترسیم خط و دست راست ترسیم ستاره) را تمرین کردند و سپس آن را به الگوی معکوسش انتقال دادند. در آزمایش2، انتقال درون دستی (انتقال اندام مجری همسو) مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور آزمودنی ها (30نفر، با دامنه سنی 75/1± 20/23)، الگوی خط- ستاره را با ترکیب مفاصل شانه- آرنج تمرین کرده و آن را به الگوی ترکیب مفاصل مچ- انگشت یا برعکس، انتقال دادند. در هر دو آزمایش، اثرات اصلی گروه، دفعات اندازه گیری و زاویه جهت ترسیم معنی دار شد (p<0.05). همچنین اثر متقابل زاویه جهت ترسیم در دفعات اندازه گیری و اثر سه طرفه زاویه جهت ترسیم در دفعات اندازه گیری در گروه معنی دار شد (p<0.05). این حاکی از آن است که افراد توانسته اند تکلیف هماهنگی ترسیم دو دستی با تداخل فضایی بالا را بیاموزند. اثر اصلی وضعیت اجرا معنی دار نشد (p>0.05). از طرفی اثر متقابل وضعیت اجرا در دفعات اندازه گیری و اثر سه طرفه وضعیت اجرا در دفعات اندازه گیری در گروه معنی دار شد (p<0.05). این نتایج انتقال بین و درون عضوی مثبتی را نشان داد. از آن جا که اجرای تکلیف ترسیم خط- ستاره با عضو تمرین کرده به عضو تمرین نکرده انتقال یافت، مبین آن است که گسست فضایی آموخته شده، قابل انتقال به آرایش مختلف اندام مجری می باشد. فرض بر آن است که ماهیت بازنمایی تکلیف هماهنگی دو دستی آموخته شده، مستقل از اندام مجری باشد. این امر به طور کلی از فرضیه «استقلال اندام مجری» حمایت می کند.