ارتباط میان ساختار سازمانی و نوآوری کارشناسان ستادی سازمان تربیت بدنی ایران

هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین ساختار سازمانی و نوآوری کارشناسان ستادی سازمان تربیت بدنی کشور بود. جامعه آماری این تحقیق را کلیه کارشناسان ستادی سازمان تربیت بدنی تشکیل داد که 160 نفر از آنها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی بعنوان نمونه آماری این تحقیق انتخاب شده اند. روش تحقیق از نوع همبستگی و ابزار اندازهگیری شامل سه پرسشنامه ویژگی های فردی، پرسشنامه ساختار سازمانی رابینز (1987) و پرسشنامه استانداردشده نوآوری پاتچن و فیفر (1986) بود. اعتبار صوری و محتوایی ابزار به همت متخصصان بررسی شده و پایایی مربوط به پرسشنامه های ساختار سازمانی و نوآوری نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 0.78 و 0.73 بهدست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین ساختار سازمانی و نوآوری کارشناسان ستادی رابطه معنی داری وجود داشت (0.011 p=). بین پیچیدگی و نوآوری کارشناسان ستادی رابطه معنی داری مشاهده نشد (0.053 p=). بین رسمیت و نوآوری کارشناسان ستادی رابطه معنیدار وجود داشت (0.00 p=). بین تمرکز و نوآوری کارشناسان ستادی رابطه معنیدار وجود داشت (0.02 p=). بین سطح تحصیلات و نوآوری کارشناسان ستادی رابطه معنیدار وجود داشت و در نهایت، بین جنسیت و سابقه خدمت با نوآوری کارشناسان رابطه معنی داری مشاهده نشد. یافته های تحقیق بیانگر این است که دو مولفه رسمیت و تمرکز با نوآوری کارشناسان رابطه عکس دارد و جنسیت و میزان سابقه خدمت کارشناسان عاملی برای اولویتبندی یا گزینش آنها جهت کسب ایده های نو محسوب نمیشود.