مقایسه میزان جذب گرافت غضروف گوش به فرم خرد شده دارای پریکندریوم و بدون آن در خرگوش آزمایشگاهی

گرافت غضروف به طور شایع در جراحی ترمیمی و پلاستیک به عنوان اصلاح دفورمیتی های بدن به خصوص صورت بکار می رود. جذب غضروف پیوند شده یکی از مشکلات این روش است. خرد کردن و حفظ پریکندریوم ممکن است باعث نتایج بهتر بازسازی شود.
در این مطالعه از 28 نمونه غضروفی گوش خرگوش نر سفید نژاد نیوزلندی، با وزن تقریبی 2000-1500 گرم و سن 14-12 هفته استفاده شده است. پس از ایجاد بیهوشی عمومی به روش استاندارد در خرگوش ها، از یکی از گوش ها دو قطعه غضروف تهیه شد. در دوطرف خط وسط و در ناحیه پشت حیوان و عقب کتف ها دو برش در پوست ایجاد شد. سپس یک نمونه به همان شکل خرد شده و در یک حفره زیر جلدی در همان طرف کاشته شد. نمونه دوم غضروف گوش خرگوش قطعه قطعه شده ولی پریکندریوم در یک سمت غضروف حفظ گردید. این نمونه نیز در یک حفره زیر جلدی مشابه در طرف دیگر خرگوش قرار گرفت. پس از 3 ماه و پس از معدوم کردن حیوانات به طور استاندارد، دو نمونه از حفره های مزبور خارج و مجددا اندازه گیری شد. در پایان نتایج بر اساس توزین استاندارد غضروف ها مورد مقایسه قرار گرفت.
وزن ها در دو گروه مورد مطالعه (انجام پیوند غضروف با پریکندریوم و پیوند بدون پریکندریوم) ابتدای امر مورد توزین قرار گرفتند که تفاوت معنادار آماری نداشته اند (P-value=0.21). سپس نتایج در سه ماه پس از ترمیم مورد مقایسه قرار گرفت که وزن ها در گروه پیوند غضروف با پریکندریوم پس از سه ماه افزایش یافته و نسبت به گروه پیوند غضروف بدون پریکندریوم تفاوت معنادار آماری در سه ماه پس از ترمیم وجود داشته است (P-value=0.019). با این وجود بین وزن ابتدای پیوند و سه ماه پس از پیوند با آزمون Paired t-test در گروه پیوند غضروف با پریکندریوم (P-value=0.09) و گروه پیوند غضروف بدون پریکندریوم (P-value=0.19) تفاوت معنادار آماری وجود نداشته است.
غضروف کونکای خرد شده متصل به پریکندریوم، امکان شکل دادن و ثابت نمودن مجموعه را فراهم می سازد. این روش را می توان بعنوان پوشش در بینی های دارای پوست نازک و یا بعنوان گرافت برای بزرگ کردن دورسوم بکار گرفت. اگر قصد استفاده از کونکا برای بزرگ کردن ساختمان بینی را داشته باشیم، با این روش می توان غضروف ضعیف و ناهموار کونکا را به ابزاری کاراتر تبدیل نمود.