تاثیر درمان حمایتی و شناختی رفتاری بر سلامت روان و باورهای غیرمنطقی مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال اوتیسم

اختلال اوتیسم یکی از بیماری های گروه اختلالات فراگیر رشد می باشد که با تخریب پایدار در تعامل اجتماعی متقابل، تاخیر یا انحراف ارتباطی و الگوی ارتباطی کلیشه ای محدود، مشخص است. به خاطر مشکلات فراوان این کودکان، خانواده ها و به خصوص مادران، از تنش ها و فشارهای روانی زیادی رنج می برند. بنابراین، برنامه هایی جهت حمایت از خانواده و آموزش راهبردهای مقابله و حل مساله و تغییر باورهای غیرمنطقی والدین ضروری است.
هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی درمان حمایتی و شناختی رفتاری بر سلامت روان و باورهای غیرمنطقی مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال اوتیسم می باشد.
نمونه های این پژوهش متشکل از 20 نفر مادر بدون بیماری شدید اعصاب و روان است. آزمودنی ها به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (لیست انتظار) قرار گرفتند. پیش آزمون که شامل پرسش نامه سلامت روان و پرسش نامه باورهای غیرمنطقی جونز بود، بر روی دو گروه اجرا شد. سپس گروه آزمایش 10 جلسه، هر هفته دو ساعت گروه درمانی حمایتی و شناختی رفتاری دریافت کردند. از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد.
نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که گروه درمانی حمایتی و شناختی رفتاری توانسته است سلامت روان افراد گروه آزمایش را نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون ارتقاء دهد (001/0P<). تاثیر این شیوه درمانی بر نمرات باورهای غیرمنطقی در مرحله پس آزمون معنادار نبود.
مداخله حمایتی و شناختی رفتاری می تواند در بهبود روان مادران کودکان اوتیسم موثر باشد.