تعیین ابزارهای بالینی مناسب جهت تشخیص زود هنگام افراد در معرض خطر افتادن

واژه تعادل به توانایی حفظ مرکز ثقل بدن درون سطح اتکا اطلاق می شود که نیاز به فعالیت مداوم عضلات و وضعیت صحیح مفاصل دارد. هدف از مطالعه حاضر تعیین مناسب ترین ابزارهای بالینی ارزیابی تعادل نسبت به ابزارهای آزمایشگاهی بود.

در یک مطالعه مقطعی، تعداد 60 نفر (30 نفر60-20 سال و 30 نفر 75-60 سال) که توانایی ایستادن و راه رفتن به طور مستقل حداقل به-طول 7 متر را داشتند و مبتلا به هیچ گونه بیماری مزمنی نبودند، توسط دستگاه ارزیابی تعادل سنج بایودکس و ابزارهای ارزیابی بالینی برگ، دسترسی عملکردی، برخاستن و حرکت کردن و ابزار لانج، مورد بررسی قرار گرفتند.

آنالیز اطلاعات حاکی از همبستگی معنادار بالای ابزار ارزیابی بالینی تعادل دسترسی عملکردی در گروه سنی 40-20 سال (001/0P<) و ابزار برگ در گروه سنی 75- 60 سال (001/0P<) با ابزار ارزیابی آزمایشگاهی بایودکس بود. همچنین افزایش سن، سبب کاهش توانایی تعادل افراد در ابزارهای ارزیابی تعادل می گشت (001/0P<).

بر اساس یافته های تحقیق حاضر، بهترین آزمون بالینی ارزیابی تعادل برای جایگزینی آزمون های پرهزینه و پیچیده آزمایشگاهی، آزمون دسترسی عملکردی در جوانان و آزمون برگ در افراد مسن می باشد.