تفسیر وحی از منظر علامه طباطبائی

پدیده وحی، هم در مقام ثبوت و هم در مقام اثبات، یکی از پایه های اصیل ادیان توحیدی است. این پدیده با پیدایش تحولات علمی و معرفتی در دنیای امروز و شکل گیری و گسترش شاخه های نوین معرفتی، از منظرهای گوناگون مورد بحث و تحلیل واقع می شود. این مقاله بر آن است تا نظر علامه طباطبائی در این زمینه را جویا شود و در واقع، به این پرسش پاسخ دهد که پدیده وحی بر اساس نظام فکری علامه طباطبائی، چگونه تفسیر می شود؟
پاسخ مقاله به پرسش مذکور این است که اولا تلقی علامه از وحی به عنوان یک واقعه وجودی، به یک دسته مبانی وجودشناسی، معرفت شناسی و انسان شناسی، و در حقیقت، به نظام فکری او مبتنی است. ثانیا از منظر او، حقیقت وجودی وحی به دلیل اختصاصش به رابطه خاص میان خدا و فرشته وحی و نفس شریف پیامبر، از دسترس کامل علم حصولی ما به دور است.