ارائه نمونه هایی از آسیب های ناشی از جانداران سمی دریایی

دریا همچون سایر زیستگاه های کره زمین ماءمن طیف وسیعی از جانداران می باشد که هرکدام واجد خصوصیات و ویژگی های منحصر به فردی می باشند.آشنایی با این خصائص از اصول اولیه فعالیت گروه های دریایی به خصوص غواصان است.ضمن ورود به محدوده زیست هر جاندار آگاهی از مشکلات احتمالی، مانند: تهاجم، گزش، برق گرفتگی یا مسمومیت حائز اهمیت بوده و نقش مهمی در اجرای موفق ماموریت های محوله و حفظ سلامت نیروها ایفا می نماید. در طول زمان تلاش های زیادی برای شناخت رفتار ها و غرائز جانداران آبزی صورت گرفته است.
مطالعه حاضر مشتمل بر اطلاعات جمع آوری شده از مجموعه کتب و مقالات معتبر موجود در زمینه علوم دریایی است. این مقاله در نخستین همایش طب پیشگیری و بهداشت شناور های سطحی و زیر سطحی بندر عباس در سال 1389 ارائه گردیده است.
جانداران دریایی به دو دسته عمده سمی و غیرسمی تقسیم می گردند.جانداران سمی، مانند: مار دریایی، سفره ماهی، سنگ ماهی، کیسه تنان همچون عروس دریایی و فیسالیافیسالیس (جنگجوی پرتقالی)، چیرونکس (زنبور دریایی)، صدف مخروطی، توتیا و اختاپوس حلقه آبی برای دفاع در برابر دشمنان خود از توکسین های منحصر به فردی استفاده می کنند که با توجه به ماهیت، میزان، ترکیب شیمیایی و مکانیسم عمل توکسین در بدن انسان و وضعیت فیزیولوژیکی قربانی علایم بسیار متنوعی ایجاد می کنند. نشانه ها و علایم طیف وسیعی داشته و می تواند به صورت یک واکنش آلرژیک ساده با تابلوی بالینی اریتم، التهاب، اندوراسیون، سوزش و خارش تا واکنش آنافیلاکتیک و مرگ باشد.آلودگی قربانی با توکسین می تواند به صورت فعال (در قالب واکنش تهاجمی جاندار) یا به شکل غیر فعال (تصادفی) باشد.اکثر موارد تصادفی به دلیل عدم شناخت کافی فرد از مخاطرات جاندار دریایی حادث می گردد.پس لازم است راه های پیشگیری و درمان موارد احتمالی مسمومیت همواره مد نظر پرسنل درمانی باشد.شرح مبثوت مطالب یاد شده در مقاله قابل دسترسی می باشد.
با عنایت به اهمیت پیشگیری از مسمومیت های ناشی از گزیدگی فعال و غیر فعال جانداران آبزی و عواقب خطرناک آن، اطلاع از ویژگی های زیستی آنان و به کارگیری دستورالعمل های حفاظتی و بهداشتی برای گروه های دریانوردی به خصوص غواصان ضرورری به نظر می رسد.همچنین آگاهی از ماهیت توکسین ها، مکانیسم عمل آنها در بدن انسان، فیزیولوژی زیرسطحی، پیشگیری و درمان مصدومین از اهم مطالبی است که باید مد نظر کادر بهداشت و درمان نیروی دریایی (پزشکان، پرستاران و پزشکیاران وغیره) قرار گیرد.