پژوهش تجربی به منظور ارتقاء توسعه پایدار محیط و منظر بزرگراه شهری با رویکرد سبزراه و بر مبنای ترجیحات بصری استفاده کنندگان

گسترش نواحی شهری و زندگی شهرنشینی با توسعه شبکه سلسله مراتبی از بزرگراه ها همراه بوده است که در آن تردد بدون اتومبیل شخصی بیش از پیش دشوار می باشد. این امر در کنار عوامل دیگری همچون نگرانی های زیست محیطی و گسترش بی ضابطه شهرها، سبب شکل گیری نگرش هایی نو در شهرسازی و مدیریت شهری بر پایه توجه بیشتر به رابطه پیچیده انسان و محیط پیرامونش شده است. یکی از این نگرشها تشویق شهروندان به استفاده از امکانات حمل ونقل غیرموتوری در قالب پیاده روی، دوچرخه سواری و غیره است. شبکه های سبزراهی تجلی این نوع امکانات می باشند که از دهه 1860 میلادی شکل گرفته و اقبال به آنها در دهه های اخیر رشد فزاینده ای داشته است. این شبکه ها در عین حال که ارتباطات درون شهر و همچنین شهر و حومه را جهت تردد وسایل نقلیه مختلف برقرار می کنند،می توانند واجد کارکردهای تفریحی، تفرجی و اکولوژیکی نیز بوده و یک هویت متمایزکننده داشته باشند.این پژوهش پس از مرور و بررسی ادبیات علمی در زمینه سبزراه، اطلاعات مختلف موجود در ارتباط با منابع زیستی، فیزیکی و فرهنگی سایت را مورد تحلیل قرارداده است. در مرحله بعد ضمن طراحی پرسشنامه، از طریق مصاحبه علاوه بر شناسایی و طبقه بندی نیازها و ترجیحات بصری استفاده کنندگان به جمع آوری اطلاعات مربوطه در محل سایت پرداخته است. در نهایت پس از تجزیه و تحلیل، تلفیق و تولید داده های جدید، طرح راهبردی و راهکارهای آن را با توجه به اهداف تحقیق تدوین و ارائه نموده است. برهمین اساس این پژوهش با استفاده از ایده سبزراه ها، محیط و منظر بزرگرا ه های مورد مطالعه در جنوب شهر تهران)شهیدتندگویان و بهشت زهرا(را که واجد ویژگی های سبزراهی یعنی پیوستگی فضایی، ساختار خطی، امکان استفاده چندجانبه و مرتبط ساختن شهر و حومه می باشند، براساس ویژگی های کالبدی و ساختاری آن از یک سو و ترجیحات و مطلوبیت های بصری استفاده کنندگان از سوی دیگر، مورد تحلیل و سنجش قرارداده و مهم ترین راهبردها و راهکارهای ارتقاء منظر بزرگراهی بر پایه شکل گیری سبزراه و توجه به زیبایی منظره ای و کارکرد حاشیه مسیر را تدوین نموده است.