مطالعه تخصص یافتگی و دامنه میزبانی Wilsonomyces carpophilus، عامل لکه غربالی درختان میوه هسته دار و ارزیابی مقاومت نسبی برخی از ارقام هلو نسبت به آن

به منظور تعیین تخصص یافتگی و دامنه میزبانی جدایه های قارچ Wilsonomyces carpophilus، عامل لکه غربالی، تعدادی از نهال های بذری درختان میوه هسته دار شامل زردآلو، بادام، آلوچه، آلو، هلو، گیلاس و آلبالو، درختان میوه دانه دار (سیب، گلابی، زالزالک و ولیک) و گیاهان زینتی (رز، گل محمدی و نسترن) در شرایط گلخانه تحت آزمون های بیماری زایی قرار گرفتند. پنج جدایه از پنج میزبان مختلف (زردآلو، بادام، آلوچه، هلو و گیلاس) جهت بررسی تخصص یافتگی و دامنه میزبانی استفاده شد. آزمون بیماری زایی روی گیاهان مذکور در مرحله 10 برگی و با استفاده از سوسپانسیون اسپور با غلظت 105 کنیدی در هر میلی لیتر آب مقطر سترون و تحت شرایط دمایی C ̊2±20 و رطوبت نسبی بیش از 75 درصد انجام شد. نتایج نشان داد که تمامی نهال های بذری درختان میوه هسته دار در مقابل هر پنج جدایه حساس بودند و بین جدایه ها تخصص یافتگی میزبانی دیده نشد. به علاوه، روی برخی از برگ ها و سرشاخه های جوان گلابی و برگ های سیب و زالزالک بعد از چهار روز نشانه های بیماری به صورت لکه های قهوه ای کمرنگ تا تیره مشاهده گردید، اما لکه ها گسترش نیافته و ریزش نکردند و تا بعد از 20 روز هیچ اسپورودوکیومی روی این لکه ها تشکیل نشد. همچنین، نشانه ای روی ولیک و گیاهان زینتی مشاهده نگردید. به نظر می رسد که قارچ عامل بیماری محدود به درختان میوه هسته دار باشد. ظهور نشانه های بیماری روی میوه های بادام، آلوچه، آلو، هلو، شلیل و سرشاخه های زردآلو در شرایط طبیعی و نیز آلودگی سرشاخه های آلو، آلوچه و زردآلو در شرایط گلخانه و جداسازی عامل بیماری از این اندام ها برای اولین بار از ایران گزارش می گردد. مقاومت نسبی نه رقم هلو نسبت به سه جدایه قارچ W. carpophilus در طرح کاملا تصادفی در قالب فاکتوریل در سه تکرار و در شرایط گلخانه با دمای C ̊2 20 و رطوبت نسبی بیش از 75 درصد انجام شد. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین مقاومت نسبی ارقام هلو و بیماری زایی جدایه ها وجود دارد. رقم دیکسی رد حساس ترین و ارقام ردتاپ، اسپرینگ کرست و آلبرتای پیش رس مقاوم ترین ارقام بودند. ارقام انجیری، جی اچ هیل، آلبرتای دیررس و سان کرست متحمل ترین ارقام شناخته شدند.