مقایسه ی سطح پلاسمایی بتاناتریورتیک پپتید مغزی در بیماران دمانس عروقی و بیماران با سابقه ی سکته ی مغزی بدون دمانس

با توجه به افزایش روزافزون بیماری های عروقی به دلیل تغییرات سبک زندگی و همچنین بالا رفتن سن امید به زندگی و بالطبع افزایش بیماران مبتلا به انواع دمانس از جمله دمانس عروقی و مشکلات فراوان این بیماران از نظر کیفیت زندگی خود و اطرافیان، به نظر می رسد پیدا کردن مارکری برای تشخیص زودرس بیماری کاربردی است. همچنین نظر به این که افزایش بتاناتریورتیک پپتید (Beta natriuretic peptide یا BNP) در دمانس های عروقی به عنوان یک تست تشخیصی قابل اعتماد مطرح نشده است، بنابراین انجام این تحقیق در راستای بررسی پاراکلینیک و تشخیص زودرس دمانس عروقی ضروری بود.
این مطالعه یک مطالعه ی مقطعی بود که در سال 1390 در مرکز آموزشی درمانی الزهرا (س) اصفهان به انجام رسید. جامعه ی آماری مورد مطالعه شامل بیماران مبتلا به دمانس عروقی، بیماران مبتلا به سکته ی مغزی بدون دمانس و یک گروه افراد عادی به عنوان گروه شاهد بود. با گرفتن نمونه ی خون، سطح پلاسمایی BNP در هر سه گروه تعیین گردید. اطلاعات به دست آمده وارد رایانه شد و به وسیله ی نرم افزار SPSS مورد آنالیز آماری قرار گرفت.
میانگین سطح BNP در گروه شاهد، دمانس و سکته ی مغزی بدون دمانس به ترتیب 2/13 ± 71/24، 9 ± 08/83 و 4/12 ± 57/51 پیکوگرم در میلی لیتر بود و طبق آزمون One way ANOVA، میانگین سطح BNP در سه گروه مذکور اختلاف معنی داری داشت (001/0 > P).
با توجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه و مقایسه ی آن با مطالعات مشابه، به نظر می رسد که سطح پلاسمایی BNP ارزش پیش گویی کننده برای تشخیص زودرس دمانس عروقی داشته باشد. همچنین می توان از آن برای شناسایی افراد با سابقه ی بیماری های عروقی و سکته ی مغزی که در معرض خطر ابتلا به دمانس عروقی قرار دارند استفاده نمود.