نظریه اشاعه و دیپلماسی فرهنگی ایالات متحده در قرن 21

یکی از عناصر و مولفه های اصلی قدرت نرم یک واحد سیاسی در فضای عمومی و بین المللی میزان مقبولیت، پذیرش و مشروعیت بخشی به گفتمان آن واحد سیاسی از سوی مردم می باشد. در این بین ابزار دیپلماسی عمومی و صنایع فرهنگی بیشترین کاربرد را در انتقال، حاکم سازی، توسعه و تعمیق یک گفتمان در فضای عمومی و بین الاذهانی را داراست.
«نظریه پخش» یا «اشاعه» یکی از نظریه های رایج در باب چگونگی انتشار گفتمان ها، سبک زندگی، نوآوری ها و گسترش ایده ها و اندیشه ها و یکپارچه سازی آنهاست.
این تحقیق بر آن است که مبتنی بر گزارش انجمن سیاست صنایع فرهنگی، وابسته به «مرکز کنترل هنر، سرمایه گذاری و سیاست عمومی» دانشگاه رندربیلت ایالات متحده - که در پاییز سال 2005 صورت پذیرفته - در قالب «نظریه پخش» به تاریخچه، روش، ساختارها، موانع و نحوه اشاعه فرهنگ آمریکا در قالب دیپلماسی فرهنگی ایالات متحده در جهان و به ویژه پس از 11 سپتامبر در جهان اسلام بپردازد