بررسی شیوع عفونت های بیمارستانی ناشی از انتروباکترکلوآکه و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در نمونه های جدا شده از مراجعین به دو بیمارستان تهران

مصرف روزافزون آنتی بیوتیک های بتالاکتام در بالین از ابتدای دهه 1980 در درمان عفونت های مختلف باکتریایی منجر به افزایش ظهور مقاومت به این آنتی بیوتیک ها در بین انواع باکتری های جدا شده از بیماران گردیده است. به طوری که امروزه یکی از معضلات درمان عفونت های بیمارستانی ناشی از باکتری های مقاوم بالاخص انتروباکترکلوآکه به لحاظ وجود مقاومت متقاطع در این میکروارگانیسم ها و به دلیل تولید آنزیم های بتالاکتاماز وسیع الطیف می باشد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی انتروباکترکلوآکه های تولید کننده آنزیم بتالاکتاماز وسیع الطیف جدا شده از نمونه های مختلف عفونی ارسالی از دو بیمارستان میلاد و شهید مطهری تهران می باشد.
در مطالعه حاضر 101 انتروباکترکلوآکه از بهمن 1389 تا شهریور 1390 از بیمارستان های میلاد و شهید مطهری تهران جمع آوری گردید. پس از تایید گونه توسط آزمایش های استاندارد و اختصاصی میکروبیولوژی، تست حساسیت آنتی بیوتیکی طبق روش استاندارد CLSI و با استفاده از 13 آنتی بیوتیک انتخابی مصرفی در مطالعه حاضر انجام گرفت. هم چنین گونه های تولیدکننده آنزیم بتالاکتاماز وسیع الطیف با استفاده از روش دیسک ترکیبی به عنوان یک روش استاندارد تشخیص فنوتیپی جداسازی شدند.
نتایج حاصل از روش فنوتیپی نشان داد که 33 (33%) از گونه های انتروباکترکلوآکه جداسازی شده توانایی تولید آنزیم بتالاکتاماز وسیع الطیف را دارا بودند. 5% گونه های جدا شده به ایمی پنم نیز مقاوم بودند.
مطالعه حاضر نشان از مقاومت بالا به بتالاکتام های وسیع الطیف و هم چنین وجود پنج درصدی سوش های با مقاومت چندگانه (MDR) در بین انتروباکترکلوآکه های ایزوله شده دارد. این سویه ها تنها به کلستین حساس بودند. این نتایج می تواند زنگ خطری برای پزشکان جهت درمان عفونت های ناشی از انتروباکترکلوآکه های مقاوم به آنتی بیوتیک ها بالاخص گونه های تولیدکننده آنزیم بتالاکتاماز وسیع الطیف باشد.