ارزیابی عملکرد شبکه عصبی مصنوعی در پیش بینی تابش خورشیدی کل روزانه و مقایسه آن با نتایج مدل آنگستروم (مطالعه موردی: ایستگاه سینوپتیک تبریز)

تابش خورشیدی جهانی (GSR) یکی از پرکاربردترین کنش گرها در بسیاری از زمینه های مهندسی کشاورزی، هواشناسی و آب شناسی است. در این پژوهش، از یک مدل شبکه عصبی مصنوعی برای برآورد تابش خورشیدی کل رسیده استفاده شد و یافته های برآمده از آن با یافته های مدل آنگستروم به منزله یکی از فراگیر ترین روش های برآورد تابش خورشیدی مقایسه مورد سنجش قرار گرفت. برای این کار داده های روزانه برخی متغیرهای اقلیمی و هواشناسی بنیادین و نشان گذار بر تابش خورشیدی ایستگاه همدیدی (سینوپتیک) تبریز در دوره آماری 5 ساله (1380- 1384) درحکم پارامترهای درون داد شبکه عصبی به کار گرفته شد. دست آوردها نشان داد که اندازه RMSE، MBE و rبرای ساختار 1-11-9 برپایه الگوریتم آموزشی پخشیدگی به پس، یکی پس از دیگری، برابر 3/3 ژول بر سانتی متر مربع بر روز، 134 ژول بر سانتی متر مربع بر روز و 905/0 به دست آمد. روی هم رفته، سنجش دست آوردهای شبکه عصبی با دست آوردهای مدل آنگستروم و داده های دیده بانی شده، نشانگر برتری معنی دار مدل شبکه عصبی نسبت به روش آنگستروم است. لذا، برای برآورد تابش کل خورشیدی، روش پیشنهادی می تواند جایگزین درخوری برای روش هایی مانند مدل آنگستروم باشد.