تحلیل کارآیی مناطق شهرداری مشهد با استفاده از مدل تحلیل پوششی داده ها

در هزاره سوم میلادی، شهرها در خط مقدم توسعه ملی عمل مینمایند، بنابراین مدیریت شهری به منظور دستیابی به توسعه پایدار شهری نه تنها بایستی به ساختار، فرآیندها و گردش جریان اطلاعات توجه داشته باشد؛ بلکه بایستی سازمانی چابک و تیزرو، مشارکتی، پاسخگو، ساده و کوتاه طراحی نماید. همچنین مدیریت شهری همزمان نه تنها بایستی کار درست را مدنظر داشته باشد (کارآیی)، بلکه انجام درست کار را مدنظر قرار دهد (اثربخشی) و همچنین نه تنها کاهش هزینه را در واحد تولید کالا و خدمات مدنظر داشته باشد، بلکه به اثربخشی اقدامات مدیریتی یعنی دستیابی به اهداف نیز توجه داشته باشد.
در راستای دستیابی به اهداف فوق، روش های مختلفی برای بهبود بهرهوری و کارآیی توسط متخصصان ارایه شده است. روش تحلیل پوششی داده ها یکی از این موارد است که به جای برقراری رابطه بین یک و یا چند متغیر مستقل و یک متغیر وابسته، رابطه مجموعهای از متغیرهای مستقل و وابسته (ورودی و خروجی) را همزمان با یکدیگر به منظور سنجش کارآیی مدنظر قرار میدهد که با استفاده از سه 1. روش بازدهی ثابت نسبت به مقیاس؛ 2. روش بازدهی متغیر نسبت به مقیاس و 3. رتبه بندی مناطق با استفاده از روش کارآیی برتر (Super Efficiency) کارآیی 13 منطقه شهرداری مشهد با استفاده از 2 متغیره خروجی (Output) شامل درآمد و وسعت پروانه های ساختمانی به مترمربع و 4 متغیره ورودی (Input) شامل تراکم جمعیت، هزینه، تعداد پرسنل شهرداری و زباله تولیدی به ازاء 1000 نفر سنجیده است. نتایج نشان می دهد که مناطق 1، 2، 8، 9، 11، 12 و ثامن مناطق کارآ و مناطق 3، 4، 5، 6، 7 و 10 مناطق نا کارآ هستند. در انتها پیشنهادهایی مانند کاهش هزینه، کاهش پرسنل اداری، افزایش درآمد و افزایش میزان صدور پروانه های ساختمانی با توجه به موقعیت مناطق برای افزایش کارآیی آن ها پیشنهاد شده است.