مقایسه پاسخ درمانی مداوم بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن C با رژیم اینترفرون معمولی در مقابل پگیلیتد اینترفرون

درمان ترکیبی اینترفرون طولانی اثر(پگیلیتد) همراه با ریباورین، رژیم درمانی استاندارد هپاتیت مزمن C است. اما درمان با اینترفرون طولانی اثر همراه با ریباورین پر هزینه می باشد. ما مطالعه ای را جهت مقایسه پاسخ درمانی مداوم و هزینه این دو رژیم درمانی در کلینیک های فوق تخصصی گوارش شهر یزد انجام دادیم.
در این پژوهش شصت بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن C وارد مطالعه شدند. بیماران در دو گروه درمان، 30 بیمار با اینترفرون طولانی اثر)پگیلیتد) همراه با ریباورین و 30 بیمار با اینترفرون معمولی با ریباورین درمان شدند. بیماران با ژنوتیپ یک برای 48 هفته و با ژنوتیپ دو و سه، 24 هفته درمان شدند. همه بیماران 24 هفته پیگیری شدند. معیارهای خروج از مطالعه، شامل حاملگی، هپاتیت B، HIV و سیروز بود.
57 بیمار مرد و سه بیمار زن بودند. میانگین سنی 9/104/44 برای اینترفرون طولانی اثر و 9/126/38 برای گروه اینترفرون استاندارد بود.7/51 درصد بیماران ژنوتیپ a1، 7/36 درصد ژنوتیپ a3، 3/3 درصد ژنوتیپ b1 و 3/8 درصد ژنوتیپ تعیین نشده بود. 3/93 درصد در گروه تحت درمان با اینترفرون طولانی اثر و 90 درصد در گروه تحت درمان با اینترفرون معمولی پاسخ درمانی ویروسی پایدار داشتند(1Pvalue=). تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه از نظر پاسخ درمانی و عوارض جانبی وجود نداشت. برای یک دوره 6 ماه هزینه دارو بدون آزمایشات برای اینترفرون معمولی 000/240/3 ریال و در مورد اینترفرون طولانی اثر، 000/000/36 ریال بود که هزینه اینترفرون طولانی تر بسیار بالاست.
مطالعه ما پاسخ درمانی مداوم، قابل قبول و امیدوار کننده ایی را برای رژیم اینترفرون معمولی و ریباورین نشان داد.