رابطه بین مولفه های فراشناختی و نگرش های ناکارآمد در بیماران سرپایی مبتلا به اختلال خلق دو قطبی II

هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین فراشناخت و نگرش های ناکارآمد در بیماران مبتلا به اختلال خلق دوقطبی II می باشد.
در یک مطالعه مقطعی و بررسی پیامد، 36 بیمار(20 زن و 16 مرد) با تشخیص اختلال دو قطبی II قبل از ورود به چرخه درمان دارویی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و قبل از درمان دارویی اقدام به تکمیل پرسشنامه فراشناخت و مقیاس نگرش های ناکارآمد(DAS) کردند. تشخیص اختلال بر مبنای مصاحبه نیمه ساختار یافته بالینی بر مبنای DSM-IV (SCID-CV) صورت گرفت.
نتایج تحلیل ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که فراشناخت و مولفه های آن با نگرش های ناکارآمد رابطه مثبت و معناداری دارند(28/0=r، 05/0 >P). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که مولفه های باورهای منفی نسبت به کنترل ناپذیری و خطر و باور به نیاز به کنترل افکار به ترتیب پیش بینی کننده نگرش های ناکارآمد می باشد(29/0 و 35/0=R2، 05/0 >P). این دو مولفه بیشترین ارتباط مثبت و معنادار را با مولفه های تاثیرپذیری، آسیب پذیری و کمال گرایی در مقیاس نگرش های ناکارآمد نشان دادند. مولفه های باورهای مثبت درباره نگرانی، باورهای مربوط به اطمینان شناختی و باورهای مربوط به خودآگاهی شناختی در پیش بینی متغیر ملاک و مولفه های آن سهم معناداری نشان ندادند.
در مجموع نتایج این پژوهش بیان می کند که اختلال در سطوح بالاتر فراشناخت، نگرش های ناکارآمد بیماران مبتلا به اختلالات دوقطبی II را افزایش می دهد.