تمثیل رویا به مثابه نوعی ادبی

تمثیل رویا(Allegory of Dream) به گونه ای از داستان های تمثیلی اطلاق می شود که عناصری چون رویاگونی، حضور راهنما، سفر به جهان ماوراء، بازگشت به جهان بیداری و بازگویی داستان سفر، به شکل قراردادی در آنها تکرار می شود.
در این نوع داستان ها، «قهرمان» برانگیخته می شود تا با ورود به عالم رویاگون فراتر از بیداری، به حقیقت یا پاسخ پرسشی دست یابد و درحالی که رازآموخته شده است به عالم بیداری بازگردد. در این سفر رازآموزانه یا روحانی، «راهنما» وی را همراهی می کند. قهرمان پس از برخورد با ضدقهرمانان و از سر گذراندن آزمون های دشوار به حقیقتی دست می یابد، به جهان بیداری باز می گردد و داستانش را برای مخاطبان روایت می کند.
در این نوشته برآنیم با بررسی ساختار و کارکردهای بیش از بیست روایت از سفرهای رویاگون در جهان مردگان، در گستره زمان و مکان گوناگون کارکردهای این نوع روایت را استخراج و مقایسه و در نهایت نظریه «تمثیل رویا به مثابه نوعی ادبی» را ارائه کنیم.