اثر سطوح مختلف پروتئین جیره غذایی و زمان غذادهی بر تولید آلاینده های نیتروژنی در یک سازگان نیمه بسته پرورش ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)

در این آزمایش اثر کاهش درصد پروتئین جیره در یک وعده غذایی بر تولید آلاینده های نیتروژنی توسط ماهی قزل آلای رنگین کمان در یک سازگان نیمه بسته مورد بررسی قرار گرفت. بر این اساس جیره غذایی (آ) با سطح پروتئین 5/41 درصد و جیره غذایی (ب) با سطح پروتئین 5/36 درصد فرموله و در دو وعده غذایی صبح و عصر، در قالب چهار تیمار غذایی به ماهیان ارائه شد. تیمار 1 (آ،آ)، در هر دو وعده غذایی جیره غذایی (آ) را دریافت کرد، تیمار 2 (آ،ب)، در وعده غذایی صبح جیره غذایی (آ) و در وعده غذایی عصر جیره غذایی (ب) و تیمار 3 (ب،آ)، در وعده غذایی صبح جیره غذایی (ب) و در وعده غذایی عصر جیره غذایی (آ) و تیمار 4 (ب،ب)، در هر دو وعده غذایی جیره غذایی (ب) را دریافت نمودند. کاهش پروتئین خام جیره غذایی از تیمار 1 به تیمار 4، با نتایج مطلوبی از نظر میزان رشد، FCR و بقاء همراه نبود اما در کاهش تولید آلاینده های نیتروژنی موثر بود. در کلیه تیمارها بین میزان مصرف نیتروژن و تولید آلاینده های نیتروژنی همبستگی معنی داری مشاهده شد (05/0>P؛ 81/0= r). کاهش میزان پروتئین در یک وعده غذایی در تیمارهای 2 و 3، اختلاف معنی داری را از نظر میزان رشد و FCR با تیمار 1 نشان نداد. بااین حال تیمار 3 در مقایسه با تیمار 2 آلاینده های نیتروژنی کمتری تولید نمود (05/0>P).