بازخوانی تجربه مدرنیته روستایی در ایران (مطالعه موردی: روستاهای استان مرکزی)

طرح مسئله: امروزه در نتیجه گسترش رسانه ها و نهادهای مدرن، دامنه مدرنیته و تجربه حیات اجتماعی ناشی از آن نه تنها قلمروهای شهری، که قلمروها و بسترهای روستایی را نیز درنوردیده است. روستاها و روستائیان نیز به مانند شهرها و شهری ها، حیات اجتماعی مدرنی را تجربه می کنند که با حیات چند دهه پیش متفاوت است.
روش تحقیق، پیمایش با رویکردهای توصیفی و تحلیلی بوده است. جامعه آماری تحقیق، سرپرست های خانوار اعم از زن و مرد ساکن در روستاهای 10 شهرستان استان مرکزی می باشند که از بین آن ها، براساس فرمول کوکران، 1121 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند.
مدرنیته روستایی در استان مرکزی نشان از رفاه نامتوازن روستایی (پس افتادگی رفاه اقتصادی و فرهنگی از رفاه اجتماعی)، میزان بالای مهاجرت، وابستگی مفرط به دولت، عمل کرد ضعیف رسانه ها اعم از صدا و سیما و مطبوعات، و عمل کرد ضعیف نهادهای دولتی مدرن اعم از شوراهای اسلامی روستایی و تعاونی های روستایی و کشاورزی داشت.
عدم جامعیت تجربه مدرنیته توسط جامعه روستایی استان مرکزی موجب ناتمامی پروژه مدرنیته و در نهایت بروز پدیده مدرنیته نامتوازن در این روستاها شده که با توجه به فراهم نبودن زمینه های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی آن، شاهد شکل گیری و تداوم مشکلات اجتماعی متعددی در روستاها هستیم.