بررسی کیفیت آموزش بالینی در پرستاری

ناهماهنگی احتمالی کیفیت آموزش پرستاری و روش ارائه خدمات بهداشتی- درمانی پس از فراغت از تحصیل و نیز وجود مشکلات متعدد در رسیدن به اهداف آموزش بالینی، پژوهشگر را به انجام پژوهش حاضر با عنوان بررسی کیفیت آموزش بالینی در پرستاری و همچنین مشکلات و موانع موجود در این زمینه برانگیخت.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی بود که در آن 90 نفر (دانشجو، مربی بالینی و پرستار شاغل) شرکت داشتند. ابزار گردآوری داده ها سه پرسش نامه محقق ساخته بود.
نتایج این پژوهش نشان داد کیفیت آموزش بالینی از دیدگاه اکثر دانشجویان (3/73 درصد) در سطح ضعیف و برای اکثر مربیان (7/86 درصد) در سطح متوسط می باشد. آزمون آماری کای مربع اختلاف معناداری بین دیدگاه این دو گروه نشان می دهد. در مورد موانع موجود در رسیدن به اهداف آموزش بالینی، 100 درصد گروه دانشجویان، نارسایی های مربوط به مربی را ذکر کرده اند. 6/96 درصد مربیان نارسایی در برنامه ریزی آموزشی و عوامل محیطی را از موانع دستیابی به اهداف آموزش بالینی دانسته اند. همچنین 100 درصد کارکنان پرستاری به عواملی از جمله عدم آشنا کردن دانشجویان پرستاری با اهداف آموزشی اشاره داشته اند.
برای بهبود کیفیت آموزش بالینی در پرستاری توصیه می شود که بین مربی بالینی، کارکنان پرستاری، سرپرستاران، سوپروایزرهای آموزشی، مدیران پرستاری و برنامه ریزان آموزش درپرستاری هماهنگی لازم انجام شود.