زندگی مطلوب روستایی با تاکید بر بهزیستی اجتماع روستایی

منظور از زندگی مطلوب در مقاله حاضر، تلفیقی از چهار مولفه بهزیستی، اجتماع محلی سالم، سرزندگی و قابلیت زیست در یک اجتماع روستایی است. در عین حال، موضوع مهم و مورد تاکید در مقاله حاضر، بهزیستی اجتماع روستایی است که سایر مولفه های مورد بحث زندگی مطلوب روستایی را نیز شامل می شود. در این چشم انداز، چنین بحث می شود که محل زندگی (اجتماع روستایی) و خود زندگی فرد، چقدر از بهزیستی برخوردار است. در مقاله حاضر، ابتدا بهزیستی و بهزیستی اجتماع روستایی تعریف و تشریح شده است. سپس رویکردهای تحلیلی و سنجشی آنها مورد بحث قرار گرفته است تا شاخص ها، ابعاد و سنجه های بهزیستی اجتماع روستایی مشخص شوند. بخش نهایی مقاله حاضر نیز دو قسمت را شامل می شود. در قسمت اول، با توجه به رویکردهای تحلیلی و سنجشی مورد بحث، مدلی برای بررسی و سنجش بهزیستی روستایی تدوین شده است که شاخص ها و متغیرهای بهزیستی را در دو سطح فردی و اجتماع محلی (روستایی) شامل می شود. علاوه بر این، همه شاخص ها در سطح فردی و اجتماع محلی، در سه بعد کلی اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی و بهداشتی جای گرفته اند. در قسمت دوم نیز برخی شاخص های بهزیستی در مناطق شهری و روستایی ایران مورد بررسی قرار گرفته است. این مقایسه نشان می دهد که میزان بهزیستی در جامعه روستایی ایران، کمتر از جامعه شهری است و این از عواملی است که موجب می شود مناطق روستایی، از جذابیت های لازم برای افراد برخوردار نباشند. در نهایت، این موضوع می تواند خطری برای پایداری و ماندگاری روستایی در ایران باشد.