بررسی فاکتورهای موثر بر انجام فعالیت فیزیکی منظم در بین پرسنل فوریت های پزشکی استان همدان با بهره گیری از مدل اعتقاد بهداشتی

در حال حاضر با توجه به ماشینی شدن شیوه زندگی و کاهش تحرک و فعالیت فیزیکی بیماری های غیر واگیر در حال افزایش است. در این بین پرستاران و پرسنل فوریت های پزشکی از جمله افرادی هستند که به واسطه شغل پراسترس خود و شیفت های کاری فشرده فعالیت فیزیکی کافی ندارند. این مطالعه با هدف بررسی فاکتورهای موثر بر فعالیت فیزیکی منظم در بین پرسنل فوریت های پزشکی استان همدان با بهره گیری از مدل اعتقاد بهداشتی انجام شد.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی بود که بر روی پرسنل فوریت های پزشکی استان همدان انجام گرفت. نحوه انجام مطالعه بدین شرح بود که ابتدا کلیه پرسنل استخدامی رسمی و پیمانی پایگاه های اور‍ژانس استان همدان برای مطالعه انتخاب شدند که تعداد آنان 102 نفر بود. سپس پرسش نامه طراحی شده بر مبنای مدل اعتقاد بهداشتی و پرسش نامه فعالیت فیزیکی (IPAQ) در اختیار آنان قرار داده شد. کلیه تجزیه و تحلیل های این پژوهش به وسیله ورود داده ها به برنامه SPSS انجام گرفت.
در این مطالعه 5/73 درصد از افراد فعالیت جسمانی ضعیف داشتند. همچنین نتایج نشان داد که بین خودکارامدی ورزش و فعالیت فیزیکی منظم رابطه معنی دار آماری وجود دارد (036/0 = P). بین فواید و موانع درک شده با خودکارامدی ورزش نیز رابطه معنی دار آماری وجود دارد (001/0 = P). اما بین فواید و موانع درک شده با انجام فعالیت فیزیکی رابطه معنی داری یافت نشد.
با توجه به یافته های پژوهش، بیشتر پرسنل فعالیت جسمانی کافی ندارند، از این رو با تقویت خودکارامدی ورزش و از طرفی ارتقای آگاهی و دانش آنان در مورد فواید و موانع ورزش باید زمینه انجام فعالیت فیزیکی منظم را به ویژه در محیط کار افزایش داد.