بررسی میزان آلودگی صدا و اثرات آزاردهندگی آن در بیمارستان های شهر همدان

بیمارستان به عنوان محیط ارایه خدمات درمانی، تحت تاثیر منابع آلودگی صدا قرار دارد که می تواند از جنبه بهداشتی و آسایشی بر بیماران و کارکنان تاثیر منفی داشته باشد. علاوه بر نیاز کارکنان به محیطی آرام برای خدمت دهی مطلوب، توجه به آسایش بیماران در زمان بستری در روند بهبود بیماری آنان بسیار حایز اهمیت است. هدف این مطالعه بررسی میزان آلودگی صدا در بخش های مختلف بیمارستان و تعیین میزان آزار صوتی در بین کارکنان آن بود.

تراز معادل فشار صوت در طول روز در 302 ایستگاه تعیین شده در بخش های مختلف و محوطه 8 بیمارستان شهر همدان با استفاده از دستگاه صداسنج 1358-TES اندازه گیری گردید. همچنین پرسش نامه استاندارد شده ای با ضریب پایایی 991/0 جهت بررسی میزان شیوع آزار صوتی در بین 186 نفر از کارکنان توزیع و تکمیل گردید.

میانگین تراز معادل فشار صوت در فضای داخل و خارج بیمارستان ها به ترتیب برابر با dB(A) 8/55 و dB(A) 2/56 بود و در داخل بیمارستان های آموزشی و غیر آموزشی، به ترتیب برابر با dB(A)57 و dB(A)54 بود. به صورت کلی 17 درصد کارکنان احساس آزار صوتی خفیف، 22 درصد آزار صوتی متوسط، 16 درصد آزار صوتی شدید و 45 درصد آزار صوتی بسیار شدید داشتند. علاوه بر این میزان آزار صوتی در زنان 10 درصد بیشتر از مردان تعیین گردید.

با توجه به حدود مجاز استاندارد صدای کشور در بیمارستان، وجود آلودگی صدا در بیمارستان های مورد مطالعه آشکار است. بر این اساس افزایش آگاهی کارکنان و مسوولین بیمارستان ها و جامعه نسبت به اهمیت پایین نگاه داشتن سطح صدا، بهسازی محیط بیمارستان و یا تغییر مکان و نوسازی از پیشنهادهای این مطالعه بود.