پشتیبانی: ۰۲۱۹۱۰۹۰۸۹۱
support@magiran.com
تاریخ چاپ: ۱۴۰۴/۰۴/۱۹
این مقاله در «بانک اطلاعات نشریات کشور» به نشانی magiran.com/p2553204
نمایه شده است. برای مطالعه متن آن به سایت مراجعه کنید.
بررسی سمیت سلولی داربست نانوکامپوزیتی پلی هیدروکسی بوتیرات/کیتوسان/بیوگلاس روی سلول های شبه استئوبلاست انسان (رده سلولی SAOS-۲)
نویسنده(گان): بتول هاشمی بنی*، مریم خروشی، سعید کرباسی، فریبا حیدری، محمدرضا فروغی

چکیده:

مقدمه

در مهندسی بافت، یک ماده متخلخل به عنوان ماتریکس خارج سلولی یا داربست برای رشد سلول ها تهیه شده و سپس عوامل رشد روی آن ها قرار می گیرند و ارزیابی سمیت داربست های تهیه شده ضرورت دارد لذا در این مطالعه سمیت سلولی داربست نانوکامپوزیتی پلی هیدروکسی بوتیرات/کیتوسان/بیوگلاس بر سلول های شبه استیوبلاست انسان (رده ی سلولی SAOS-۲) مورد بررسی قرار گرفت.

مواد و روش ها

این مطالعه از نوع تجربی– آزمایشگاهی بوده و در سال های ۱۳۹۶-۱۳۹۷ در دانشکده ی دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. داربست نانوکامپوزیتی پلی هیدروکسی بوتیرات/ کیتوسان/ بیوگلاس به روش الکتروریسی تهیه گردید. بررسی مورفولوژی و پراکندگی قطر نانوالیاف و شناسایی نانوذرات بیوگلاس در ساختار الیاف با روش SEM انجام گرفت. در روزهای ۳، ۵، ۷ بقاء سلول ها از طریق MTT assay بررسی گردید. در این مطالعه روش آنالیز آماری واریانس یک طرفه Kruskal-wallis مورد استفاده قرارگرفت.

یافته ها

 نتایج تصاویر میکروسکوپ الکترونی نشان دادکه الیاف داربست ساختاری کاملا متخلخل وبدون هیچ گونه بید داشته و یکنواختی الیاف مشخص است. به علاوه در داربست پلی هیدروکسی بوتیرات/کیتوسان/ نانوذرات بیوگلاس در مقایسه با گروه های بدون بیوگلاس با افزایش زمان کشت بقاء و تکثیر سلولی افزایش داشته است (۰/۰۵ ≥ p value).

نتیجه گیری

 داربست پلی هیدروکسی بوتیرات/ کیتوسان/ نانوذرات بیوگلاس بر سلول های رده شبه استیوبلاست تاثیر سمی ندارد و می تواند به عنوان کاندید مناسبی جهت کاربرد در مهندسی بافت مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژگان: هیدروکسی بوتیرات، بیوگلاس، کیتوسان، استئوبلاست، سمیت سلولی
نوع مقاله: مقاله پژوهشی/اصیل
زبان: فارسی
انتشار در: مجله دانشکده دندان پزشکی اصفهان، سال هجدهم شماره ۴ (پیاپی ۸۱، زمستان ۱۴۰۱)
صفحات: ۴۲۳ -۴۳۰
نسخه الکترونیکی: متن این مقاله در سایت مگیران قابل مطالعه است.
Cytotoxicity Effects of Polyhydroxybutyrate/Chitosan/Bioglass Nanocomposite Scaffolds on Human Osteoblast-like Cells (SAOS-2 Cells)
Author(s): Batool Hashemi-Beni *، Maryam Khoroushi، Saeed Karbasi، Fariba Heidari، Mohamad Reza Foroughi

Abstract:

Introduction

In tissue engineering, a porous material is applied as the extracellular matrix or scaffold for cell growth. Then growth factors are added to this scaffold whose cytotoxicity must be assessed. In this study, the cytotoxicity effects of polyhydroxybutyrate/chitosan/bioglass nanocomposite scaffolds on human osteoblast-like cells (SAOS-2 cells) are explored.

Materials and Methods

This study was experimental and was done in Isfahan Dental School. The polyhydroxybutyrate/chitosan/bioglass nanocomposite scaffold was fabricated using the electrospinning method. Scanning Electron Microscopy (SEM) analysis was used to evaluate the morphological characteristics of the nanofibers and their diameter distribution. Additionally, bioglass nanoparticles in the fibers were identified via SEM. The MTT assay was performed to assess cell viability after 3, 5, and 7 days. The collected data were analyzed using SPSS 20.0 through statistical tests including Kruskal-Wallis test (p value ≤ 0.05).

Results

According to SEM images, the scaffold fibers were fully porous and no beads were observed. Furthermore, the polyhydroxybutyrate/chitosan/bioglass scaffold showed greater cell viability and proliferation compared to the groups lacking bioglass.

Conclusion

The polyhydroxybutyrate/chitosan/bioglass scaffold has no cytotoxic effect on osteoblast– like cells.

Keywords: Hydroxybutyrate، Bioglass، Chitosan، Osteoblast، Cytotoxicity
Article Type: Research/Original Article
Language: Persian
Published: Journal of Isfahan Dental School, Volume:18 Issue: 4, 2023
Pages: 423 -430
Full text: PDF is available on the website.