فهرست مطالب

مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 346 (هفته دوم مهر 1394)

  • تاریخ انتشار: 1394/07/10
  • تعداد عناوین: 5
|
  • مقاله پژوهشی
  • تاثیر عصاره ی آبی کندر بر ساختار بافت بیضه و تغییرات هورمونی محور هیپوفیز- بیضه به دنبال تیمار با سم ارگانوکلره ی آندوسولفان در موش صحرایی نر نابالغ
    زهرا عسکریان مطلق، جمشید محمدی*، مختار مختاری صفحه 1
    مقدمه

    سم ارگانوکلره ی آندوسولفان باعث کاهش توانایی تولید مثل می شود. در طب سنتی، از گیاهان دارویی جهت درمان ناباروری استفاده شده است. کندر گیاهی است که برای درمان بیماری های مختلف مورد استفاده قرار گرفته است. هدف این تحقیق، بررسی اثرات عصاره ی آبی کندر بر کیفیت اسپرم و تغییرات هورمونی محور هیپوفیز- بیضه به دنبال تیمار با سم ارگانوکلره ی آندوسولفان بود.

    روش ها

    40 سر موش صحرایی نر نابالغ به طور تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند. گروه شاهد آب مقطر، گروه تجربی 1، 500 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره ی آبی کندر به مدت چهار هفته، گروه تجربی 2 10 میلی گرم بر کیلوگرم سم آندوسولفان به مدت دو هفته و گروه تجربی 3 و 4، دو هفته ی اول 10 میلی گرم بر کیلوگرم سم آندوسولفان و سپس، چهار هفته 250 و 500 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره ی آبی کندر دریافت کردند. تجویز عصاره ی روزانه و اندوسولفان هر سه روز یک بار و به روش خوراکی انجام گرفت. در انتهای دوره ی آزمایش، جهت اندازه گیری سطح سرمی هورمون های تستوسترون، (LH (Luteinizing hormone و (FSH (Follicle-stimulating hormone، نمونه ی خونی از قلب حیوان گرفته شد. سپس، بیضه های حیوانات را در محلول فرمالین 10 درصد نگهداری کردیم. بعد از تثبیت بیضه ها و تهیه ی مقاطع 5 میکرومتری، به روش هماتوکسلین- ائوزین رنگ آمیزی انجام شد.

    یافته ها

    تجویز عصاره ی آبی کندر سبب افزایش معنی دار قطر اپی تلیوم زایا، لوله ی اسپرم ساز، هورمون تستوسترون و FSH در گروه تجربی 4 نسبت به گروه تجربی 2 گردید (05/ 0 > P). همچنین، تعداد سلول های اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت، سرتولی و لیدیگ در گروه های تجربی 3 و 4 در مقایسه با گروه تجربی 2 دارای افزایش معنی داری بود (05/ 0 > P).

    نتیجه گیری

    احتمال می رود، تجویز عصاره ی آبی کندر بتواند با کاهش تاثیر سم ارگانوکلره ی آندوسولفان، فعالیت محور هیپوفیز- بیضه را افزایش دهد و سبب بهبود ساختار بافت بیضه گردد.

    کلیدواژگان: کندر، بیضه، هیپوفیز، آندوسولفان
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی وضعیت ناراحتی های اسکلتی- عضلانی و ارتباط آن با شاخص های ارگونومیک محیط کار در کاربران کامپیوتر بخش های اداری بیمارستان الزهرای (س) اصفهان
    بابک وحدت پور، مریم بزرگی، محمدرضا طاهری صفحه 2
    مقدمه
    مشاغل اداری بیمارستان ها از جمله مشاغلی هستند که اختلالات اسکلتی- عضلانی در آن ها شیوع بالایی دارد. این اختلالات با عوامل خطر ارگونومیک متعددی شامل تناسب شغلی، حرکات تکراری، فشارهای تماسی و وضعیت های نامناسب بدنی ارتباط دارند. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت ناراحتی های اسکلتی- عضلانی در کاربران کامپیوتر واحدهای اداری بیمارستان الزهرای (س) اصفهان انجام شد.
    روش ها
    این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی بود و بر روی 71 نفر از کاربران کامپیوتر بیمارستان انتخاب شده به روش تصادفی سیستماتیک انجام شد. جهت تعیین شاخص های ارگونومیک، از روش ارزیابی سریع تنش اداری (ROSA یا Rapid Office Strain Assessment) و جهت بررسی وضعیت ناراحتی های اسکلتی- عضلانی از پرسشنامه ی (CMDQ (Cornell Musculoskeletal Discomfort Questionnaire استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های Spearman و Pearson انجام گرفت.
    یافته ها
    به ترتیب نواحی گردن، قسمت تحتانی پشت و شانه بیشترین میزان شیوع ناراحتی های اسکلتی- عضلانی را در بین کارکنان اداری بیمارستان در بر داشت. در 2/ 97 درصد از افراد، نمره ی ROSA بیشتر از 5 و در سطح خطر بالا بود. ضریب همبستگی Spearman نشان داد که نمره ی نهایی ROSA با شدت ناراحتی های اسکلتی- عضلانی در اندام های فوقانی شامل بازو، ساعد و مچ دست، رابطه ی مستقیم داشت (05 /0 > P) ولی با بقیه ی مناطق، رابطه ی معنی داری وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    با توجه به این که درصد بسیار بالایی از افراد، مطابق با ارزیابی سریع تنش اداری، در معرض خطر ناراحتی های اسکلتی- عضلانی قرار دارند، لازم است هر چه سریع تر مداخلات ارگونومیک مناسب انجام گردد.
    کلیدواژگان: ناراحتی های اسکلتی عضلانی، ارزیابی سریع تنش اداری (ROSA)، مداخلات ارگونومیک
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی پیوستگی ژنتیک لوکوس DFNB63 در خانواده های دچار ناشنوایی غیرسندرمی اتوزوم مغلوب در استان های همدان و کهکیلویه و بویراحمد
    پریا علی پور، محمد امین طباطبایی فر، سمیه رئیسی، نجمه فتاحی، اعظم پوراحمدیان، مرتضی هاشم زاده چالشتری صفحه 3
    مقدمه
    ناشنوایی یک اختلال حسی- عصبی است و یکی از شایع ترین نقص های مادرزادی می باشد که دارای بروز یک در هزار در بین نوزادان می باشد. مطالعات نشان داده است که پنجاه درصد موارد ناشنوایی، دارای علل ژنتیک و پنجاه درصد باقی مانده، دارای علل محیطی و ناشناخته است؛ قابل ذکر است که این نقص، بسیار ناهمگن می باشد. ناشنوایی در حدود 70 درصد موارد، غیرسندرمی است و تنها نقص موجود در بیمار می باشد؛ حدود 80 درصد این گونه ناشنوایی، به صورت اتوزوم مغلوب به ارث می رسد (ناشنوایی غیرسندرمی اتوزوم مغلوب). در این تحقیق، به بررسی نقش لوکوس DFNB63 (در ژن LRTOMT) در خانواده های دچار ناشنوایی غیرسندرمی اتوزوم مغلوب در دو استان ایران پرداختیم.
    روش ها
    در این مطالعه ی توصیفی- آزمایشگاهی، به منظور تعیین شیوع جهش های DFNB63 در استان های غربی ایران، به بررسی نقش جهش های این ژن در 150 فرد از 30 خانواده در استان های همدان و کهگیلویه و بویراحمد پرداخته شد. خانواده های انتخاب شده در این مطالعه، دارای ازدواج خویشاوندی و حداقل 2 یا تعداد بیشتری ناشنوا بوده، همچنین از نظر جهش GJB2، منفی بودند. آنالیز پیوستگی با انتخاب شش نشان گر (STR (Short tandem repeats مناسب برای این لوکوس، انجام شد.
    یافته ها
    با آنالیز پیوستگی خانواده های انتخاب شده، هیچ کدام، در نشان گرهای مورد نظر با لوکوس DFNB63 پیوستگی نشان ندادند. بر این اساس، جهش های ژن LRTOMT در ایجاد ناشنوایی در خانواده های مورد بررسی نقش نداشتند.
    نتیجه گیری
    مطالعه ی حاضر پیشنهاد می کند که جهش های ژن LRTOMT، از نظر بالینی، اهمیت چندانی در بروز ناشنوایی در استان های مورد مطالعه ندارند.
    کلیدواژگان: DFNB63، ژن LRTOMT، ناشنوایی غیر سندرمی اتوزوم مغلوب، بررسی پیوستگی ژنتیک، ایران
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی روایی داده های حاصل از خودگزارش دهی شاخص های تن سنجی در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
    سکینه امینیان فر، پروانه صانعی، مریم نوری، رویا شفیعی، عمار حسن زاده کشتلی، احمد اسماعیل زاده، پیمان ادیبی صفحه 4
    مقدمه
    هر چند، امروزه در دنیا استفاده از خودگزارش دهی داده های تن سنجی در مطالعات اپیدمیولوژیک مرسوم است، اما پیش از این پژوهش، در کشور ما، مطالعه ای که به روایی داده های حاصل از خودگزارش دهی شاخص های تن سنجی پرداخته باشد، منتشر نشده بود. مطالعه ی حاضر، با هدف بررسی روایی داده های حاصل از خودگزارش دهی شاخص های تن سنجی در مقایسه با مقادیر اندازه گیری شده، در زیرگروهی از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد.
    روش ها
    مطالعه ی مقطعی حاضر، بر روی 200 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان که به روش نمونه گیری آسان انتخاب شده بودند، انجام شد. شاخص های تن سنجی شامل وزن، قد، دور کمر و دور باسن توسط آزمون گر اول از تمام افراد به صورت شفاهی سوال گردید و ثبت شد. سپس این شاخص ها، با استفاده از روش های استاندارد، توسط آزمون گر دیگر به طور دقیق و هر کدام سه بار، اندازه گیری و ثبت شد. جهت کاهش خطا، تمام اندازه گیری ها توسط یک نفر انجام شد. میانگین سه اندازه گیری در تجزیه و تحلیل های آماری استفاده شد.
    یافته ها
    میانگین مقادیر گزارش شده ی وزن (2/ 72 کیلوگرم) به طور معنی داری از مقادیر اندازه گیری شده (8/ 72 کیلوگرم) کمتر بود (040/ 0 = P). میانگین مقادیر گزارش شده ی دور کمر (5/ 86 سانتی متر) به طور معنی داری کمتر از مقادیر اندازه گیری شده (2 /91 سانتی متر) بود (001/ 0 > P). همبستگی معنی داری بین مقادیر گزارش شده ی شاخص های تن سنجی با مقادیر اندازه گیری شده وجود داشت؛ به طوری که، این ضرایب از 60 /0 در مورد دور کمر، تا 95/ 0 در مورد وزن متغیر بود. در 73 درصد از موارد دارای وزن طبیعی و 91 درصد موارد اضافه وزن و چاقی، مقادیر گزارش شده در تطابق کامل با مقادیر اندازه گیری شده بود. در کل افراد مورد مطالعه، 87 درصد از موارد چاقی شکمی که توسط دور کمر اندازه گیری شده تشخیص داده شده بود، توسط داده های دور کمر گزارش شده نیز تایید شد؛ اما در کمتر از 13 درصد موارد، افرادی که در دور کمر اندازه گیری شده، چاقی شکمی نداشتند، با داده های دور کمر گزارش شده، دارای چاقی شکمی طبقه بندی شده بودند.
    نتیجه گیری
    یافته ها حاکی از وجود روایی داده های حاصل از خودگزارش دهی داده های تن سنجی در این جامعه بود. لذا، می توان در تحقیقات اپیدمیولوژیک، به داده های تن سنجی خودگزارش شده ی این افراد، اعتماد کرد.
    کلیدواژگان: اعتبارسنجی، شاخص های تن سنجی، روایی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مقاله کوتاه
  • مقایسه ی توزیع آب بدن پسران نوجوان چاق و دارای وزن طبیعی با استفاده از آنالیز مقاومت بیوالکتریکی مولتی فرکانس منطقه ای
    مهدی خورشیدی حسینی، بابک نخستین روحی، سجاد انوشیروانی، علی خازنی صفحه 5
    مقدمه
    به جز در افراد مبتلا به چاقی شدید، آب بدن بزرگ ترین کسر وزن بدن را شامل می شود. از همین رو، پژوهش حاضر با هدف مقایسه و ارزیابی تغییرات کل آب بدن و توزیع آن با استفاده از آنالیز مقاومت بیوالکتریکی چندفرکانسی منطقه ای در پسران نوجوان چاق و با وزن طبیعی به اجرا درآمد.
    روش ها
    در این مطالعه ی نیمه تجربی، که با روش مقایسه ی دو گروهی پس آزمون صورت گرفت، هفتاد پسر نوجوان سالم شهر اردبیل (دامنه ی سنی 17-15 سال) به طور داوطلبانه شرکت کردند. آزمودنی ها بر اساس مقادیر پایه ای درصد چربی به دو گروه چاق (چربی بیش از 25 درصد) و دارای وزن طبیعی (چربی کمتر از 15 درصد) تقسیم شدند. مقادیر مطلق و نسبی کل آب بدن و آب برون و درون سلولی آزمودنی های چاق (36 نفر) و با وزن طبیعی (34 نفر) با استفاده از آنالیز مقاومت بیوالکتریکی چند فرکانسی منطقه ای مورد اندازه گیری قرار گرفت. دو شاخص مستقل نسبی توزیع آب بدن به صورت نسبت آب برون سلولی به کل آب بدن و آب برون سلولی به درون سلولی محاسبه شد.
    یافته ها
    مقادیر مطلق کل آب بدن (020/ 0 = P) و آب برون سلولی (001/ 0 = P) به طور معنی داری در آزمودنی های چاق نسبت به با وزن طبیعی بالاتر بود. در آزمودنی های چاق، مقادیر نسبی آب بدن به کل وزن به طور معنی داری کمتر بود (001/ 0 = P). نسبت های آب برون سلولی به کل آب بدن و آب برون سلولی به درون سلولی در آزمودنی های چاق افزایش معنی داری نسبت به آزمودنی های با وزن طبیعی نشان داد (001/ 0 = P).
    نتیجه گیری
    این پژوهش، یک هم افزایی را بین مقادیر مطلق کل آب بدن با اضافه وزن و چاقی در پسران نوجوان نشان داد. به نظر می رسد، افزایش بافت آدیپوز در گسترش آب برون سلولی مشارکت داشته باشد؛ چرا که، نسبت های آب برون سلولی به کل آب بدن و آب برون سلولی به درون سلولی در نوجوانان پسر چاق بیشتر است.
    کلیدواژگان: چاقی، مقاومت بیوالکتریکی چندفرکانسی، کل آب بدن
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
|
  • The Effects of Boswellia Thurifera Aqueous Extract on the Structure of Testis Tissue and Sexual Hormonal Changes Following Administration of Endosulfan Toxin in Immature Male Rats
    Zahra Askarian, Motlagh, Jamshid Mohammadi, Mokhtar Mokhtari Page 1
    Background

    Endosulfan toxin is an organochlorine pesticide reduces the ability of reproductive system. In traditional medicine, herbs are used for treatment of infertility. Boswellia thurifera herb is used to treat various diseases. This study aimed to evaluate the effects of Boswellia thurifera aqueous extract on the structure of testis and sexual hormonal changes following administration of endosulfan toxin.

    Methods

    Forty immature male rats (aged 4-5 weeks) weighting 100-150 g, divided randomly to five equal groups. First group received only distilled water; the second group received 500 mg/kg/day Boswellia thurifera aqueous extract for 4 weeks; the third group received 10 mg/kg endosulfan pesticide for 2 weeks; and group IV and V received 10 mg/kg endosulfan pesticide for the first 2 weeks and then for 4 weeks 250 and 500 mg/kg/day aqueous extract of frankincense. The endosulfan pesticide and plant extract were administered once per each three days and daily via oral gavage, respectively. At the end of the experiment, the rats were anaesthetized with ether and blood sample was taken from the heart. Following luteinizing hormone (LH), follicle-stimulating hormone (FSH) and testosterone levels were measured. The testis were removed and stored in 10% formalin solution. The tissue samples were fixed and dehydrated with alcohol. Serial sections of 5 µm in thickness were cut using a microtome and stained using the Hematoxilin-Eosin method.

    Findings

    The mean seminiferous tubular diameter, germinal layer, testosterone and FSH significantly increased in group IV compared to the group II (P < 0.05). Besides, the spermatogonias cells and Sertoli and Leydig cells significantly increased in groups III and IV compared to the group II (P < 0.05).

    Conclusion

    The administration of aqueous extract of Boswellia thurifera probably decreased endosulfan effects; so that, significantly increased the activity of pituitary-testicular axis and improved the testis structure.

    Keywords: Boswellia thurifera, Testicles, Pituitary, Endosolfan
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Investigating Musculoskeletal Discomforts and Its Relation to Workplace Ergonomic Conditions among Computer Office Workers at Alzahra Hospital, Isfahan, Iran
    Babak Vahdatpour, Maryam Bozorgi, Mohammad Reza Taheri Page 2
    Background
    Musculoskeletal disorders are relatively prevalent in office employees at hospitals. These disorders are related to several ergonomic risk factors including failure to accommodate physical job demands, repetitive motions, contact stress, and poor or inappropriate body postures. This study was conducted to evaluate musculoskeletal disorders in computer office workers at Alzahra hospital, Isfahan, Iran.
    Methods
    We performed this cross-sectional descriptive-analytic study at Alzahra hospital on summer 2014. Overall, 71 office workers were enrolled in the study via systematic sampling method. Ergonomic risk factors were evaluated using the Rapid Office Strain Assessment (ROSA) checklist. The Cornell Musculoskeletal Discomfort Questionnaire (CMDQ) was used to assess musculoskeletal disorders. We analyzed the data using Spearman and Pearson correlation tests.
    Findings
    Musculoskeletal discomfort was mostly prevalent in neck, low back and shoulder area, respectively. 97.2 percent of participants had ROSA final scores of 5 and more. Spearman correlation test showed a direct relationship between the ROSA final score and severity of musculoskeletal discomfort in upper limb area including arm, forearm and wrist (P < 0.05); this relationship did not exist for other parts of the body.
    Conclusion
    Based on the ROSA scores, most of the computer workers were prone to musculoskeletal disorders. Therefore, it is necessary to make proper ergonomic interventions targeting body postures and work place improvements.
    Keywords: Musculoskeletal disorders, Rapid office strain assessment (ROSA) checklist, Ergonomic interventions
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Genetic Linkage Analysis of the DFNB63 Locus in Families with Autosomal Recessive Nonsyndromic Hearing Loss from Hamadan and Kohgiluyeh and Boyer-Ahmad Provinces, Iran
    Parya Alipour, Mohammad Amin Tabatabaiefar, Somayeh Reiisi, Najmeh Fattahi, Azam Pourahmadian, Mortaza Hashemzadeh, Chaleshtori Page 3
    Background
    Hearing loss is a sensorineural impairment and is one of the most widespread congenital impairments with a prevalence of one in thousand among children. Studies have shown that 50 percent of congenital hearing loss have genetic causes and the remaining 50 percent are due to environment and unknown reasons; in addition, it is noted that this impairment is very heterogeneous. Almost 70 percent of cases are nonsyndromic with hearing loss presenting as the only impairment. About 80 percent of this type of hearing loss is inherited in recessive manner (ARNSHL). In this study, we determined the role of DFNB63 locus in a series of families in two western provinces of Iran.
    Methods
    In this descriptive-laboratory study, to determine the prevalence of DFNB63 mutations in western provinces of Iran, we studied 150 individuals from 30 families in Hamadan and Kohgiluyeh and Boyer-Ahmad provinces. The selected families in this study were consanguineous, had at least 2 patients, and were negative for GJB2 mutations. Linkage analysis was performed using six appropriate short tandem repeats (STR) markers.
    Findings
    With linkage analysis of selected families, no family was shown to be linked to the DFNB63 locus. It was shown that the LRTOMT mutations played no role in causing hearing loss in the studied families.
    Conclusion
    The present study suggests that LRTOMT mutations may not be clinically important in causing autosomal recessive nonsyndromic hearing loss in the investigated provinces.
    Keywords: DFNB63, LRTOMT gene, Autosomal recessive nonsyndromic hearing loss, Genetic linkage analysis, Iran
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Validation Study of Self-Reported Anthropometric Indices among the Staff of the Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
    Sekineh Aminianfar, Parvaneh Saneei, Maryam Nouri, Roya Shafiei, Ammar Hassanzadeh, Keshteli, Ahmad Esmaillzadeh, Peyman Adibi Page 4
    Background
    Scarce data are available on validity of self-reported anthropometric indices in Iran. This cross-sectional study aimed to determine the validity of self-reported anthropometric indices in comparison with the same variables measured by technicians in a subgroup of the staff of the Isfahan University of Medical Sciences (IUMS), Isfahan, Iran.
    Methods
    In the current study, 200 staff of Isfahan University of Medical Sciences were selected via convenience non-random sampling method. Weight, height, and waist and hip circumferences were questioned by the first technician. The same measures were taken three times by a trained technician according to standard protocols. Mean of three measurements were considered in statistical analysis.
    Findings
    Weight (P = 0.040) and waist circumference (P < 0.001) measures were significantly lower in self-reported values compared to those that measured by the technician. Pearson correlation test between the measured and self-reported anthropometric indices ranged from 0.60 for hip circumference to 0.95 for weight. The highest agreement between the two series of values was observed for normal weight (73%) and overweight and obesity (91%). Overall, 87% of central obesity measured by the technician, was confirmed by self-reported measures. While, less than 13% of people with no abdominal obesity, according to the technician measures, were categorized as abdominally obese by self-reported values.
    Conclusion
    These results indicate that self-reported anthropometric indices are highly accurate among this Iranian population, and are, therefore, appropriate for epidemiologic studies.
    Keywords: Validation study, Anthropometric indices, Validity
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Comparing the Body Water Distribution in Obese and Normal Weight Adolescent Boys via Segmental Multi-Frequency Bioelectrical Impedance Analysis
    Mahdi Khorshidi, Hosseini, Babak Nakhostin, Roohi, Sajjad Anoushiravani, Ali Khazani Page 5
    Background
    Body water is the highest fractional content of body weight, except in cases of extreme obesity. The objective of the present study was to compare and evaluate the changes in total body water (TBW), and body water distribution using segmental multi-frequency bioelectrical impedance analysis (SMFBIA) in obese and normal weight adolescent boys.
    Methods
    Seventy healthy adolescent boys of Ardabil city, Iran, (age: 15-17 years) voluntarily participated in this study. Subjects were divided on the basis of body fat percentage (%BF) value into two groups of obese (%BF > 25) and normal-weight (%BF < 15). Absolute and relative total body water, and extracellular (ECW) and intracellular water (ICW) were measured in obese (n = 36) and normal weight (n = 34) subjects using SMFBIA. Two independent markers of relative body water distribution were calculated as ECW/TBW, and ECW/ICW.
    Findings
    The absolute values of TBW (P = 0.020), and ECW (P = 0.001) were significantly higher in the obese subjects compared to those with normal weight. TBW, as a percentage of body weight, was significantly lower in the obese subjects (P = 0.001). The ratios of ECW/ICW and ECW/TBW were significantly higher in obese adolescents (P = 0.001).
    Conclusion
    This study indicates a coincident increase in absolute values of TBW with overweight and obesity in adolescent boys. It seems that increase in adipose tissue mass may contribute to extension of ECW; as ECW/TBW and ECW/ICW ratios are higher in the obese adolescent boys.
    Keywords: Obesity, Multi, frequency bioelectrical impedance, Total body water
    Abstract View Paper Original: Persian