Journal of Research Development in Nursing and Midwifery
Volume:12 Issue: 2, 2015

نا گویی خلقی، یک صفت شخصیتی است که با مشکلاتی در بازشناسی هیجان، تنظیم و پردازش هیجانی ارتباط دارد. با این وجود درحوزه سلامت و مراقبت، عواطف و هیجانات نقش مهمی را در رابطه ی بین متخصصان و بیماران و به طور کلی رضایت از زندگی ایفا می کند. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین همدلی هیجانی متعادل و رضایت از زندگی با ناگویی خلقی در پرستاران، ماماها و کاردان های اتاق عمل انجام گرفت.
این پژوهش توصیفی برروی 300 نفراز پرستاران، ماماها و تکنسین های اتاق عمل استان کرمانشاه و همدان درسال 1391به صورت مقطعی اجرا شد. شرکت کنندگان در پژوهش براساس نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب و سه پرسشنامه همدلی هیجانی متعادل مهرابیان و Epstein، مقیاس رضایت از زندگی(SWLS) دینر و همکاران و پرسشنامه ناگویی خلقی(FTAS-20) تورنتو را تکمیل نمودند. داده ها با روش های آماری تحلیل واریانس، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی ساده تحلیل شدند.
نتایج توصیفی متغیرهای پژوهش حاکی از آن بود که میانگین نمرات ناگویی خلقی در ماماها (66 /11±19/ 62)، رضایت از زندگی در پرستاران(50/ 4±85/ 13) و همدلی هیجانی در پرستاران (40/ 12±95/ 100) بالاتر است. علاوه بر این، نتایج پژوهش نشان داد که بین رضایت از زندگی و ناگویی خلقی و بین همدلی هیجانی متعادل و ناگویی خلقی رابطه منفی معنی داری وجود دارد (r=-0.13، P<0.05) و (r=-0.16). نتایج بدست آمده از تحلیل رگرسیون حاکی از آن بود که رضایت از زندگی (β =-0.15) و همدلی هیجانی متعادل(β =-0.15) پیش بینی کننده های منفی و معنی دار ناگویی خلقی هستند.
با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می شود در محیط های درمانی به نقش همدلی کردن و بالا بردن رضایت از زندگی در کارکنان بیمارستان ها توجه شود.

صنعت قالی بافی، از مهم ترین صنایع دستی در مناطق روستایی ایران می باشد. بافندگان فرش ایرانی در معرض خطر ابتلا به بیماری ها و عوارض ناشی از قالی بافی قرار دارند. لذا مطالعه حاضر با هدف تبیین رفتارهای بهداشتی زنان قالیباف شهرستان های آق قلا و بندرترکمن بر اساس الگوی باور سلامتی در سال 1392 انجام شد.
این مطالعه مقطعی با رویکرد توصیفی- تحلیلی، بر روی 200 نفر زن قالیباف شاغل در بندرترکمن و آق قلا در استان گلستان انجام شد که از طریق سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه الگوی باور سلامتی، شامل سازه های باور سلامتی به همراه سئوالاتی در زمینه عملکرد و متغیرهای دموگرافیک بود. داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس یک طرفه و تست های تعقیبی و تی مستقل تحلیل شد. سطح معنی داری آزمون ها 05/ 0 در نظر گرفته شد.
میانگین سنی شرکت کنندگان 64/ 11± 63/ 35 سال بود. بین سازه حساسیت درک شده با سازه های شدت درک شده و منافع درک شده همبستگی مثبت ومعنی داری وجود داشت (P<0. 001). عملکرد رفتارهای پیشگیری کننده از بیماری های شغلی ناشی از قالی بافی در اکثر (78 درصد) افراد مورد مطالعه پایین بود.
نتایج این مطالعه نشان داد که علی رغم این که افراد مورد مطالعه خود را در معرض خطر ابتلا به بیماری- های ناشی از قالیبافی می دانند و انجام رفتارهای پیشگیری کننده را سودمند تلقی می کنند، ولی رفتارهای پیشگیری کننده از آن در حد ضعیفی بود. عملکرد در خصوص رفتارهای پیشگیری کننده از مخاطرات شغلی پایین بود. انجام مطالعات با لحاظ کردن عوامل بین فردی و قادرساز توصیه می شود.

روش معمول در ارزیابی عمق بیهوشی، سنجش شاخص های همودینامیک و تغییرات اتونوم و علائم ذهنی مانند جنبش و تحرک، تعریق و اشک ریزش می باشد که به اندازه ی کافی حساس و اختصاصی نیستند، لذا این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین مقادیر عمق بیهوشی با شاخص های همودینامیک انجام شد.
این مطالعه ی همبستگی در تابستان 1393 بر روی 57 بیمار کاندید عمل جراحی انتخابی فتق بیمارستان شهید دکتر بهشتی سبزوار انجام شد که به صورت در دسترس انتخاب شدند. تکنیک بیهوشی در تمام بیماران یکسان بود. عمق بیهوشی به صورت کمی و به وسیله شاخص دوطیفی مانیتورینگ و در فواصل پنج دقیقه همزمان با ضربان قلب و فشار خون ثبت گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری ANOVA و آزمون همبستگی انجام شد.
میانگین و انحراف معیار سن بیماران 46/ 13±54/ 45 بود. 36 بیمار مرد و 21 نفر زن بودند. تنها 6/ 59 درصد از بیماران عمق بیهوشی نرمال را تجربه کردند و جز در مورد ضربان قلب در پنج دقیقه اول (P= 0.013)، در بقیه شاخص های همودینامیک، همبستگی آماری معنی داری با مقادیر عمق بیهوشی مشاهده نگردید.
شاخص های همودینامیک در تعیین عمق بیهوشی قابل قبول، دارای محدودیت هایی هستند و بهتر است از مانیتورهایی استفاده شود که براساس پردازش سیگنال های مغزی عمل می کنند.

سلامت روان به عنوان یکی از نیازهای اساسی انسان، در توسعه پایدار نقش حیاتی ایفا می کند. فرسودگی شغلی یک حالت خستگی فیزیکی، روانی و احساس کاهش توانمندی است و از عوامل اساسی کاهش کارآیی و سلامت روانی نیروی انسانی می باشد. هدف از این تحقیق، تعیین رابطه سلامت روان با فرسودگی شغلی کارکنان بیمارستان آل جلیل بود.
این مطالعه توصیفی – تحلیلی در سال 1393 بر روی 179 نفر از کارکنان بیمارستان آل جلیل آق قلا با روش سرشماری انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه های سلامت عمومی GHQ28 و فرسودگی شغلی Maslach بود. برای تحلیل داده ها از آزمون کروسکال والیس، من ویتنی و همبستگی اسپیرمن استفاده شد.
رابطه بین سلامت روان و فرسودگی شغلی (P=0.0001، r=-0.844) نشان داد با افزایش سلامت روان، سطح پایین تری از فرسودگی شغلی را کارکنان تجربه نمودند. سلامت روان با میانگین 77/ 10± 28/ 19 در سطح عالی بود. از حیطه های سلامت روان دو حیطه «نشانگان جسمانی» و «افسردگی و گرایش به خودکشی» بهتر از دو حیطه دیگر «اختلال در کار کردهای اجتماعی» و «اضطراب و اختلالات خواب» در کارکنان گزارش شد. از میان حیطه های فرسودگی شغلی، حیطه بعد مسخ شخصیت و خستگی هیجانی در سطح شدید و کفایت شخصی در سطح خفیف گزارش شد.
نتایج پژوهش نشان داد بین سلامت روان با فرسودگی شغلی ارتباط معنی داری وجود داشت؛ به این معنی که با افزایش سلامت روان، کارکنان سطح پایین تری از فرسودگی شغلی را تجربه نمودند.

خودکارآمدی، اشاره به درک افراد در ارتباط با توانایی انجام وظایف در موقعیت های مختلف دارد. باورهای خودکارآمدی می توانند تاثیرات مثبت و منفی بر روی سلامت روانی افراد داشته باشند. دانشجویان هر جامعه آینده سازان آن جامعه محسوب می شوند، از این رو توجه به ابعاد سلامت روانی آنان نیز تاثیر بسزایی در سلامت روانی کل جامعه دارد. هدف این مقاله، تعیین ارتباط خودکارآمدی با سلامت روانی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشکده پرستاری بم بود.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی – مقایسه ای بود که بر روی کلیه دانشجویان پرستاری واجد شرایط در سال 1390 انجام شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی عمومی شرر، چک لیست نشانه ها (جهت سنجش آسیب های روانی)و جهت بررسی پیشرفت تحصیلی از میانگین کل نمرات در زمان انجام پژوهش استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t، تحلیل واریانس یکطرفه وضریب همبستگی پیرسون صورت گرفت.
نتایج نشان داد که 6/ 3 درصد از دانشجویان دارای باور خودکارآمدی ضعیف، 8/ 84 درصد دارای باور خودکارآمدی متوسط و 5 /11 درصد دارای باور خودکارآمدی قوی بودند. در زمینه نمره ابعاد مختلف سلامت روان، بیشترین میانگین نمره مربوط به ابعاد روان گسسته- گرایی (جامعه ستیز بودن) و افسردگی با مقدار 21/ 4 و کمترین آن مربوط به وسواس اجبار با مقدار 43 /3 بود. در زمینه ارتباط سلامت روان با باور خودکارآمدی، وضعیت سلامت روان افراد دارای باور خودکارآمدی قوی بهتر از دانشجویان دارای باور ضعیف و متوسط بود. ضریب همبستگی بین سه متغیر معدل با میانگین نمره خودکار آمدی(p=0.44، r=0.062) و سلامت روانی (p=0.96، r=0.044) در هیچ موردی ارتباط معنی داری را نشان نداد.
با توجه به یافته های پژوهش، دانشجویان از سلامت روان و پیشرفت تحصیلی مطلوبی برخوردار نبودند و انجام مداخله برای ارتقای سلامت روان و پیشرفت تحصیلی دانشجویان مورد بررسی بر اساس تئوری خودکارآمدی ضروری به نظر می رسد.

با توجه به ارتباط وزن تولد نوزاد با شاخص های رشد، این مطالعه با هدف مقایسه رشد کودکان با وزن تولد پایین وطبیعی در سنین دو تا پنج سالگی در مناطق روستایی شهرستان گنبد کاووس انجام شد.
دراین مطالعه کهورت گذشته نگر (هم گروهی گذشته نگر)، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای، 200 کودک با وزن تولد کم (مورد) و 200 کودک با وزن تولد طبیعی (شاهد) با رعایت هم سنی برحسب تصادف، درمناطق روستایی شهرستان گنبد کاووس انتخاب شد. اطلاعات طی مصاحبه اخذ گردید. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون های آماری پیرسون و تی تست و کای اسکوائر انجام شد.
در کودکان مورد بررسی، شیوع کوتاه قدی، کم وزنی ولاغری در کودکان مورد بیشتر از کودکان شاهد بود و شیوع چاقی کودکان شاهد بیشتر از کودکان گروه مورد بود. شاخص هایی نظیر سن بارداری، نمایه توده بدنی مادر، فاصله تولد با کودک قبلی و سن هنگام زایمان مادران با بروز کم وزنی هنگام تولد رابطه داشت.
این مطالعه اثرات منفی وزن پایین هنگام تولد را بر شاخص های رشد کودکان در سنین دو تا پنج سالگی نشان داد. همچنین با توجه به اثر شاخص هایی نظیر سن بارداری، نمایه توده بدنی، فاصله تولد با کودک قبلی و سن هنگام زایمان مادران در بروز کم وزنی هنگام تولد، شناسایی، مراقبت و آموزش مادران در معرض خطر لازم است.

اختلالات اسکلتی- عضلانی از شایع ترین گزارش ها در خدمات مراقبت سلامت شغلی است که باعث بار مالی بالا و کاهش مسئولیت عملکرد اجتماعی می شود. هدف از این تحقیق، تعیین شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی و ارتباط آن با عوامل روانی اجتماعی در میان کارکنان ادارات بود.
675 نفر از کارکنان اداری شهر گرگان از طریق نمونه گیری ترکیبی (طبقه ای و خوشه ای) در این مطالعه مقطعی شرکت کردند. در تعیین بررسی شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی، پرسشنامه استاندارد پرسشنامه Nordic و محتوای شغلی شامل حیطه های مطالبات شغلی، آزادی تصمیم گیری، ماهیت شغلی، تقابل اجتماعی با مدیر و همکاران، به ارزیابی درد و وضعیت روانی- اجتماعی در محل کار استفاده شد. تحلیل داده ها با آزمون های تی مستقل، کای دو و رگرسیون لجستیک انجام شد. سطح معنی داری آزمون ها 05/ 0 بود.
در مطالعه حاضر 77 نفر(4/ 11درصد) گردن درد، 39نفر (8/ 5 درصد) شانه درد و 97 نفر (4/ 14درصد) کمر درد را گزارش کردند. رگرسیون لجستیک چند متغیره نشان داد که بین حمایت سرپرست و همکاران با گردن درد ارتباط معنی داری وجود دارد. آزادی تصمیم گیری و حمایت سرپرست به ترتیب تنها عامل در ارتباط با شانه و کمر درد بوده است.
نتایج بدست آمده در این مطالعه نشان می دهد حمایت سرپرست، همکاران و آزادی تصمیم گیری ریسک فاکتورهای در ارتباط با اختلالات اسکلتی- عضلانی محسوب می شوند.

بلاخیز بودن کشور ایران و اجتناب ناپذیری وقوع بلایا، بیانگر ضرورت کسب آمادگی در مقابل بلایا می باشد. سامانه هشدار اولیه، یکی از مهم ترین اجزای آمادگی بیمارستانی است. مطالعه حاضر به منظور تعیین تاثیر اجرای سامانه هشدار اولیه بر آمادگی بیمارستان سوانح و سوختگی شهید مطهری تهران انجام شد.
این پژوهش در بیمارستان سوانح و سوختگی شهید مطهری تهران در سال 1393 با انجام جلسات مکرر با اساتید حوزه سلامت در بلایا و اعضای کمیته حوادث و بلایا جهت اجرای سامانه هشدار اولیه بر اساس برنامه کشوری آمادگی در بلایا در بیمارستان صورت پذیرفت. میزان آمادگی بیمارستان در مولفه های گوناگون با چک لیست استاندارد سازمان جهانی بهداشت که قبل و 45 روز بعد از مداخله تکمیل شده بود ارزیابی شد. سپس تحلیل داده ها با آزمون آماری ویلکاکسون انجام گردید.
نتایج نشان داد که در مجموع مولفه های مورد بررسی، نمره آمادگی بیمارستان پس از مداخله به میزان 25 نمره ارتقا یافت که بیانگر افزایش معنی دار آمادگی بیمارستان در حوادث و بلایا از حالت متوسط به زیاد بود.
یافته این پژوهش حاکی از آن است که بیمارستان شهید مطهری دارای سطحی از آمادگی متوسط در مقابله با بلایا است و افزایش معنی دار سطح آمادگی بیمارستان با اجرای سامانه هشدار اولیه، بیانگر لزوم تدوین و اجرای این سامانه به منظور بالا بردن سطح آمادگی بیمارستان ها در مقابل بلایا می باشد.

ارتباط موثر، یکی از ویژگی های اساسی مراقبت های پرستاری است که به عنوان یک ضرورت در امر آموزش به مددجو و در جهت توانمندسازی بیماران انجام می گیرد. بنابراین این مطالعه با هدف تعیین آگاهی، نگرش و عملکرد پرستاران در خصوص مهارت های ارتباطی موثر درآموزش به بیمار انجام گردید.
این مطالعه به صورت توصیفی- مقطعی و به صورت نمونه گیری احتمالی طبقه ای با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته در زمینه دانش و نگرش و چک لیست مشاهده ای عملکرد مهارت های ارتباطی پرستاران در امر آموزش به بیمار از 275 پرستاران شاغل در مراکز آموزشی- درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان طی سال 1392 انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با محاسبه شاخص های مرکزی انجام گرفت.
نتایج نشان داد 7/ 86 در صد پرستاران جو صمیمانه ای با بیمارانشان برقرار می ساختند و 2/ 72 درصد آنان انرزی مثبت به بیماران ارائه می دادند. در حالی که آگاهی آنان در مورد اجزای ارتباط 6/ 79 درصد بود و 3 /67 درصد از آنان فعالانه به صحبت های بیمارانشان گوش می کردند. همچنین 7/ 96 درصد از پرستاران ارتباط نزدیک و صمیمی حین آموزش با بیمار برقرار می ساختند.
با توجه به اینکه اطلاعات پرستاران در زمینه مهارت های ارتباطی در حد متوسط گزارش شد، نیاز به برگزاری کارگاه های مهارت های ارتباطی به خصوص در امر آموزش به بیمار ضروری به نظر می رسد.

دانشجویان پرستاری و مامایی، استرس های متعددی را در رابطه با برنامه های آکادمی و محیط های بالینی تجربه می کنند. با توجه به اهمیت نقش هوش هیجانی در ارتقای بهداشت روان و عملکرد تحصیلی، بررسی هوش هیجانی در این قشر می تواند پایه ای جهت تقویت این متغیر مهم با طراحی و اجرای برنامه های آموزشی موثر باشد.
این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی و مقطعی بوده که در سال 1392 انجام شد. 125 نفر از دانشجویان پرستاری و مامایی به شیوه تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، شامل مشخصات فردی و پرسشنامه هوش هیجانی سیبریا شیرینگ (دامنه نمرات 165-33) بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی (میانگین و انحراف معیار) وآزمون تی و آنالیز واریانس تحلیل شد. سطح معنی داری 05/ 0 در نظر گرفته شد.
میانگین و انحراف معیار نمره کلی هوش هیجانی در دانشجویان پرستاری 27/ 12±12/ 109 و در دانشجویان مامایی 26/ 13±32/ 113 بود. در گروه پرستاری و مامایی هر یک از حیطه های هوش هیجانی و نمره کل آن با سن، محل سکونت، علاقه و وضعیت اقتصادی تفاوت معنی دار نداشت. در گروه پرستاری جنس و معدل فقط با حیطه خود آگاهی هوش هیجانی ارتباط معنی دار داشت (05 /0› P). نمره حیطه خود آگاهی هوش هیجانی در دانشجویان دختر و دارای معدل بالا بیشتر بود.
با توجه به ارتباط برخی مشخصات دموگرافیک با هوش هیجانی، می توان با طراحی و اجرای برنامه های آموزشی موثر به تقویت این عنصر مهم کمک نمود.