فهرست مطالب

سوخت و ساز و فعالیت ورزشی - سال چهارم شماره 2 (پاییز و زمستان 1393)

نشریه سوخت و ساز و فعالیت ورزشی
سال چهارم شماره 2 (پاییز و زمستان 1393)

  • تاریخ انتشار: 1393/12/20
  • تعداد عناوین: 7
|
  • پیام سعیدی، حمید محبی*، فرهاد رحمانی نیا، فهیمه محمد قاسمی صفحات 89-110
    هدف
    هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر 10 هفته استفاده از روش های تعادل منفی انرژی همراه با رژیم غذایی پرچرب بر اندازه آدیپوسیت و سطوح آدیپونکتین در نواحی مختلف حفره شکمی و متغیرهای قندی و لیپیدی و مقاومت به انسولین در موش های نر چاق نژاد ویستار بود.
    روش شناسی: نمونه آماری تحقیق حاضر را 64 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار تشکیل می دادند (میانگین وزنی 6/ 12±5/194 گرم). نمونه برداری بافت و خون در هفته های اول، 18 و 28 و پس از ناشتایی شبانه صورت گرفت. پس از نمونه برداری پایه،56 سر موش باقی مانده به طور تصادفی به گروه های کنترل (16 سر) و رژیم غذایی پرچرب (40 سر) تقسیم شدند. گروه پرچرب پس از 18 هفته، به زیرگروه های رژیم پرچرب و تعادل منفی انرژی شامل محدودیت کالری، تمرین هوازی و ترکیبی (محدودیت کالری همراه با تمرین هوازی) تقسیم شدند. زیرگروه های تعادل منفی انرژی به مدت 10 هفته، تحت تمرین هوازی (دویدن) با شدت70 تا 75 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی، 25% محدودیت کالری و تناوب دو روش قرار گرفتند. سطوح آدیپونکتین و اندازه آدیپوسیت در بافت چربی نواحی خلف صفاقی و احشایی و همچنین سطوح سرمی گلوکز، انسولین و نیمرخ لیپیدی اندازه گیری شدند. شاخص مقاومت به انسولین نیز محاسبه گردید.
    یافته ها
    نتایج این مطالعه نشان داد که در مقایسه با غذای پرچرب، روش های تعادل منفی انرژی علی رغم مصرف غذای پرچرب سبب کاهش معنی دار اندازه آدیپوسیت نواحی احشایی و صفاقی خلفی و همچنین بهبود معنی دار شاخص مقاومت به انسولین، کاهش معنی دار سطوح سرمی انسولین و گلوکز در موش های صحرایی چاق شد (05/0>P). با وجود این، تعادل منفی انرژی علی رغم بهبود متغیرهای پروفایل لیپیدی تنها سبب کاهش معنی دار در تری گلیسرید گردید (05/0>P). آدیپونکتین بافت چربی نواحی مورد مطالعه در زیرگروه های تعادل منفی انرژی در مقایسه با گروه غذای پرچرب، تنها در گروه ترکیبی افزایش معنی داری نشان داد (05/0>P).
    نتیجه گیری
    این مطالعه نشان داد که روش های تعادل منفی انرژی حتی در زمان مصرف غذای پرچرب می توانند سبب کاهش اندازه آدیپوسیت در بافت های چربی احشایی و خلف صفاقی شوند که تا حد زیادی با بهبود نیم رخ لیپیدی و متابولیکی همسو است. نتایج همچنین نشان دهنده برتری تمرین هوازی در بهبود پروفایل لیپیدی نسبت به سایر روش های تعادل منفی انرژی می باشد.
    کلیدواژگان: آدیپونکتین، مقاومت به انسولین، تعادل منفی انرژی، رژیم غذایی پرچرب، بافت چربی حفره شکمی
  • علیرضا صفرزاده*، امین بصیری صفحات 111-122
    هدف
    هدف پژوهش حاضر بررسی تغییرات سطوح پلاسمایی پروتئین واکنشی C (CRP) و سرم آمیلوئید A (SAA) بر اثر هشت هفته تمرین مقاومتی دایره ای در مردان چاق بود.
    روش شناسی: بیست وشش مرد چاق با میانگین سن 9/7±8/36 سال، وزن 8/10±8/92 کیلوگرم و شاخص توده بدن 8/2±5/31 کیلوگرم بر مترمربع به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کرده و به دو گروه کنترل (13 نفر) و تمرین مقاومتی (13 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرین هشت هفته تمرین مقاومتی دایره ای با شدت 50 تا 85 درصد یک تکرار بیشینه را 3 روز در هفته انجام دادند. شاخص های پیکر سنجی همراه با سطوح پلاسمایی CRP و SAA در ابتدا و پایان مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفت.
    یافته ها
    هشت هفته تمرین مقاومتی منجر به کاهش معنی دار وزن، شاخص توده بدن و درصد چربی آزمودنی ها شد (05/0≥P). کاهش معنی دار غلظت پلاسمایی CRP در مقایسه با گروه کنترل نیز مشاهده شد (05/0≥P). سطوح پلاسمایی SAA در هر دو گروه کنترل و تمرین مقاومتی در مقایسه با مقادیر پیش آزمون با افزایش معنی دار همراه بود (05/0≥P)، لیکن تفاوت معنی داری در تغییرات سطوح پلاسمایی SAA بین دو گروه مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    یافته های این تحقیق نشان داد که تمرین مقاومتی دایره ای سطوح پلاسمایی CRP را در مردان چاق کاهش داد که با بهبود ترکیب بدنی همراه می باشد.
    کلیدواژگان: پروتئین واکنشی C، سرم آمیلوئید A، تمرین مقاومتی دایره ای، چاقی
  • آمنه پوررحیم قورقچی*، ارسلان دمیرچی، پروین بابایی صفحات 123-139
    هدف
    هدف تحقیق بررسی اثر تمرین ترکیبی هوازی-مقاومتی بر وزن چربی احشایی، امنتین-1 و مقاومت انسولینی در موش صحرایی اوارکتومی شده بود.
    روش شناسی: 50 سر موش صحرایی ماده سیزده هفته (میانگین وزن 5±180گرم) به روش تصادفی و بر اساس همگن سازی وزن بدن در دو گروه شم (20=n) و اوارکتومی (30=n) شامل زیرگروه های تمرین و اوارکتومی (10=n) و دو گروه اوارکتومی (کنترل؛20=n) قرار گرفتند. دو هفته پس از اوارکتومی، برای اندازه گیری امنتین-1 و مقاومت انسولینی، نمونه خونی گروه های شم1و اوارکتومی1جمع آوری و چربی احشایی استخراج و توزین شد. دو گروه دیگر حیوانات اوارکتومی شده به صورت تصادفی در گروه های تمرین و اوارکتومی2 قرار گرفتند. برنامه تمرین 8 هفته، 3 روز در هفته، سرعت 20 متر بر دقیقه، 60 دقیقه در روز، شیب 10 درجه و دارای وزنه 3% وزن بدن حیوان، متصل به دم، انجام شد. بعد از بیهوشی و گرفتن نمونه خونی، چربی احشایی برداشته و توزین شد. امنتین-1 با الایزا و مقاومت انسولینی با شاخص HOMA-IR اندازه گیری شد.
    یافته ها
    بین میانگین وزن بدن گروه ها در شروع مطالعه اختلاف معنی داری وجود نداشت. تغییرات چربی احشایی، امنتین-1 و مقاومت انسولینی، دو هفته پس از جراحی، در گروه اوارکتومی در مقایسه با شم معنی دار نبود. در پایان هشت هفته چربی احشایی، بدون کاهش وزن بدن، در گروه تمرین و اوارکتومی نسبت به گروه اوارکتومی 4/21% کمتر افزایش یافت؛ درحالی که در گروه اوارکتومی در مقایسه با شم 5/92% افزایش یافت (05/0>P). امنتین-1 گروه تمرین و اوارکتومی در مقایسه با گروه های اوارکتومی و شم، به ترتیب 5/56% و 6/51% افزایش یافت؛ درحالی که در گروه اوارکتومی در مقایسه با شم 1/3% کاهش یافت (05/0>P). مقاومت انسولینی در گروه تمرین و اوارکتومی نسبت به گروه اوارکتومی 7/74% کمتر افزایش یافت؛ درحالی که در گروه اوارکتومی نسبت به شم 7/193% افزایش یافت (05/0 >P)؛ مقاومت انسولینی گروه تمرین و اوارکتومی در مقایسه با شم کاهش غیرمعنی داری داشت.
    نتیجه گیری
    هشت هفته تمرین هوازی-مقاومتی چربی احشایی و مقاومت انسولینی را با افزایش امنتین-1 در موش صحرایی اوارکتومی شده کاهش داد. لذا به نظر می رسد، هشت هفته تمرین هوازی- مقاومتی با شدت Vo2max %85-70 برای کنترل وزن، کاهش چربی احشایی و مقاومت انسولینی با بهبود امنتین-1 در دوران یائسگی مناسب است.
    کلیدواژگان: تمرین ترکیبی، چربی احشایی، امنتین، 1، مقاومت انسولینی، موش اوارکتومی
  • فتاح مرادی صفحات 141-155
    هدف
    مقاومت انسولینی حتی در افراد جوان با کم تحرکی و چاقی مرتبط است. نشان داده شده است که شاخص های جدید مقاومت انسولینی از ارزش بالینی برخوردارند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر شاخص های جدید مقاومت انسولینی در مردان جوان چاق غیرفعال است.
    روش شناسی: در یک کار آزمایی نیمه تجربی، 21 مرد جوان چاق غیرفعال به طور تصادفی به دو گروه تمرین مقاومتی (10 نفر، 3/3±7/26 سال، 8/2±6/32 کیلوگرم بر مترمربع) و کنترل (11 نفر، 1/3±1/27 سال، 3/3±2/32 کیلوگرم بر مترمربع) تقسیم شدند. ویژگی های عمومی آزمودنی ها، غلظت رسیستین سرم و شاخص های آدیپونکتین-رسیستین (AR)، مدل ارزیابی هومئوستاز-آدیپونکتین (HOMA-AD) و مقاومت انسولینی (IRAR) قبل و پس از دوره تمرین اندازه گیری شد. پروتکل تمرین مقاومتی شامل دوازده هفته تمرین با وزنه (3 جلسه تمرین در هفته، ده ایستگاه، 3 نوبت 12-8 تکرار در هر ایستگاه، شدت 80-60 درصد یک تکرار بیشینه، میزان استراحت بین نوبت ها 1 دقیقه و بین ایستگاه ها 2 دقیقه، مدت زمان تمرین اصلی حدود 70-65 دقیقه در هر جلسه) بود.
    یافته ها
    تمرین مقاومتی غلظت رسیستین سرم (006/0=P)، HOMA-AD (015/0=P)، AR (038/0=P) و IRAR (019/0=P) را کاهش داد، اما هیچ کدام از شاخص های مذکور در گروه کنترل تغییر معنی داری نشان نداد. مقایسه میانگین های اختلاف پیش آزمون-پس آزمون این شاخص ها بین دو گروه نیز تفاوت های معنی داری نشان داد (05/0>P).
    نتیجه گیری
    تمرین مقاومتی سطوح شاخص های جدید مقاومت انسولینیرا در مردان جوان چاق غیرفعال کاهش می دهد که می تواند از جهت پیشگیری در برابر خطر بیماری های قلبی-عروقی و متابولیکی برای این گروه جمعیتی ارزش کاربردی داشته باشد.
    کلیدواژگان: تمرین مقاومتی، مقاومت انسولینی، جوان، چاق
  • اکرم ارزانی*، شادمهر میردار، مهدی هدایتی صفحات 157-165
    هدف
    آکواپورین5 (AQP5) پروتئین درون غشایی است که نقش مهمی در حفظ هموستاز آب ریه ایفا می کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره تمرینات تناوبی بر افزایش سطوح AQP5 بافت ریه موش های در حال بالیدگی بود.
    روش شناسی: 30 سر موش صحرایی ویستار نر سه هفته ای به طور تصادفی به سه گروه پایه، کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه تمرینی به مدت 6 هفته (6 جلسه در هفته، هر جلسه 30 دقیقه و با سرعت 15 تا 70 متر بر دقیقه) بر روی تردمیل به تمرین پرداختند. اندازه گیری سطوح AQP5به روش ELISA انجام شد. تجزیه و تحلیل با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون LSD در سطح 05/0≥P انجام شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که افزایش معنی داری بین سطوح AQP5 گروه های کنترل و پایه با گروه تمرین وجود دارد (001/0P<). در حالی که بین تغییرات AQP5 گروه پایه با گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود ندارد. همچنین شش هفته تمرین تناوبی موجب افزایش سطوح AQP5 بافت ریه گروه تمرین نسبت به گروه های کنترل و پایه به ترتیب به میزان 03/229 و 9/284 درصد شده است.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد یک دوره تمرین تناوب به نظر می رسد یک دوره تمرین تناوبی می تواند با بهبود عملکرد سلول های اپی تلیال موجب حمایت از تغییرات سطوح آکواپورین5 در طی دوران بالیدگی، و بهبود شاخص های هموستازی مایعات ریه شود.
    کلیدواژگان: تمرین تناوبی، آکواپورین5، بالیدگی
  • رامین امیرساسان، علی ضرغامی خامنه*، علی اوجاقی صفحات 167-182
    هدف
    تحقیق حاضر به منظور تعیین تاثیر مکمل دهی کراتین بر برخی شاخص های کوفتگی عضلانی تاخیری (زیست شیمیایی، عملکردی و محیطی) متعاقب فعالیت مقاومتی در مردان کشتی گیر انجام شد.
    روش شناسی: 18 مرد کشتی گیر داوطلب (میانگین سنی13/1±11/21 سال، درصد چربی 84/1±67/12% و شاخص توده بدنی 70/0±96/21 کیلوگرم بر مجذور متر) به طور تصادفی و دوسویه کور در دو گروه کراتین (9نفر) و شبه دارو (9نفر) قرار گرفتند. آزمودنی ها پس از دوره شش روزه مکمل دهی (300 میلی گرم در کیلوگرم وزن بدن روزانه کراتین یا دکستروز)، در یک برنامه فعالیت مقاومتی دایره ای با وزنه (با شدت 80 درصد یک تکرار بیشینه در سه نوبت با تکرارهای شش تایی) شامل شش ایستگاه شرکت کردند. تغییرات شاخص های کوفتگی عضلانی طی سه مرحله (قبل از شروع مکمل دهی، بلافاصله و 24 ساعت پس از اجرای قرارداد فعالیت مقاومتی) اندازه گیری شد. داده های حاصله بوسیله آزمون های تحلیل واریانس مکرر، تعقیبی بونفرونی و تی مستقل در سطح معنی داری 05/0 بررسی شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد، یک جلسه فعالیت مقاومتی باعث افزایش معنی داری در شاخص های کراتین کیناز (CK) و احساس درد بلافاصله می گردد (05/0P≤). اگرچه دامنه تغییرات 24 ساعته کراتین کیناز سرم گروه کراتین به طور معنی داری پایین تر از گروه شبه دارو بود (05/0P≤). اما، تفاوت 24 ساعته محیط ران، انعطاف پذیری، قدرت هم طول بیشینه و توان انفجاری اندام تحتانی دو گروه معنی دار نبود.
    نتیجه گیری
    یافته های این پژوهش نشان داد که مکمل دهی کوتاه مدت کراتین منجر به کاهش میزان برخی از شاخص های کوفتگی عضلانی (کراتین کیناز تام سرم) می شود. بنابراین، مکمل دهی کراتین ممکن است میزان کوفتگی عضلانی متعاقب فعالیت مقاومتی را کاهش دهد.
    کلیدواژگان: کراتین، فعالیت مقاومتی، کوفتگی عضلانی تاخیری
  • فرهاد رحمانی نیا، جواد مهربانی*، مهدیه زنگنه صفحات 183-196
    هدف
    افزایش سن در زنان و بروز آمنوره می تواند منجر اختلالات تغذیه ای و به دنبال آن چاقی و ناخرسندی زنان از تناسب اندام خود شود. هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی رابطه بین اختلالات تغذیه ای، آمنوره و نارضایتی از شکل بدن در زنان میان سال ورزشکار و غیر ورزشکار بود.
    روش شناسی: به این منظور 434 زن (108 ورزشکار و 326 غیر ورزشکار) بین سنین 50-35 در این پژوهش شرکت کردند. داده های پژوهش به وسیله پرسشنامه های جمعیت شناسی، بررسی سابقه فعالیت ورزشی، وضعیت قاعدگی، نگرش غذایی-26 گزینه ای و مقیاس تصویری شکل بدن جمع آوری شد. قد و وزن به منظور تعیین BMI واقعی، ادراک شده و دلخواه اندازه گیری شد. داده ها با آزمون های یومان ویتنی و همبستگی اسپیرمن مورد آنالیز قرار گرفت.
    یافته ها
    یافته ها نشان داد بین اختلال تغذیه و آمنوره ثانویه در دو گروه، تفاوت معنی داری وجود نداشت. در حالی که بین نارضایتی از شکل بدن و فشار اجتماعی برای تغییر وزن و BMI واقعی بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده شد (05/0P<). میزان نارضایتی از شکل بدن و فشار اجتماعی برای تغییر وزن در زنان غیر ورزشکار بیشتر بود (05/0P<).
    نتیجه گیری
    به طورکلی به نظر می رسد ورزش کردن می تواند در کاهش اختلالات تغذیه ای و نارضایتی از بدن برای افزایش عملکرد یا تناسب اندام نقش داشته باشد.
    کلیدواژگان: آمنوره ثانویه، اختلال تغذیه، شاخص توده بدن، تصویر بدنی، زنان ورزشکار
|
  • Payam Saidei, Hamid Mohebbi*, Farhad Rahmaninia, Fahimeh Mohammad Ghasemi Pages 89-110
    Objective
    The aim of the present study was to investigate the effect of 10-week negative energy balance (NEB) methods on adipocyte size and adiponectin levels in different abdominal fat depots as well as glucose and lipid variables and insulin resistance in high-fat-diet obese male wistar rats.
    Methodology
    Study sample were consisted of sixty-four Wistar male rats (average weight; 194.5±12.6g). Blood samples were collected at 1st, 18th and 28th weeks after an overnight fasting. After first sampling, remaining 56 rats were randomly divided into control (n=16) and high-fat-diet (n=40) groups. After 18 weeks High-fat-diet group randomly divided into high-fat-diet (HFD) and negative energy balance consisted of calorie restriction, exercise training and combination (exercise training with calorie restriction) subgroups. Negative energy balance subgroups underwent an aerobic training (running) with intensity of 70 to 75% of VO2max, %25 calorie restriction and interval of both methods for 10 weeks. Adiponectin Levels and adipocyte size in retroperitoneal and mesenteric fat depots, insulin and glucose levels and lipid profile were measured. HOMA-IR was also calculated.
    Results
    The results of this study indicated that in comparison to high-fat-diet, negative energy balance methods despite consumption of high fat diet, decreased adipocyte size in retroperitoneal and mesenteric fat depots (P<0.05) and insulin resistance index improved in line with decrease of serum concentrations of insulin, glucose and triglyceride in obese male rats (P<0.05). However although lipid profile improved, only triglyceride concentration significantly decreased (P<0.05). From negative energy balance subgroups only combination showed significant increase in adiponectin levels of studied depots compared to high-fat-diet (P>0.05).
    Conclusion
    This study indicated that negative energy balance methods can actually decrease adipocyte size of retroperitoneal and mesenteric fat depots even with simultaneous consumption of high-fat-diet which is largely congruent with improvement in lipid and metabolic profile Results also indicate a superiority of aerobic training in improving the lipid profile compare to other NEB methods.
    Keywords: Adiponectin, Insulin resistance, Negative, energy, balance, High, fat, diet, Abdominal fat tissue
  • Alireza Safarzade*, Amin Basiri Pages 111-122
    Objective
    The purpose of this study was to investigate the changes in plasma C reactive protein (CRP) and Serum amyloid A (SAA) levels following 8 weeks of circuit resistance training in obese men.
    Methodology
    Twenty six obese men (age; 36.8±7.9 yr, weight; 92.8±10.8 kg, and BMI; 31.5±2.8 kg/m2) voluntarily participated in this study, and were divided into control (n=13) and resistance training (n=13) groups. Subjects in training group performed eight weeks circuit resistance training with 50-85% 1RM (3 days/week). Anthropometrics parameters, as well as plasma levels of CRP and SAA were measured at the baseline and at the end of study.
    Results
    Eight weeks of resistance training induced significant reduction in body weight, BMI and body fat percentage (P≤0.05). Significant reduction in plasma CRP concentration was found in compare with control group (P≤0.05). Plasma SAA levels increased in both control and training groups when compared with baseline levels (P≤0.05), But there was no significant difference in SAA levels changes between two groups.
    Conclusion
    The results of this study showed that circuit resistance training decreases plasma CRP levels, associated with improved in body composition in obese men.
    Keywords: C, reactive protein, serum amyloid A, Circuit Resistance Training, Obesity
  • Ameneh Pourrahim Ghouroughchi*, Arsalan Damirchi, Parvin Babaei Pages 123-139
    Objective
    The aim of this study was to investigate the effect of aerobic-resistance training on visceral adipose tissue, serum omentin-1 and insulin resistance in ovariectomized (OVX) rats.
    Methodology
    Fifty Female Wistar rats (weight, 180±5g) were divided accidental and according body weight into five groups: SHAM (n=20) and OVX (n=30) groups. OVX rats were subdivided into 2 Ovx+sedentary (Sedentary; n=20) groups and one aerobic-resistance training (Ovx+Exe; n=10) group. Two weeks after surgery, one group of OVX rats and one group of SHAM rats were sacrificed and omentin-1, insulin resistance and visceral fat were measured. The other OVX rats were randomly divided into the following subgroups: 1) OVX and sedentary (Sedentary); 2) OVX and Exercise (Ovx+Exe). The exercise consisted of 8 weeks of aerobic-resistance exercise (3 days/week, 20 m/min, 60 min/day, 10% slope, Load; 3% body weight, attached to tail), three days a week. After complete anesthesia, the abdominal cavity was rapidly opened and blood samples were collected. All intraabdominal fat were dissected out and weighed immediately. Omentin-1 was measured by rat omentin ELISA kit. HOMA-IR was used to estimate the insulin resistance.
    Results
    There was no significant differences between weights means all groups. After two weeks of surgery, there was no significant difference between visceral fat, omentin-1 and HOMA-IR in SHAM2 compared to OVX2. After eight weeks, combined aerobic-resistance training in Ovx+Exe significantly decreased visceral fat gain induced via ovariectomy by 21/4% compared to the level observed in Sedentary; whereas, visceral fat significantly increased by 92.5% in OVX2 compared to SHAM2 (p<0.05). Omentin-1 increased in Ovx+Exe compared to Sedentary and SHAM, by56/5% and51/6%, respectively; whereas it was significantly decreased by3/1% in Sedentary compared to SHAM (p<0.05). HOMA-IR induced via ovariectomy significantly decreased by74.7% in Ovx+Exe compared to Sedentary; whereas, it significantly increased by 193.7% in OVX2 compared to SHAM2 (p<0/05). Also, HOMA-IR decreased in Ovx+Exe compared to SHAM2, but it was n ́t significant.
    Conclusion
    8 week aerobic-resistance training successfully decreased visceral fat and insulin resistance via increasing omentin-1. So, it seems that 8-week aerobic-resistance training with 70-85% Vo2max is suitable for controlling body weight gain, decreasing visceral fat and insulin resistance and increasing omentin-1 in menopause period.
    Keywords: Aerobic, resistance training, Visceral fat, Omentin, 1, Insulin resistance, ovariectomized (OVX) rats
  • Fatah Moradi Pages 141-155
    Objective
    Even in young people, insulin resistance is associated with physical inactivity and obesity. It has been shown that novel insulin resistance indexes have clinical value. The purpose of present study was to investigate the effect of a period of resistance training on novel insulin resistance indexes in sedentary young obese men.
    Methodology
    In a semi-experimental study, twenty one sedentary young obese men were randomly placed at two groups: resistance training (n=10, 26.7±3.3 yr, 32.6±2.8 kg/m2) and control (n=11, 27.1±3.1 yr, 32.2±3.3 kg/m2). General characteristics of subjects, serum resistin concentration, and homeostasis model assessment-adiponectin (HOMA-AD), adiponectin-resistin (AR), and (insulin resistance) IRAR indexes were assessed before and after the training. Resistance training protocol consisted of twelve weeks weight training (3 sessions per week, 10 stations, 3 sets 8-12 repetitions in each station, intensity 60-80% of one repetition maximum, rest between sets 1 min and between stations 2 min, duration of main training 65-70 min per each session).
    Results
    Resistance training decreased serum resistin concentration (P<0.05), HOMA-AD (P<0.05), AR (P<0.05) and IRAR (P<0.05), while none of mentioned parameters in control group showed any significant changes. The compartion pre-test and post-test means of these indexes between two groups showed significant differences (P<0.05).
    Conclusion
    Resistance training reduces levels of novel insulin resistance indexes in sedentary young obese men that can have a practical value with regard to prevention against risk of cardiovascular and metabolic diseases for this population group.
    Keywords: Resistance training, Insulin resistance, Young, Obese
  • Akram Arzani*, Sadmehr Mirdar, Mehdi Hedayati Pages 157-165
    Objective
    The aquaporin5 (AQP5) is an integral membrane protein that plays an important role in maintaining water homeostasis in the lung. The purpose of this study was to evaluate the effect of interval training on AQP5 levels in the lung of Male Wistar rats during puberty.
    Methodology
    30 three-week male Wistar rats with average weight of 68±9 g were randomly divided into three groups included; the base, control and training groups. The training group ran on treadmill for 6 weeks (6 per week, 30 minutes each session at a speed of 15 to70 meters per minute). AQP5 levels were measured by ELISA methods. Analyzed is done with two-way ANOVA and LSD test at P<0.05.
    Results
    Results showed significant differences between AQP5 levels of control, base and training groups (P<0.05). While, there were no significant differencesbetween AQP5 levels of control and base groups. Furthermore, six-weeks interval training increased AQP5 levels of lung tissue in exercise group compared to the control group by 229.03 and 284.9 percent.
    Conclusion
    It seems that an Increased interval training can improve the of epithelial cell performance and protect the AQP5 level changes during the puberty, and improve lung liquid homeostasis.
    Keywords: Interval training, Aquaporin5, Puberty
  • Ramin Amirsasan, Ali Zarghami Khameneh*, Ali Ojagi Pages 167-182
    Objective
    The present study was carried out to determine the effect of creatine loading on some delayed onset muscle soreness (DOMS) indices (biochemical, functional and superficial) following resistance exercise in male wrestler.
    Methodology
    Eighteen volunteer male wrestler (age 21.11±1.13 years, body fat 12.67±1.84 %, and BMI 21.96±0.70 kg.m2) were assigned to a randomized and double-blind into two equal creatine (n=10) and placebo (n=10) groups. After six consecutive days supplementation (300 mg.kg-1.day body weight creatine or dextrose), all subjects were participated in one single- session circuit resistance exercise protocol (with 80% 1-RM in 3 sets with 6 repetition) include six station. Changes in muscle soreness indices were determined in three phases (before supplementation phase, immediately and 24 hours after the resistance exercise protocol). Data were analyzed by repeated measure ANOVA, Bonferroni and independent T test at P≤0.05.
    Results
    The results show that the one-session resistance exercise protocol significantly increased the creatine kinase (CK) and perceived muscle soreness index (P≤0.05). Although, the 24-hour of serum CK change ranges in creatine group were significantly less than in placebo group (P≤0.05). While, the 24-hour differences of lower limb’s swelling, flexibility, maximal isometric strength, and explosive power between two groups were not significant.
    Conclusion
    The results of this study showed that the short-term creatine loading leads to attenuate the adverse effects of undesirable muscle soreness indices (serum total CK). Therefore, based on the present results, that creatine loading could reduce the muscle soreness ranges following the resistance exercise.
    Keywords: Creatine, Resistance exercise, Delayed Onset Muscle Soreness
  • Farhad Rahmani, Nia F., Javad Mehrabani*, Mahdiheh Zanganeh Pages 183-196
    Objective
    Aging in women and the incidence of amenorrhea can lead to eating disorders, obesity and dissatisfaction of their body shape.
    Methodology
    A total of 434 (108 athletes; BMI: 28.27±2.41, and 326 non-athletes; BMI: 35.11±4.13) Iranian women between 35-50 years old, participated in this study. The data were collected via a package that was consisted of questionnaires involving demographic, athletic history, menstrual pattern, eating attitude test-26, (The EAT-26 questionnaire) and female body image scale. The body mass index (BMI) was measured to compare actual, perceived and ideal body sizes Data were analyzed by Mann Whitney U and Spearman correlation.
    Results
    The finding showed that there was no significant difference between eating disorder and secondary amenorrhea between athlete and non-athlete groups; but there was significant difference between body dissatisfaction, social pressure to change weight and actual BMI between two groups (P<0.05). The most rate of body dissatisfaction and social pressure to change weight observed in non athletes women (P<0.05).
    Conclusion
    In general, it seems that exercise can reduce eating disorders and body dissatisfaction or fitness contribute to increased performance.
    Keywords: secondary amenorrhea, eating disorder, body mass index, body image, athlete females