فصلنامه میقات حج
پیاپی 77 (پاییز 1390)

حدود سه سال پس از حادثه جانگداز عاشورا که در کربلا رخ داد، واقعه دردناک «حره» به فرمان یزید فرزند معاویه، حاکم ستمگر اموی، در شهر مدینه منوره به وقوع پیوست و بدینوسیله دستگاه خلافتش در نظر مردم، به ویژه اهالی مدینه بیش از پیش اعتبار خود را از دست داد؛ چرا که این شهر، پایگاه نخستین حکومت اسلام بود و در نگاه مسلمانان، پس از مکه - سرزمین وحی و رسالت و زادگاه توحید - قداست و ارجی ویژه داشت.
بنابراین، بدیهی است در چنین محیطی، بازتاب و انعکاس ظلم یزید به اهل بیت پیامبر (ص) نمی توانست مثبت باشد وطبیعی بود که بازماندگان مهاجر و انصار در برابر این ماجرا ساکت ننشینند و موضعگیری های آشکار و نهان از خود نشان دهند و البته این چیزی نبود که از دید حاکمان دستگاه شام مخفی بماند.
در اثبات وجود واکنش ها و نارضایتی ها میان مردم مدینه، می توان به جابجایی ها و عزل ونصب هایی که پس از حادثه عاشورا در این شهر به وجود آمد استناد کرد، که شرح آن، مقاله و مجالی دیگر می طلبد.
اکنون در این نوشته نگاهی پژوهشی خواهیم داشت به مسائلی که در حادثه «حره» رخ داد و برای نیل به مقصودمان از منابع معتبر تاریخی اسلام بهره خواهیم برد.