فصلنامه پاتوبیولوژی مقایسه ای
سال دوم شماره 17 (تابستان 1384)

در این مطالعه اثرات تزریق داخل بطن مغزی هیستامین و آنتاگونیست گیرنده H1 آن بر پاسخ درد فرمالینی در خرگوش بررسی شده است. تزریقات داخل بطن مغزی هیستامین ( 90 میکروگرم)، کلرفنیرامین ( 180 میکروگرم) وکلرفنیرامین ( 180 میکروگرم) قبل از هیستامین ( 90 میکروگرم) از طریق کانول راهنمای کاشته شده در بطن جانبی مغز انجام شد. درد با تزریق زیرجلدی فرمالین ( 100 میکرولیتر، 5 درصد) در گوش حیون ایجاد و پاسخ درد شامل تعداد تکانهای سر و گوش، در فواصل پنج دقیقهای به مدت یک ساعت ثبت شد. نتایج نشان دادند که فرمالین تعداد تکانهای سر و گوش را در فواصل زمانی مشخص پس از تزریق افزایش داد. تزریق داخل بطن مغزی هیستامین و کلرفنیرامین پاسخ درد را کاهش دادند و پیش تزریق کلرفنیرامین از کاهش درد ناشی از هیستامین جلوگیری نکرد. با توجه به نتایج میتوان استنباط نمود که فعال شدن سیستم هیستامینرژیک مغز خرگوش اثر تضعیفی بر روی درد ایجادمیکند و این اثر تضعیفی از طریق گیرنده H1 مرکزی آن به انجام نمیرسد.

هدف از این تحقیق جدا سازی اشریشیا کلی از موارد اسهال گوساله ها ی زیر یک ماه و تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی جدایه ها نسبت به آنتی بیوتیک های 1 روزه مبتلا به اسهال که آنتی - رایج بود. در این تحقیق از گوساله های 30 بیوتیک دریافت نکرده بودند نمونه مدفوع اخذ گردید و روی محیطهای تشخیصی آنتروباکتریاسه کشت داده شد. بر روی سویه های E. coli جدا شده آزمایش آنتی بیوگرام به روش انتشار دیسک(کربی بائر)انجام شد تا میزان حساسیت E. coli جدا شده نسبت به آنتی بیوتیکهای مورد استفاده در اسهال گوساله ها مشخص گردد. از 124 راس گوساله مورد مطالعه از 70 مورد 15 %) پروتئوس، / %56/45 ) اشریشیاکلی جداشد. سایر موارد شامل 19 مورد( 3 ) 15 %) بدون عامل / 12 %) با عامل باکتریایی نامشخص و 19 مورد ( 3 / 16 مورد( 9 باکتریایی بود. همچنین نتایج این تحقیق نشان داد که شیوع اسهال در گروه 39 % بیش از سایر گروه ها میباشد. اما اگر چه شیوع / 22 روز با 5 - سنی 30 22 روز کمتر است - 27 % از گروه سنی 30 / 1 روز با 43 - اسهال در گروه سنی 7 64 % از / ولی نقش بیماری زائی اشریشیاکلی در بروز اسهال در این گروه با 7 سایر گروه ها بیشتر است. نتایج آنتی بیوگرام نیز بیانگر مقاومت اشریشیا کلی های جدا شده نسبت به اکثر گروه های آنتی بیوتیکی بود ولی نسبت به آنتی بیوتیکهای خانواده کینولون حساسیت خوبی نشان دادند. میزان حساسیت به 51 % بود. بیشترین / 81 %، جنتامایسین 4 / 91 %، فلومکوئین 42 / انروفلوکساسین 5 میزان مقاومت نسبت به پنی سیلین وتایلوزین ( 100 % )دیده شد.

عفونت کیسه زرده یکی از بیماری های مهم در جوجه های گوشتی در سنین زیر ده روزگی می باشد و در بسیاری از مرغداری های کشور شایع است. لذا شناسائی عوامل ایجاد کننده و راه های پیشگیری آن اهمیت زیادی دارد . در پژوهش حاضر تعداد 210 قطعه جوجه ی گوشتی زیر ده روز مبتلا به عفونت کیسه زرده از سی مرغداری اطراف مشهد که به شبکه دامپزشکی استان خراسان و کلینیک دانشکده دامپزشکی ارجاع داده شده بود مورد بررسی قرار گرفتند . از هر مرغداری 7 قطعه جوجه انتخاب شدند و مواد زرده ای آنها بصور مخلوط در محیط های کشت انتخابی و غنی کننده جهت شناسائی باکتری های خانواده انتروباکتریاسه ایجاد کننده عفونت کیسه زرده کشت داده شدند و سپس جهت تفکیک جنس های مختلف از محیط های کشت افتراقی استفاده گردید . باکتری های جدا شده به تفکیک هر مرغداری تعیین گردیدند. از هیجده مرغداری 60 % اشریشیا کلی و پروتئوس، از چهار مرغداری 13،33 % اشریشیا کلی و پروتئوس و سالمونلا، از سه مرغداری 10 % اشریشیا کلی و پروتئوس و کلبسیلا، از یک مرغداری 3،33 % اشریشیا کلی و سودوموناس و از چهار مرغداری 13،33 % اشریشیا کلی به صورت خالص جدا گردیدند.

برای انجام این مطالعه، 18 قلاده سگ از نوع ولگرد، در سه گروه جداگانه یک گروه کنترل و دو گروه آزمایش هر کدام 6 قلاده سگ (مشتمل بر 3 نر و 3 ماده) در نظر گرفته شد.گروه های آزمایش به ترتیب تحت تزریق روزانه داروی دگزامتازون به میزان 40 و 125 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت عضلانی در مدت 16 هفته قرار گرفتند. برای جلوگیری از برخورد با موارد پاتولوژیک احتمالی از حیوانات زیر یکسال به این منظور استفاده شد. شرایط تغذیه و مراقبت های کلی در مورد حیوانات مذکور یکسان در نظر گرفته شد. لازم به ذکر است یکی از سگ های گروهی که میزان مصرف پایین دارو را داشت ( 40 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، در طول مدت مطالعه تلف شد که هیچ ارتباطی با مصرف دارو نداشت. در کالبدگشایی تغییرات ماکروسکوپیک قابل توجهی در کلیه سگهای گروهی که میزان مصرف بالای داروی دگزامتازون را داشت ( 125 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، شامل تورم و رنگ پریدگی لکه ها مشاهده شد. نمونه های کلیوی اخذ شده، پس از پایدارسازی در فرمالین با 10 فردرصد و الکل، طبق روش های رایج پاساژ بافتی، جهت رنگ آمیزی Hematoxilin and Eosin) H&E و P.A.S (Periodic Acid-Schif آماده شدند. در مشاهداتریزبینی این نمونه ها، ضایعات گلومرولی شامل افزایش ملایم در تعداد سلولهای مزانشیال، چسبندگی بین لای ه های اپی تلیال احشایی و جداری گلومرول، افزایش ضخامت غشاهای پایه گلومرولی وگلومرولواسکلروز بود. در هر صورت عامل این ضایعه نامشخص می باشد، لکن فشار خون متعاقب افزایش غلظت های گلوکوکورتیکوئیدی پلاسما موثر قلمداد شده است

برای انجام صحیح و قابل اعتماد یک آزمون مربوط به تعیین کمی میزان آلاینده های شیمیائی موجود دریک ماده غذائی، نیاز به انجام مراحلی است که به این مراحل تعیین اعتبار آزمایشگاهی گویند و در آن کار صحت، دقت، تکرار پذیری و تکثیر پذیری آزمون کمی مورد بررسی قرار می گیرد. در این مقاله به مراحل تعیین اعتبار روش HPLC برای انجام آزمون تعیین باقیمانده آفلاتوکسین M1 در شیر، پرداخته شده است. بازیافت آزمون بر اساس درصد در بیش از ده مرحله آزمون در میزان شناسائی غلظت ،PPb 0.5 میانگین 68/8073 انحراف معیار 7/591017 و ضریب همبستگی 11/03228 بوده است. میزان درصد بازیافت در حدود شناسائی ppb 0.005 میانگین 81/58143 انحراف معیار 20/52261 و ضریب همبستگی 25/15598 بوده است. علاوه بر آن انجام آزمون مرجع بین المللی در چهار مرحله انجام آزمون با مقدار آلوده شد 0/26 0 و حدود قابل پذیرش 0/15 تا 0/38 بترتیب مقادیر 0/293 ،0/298 ، 0/283 و 0/278 با میانگین 0/288 و انحراف معیار 0/00912 و ضریب همبستگی 3/169691 بوده است. نتایج مشارکت این آزمون در آزمون بین المللی آزمایشگاهی ( Food Analysis Performance Assessment Scheme) در میان 65 آزمایشگاه شرکت کننده در طرح آزمون یکی از 10 آزمایشگاه دارای قابلیت تعیین دقیق مقدار آلودگی بوده است

در پائیز 1383 ، از طیور آماده کشتار 27 مرغداری واقع در شهرستان بابل 200 نمونه اخذ گردید. نمونه برداری بصورت تصادفی و به نسبت یک در هزار بود. از روش Premitest جهت تعیین وجود یا عدم وجود آنتی بیوتیک در گوشت مرغ استفاده شد. نمونه های جمع آوری شده در این مطالعه به دو دسته وزنی بالا و پائین 2/2 کیلوگرم تقسیم گردیدند . از مجموع 200 نمونه، 73 نمونه ای که کمتر از 2/2 کیلوگرم وزن داش تند، 31 نمونه (42/5%) و از 127 نمونه بیشتر از 2/2 کیلوگرم وزن، 36 نمونه (28/3%) دارای باقیمانده دارویی بودند . به طور کلی با این بررسی مشخص گردید که 3385% نمونه ها دارای باقیمانده دار ویی می باشند.

به منظور بررسی وضعیت آلودگی مراکز تکثیر و پرورش قزل آلای رنگین کمان کشور به ویروس عامل نکروز عفونی بافته ای خونساز از تعدادی مراکز تکثیرو پرورش قزل آلای کشور در مرحله لاروی و از بچه ماهیان انگشت قدی که دارای علایم تحت کلینیکی و یا بظاهر سالم بودند نمونه گیری بعمل آمد. نمونه های اخذ شده شامل بافتهای کلیه ،طحال،کبد،آبشش،قلب و دستگاه گوارش بوده که پس از طی مراحل هیستو تکنیک به روش ایمونوهیستوشیمی و با استفاده از آنتی بادی منوکلونال ضد ویروس عامل نکروز عفونی بافتهای خونساز و نیز با استفاده از رنگ هماتوکسیلین رنگ آمیزی گردید .نتایج حاصله نشان داد از مجموع کل نمونه های 100 مرکز مورد مطالعه تعداد 35 مورد مثبت بود که حاکی از پراکنش ویروس عامل بیماری IHN در برخی از مراکز تکثیر و پرورش قزل آلای کشور می باشد . با توجه به نتایج این بررسی لزوم طراحی سیاست های بهداشتی، نظارت، هدایت کنترل عملیات پیشگیری اجتناب نا پذیر می باشد