فهرست مطالب
مجله چشم پزشکی بینا
سال پانزدهم شماره 1 (پاییز 1388)
- 80 صفحه، بهای روی جلد: 5,000ريال
- تاریخ انتشار: 1388/09/20
- تعداد عناوین: 12
-
- مقالات پژوهشی
-
سرعت جریان خون شریان افتالمیک در بیماران مبتلا به ایسکمی قدامی غیر التهابی شریانی عصب بینایی (NAION)صفحه 3هدف
مقایسه سرعت جریان خون شریان افتالمیک سمت مبتلا در بیماران مبتلا به ایسکمی قدامی غیرالتهابی شریانی عصب بینایی (NAION) حاد و یک‌طرفه در مقایسه با چشم سمت مقابل.
روش کاردر این مطالعه مورد- شاهدی 20 بیمار مبتلا به NAION یک‌طرفه که کم‌تر از هشت هفته از شروع بیماری آن‌ها گذشته بود بررسی گردیدند. به وسیله تصویربرداری رنگی داپلر سرعت میانگین، حداکثر سیستولیک و انتهای دیاستولیک جریان خون شریان افتالمیک اندازه‌گیری و نتایج چشم درگیر با چشم مقابل مقایسه شد.
یافته‌ها:
تعداد 12 مرد و 8 زن با میانگین سنی 8/11±6/54 سال وارد مطالعه شدند. فاصله زمانی شروع علایم NAION و اندازه‌گیری سرعت جریان خون به طور متوسط 8/12±5/27 روز بود. سرعت میانگین (8/0±5/18 در مقابل 8/2±9/19)، حداکثر سیستولیک (09/4±9/37 در مقابل 1/3±7/39) و انتهای دیاستولیک (1/2±3/10 در مقابل 5/2±3/12) جریان خون شریان افتالمیک در سمت چشم مبتلا به طور مشخص در مقایسه با سمت غیر درگیر کم‌تر بود (به ترتیب 01/0P=، 001/0P= و 001/0P<).
نتیجه‌گیری:
به نظر می‌رسد بیماری NAION با تغییر در سرعت جریان خون شریان افتالمیک همراه باشد.
-
صفحه 8هدف
ارزیابی اثر تزریق تریامسینولون داخل ویتره بر حدت بینایی بیماران مبتلا به انسداد ایسکمیک ورید مرکزی شبکیه (CRVO).
روش پژوهش:
این مطالعه با روش کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی بیماران مبتلا به CRVO ایسکمیک مراجعه کننده به درمانگاه شبکیه بیمارستان فیض در سال 87-1386 انجام گرفت. بیمارانی که کم‌تر از یک ماه از حمله اولیه بیماری آنان می‌گذشت و فاقد فشار بالای چشم، رتینوپاتی دیابتی، رتینوپاتی ناشی از فشار خون، سابقه لیزر درمانی یا اعمال جراحی چشم و بیماری‌های عروقی بودند وارد مطالعه شدند. بیماران بطور تصادفی به دو گروه مداخله با تزریق cc 1 از محلول تریامسینولون داخل ویتره (IVT) و گروه شاهد (بدون تزریق) تقسیم شدند. معاینات چشم در تمام بیماران در ماه اول، دوم، سوم و ششم صورت گرفت. جهت بررسی آماری از نرم افزار SPSS13 و نیز آزمون آماری t-test استفاده شد.
یافته‌ها:
تعداد 52 بیمار شامل 22 مرد و 30 زن در دو گروه مداخله (25 نفر) و شاهد (27 نفر) مورد مطالعه قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران، 7/9±5/60 سال (محدوده 30 تا 80 سال) بود. طول مدت علامت‌دار بودن بیماران در گروه شاهد 5/5±21 و در گروه مداخله 6±19 روز بود (66/0P=). در تمام بیماران علایم بیماری CRVO نوع ایسکمیک از جمله نقص نسبی آوران مردمک (RAPD) وجود داشت. میانگین دید بیماران در گروه مداخله 20/0±75/1 و در گروه شاهد 08/0±91/1 لوگمار بود (1/0P=). اختلاف دو گروه از نظر بهبود ایجاد شده در حدت بینایی، تنها در پایان ماه اول معنی‌دار بود (019/0P=) و در سایر معاینات تفاوت معنی‌داری دیده نشد. در میزان فشار داخل چشم قبل و پس از تزریق در معاینات مختلف، تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری:
این مطالعه نشان داد که استفاده از تریامسینولون داخل ویتره باعث تغییر قابل ملاحظه‌ای در نتیجه بینایی بیماران مبتلا به انسداد ورید مرکزی شبکیه نمی‌گردد.
-
صفحه 13هدف
تولد زود هنگام نوزاد می‌تواند موجب بروز رتینوپاتی نوزادان نارس (ROP) گردد که در آن رشد و نمو طبیعی عروق شبکیه تغییر کرده و رگ‌زایی غیرطبیعی بروز خواهد نمود. در این مطالعه نوزادان مبتلا به ROP پس از لیزر درمانی حداقل به مدت یک سال جهت بررسی عیوب انکساری پی‌گیری شدند.
روش پژوهش:
در این مجموعه موارد مشاهده‌ای اطلاعات 796 نوزاد نارس که از سال 1381 تا سال 1387 مورد معاینه چشم‌پزشکی قرار گرفته بودند مورد بررسی قرار گرفت. وزن تولد نوزادان بین 600 تا 1800 گرم و سن تولد آن‌ها بین 25 تا 34 هفته بود.
یافته‌ها:
رتینوپاتی نوزادان نارس (ROP) در 134 نوزاد (8/16 درصد) مشاهده گردید. از این تعداد 70 نوزاد (6/52 درصد) به طور خودبه‌خود بهبود پیدا کرده اما 56 بیمار (111 چشم معادل 4/41 درصد) مبتلا به درجات شدیدتری از رتینوپاتی نوزادان نارس(ROP) شدند و نیاز به لیزر درمانی پیدا کردند که 47 بیمار (92 چشم) جهت بررسی عیوب انکساری مراجعه نمودند. از این تعداد موارد میوپی معادل 45 چشم (4/49 درصد)، موارد هیپروپی با درجات کم معادل 33 چشم (2/36 درصد) و سایر موارد هیپروپی معادل 10 چشم (8/10 درصد) گزارش شد و سه چشم پلانو بودند.
نتیجه‌گیری:
در مجموع به نظر می‌رسد ابتلا به ROP سبب افزایش عیوب انکساری به ویژه تغییرات نزدیک‌بینی می‌گردد که دامنه آن گسترده بوده و از میوپی با شدت بالا تا موارد خفیف میوپی متغیر است. لذا میوپی یکی از پیامدهایی است که در بیماران مبتلا به ROP می‌باید مورد توجه قرار گیرد تا از عوارض بعدی مانند تنبلی چشم و مشکلات آموزشی و اجتماعی این بیماران پیش‌گیری به عمل آید.
-
صفحه 19هدف
بررسی موارد پیش‌رفته رتینوپاتی نوزادان نارس (ROP) در مراجعین به کلینیک ROP درمانگاه پوستچی شیراز.
روش پژوهش:
در این مطالعه توصیفی که از فروردین 1385 تا بهمن ماه 1387 در کلینیک چشم درمانگاه پوستچی انجام شد، مدارک پزشکی کودکانی که دچار مراحل پیش‌رفته ROP در یک یا هر دو چشم شده بودند بررسی گردید. اطلاعات مربوط به زمان و نحوه تشخیص بیماری، نحوه پی‌گیری و علل تاخیر در درمان از والدین بیماران اخذ شد.
یافته‌ها:
از 1024 نوزاد ارجاع‌شده، 20 بیمار شامل 11 پسر و 9 دختر دچار مراحل پیش‌رفته ROP شده بودند که در 17 مورد (85 درصد) به صورت دوطرفه و در سه مورد (15 درصد) یک‌طرفه بود. علت پیش‌رفت ROP در 17 بیمار (85 درصد) عدم تشخیص و درمان در زمان مناسب و در سه بیمار (15 درصد) عدم پاسخ به درمان بود. دلیل عدم دریافت درمان مناسب در 10 بیمار (50 درصد) عدم اطلاع والدین، در سه بیمار (15 درصد) تشخیص نادرست چشم پزشک، در سه بیمار (15 درصد) سهل انگاری و مشکلات اقتصادی والدین و در یک بیمار (5 درصد) عدم امکان انتقال بیمار از NICU به کلینیک ROP، به دلیل وضعیت سیستمیک نوزاد بود.
نتیجه‌گیری:
مهم‌ترین عامل کاهش دید در بیماری ROP و پیش‌رفت آن به سمت مراحل نهایی، عدم درمان مناسب بیماران به دلیل ناآگاهی والدین و کادر درمانی و فقدان برنامه جامع و منظم غربالگری در کشور می‌باشد.
-
صفحه 26هدف
هدف مطالعه حاضر مقایسه دو روش جراحی جابه‌جایی افقی عضلات راست عمودی با جابه‌جایی عمودی عضلات راست افقی در میزان excyclotorsion ایجادشده در چشم خرگوش می‌باشد.
روش پژوهش:
این مطالعه با روش کارآزمایی تجربی در یک نمونه حیوانی شامل 40 چشم از 20 خرگوش سفید انجام گردید. در 10 خرگوش (گروه 1) در هر چشم جابه‌جایی تمام تاندون عضله راست فوقانی (SR) به سمت نازال و عضله راست تحتانی (IR) به سمت تمپورال و در 10 خرگوش (گروه 2) در هر چشم جابه‌جایی تمام تاندون عضله راست خارجی (LR) به سمت بالا و عضله راست داخلی (MR) به سمت پایین جهت ایجاد excyclotorsion صورت گرفت. میزان excyclotorsion حاصل از جابه‌جایی عضلات براساس معیار external limbal marking اندازه‌گیری شد. نتایج با استفاده از آزمون t-test مختص گروه‌های مستقل مورد تحلیل آماری قرار گرفت.
یافته‌ها:
میانگین میزان excyclotorsion در گروه یک 8/1±31 (محدوده 28 تا 35) و در گروه دو 66/1±85/12 (محدوده 10 تا 16) درجه بود (001/0 >P) هم‌چنین اختلاف معنی‌داری بین میزان excyclotorsion حاصل از جابه‌جایی عضله MR، 7/1±6/12 درجه (محدوده 10 تا 41) و میانگین excyclotorsion حاصل از جابه‌جایی عضله LR، 87/0±1/1 درجه (محدوده صفر تا 2) وجود داشت (001/0 >P).
نتیجه‌گیری:
جابه‌جایی هم‌زمان عضلات SR و IR بیش از جابه‌جایی هم‌زمان عضلات MR و LR باعث ایجاد excyclotorsion می‌گردد، اگرچه جابه‌جایی عضله LR به سمت بالا باعث ایجاد این نوع اختلال نمی‌گردد. مقدار excyclotorsion ایجاد شده در اثر جابه‌جایی عضلات راست عمودی می‌تواند براساس میزان چرخش گلوب در زمان جراحی تغییر کند.
-
صفحه 31هدف
ارزیابی نتایج بینایی بیماران مبتلا به قوز قرنیه که با روش Big Bubble (BB) تحت عمل پیوند لایه‌ای عمیق قرنیه (DALK) قرار گرفتند.
روش تحقیق:
در این مطالعه مجموعه موارد مداخله‌ای، بیماران مبتلا به قوز قرنیه متوسط تا شدید که اختلال بینایی آنان با عینک قابل اصلاح نبود و یا به علت عدم تحمل لنز تماسی قادر به استفاده از آن نبودند، تحت عمل DALK به روش BB قرار گرفتند. قرنیه دهنده بدون لایه دسمه با سه تکنیک متفاوت به قرنیه گیرنده بخیه شده و حدت بینایی، وضعیت عیب انکساری، روش انجام بخیه و عوارض حین و بعد از عمل مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایجاز 129 چشم (121 بیمار) که در ابتدای مطالعه بررسی شدند، در سه مورد حین عمل و یا بلافاصله پس از آن پیوند نفوذی (PK) ضرورت یافت و 126 چشم وارد مطالعه شدند. در زمان انجام عمل متوسط سن بیماران 6/7±08/26 سال و میانگین زمان پی‌گیری 0/9±62/21 ماه بود. میانگین حدت بینایی اصلاح شده و اصلاح نشده قبل از عمل به ترتیب 500/20 و 400/20 بود که بعد از عمل به ترتیب به 80/20 و 32/20 افزایش یافت که از نظر آماری معنی دار بود (001/0P<). متوسط عیب انکساری کروی، آستیگماتیسم انکساری و آستیگماتیسم قرنیه‌ای به ترتیب 1/3±41/3-، 3/2±/04/3 و 1/2±67/3 دیوپتر بود. از چشم‌هایی که تحت عمل DALK قرار گرفتند، در 100 چشم (3/81 درصد)، big bubble تشکیل و لایه دسمه به طور کامل برهنه (bared Descemet) شد و در 23 چشم (7/18 درصد) عمل جراحی با باقی ماندن مقداری از استروما بر روی لایه دسمه (pre-Descemet) خاتمه یافت.
نتیجه‌گیری:
DALK با استفاده از تکنیک BB روشی ایمن و موثر در درمان بیماران مبتلا به قوز قرنیه می‌باشد. در صورت پارگی وسیع لایه دسمه حین عمل، هیچ‌گونه محدودیتی برای انجام عمل پیوند نفوذی قرنیه (PK) ایجاد نخواهد شد.
-
صفحه 41هدف
بررسی عملکرد بینایی بیماران مبتلا به قوز قرنیه پس از پیوند لایه‌ای عمیق قرنیه (DALK) به روش حباب بزرگ (Big-Bubble) در مقایسه با روش پیوند نافذ (PK) قرنیه.
روش مطالعهدر این کارآزمایی بالینی مقایسه‌ای، بیماران مبتلا به کراتوکونوس متوسط تا شدید با حدت بینایی اصلاح شده کم و عدم تحمل لنز تماسی به صورت تصادفی با روش DALK و یا PK تحت عمل پیوند قرنیه قرار گرفتند. پس از عمل، دید اصلاح شده و اصلاح نشده و میزان عیب انکساری ثبت گردید و اختلالات انکساری، حدت بینایی، Contrast Sensitivity Function (CSF) و اعوجاج‌های رده بالا بین دو گروه مقایسه شد.
نتایجتعداد 77 چشم از 77 بیمار وارد مطالعه شدند که 42 چشم در گروه DALK و 35 چشم در گروه PK قرار گرفتند. متوسط سن بیماران در گروه DALK 9/7±9/26 سال و در گروه PK 3/10±8/30 سال بود (06/0P=). مدت پی‌گیری در گروه اول 9/7±19 و در گروه دوم 5/3±6/24 ماه بود (32/0P=). متوسط عیب انکساری معادل کروی پس از عمل در گروه DALK 4/3±23/3- و در گروه PK 6/4± 22/2- دیوپتر بود (28/0P=). متوسط حدت بینایی اصلاح‌شده در گروه DALK، 08/0±18/0 و در گروه PK، 10/0±15/0 لوگمار بود (12/0P=). در گروه‌های تحت مطالعه میزان CSF در همه فرکانس‌های اختصاصی قابل مقایسه بود. به طور مشابه مقدار Root Mean Square (RMS) اعوجاج‌های کلی و رده بالا اندازه‌گیری شده با مردمک 6 میلی‌متری بین دو گروه تفاوت معنی‌داری نداشت.
نتیجه‌گیری:
پیوند DALK یک روش جراحی جایگزین در بیماران مبتلا به قوز قرنیه می‌باشد و نتایج آن از نظر عیب انکساری، حدت بینایی اصلاح شده، CSF و اعوجاج‌های رده بالا با پیوند PK قابل مقایسه است.
-
صفحه 51هدف
بررسی علل پیوند قرنیه و روش‌های جراحی مورد استفاده در مرکز آموزشی درمانی لبافی‌نژاد بین سالهای 1383 تا 1385.
روش پژوهش:
در این مطالعه توصیفی، پرونده 776 بیمار که طی سه سال تحت عمل پیوند قرنیه قرار گرفته بودند بررسی و اطلاعات مورد نظر شامل سن، جنس، علت و نوع پیوند قرنیه، مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
یافته‌ها:
بیماران شامل 504 (9/64 درصد) مرد و 272 (1/35 درصد) زن با میانگین سنی 25/12±29/41 سال (محدوده 10 روز تا 89 سال) بودند. قوز قرنیه با شیوع 9/40 درصد شایع‌ترین علت پیوند و پس از آن به ترتیب کراتوپاتی تاولی (7/11 درصد)، اسکار و کدورت غیرتب خالی قرنیه (8 درصد)، پیوند مجدد (8/7 درصد)، زخم‌های قرنیه (باکتریایی، قارچی، آکانتاموبایی) (8/7 درصد)، اسکار و زخم فعال تب خالی (9/4 درصد)، دیستروفی‌های قرنیه (6/3 درصد) و کراتوپاتی تراخمی (4/3 درصد) دلایل انجام پیوند قرنیه بودند. شایع‌ترین روش‌های جراحی پیوند قرنیه به ترتیب شامل پیوند نفوذی (6/67 درصد)، پیوند لایه‌ای عمیق قدامی (9/13 درصد)، پیوند نفوذی tectonic (3/10 درصد)، پیوند لایه‌ای و پیوند لایه‌ای اتوماتیک (7/6 درصد)، پیوند اندوتلیال قرنیه (9/0 درصد) و پیوندکراتولیمبال آلوگرفت بدون پیوند نفوذی (5/0 درصد) بود.
نتیجه‌گیری:
قوز قرنیه هم‌چنان شایع‌ترین علت پیوند قرنیه در مرکز لبافی‌نژاد است اما در مقایسه با گزارشات پیشین، شیوع کراتوپاتی تاولی رو به افزایش است. هم‌چنین استفاده از پیوند لایه‌ای عمیق قدامی قرنیه، به طور مشخص، افزایش یافته است. پیوند اندوتلیال قرنیه که به تازگی در این مرکز انجام می‌شود، می‌تواند به تدریج به درمان ترجیحی بیماری‌های اندوتلیالی قرنیه، مانند کراتوپاتی تاولی و دیستروفی اندوتلیالی فوکس، تبدیل گردد.
-
صفحه 58هدف
گسستگی ملتحمه و نمایان شدن ایمپلنت هیدروکسی آپاتیت، شایع‌ترین عارضه این قبیل ایمپلنت‌ها پس از عمل تخلیه کره چشم می‌باشد. در پژوهش حاضر چسب بافتی سیانوآکریلات جهت درمان این بیماران استفاده شده است.
مواد و روش هادر این مطالعه نتایج درمان سه بیمار مبتلا به گسستگی ملتحمه و نمایان‌شدن 4 میلی‌متر از ایمپلنت هیدروکسی آپاتیت با استفاده از چسب بافتی سیانوآکریلات گزارش می‌گردد.
یافته‌ها:
بیماران به طور میانگین 33 ماه (20 تا 58) پی‌گیری و معاینه شدند. در طول مدت مطالعه اندازه گسستگی ملتحمه افزایش پیدا نکرد و هیچ نوع عارضه‌ای مشاهده نشد. در یک بیمار 12 ماه بعد چسب سیانواکریلات برداشته شد و پیوند مخاط دهان بر روی ناحیه قرار گرفت، در پی‌گیری نه ماه بعد، نشانی از گسستگی ملتحمه وجود نداشت.
نتیجه‌گیری:
استفاده از چسب بافتی سیانوآکریلات روشی بی‌خطر و راحت جهت درمان موارد خاصی از گسستگی ملتحمه و نمایان شدن ایمپلنت‌های هیدروکسی آپاتیت درون حدقه چشم می‌باشد.
-
صفحه 63هدف
هدف از انجام این مطالعه مقایسه روش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) با روش‌های معمول میکروب‌شناسی آزمایشگاهی عفونت قارچی قرنیه می‌باشد.
روش‌ها:
این مطالعه مقطعی در بیمارستان آموزشی درمانی خلیلی شیراز از سال 1385 تا 1387 انجام گردید. 38 نفر از بیماران مشکوک به عفونت قارچی قرنیه وارد مطالعه شدند و تحت معاینات کامل چشم قرار گرفتند. سپس بررسی‌های آزمایشگاهی شامل تهیه اسمیر، مشاهده مستقیم به وسیله رنگ‌آمیزی گرم، گیمسا و KOH و کشت تراشه‌های قرنیه و PCR بر روی نمونه‌های قرنیه انجام شد.
یافته‌ها:
از 38 بیماری که طبق معاینات بالینی مشکوک به عفونت قارچی قرنیه بودند، براساس یافته‌های مثبت کشت، رنگ‌آمیزی‌های مختلف، تکنیک PCR و پاسخ به درمان‌های ضدقارچ، عفونت قارچی قرنیه در 25 بیمار (5/68 درصد) تایید شد. رنگ‌آمیزی نمونه‌ها و مشاهده با میکروسکوپ نوری در 10 بیمار (40 درصد) مثبت و در 15 بیمار (60 درصد) منفی بود. نتایج کشت قارچ در 6 مورد (24 درصد) مثبت و در 19 مورد (76 درصد) منفی بود . نتایج PCR برای قارچ در 17 مورد (68 درصد) مثبت و در 8 مورد (32 درصد) منفی بود. در 4 بیمار (16 درصد) تمام نتایج آزمایشگاهی شامل اسمیر، کشت، هیستوپاتولوژی و PCR منفی بود ولی بیمار به درمان‌های ضدقارچی پاسخ بالینی مناسبی داد.
نتیجه‌گیری:
روش PCR در مقایسه با روش‌های معمول آزمایشگاهی در تشخیص عفونت قارچی قرنیه حساسیت بیش‌تری دارد و یک روش ارزشمند و سریع در تشخیص این نوع عفونت می‌باشد.
- گزارش مورد بیماری
-
صفحه 68هدف
گزارش یافته های کلینیکی، رادیولوژیک و پاتولوژیک و اقدامات درمانی در بیمار مبتلا به عود همانژیوم کاورنوس اربیت.
معرفی بیمار:
خانم 32 سالهای با شکایت کاهش پیش‌رونده دید چشم راست همراه با افتادگی پلک همان چشم با تشخیص همانژیوم کاورنوس بزرگ اوربیت تحت عمل جراحی قرار گرفت و تومور بطور کامل خارج شد. ده سال بعد با شکایت از عود پروپتوز و انحراف پیش‌رونده چشم تحت معاینه قرار گرفت و پس از بررسی توسط تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) تشخیص همانژیوم کاورنوس مجدد در همان محل مطرح گردید. بیمار تحت عمل جراحی قرار گرفت و تومور خارج شد. با مراجعه به تصاویر قبلی بیمار مشخص گردید تومور اولیه دوقلو بوده که تنها یک قسمت آن خارج گردیده بود.
نتیجه گیریعود همانژیوم کاورنوس می تواند ناشی از چندتایی بودن توده اولیه باشد که پس از سال‌ها رشد آهسته به اندازه‌ای می رسد که علایم بالینی ایجاد می‌نماید. لذا در مواردی که توده بزرگ یا چندقسمتی باشد، پس از خارج کردن کامل توده اصلی یک جستجوی دقیق تر برای یافتن توده های کوچک‌تر احتمالی توصیه می شود.
-
صفحه 74
-
Page 3Purpose
To compare ophthalmic artery velocity in eyes with nonarteritic anterior ischemic optic neuropathy (NAION) with that of normal fellow eyes.
MethodsIn this case-control study, 20 patients with unilateral NAION and disease onset less than 8 weeks, were enrolled. Using color Doppler imaging, mean, maximum systolic and end diastolic ophthalmic artery velocities were evaluated. The results were compared between the fellow eyes.
ResultsTwelve men and 8 women with a mean age of 54.6±11.8 years were included. Mean interval between disease onset and velocity measurements was 27.5±12.8 days. Mean (18.5±0.8 vs 19.9±2.8), maximum systolic (37.9±4.09 vs 39.7±3.1) and end diastolic (10.3±2.1 vs 12.3±2.5) ophthalmic artery velocities in NAION eyes were significantly less than that of the normal fellow eyes (P=0.01, P=0.001 and P<0.001, respectively). No significant difference was found in subgroup analysis of patients with and without diabetes, and with and without systemic hypertension.
ConclusionNAION seems to be associated with changes in ophthalmic artery velocity.
Keywords: Ophthalmic Artery, Blood Flow Velocity, Ischemic Optic Neuropathy -
Page 8Purpose
To determine the effect of intravitreal triamcinolone (IVT) injection on visual acuity in patients with ischemic central retinal occlusion (CRVO).
MethodsThis randomized clinical trial was performed on patients with ischemic CRVO referred to the retina clinic at Feiz Hospital in 2007-2008. Inclusion criteria were: duration of CRVO less than one month, normal IOP, no sign of diabetic retinopathy or hypertensive retinopathy, no history of laser therapy and ocular surgery and vascular diseases. Patients were randomly allocated to two groups: intervention group (injection of 0.1cc IVT) and control group (no injection). Follow up examinations for all patients were scheduled 1, 2, 3 and 6 months after injection. The results were analyzed by SPSS13 and t-test.
ResultsOverall, 52 patients (22 male and 30 female) entered the study. Mean age was 60.5+9.7 (range: 30-80) years. Duration of signs was 21+5.5 days in the control group and 19+6 days in the IVT group (P= 0.66).All patients had signs of ischemic CRVO. Mean baseline visual acuity was 1.75+0.20 logMAR in the IVT group and 1.91+0.08 logMAR in the control group (P= 0.1). VA improvement in the IVT group was greater in comparison with the control group at one month (P= 0.019) however this difference was not significant at other follow-up examinations. In addition, the difference in IOP between before and after the injection was not significant (P= 0.802).
ConclusionThis study showed that in patients with CRVO, intravitreal injection of triamcinolone, has no significant long-term effect on visual acuity.
Keywords: Triamcinolone, Central Retinal Artery Occlusion -
Page 13Purpose
Retinopathy of prematurity (ROP) adversely affects normal ocular vascularization in premature infants. It can be mild with no visual consequences, or may become aggressive with new vessel formation and even progress to retinal detachment and blindness. Modern treatment can prevent blindness due to neovascularization but uncorrected refractive errors may lead to amblyopia.
MethodsIn this retrospective case series, we evaluated data of 796 premature infants (gestational age 25 to 34 weeks and birth weight 600 to 1800 grams) who were at risk of ROP. Patients with progressive ROP underwent laser therapy and were followed for at least one year to detect any degree of refractive errors.
ResultsROP was observed in 134 infants (16.8%), of whom 70 patients (52.6%) cured spontaneously while 56 patients (111 eyes, 41.4%) with progressive disease underwent laser therapy. Overall 47 patients (92 eyes) were followed for at least one year. Out of 92 eyes, 45 eyes (49.4%) developed myopia, 33 eyes (36.2%) had mild hyperopia, 10 eyes (10.8%) showed higher degrees of hyperopia, and 3 eyes were emmetropic.
ConclusionAn important challenge in ROP after laser therapy is some follow up to prevent amblyopia due to refractive errors especially myopia.
Keywords: Prematurity Retinopathies, Laser Therapy, Refractive Error -
Page 19Purpose
To evaluate patients with advanced retinopathy of prematurity (ROP) among neonates referred to Poostchi ROP clinic in Shiraz from March 2006 to February 2008.
MethodsAmong referred infants to Poostchi clinic for screening and management of ROP, medical records of patients with advanced ROP (stage 5) at initial examination or during disease progression were evaluated. Information regarding gestational age, time of diagnosis, follow-up programs and causes of delayed screening were recorded.
FindingsOverall, 20 patients (11 male, 9 female) out of 1024 reffered neonates had advanced ROP which was unilateral in 3 (15%) and bilateral in 17 (85%) patients. Advanced ROP was due to late diagnosis and treatment in 17 (85%) patients and treatment failure in 3 (15%) patients. Main causes of delayed diagnosis were uninformed parents in 10 (50%) patients, misdiagnosis by an ophthalmologist in 3 (15%) patients, socioeconomic problems and parental ignorance in 3 (15%) patients and poor systemic condition of the neonate in 1 (5%) patient.
ConclusionThe main cause of visual loss due to advanced ROP is uninformed parents and health care providers as well as absence of an organized screening program
Keywords: Prematurity Retinopathy, Infant, Newborn, Treatment Failures -
Page 26Purpose
Compaison of excyclotorsion induced by horizontal transposition of vertical rectus muscles versus vertical transposition of horizontal rectus muscles in rabbit eyes.
MethodsIn this exprimental study, group 1 underwent full tendon nasal transposition of the superior rectus and full tendon temporal transposition of the inferior rectus (10 adult rabbits); group 2 underwent superior transposition of the lateral rectus and inferior tranposition of the medical rectus (10 adult rabbits). External limbal marking was used to estimate the magnitude of excyclotorsion resulting from musclesurgery.
ResultsThe mean angle of excyclotorsion in group 1 was 31±1.8 degree, ranging from 28-35 degree. The mean angle of excyclotorsion in group 2 was 12.85±1.6 degree, ranging from 10-16 degree. Excyclotorsion induced by horizontal transposition of vertical rectus muscles was significantly larger than that induced by vertical transposition of horizontal rectus muscles (P<0.001). The amount of excyclotorsion after LR displacement (1.1±0.8 degree) was significantly smaller than the amount of excyclotorsion after MR displacement (12.6±1.7 degree) (P<0.001).
ConclusionAlthaugh the mean angle of excyclotorsion induced by horizontal transposition of vertical rectus muscles was larger than that of vertical transposition of horizontal rectus muscles, superior displacement of the LR muscle induced no significant change in globe torsion. The torsional effect of horizontal transposition of vertical rectus muscles can be changed varying amounts of globe torsion
Keywords: Rabbits, Ophthalmic Surgical Procedures -
Page 31Purpose
To evaluate visual outcomes after deep anterior lamellar keratoplasty (DALK) in patients with keratoconus.
MethodsIn this interventional case series, patients with moderate to advanced keratoconus underwent DALK. Inclusion criteria consisted of contact lens intolerance or poor spectacle-corrected visual acuity.DALK was performed using the big-bubble technique introduced by Anwar and Teichmann. Outcome measures included visual acuity, refractive status, effect of different methods of suturing on visual outcomes and intraoperative and postoperative complications.
ResultsOne-hundred and twenty-six consecutive eyes of 121 patients were included. At the time of surgery, mean patient age and mean follow-up period were 26.08±7.6 years and 21.62±9.0 months, respectively. Mean preoperative uncorrected and best corrected visual acuity were 20/500 and 20/400, increasing to 20/80 and 20/32 after the operation, respectively (P<0.001). Postoperatively mean spherical refractive error and refractive and keratometric astigmatism were -3.41±3.1 D, 3.04±2.3 D, and 3.67±2.1 D, respectively. Bared DM was achieved in 100 (81.3%) eyes, however, in 23 (18.7%) eyes a few layers of the stroma remained.
ConclusionDALK using the big-bubble technique appears to be an effective procedure for patients with keratoconus. In the case of extensive intraoperative DM perforation or postoperative complications, PK could be done without any limitation.
Keywords: Keratoplasty, Keratoconus, Refractive Error -
Page 41Purpose
To compare the outcomes of deep anterior lamellar keratoplasty (DALK) using the big-bubble technique with that of penetrating keratoplasty (PK) in patients with keratoconus.
MethodsThis double-blind clinical trial included patients with moderate to advanced keratoconus and poor spectacle-corrected visual acuity or contact lens intolerance. Refractive errors, best corrected visual acuity (BCVA), contrast sensitivity function (CSF) and higher order aberrations (HOAs) were compared between the study groups.
ResultsForty-two eyes underwent DALK while 35 eyes received PK. Mean patient age was 26.91±7.9 versus 30.89±10.3 years in the DALK and PK groups, respectively (P=0.06). Mean follow-up period was 19.0±7.9 months in the DALK and 24.6±3.5 months in the PK group (P=0.32). Mean postoperative spherical equivalent refractive error was -3.23±3.4 D in the DALK group versus -2.22±4.6 D in the PK group (P=0.28) and mean postoperative BCVA was 0.18±0.08 logMAR and 0.15±0.10 logMAR, respectively (P=0.12). There was no significant difference between the study groups in terms of CSF, total aberrations and HOAs.
ConclusionsDALK may be considered as an effective alternative to PK in patients with keratoconus.
Keywords: Keratoplasty, Keratoconus, Clinical Trial -
Page 51Purpose
To determine the indications for and surgical techniques of corneal transplantation at Labbafinejad Medical Center (LMC) from 2004 to 2007.
MethodsIn this descriptive study, records of 756 patients who had undergone corneal transplantation from October 2004 to October 2007 were reviewed.
ResultsOverall, 504 male (64.9%) and 272 female (35.1%) subjects with mean age of 41.29±21.25 (range: 10 days to 89 years) were operated. Keratoconous (40.8%) was the leading indication for keratoplasty, followed by bullous keratopathy (11.7%), non herpetic corneal scar & opacity (8%), regrafts (7.8%), corneal ulcers (bacterial, fungal, acanthamoeba) (7.8%), herpetic corneal ulcer & scar (4.9%), corneal dystrophies (3.6%) and trachoma keratopathy (3.4%). The most common type of corneal transplantation was penetrating keratoplasty (PKP) (67.6%), other types included: deep anterior lamellar keratoplasty (DALK) (13.9%), tectonic PK (10.3%), lamellar keratoplasty (LK) and automated lamellar therapeutic keratoplasty (ALTK) (6.7%), descemet's stripping automated endothelial keratoplasty (DSAEK) (0.9%) and keratolimbal allograft (KLAL) (0.5%).
ConclusionKeratoconus remains the leading indication for corneal transplantation PK at LMC accounting for 40.9% of all grafts. But in comparison with previous studies, bullous keratopathy has increased. In our study the rate of lamellar keratoplasty, especially DALK, has also increased significantly. DSAEK which was begun in 2007 at LMC is rapidly becoming the preferred treatment for corneal endothelial dysfunction at this center.
Keywords: Corneal Transplantation, Ophthalmologic Surgical Procedure, Retrospective Study -
Page 58Purpose
To present our experience with cyanoacrylate tissue adhesive in eyes with exposed hydroxyapatite orbital implants.
MethodsCyanoacrylate tissue adhesive was used in 3 patients with hydroxyapatite orbital implant exposure defects.
ResultsCyanoacrylate glue was applied on the defective area of 3 patients presenting with small exposure (<4mm). The patients were followed for 33 months (range: 20-58 months), no complication developed and the defect size was stable. In one patient after 12 months, the glue was removed and a mucous membrane graft was performed without any complications over a 9 month period.
ConclusionCyanoacrylate tissue adhesive application is safe and easy to use; it can be used for treatment of exposed hydroxyapatite orbital implant in selected cases.
Keywords: Cyanoacrylate, Orbital Implants, Adhesives -
Page 63Purpose
To compare the value of conventional laboratory methods and polymerase chain reaction (PCR) in the diagnosis of fungal keratitis.
MethodsThis cross sectional study was conducted at Khalili Hospital, Shiraz, Iran. Samples were taken from thirty-eight patients with findings suspicious for fungal keratitis. Corneal scrapings were used for Gram, Giemsa and KOH stains, culture and PCR analysis.
ResultsOf 38 enrolled eyes, 25 eyes (68.5%) were judged to have fungal infection based on positive cultures, staining, PCR or response to antifungal treatment. PCR detected fungi DNA in 17 of 25 samples (68% sensitivity). Staining (Gram, Giemsa and KOH) and culture yielded a positive result in 40% and 24% of samples respectively. Twenty one (84%) of 25 patients showed fungal elements in at least one laboratorywork up and 4 patients were diagnosed as fungal keratitis only based on response to antifungal drugs.
ConclusionCompared to conventional laboratory methods, PCR based methods offer higher sensitivity and a faster diagnosis in fungal keratitis.
Keywords: Polymerase Chain Reaction, Keratitis, Eye Infections, Fungal -
Page 68Purpose
To report the clinical, radiological, pathological and therapeutic features of a case of recurrent cavernous hemangioma.Case report: A 32 year old lady with progressive decrease of vision in her right eye associated with blepharoptosis was diagnosed to have orbital cavernous hemangioma which was excised. 10 years later she presented with recurrent proptosis and progressive eye deviation. Imaging showed the same pathology in the same orbit and repeat excision confirmed a cavernous hemangioma. Evaluation of old CT scans showed that the recurrent lesion was a twin tumor and we had only excised one of them in the first operation.
ConclusionRecurrent cavernous hemangioma may be the result of a small residual tumor which grows gradually and becomes clinically evident after some years. When the mass is large or seems multilobulated, after excision of the main mass a thorough search to find small residual masses seems mandatory.
Keywords: : Hemangioma, Cavernous, Recurrence
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.