مجله تحقیقات دامپزشکی
سال هفتاد و یکم شماره 2 (بهار 1395)

تنظیم میزان الکترولیت ها و آب در آبزیان به دلیل وجود سطح تراوای وسیع که با محیط در تماس می باشند از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از این رو جهت تنظیم اسمزی و حفظ هومئوستاز مایعات بدن سازش ها و مکانیسم های متنوعی در سطوح مختلف زیستی توسعه پیدا کرده است.
هدف از مطالعه حاضر تعیین تغییرات و سازش سلول های غنی از میتوکندری به عنوان یک سلول بسیار مهم پاسخ دهنده به این تغییرات تحت تاثیر شوری های مختلف محیطی در ماهی صبیتی (Sparidentex hasta) که از گونه های بسیار مهم و اقتصادی در منطقه جنوبی کشور می باشد بوده است.
برای این منظور تعداد 180 قطعه بچه ماهی صبیتی 3 ماهه در محدوده وزنی g 150 و طول حدود cm 25-20 به مدت یک هفته در تیمار با شوری های (ppt 5، 20، 40 و 60) که بر اساس مطالعات سایر محققین انتخاب شده بودند قرار داده شدند. مکان یابی آنزیم Na+، K+-ATPase در بافت پوششی آبشش در سلول های غنی از میتوکندری آبشش در شوری های مختلف محیطی طی روند سازش به روش ایمونوهیستوشیمیایی با استفاده از آنتی بادی 5 IgGα انجام گرفت.
مکان یابی NKA نشان داد که سلول های غنی از میتوکندری به تعداد زیاد در اپیتلیوم فیلامنتی و به ندرت در اپیتلیوم لاملایی قرار دارند.
شدت واکنش پذیری اپیتلیوم آبشش نسبت به آنتی بادی به کار رفته در طول دوره و در تیمار های ppt 5 و 60 روند افزایشی ولی در تیمار ppt 20 روند نزولی را نشان داد.
نتیجه گیری نهایی: بطور کلی، قدرت تحمل و سازش پذیری ماهی صبیتی نسبت به تغییرات شوری محیط، بدلیل ایجاد تغییرات سریع در سلول های غنی از میتوکندری جهت تنظیم میزان ورود و خروج آب و الکترولیت ها می باشد. به این صورت که در شرایط جدید ایجاد شده جهت تطابق سلول، تغییراتی در سطح دهانه های راسی صورت می گیرد که میزان آنزیم های ناقل الکترولیت ها در غشای پایه ای - جانبی را تنظیم و همچنین فعالیت میتوکندری های سلول های غنی از میتوکندری را با شرایط جدید تطبیق می دهد.

در پرورش طیور استرس گرمایی مهم می باشد.
ارزیابی اثر ملاتونین خوراکی وافزایش زمان تاریکی بر پروفایل بیوشیمی سرم جوجه های گوشتی متاثر از استرس گرمایی(HS) می باشد.
تعداد200 قطعه جوجه گوشتی یک روزه آرین به صورت کاملا تصادفی به 4 گروه (تاریکی،ملاتونین، کنترل منفی ومثبت) تقسیم شدند. جوجه های گروه ملاتونین به مقدار mg/kg 40 جیره ازسن 30 تا 40 روزگی ملاتونین دریافت کردند وجوجه های گروه تاریکی ازسن10 تا40 روزگی تحت تاثیربرنامه نوری خاصی قرارگرفتند. همه گروه ها به جزگروه کنترل منفی از 35 تا 40 روزگی روزانه به مدت 6 ساعت درمعرض استرس گرمایی (1±39) بودند. میانگین وزن جوجه در پایان 6 هفتگی اندازه گیری گردید. درسن30، 35 و40 مقادیراسید اوریک، گلوکز، توتال پروتئین، آلبومین، گلوبولین، میزان فعالیت AST و کراتینین مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون Tukey در نرم افزار SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.
دراین مطالعه در سن 30 روزگی هیچ یک از پارامتر های بیوشیمی تفاوت معنی داری را نشان ندادند . در 35 روزگی فقط اسید اوریک گروه ملاتونین نسبت به گروه کنترل منفی افزایش معنی داری یافته است. همچنین در40 روزگی نیز میزان اسید اوریک درگروه ملاتونین نسبت به گروه های دیگر دارای افزایش معنی دار می باشد زیرا ملاتونین نقش مهمی در سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی دارد و اسید اوریک در جوجه ها یک آنتی اکسیدان مهم محسوب می شود. گلوکز سرم گروه کنترل مثبت، در مقایسه با گروه های دیگر در40 روزگی به طورمعنی داری افزایش یافته. بنابراین تاریکی و تجویز ملاتونین توانسته است موجب کاهش استرس گرمایی گردد. سایرپارامتر های بیوشیمی معنی دار نبودند. در مطالعه حاضر، گروه تاریکی میانگین وزنی کمتری را از خود نشان دادند. درصد تلفات به ترتیب در گروه های کنترل منفی، تاریکی، ملاتونین و کنترل مثبت صفر،4 ، 5 و 10 % می باشد.
نتیجه گیری نهایی: نتایج نشان می دهد که دوره تاریکی و تجویز خوراکی ملاتونین درجیره می تواند منجر به کاهش استرس حرارتی گردد.

تاثیر نوکلئوتید خوراکی در بهبود شاخص های رشد، عملکرد غذایی و سیستم ایمنی در مهره داران و گونه هایی از ماهیان در مطالعات مختلف نشان داده شده است.
تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر نوکلئوتید خوراکی بر شاخص های رشد، ترکیب لاشه و پاسخ به استرس حاد در بچه ماهیان سفیدک سیستان (Schizothorax zarudnyi) انجام گرفت.
تعداد 120 قطعه بچه ماهی با میانگین وزنی g 5/0±58/7 با چهار جیره غذایی حاوی مقادیر مختلف نوکلئوتید (15/0%، 25/0 % و 50/0%) و صفر درصد به عنوان گروه شاهد به مدت 8 هفته غذادهی شدند. بچه ماهیان در چهار تیمار و سه تکرار به ازای هر تیمار، در 12 مخزنL 300 به طور تصادفی رهاسازی شدند و غذادهی به مقدار روزانه 3% وزن بدن در 3 وعده انجام شد. در پایان دوره پرورش پارامترهای رشد اندازه گیری و نتایج ثبت گردید. همچنین به منظور آزمایش استرس تعدادی از ماهیان فوق تحت استرس حاد دمایی و pH قرار گرفتند و میزان کورتیزول و گلوکز آنها قبل و بعد از استرس اندازه گیری شد.
نتایج نشان داد که مکمل نوکلئوتید بر روی شاخص های رشد، ضریب تبدیل غذایی، نسبت بازده غذایی و بقا اثر معنی دار نداشت (05/0p). در آزمایشات استرس مشخص شد که پس از انجام استرس میزان کورتیزول و گلوکز به طور معنی داری نسبت به قبل استرس افزایش یافت (05/0>p). در تیمارهای تغذیه شده با نوکلئوتید میزان کورتیزول به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود (05/0>p) و کمترین میزان کورتیزول در تیمار تغذیه شده با جیره حاوی 50/0% نوکلوتید مشاهده شد.
نتیجه گیری نهایی: بنابراین ترکیب نوکلئوتیدی مورد استفاده در مطالعه حاضر موجب بهبود رشد در ماهی سفیدک نشد و لی توانست باعث بهبود پاسخ به استرس در این ماهی گردد.

کلیدواژگان: استرس حاد، کورتیزول، گلوکز، نوکلئوتید، ماهی سفیدک سیستان

به دنبال ممنوعیت استفاده از محرک های رشد آنتی بیوتیک در بسیاری از کشورهای جهان، علاقه زیادی به پیدا کردن جانشین مناسب برای آنتی بیوتیک ها در تولیدات پرندگان به وجود آمد.
هدف از این پژوهش بررسی اثر دو سطح از نانو مس (mg/kg 0 و 100) و دو سطح از الیگوساکارید مانان (g/kg 0 و 1) به عنوان محرک های رشد طبیعی بر گوارش پذیری مواد مغذی و عملکرد رشد در جوجه های گوشتی است.
در انتهای هفته دوم پرورش، 160 قطعه جوجه گوشتی از سویه تجاری کاب 500، به چهار تیمار تقسیم شدند. به ازای هر تیمار چهار تکرار و در هر تکرار 10 قطعه جوجه قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل (2×2)، در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا شد.
تفاوت معنی داری در گوارش پذیری مواد مغذی و عملکرد رشد بین پرندگانی که مکمل های مورد آزمایش را خوردند با گروه شاهد مشاهده نشد (05/0نتیجه گیری نهایی: الیگوساکارید مانان و نانو مس بر عملکرد رشد و گوارش پذیری مواد مغذی در جوجه های گوشتی اثر معنی داری نداشت. در دوزهای مصرفی، استفاده همزمان از مس و الیگوساکارید مانان نیز اثر مثبتی بر صفات مورد بررسی در جوجه های گوشتی نداشت.

کلیدواژگان: جوجه گوشتی، گوارش پذیری، عملکرد رشد، الیگوساکارید مانان، نانو مس

فناوری تولید بیوفلوک روشی برای تجزیه پسماندهای آلی به وسیله میکروارگانیزم ها و تولید توده های بیوفلوک است.
پژوهش حاضر به منظور بررسی امکان کاربرد این فناوری در پرورش متراکم بچه ماهیان کپورمعمولی (Cyprinus carpio) انجام شد.
ماهیان مورد مطالعه با میانگین وزنی g 2/0 ± 58 به مدت یک ماه، با تیمارهای غذایی 100 % غذای کنسانتره (شاهد)، 75 % غذای کنسانتره همراه تیمار بیوفلوک، 50 % غذای کنسانتره همراه تیمار بیوفلوک و 25 % غذای کنسانتره همراه تیمار بیوفلوک تغذیه شدند. در پایان دوره شاخص های رشد و ترکیب بدنی بچه ماهیان بررسی شدند. همچنین برای سنجش سیستم ایمنی، چالش یا مواجهه باکتریایی با باکتری Aeromonas hydrophila با تزریق درون صفاقی به میزان CFU/ml 107× 12 انجام شد. برای اثبات معنی دار بودن نتایج بدست آمده، از آزمون آماری واریانس یک طرفه و تست تکمیلی توکی استفاده شد.
بر اساس نتایج این تحقیق، بالاترین میزان رشد در تیمار دوم مشاهده شد که با تیمارهای سوم و چهارم اختلاف معنی دار داشت (05/0>p). کمترین میزان رشد در تیمار چهارم مشاهده شد که با تیمارهای شاهد و دوم اختلاف معنی دار داشت (05/0>p). میزان خاکستر در ماهیان تیمار شاهد بطور معنی داری کمتر از سایر تیمارها بود (05/0>p). بالاترین میزان تلفات (2/64٪) در تیمار شاهد مشاهده شد (05/0>p)، در حالیکه تیمارهای تغذیه شده با بیوفلوک تلفات نداشتند.
نتیجه گیری نهایی: با استفاده از این روش از میزان غذای مصرفی تا 50 % کاسته می شود، بدون آن که روی شاخص های رشد و بقای ماهی تاثیر منفی داشته باشد. علاوه براین، مقاومت ماهیان پرورش داده شده در این سیستم دربرابر عوامل بیماریزا به طور چشمگیری افزایش می یابد و میزان مصرف آب در طول دوره پرورش 99 % کاهش می یابد.

استرپتوکوکوزیس با عامل استرپتوکوکوس اینیایی یکی از بیماری های مهم صنعت آبزی پروری در مناطق مختلف جهان از جمله ایران می باشد.
در این مطالعه تنوع ژنتیکی ایزوله های استرپتوکوکوس اینیایی بدست آمده از مزارع قزل آلای تعدادی از استان های کشور مورد توجه قرار گرفته است.
پس از نمونه گیری، کشت باکتریایی و جداسازی کوکسی های گرم مثبت و کاتالاز منفی از یکصد مزرعه واقع در 8 استان کشور، ایزوله های گونه اینیایی به روش PCR تایید و سپس تنوع ژنتیکی آنها به روش RFLP مطالعه شد.
نتایج حاصله از کشت موجب جداسازی 77 ایزوله کوکسی گرم مثبت و کاتالاز منفی شد که در مطالعات PCR تنها 27 ایزوله آنها متعلق به گونه اینیایی بود. نتایج RFLP با استفاده از 9 آنزیم هضمی موجب شناسایی 29 قطعه (باند) با وزن های مولکولی متفاوت (62bp-940) شد. مطالعه رابطه فیلوژنی این ایزوله ها، آنها را در دو خوشه قرار داد بطوریکه 26 ایزوله در یک خوشه و یک ایزوله در خوشه دیگر قرار داشت. بجز یک ایزوله از استان مازندران، سایر ایزوله های استان های تهران، گیلان، مازندران، چهارمحال و بختیاری، لرستان و فارس از شباهت بسیار بالایی (بیش از 99%) برخوردار بودند.
نتیجه گیری نهایی: ایزوله های استرپتوکوکوس اینیایی عامل استرپتوکوکوزیس در مزارع قزل آلای ایران از تنوع ژنتیکی اندکی برخوردار است.

بهبود نرخ جوجه دهی در مرغ های مادر مسن توجیه اقتصادی دارد.
هدف این تحقیق، اثر اسانس شوید روی کیفیت تخم مرغ، فراسنجه های پلاسما و قدرت جوجه درآوری در مرغ های مادر گوشتی بود.
تعداد 80 قطعه مرغ و 8 خروس از سویه راس 308 در سن 105هفتگی انتخاب و به طور تصادفی به 4 تیمار، 2 تکرار و 10 زیر مشاهده در هر تکرار تقسیم بندی شدند. یک تیمار به عنوان شاهد (فاقد اسانس) در نظر گرفته شد و تیمارهای دیگر از ml 10، 20 و 40 اسانس به ازای هر kg 100 خوراک، به مدت 4 هفته تغذیه شدند.
بین تیمارها از نظر شاخص زرده و واحد «هاو» تفاوت معنی داری مشاهده نشد. اما در صفاتی مانند خصوصیات ظاهری تخم مرغ، وزن پوسته، نسبت درصد پوسته، ضخامت پوسته، رنگ زرده و وزن تخم مرغ بین تیمارها تفاوت معنی دار وجود داشت. اسانس شوید اثر معنی داری روی میزان تری گلیسرید پلاسما، HDL پلاسما و کلسترول زرده تخم مرغ نداشت. ولی اسانس شوید میزان کلسترول پلاسما را به طور معنی داری افزایش و میزان گلوگز پلاسما را به طور معنی داری کاهش داد. با این وجود، اسانس شوید درصد جوجه درآوری را به طور معنی داری افزایش داد.
نتیجه گیری نهایی: نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از اسانس شوید در جیره مرغ های مادر گوشتی، به طور معنی داری درصد جوجه درآوری را افزایش داد (05/0>p).

ویتامینA ازویتامین های محلول درچربی است که قابل ذخیره دربدن (بخصوص درکبد) می باشد و تامین آن تنها از طریق جیره امکان پذیر می باشد.
بررسی حاضر با هدف تعیین عیار ویتامین A و بتا کاروتن در سطح گاوداری های پرواری شهرستان گرمسار و تاثیر فصل و مدیریت تغذیه بر روی آنها به انجام رسیده است.
با مراجعه به دامپروری های پرواری شهرستان گرمسار تعداد 100 نمونه خون از دام های 6 گاوداری پرواری درفصول سرد سال و نیز 100 نمونه خون از گاوهای پرواری 5 دامپروری در فصول گرم، اخذ شد. همچنین با مراجعه به کشتارگاه شهرستان گرمسار 50 نمونه خون و همزمان بافت کبد از گاوهای پرواری کشتار شده در هر یک از فصول یاد شده در همان سال اخذ گردید. عیار سرمی ویتامین A و بتا کاروتن و نیز غلظت کبدی ویتامین A و بتا کاروتن با استفاده از روش های بیوشیمیایی استاندارد اندازه گیری شد.
نتایج حاصل از مطالعه فوق نشان داد که میانگین عیار سرمی و کبدی ویتامین A گاوهای پرواری شهرستان گرمسار در طول سال تقریبا در محدوده طبیعی تعریف شده برای نوع گاو قرار دارد، اما عیار سرمی بتاکاروتن بسیار پائین بوده و کمتر از میزان تعریف شده برای نوع گاو بود. میانگین عیار سرمی ویتامین A در گاوهای پرواری در فصل سرد به طور معنی داری از عیار سرمی این ویتامین در فصل گرم بیشتر بود (05/0>p)، اما عیار سرمی بتاکاروتن در فصل گرم به مراتب بیشتر از عیار سرمی بتاکاروتن در فصل سرد بود (05/0>p). غلظت کبدی ویتامین A گاوان پرواری در شهرستان گرمسار در دو فصل گرم و سرد با یکدیگر اختلاف معنی داری را نشان نمی داد، ولی غلظت کبدی بتا کاروتن گاوان در فصل گرم به طور معنی داری از بتا کاروتن کبدی در فصل سرد بیشتر بود (05/0>p).
نتیجه گیری نهایی: نتایج حاصل از مطالعه فوق نشان داد که عیار سرمی و کبدی ویتامین A در گاوهای پرواری در شهرستان گرمسار در محدوده طبیعی تعریف شده برای نوع گاو بوده و با وجود پائین بودن عیار سرمی بتاکاروتن در این گاوها به دلیل تامین این ویتامین از طریق جیره غذایی به هیچ وجه کمبود این ویتامین در گاوهای پرواری این شهرستان دیده نمی شود.

سوراخ مگنوم یک نشانه مهم قاعده جمجمه و یک ناحیه انتقالی بین ستون مهره ای و جمجمه است که به دلیل داشتن رابطه تنگاتنگ با مغز و طناب نخاعی از منظر آناتومی مقایسه ای، رشد و نمو انتوژنی، بالینی و اصلاح نژاد مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است.
مطالعه مورفولوژی و مورفومتری ناحیه پس سری جمجمه گاومیش نر رودخانه ای بالغ و نابالغ اکوتیپ خوزستان بود.
هفت پارامتر ناحیه پس سری و شکل سوراخ مگنوم در 20 جمجمه گاومیش نر رودخانه ای بالغ و نابالغ اکوتیپ خوزستان مورد ارزیابی قرار گرفت.
سوراخ مگنوم به صورت چهار شکل دایره ای، تخم مرغی، بیضی و چهار ضلعی بود. در هر دو گروه سوراخ مگنوم دایره ای شکل، بیشترین فراوانی را به خود اختصاص داده بود و در گروه بالغ سوراخ مگنوم چهارضلعی و در گروه نابالغ بیضی کمترین فراوانی را داشت. میانگین عرض، طول سوراخ مگنوم و شاخص سوراخ مگنوم در گروه سنی زیر 2 سال به ترتیب برحسب میلی متر، 70/2 ±60/38، 72/1± 34/35، 02/4± 26/92 و در گروه بالاتر از 2 سال به ترتیب برحسب میلی متر، 51 /1 ±67/40، 33/2 ±35/36 و 65/3 ±23/90 بودند. در بین تمامی پارامترها تنها بیشترین فاصله بین قاعده های زایده های وداجی و طول زایده وداجی در دو گروه سنی اختلاف معنی داری را نشان دادند.
نتیجه گیری نهایی: تنوع اشکال سوراخ مگنوم در گاومیش بیشتر از شتر یک کوهانه و سگ بود. میانگین طول و عرض سوراخ مگنوم، بیشترین فاصله بین پایه زایده های وداجی، طول زایده وداجی، طول و عرض کندیل های پس سری در گاومیش بیشتر از میانگین ابعاد به دست آمده در گونه های گزارش شده بود. اندازه شاخص سوراخ مگنوم گاومیش های مطالعه حاضر کمتر از 100 بود که با یافته های سایر محققان در مورد خرگوش، سگ های نژاد ژرمن شفرد و پیکینژ مطابقت دارد.

یکی از مهم ترین شیرین کننده های مصنوعی آسپارتام است که در موادغذایی مختلف مورد مصرف زیادی دارد.
این مطالعه به منظور ارزیابی تاثیر آسپارتام بر هیستولوژی و هیستومتری دوازدهه انجام گرفت.
40 سر موش سوری ماده نژاد Balb/C در سن 21 روزگی انتخاب و وزن اولیه آنها تعیین گردیدند. موش های گروه های تیمار،آسپارتام را به میزان 400mg/kg، 200mg/kg، 100mg/kgوزن بدن به مدت 6 هفته و موش های گروه کنترل فقط آب مقطر دریافت نمودند. در پایان دوره آزمایش، موش ها مجددا وزن گیری شدند. سپس از دوازدهه مقاطع بافتی تهیه و به روش H & E رنگ آمیزی گردید. پس از مطالعه بافت شناسی، داده های هیستومتریک به وسیله میکروسکوپ نوری مجهز به نرم ا فزار Axiovision جمع آوری گردید.
تغییرات وزن بدن در گروه های تیمار (400mg/kg، 200mg/kg، 100mg/kg وزن بدن) به ترتیب 18/1±57/5، 89/0± 47/4 و 57/0± 84/5 بود که در مقایسه با گروه کنترل (81/0 38/9) کاهش معنی دار نشان داد (05/0>p). مطالعه هیستولوژی نشان داد که در دوز 200mg/kg، میزان تخریب بافتی سلول ها و ساختارهای مخاط نسبت به دوزهای 100mg/kg و 400mg/kg وزن بدن بیش تر بوده است. در بررسی هیستومتریک، فراوانی کرک های دوازدهه، ارتفاع کرک های دوازدهه و ضخامت مخاط دوازدهه، تنها در گروهی که آسپارتام را به میزان 200mg/kg وزن بدن مصرف کرده بودند، در مقایسه با گروه کنترل، دارای افزایش معنی داری بود (05/0>p). در حالی که پهنای کرک ها (عرض راس، بخش میانی و قاعده) در همه گروه های تیمار نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری را نشان داد (05/0>p). ضخامت عضلات دوازدهه در گروه های تیمار نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی داری نداشت.
نتیجه گیری نهایی: براساس این مطالعه می توان بیان کرد که آسپارتام می تواند موجب تغییرات هیستولوژیک و هیستومتریک دوازدهه گردد.

آسم ناشی از آسپرین (AIA) با علائمی همچون انقباض حاد برونش ها در حدود 10% از افراد مبتلا به آسم بدنبال مصرف آسپرین یا داروهای مشابه بروز می کند. مکانیسم های ایجاد AIA بطور کامل شناخته نشده اند، اما به نظر می رسد مهار آنزیم سیکلواکسیژناز در بروز آن دخیل باشد.
مقایسه اثرات داروهای شبه آسپیرین بر پاسخ دهی مجاری هوایی در خوکچه هندی مبتلا به آسم آلرژیک تجربی.
42 عدد خوکچه هندی نر (300g-250) بطور تصادفی در هفت گروه تقسیم شدند: گروه کنترل، آلرژیک، کتوپروفن، ایندومتاسین، سلکوکسیب و آسپیرین (با دوز بالا و پایین). در همه حیوانات بجز گروه کنترل، بوسیله تزریق داخل صفاقی اوآلبومین و هیدروکسید آلومینیوم آلرژی ایجاد شد و چالش با اوآلبومین استنشاقی در روز 18 صورت گرفت. در طی 24 ساعت قبل از چالش، حیوانات سه دوز خوراکی از داروهای فوق و یا محلول کربس هنسلیت در گروه های کنترل و آلرژیک، هر 12 ساعت یکبار دریافت کردند (دوز آخر درست نیم ساعت قبل از چالش تجویز گردید). در روز 19 با ایجاد مرگ آرام در حیوانات، پاسخ دهی قطعات مجزای نای آنها با استفاده از دوزهای تجمعی هیستامین و استیل کولین در حمام بافت مطالعه گردید.
ایندومتاسین و کتوپروفن بطور معنی دار پاسخ دهی نای را در تمامی غلظت های هیستامین و استیل کولین افزایش دادند. میزان Emax برای استیل کولین و هیستامین برحسب گرم به ترتیب در گروه های ایندومتاسین (1/0±5/3 و 1/0±5/3) و کتوپروفن (1/0± 3/4 و 2/0±1/5) بیشتر از گروه های کنترل (1/0± 5/1 و 1/0±5/1)، آلرژیک، سلکوکسیب، آسپرین با دوز بالا و آسپیرین با دوز پایین بود (0.05>p).
نتیجه گیری نهایی: این مطالعه نشان داد که ایندومتاسین و کتوپروفن (و نه آسپرین و سلکوکسیب) میتوانند موجب افزایش پاسخ دهی مجاری هوایی و تشدید علایم آسم در این مدل حیوانی شوند.

استفاده از اصول شیمی سبز در سنتز نانو مواد دارای اهمیت ویژه ای در بحث نانوبیوتکنولوژی و زیست پزشکی می باشد، بنابراین اخیرا سنتز نانوذرات نقره با استفاده از گیاهان و جلبک های دریایی با روش بیولوژیکی به دلیل سازگاری این روش با محیط زیست خیلی متداول شده است.
هدف از این مطالعه سنتز زیستی نانوذرات نقره با استفاده از عصاره الکلی جلبک Sargassum angustifoliumو بررسی سمیت آن در ماهی کپور معمولی می باشد.
در این مطالعه سنتز زیستی نانوذرات نقره با استفاده از عصاره الکلی جلبک سارگاسوم با روش خارج سلولی انجام شد. در این روش عصاره گیری با استفاده از متانول صورت گرفت، سپس غلظت کشنده نانوذره نقره مذکور بر اساس روش استاندارد O.E.C.D به صورت ساکن (static renewal) و به مدت 96 ساعت در ماهی کپور معمولی مورد بررسی قرار گرفت.
بر اساس نتایج میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM)، نانوذرات سنتزشده دارای شکل کروی و با اندازه nm 062/0± 31/42 بودند. نتایج سمیت نشان داد که میزان LC50 در زمان های 24، 48، 72 و 96 ساعت بعد از مجاورت ماهیان با نانوذرات نقره سنتز شده به ترتیب mg/l 004/0 ± 91/77، 012/0 ± 56/50، 007/0 ± 01/29 و 019/0 ± 73/9 و میزان حداکثر غلظت مجاز و LOEC، به ترتیب mg/l 97/0 و 5/2، محاسبه شد.
نتیجه گیری نهایی: آنالیزهای مربوط به مشخصه یابی و تعیین ویژگی های نانوذرات نشان دهنده تایید سنتز نانوذرات نقره و احیاء یون های نقره توسط عصاره الکی جلبک سارگاسوم می باشد. طبق نتایج به دست آمده از تست سمیت، میزان تلفات در ماهی کپور معمولی با افزایش غلظت و افزایش زمان مجاورت روند افزایشی نشان داد که نشان دهنده سمی بودن این ماده در غلظت های بالا برای ماهی کپور معمولی می باشد.

در بالغین، سلول های بنیادی اسپرماتوگونی (SSCs) تنها سلول های بنیادی هستند که قادر به انتقال اطلاعات ژنتیکی به نسل بعد می باشند. با در نظر گرفتن این که یک SSC منفرد می تواند به تعداد زیادی از اسپرماتوزوآ تبدیل شود، دستکاری ژنتیکی این سلول ها یک تکنولوژی نوین با کاربردهای عملی در گونه های مختلف حیوانی را مهیا می سازد.
در این مطالعه ارزیابی انتقال ژن (EGFP)رEnhanced Green Fluorescent Protein به کلونی های اسپرماتوگونی گاوی از طریق حامل لیپوزومی و بهترین روز انکوباسیون در جذب ژن توسط کلونی های اسپرماتوگونی بررسی شد.
کارایی انتقال ژن خارجی EGFP به SSCs از طریق Lipofection در سه روز از شروع کشت کلونی های اسپرماتوگونی (روز4،6 و8) توسط میکروسکوپ فلورسنت ارزیابی شد .توسط رنگ آمیزی ایمنوسیتوفلورسنت علیه مارکرهای OCT4 و Vimentin، ماهیت SSCs و سلول های سرتولی تایید شد.
نتایج نشان داد که کلونی های ترانسفکت شده از طریق lipofection در هر سه روز انجام ترانسفکشن در مقایسه با گروه های شاهد به طور معنی داری افزایش یافت (0.05>p). کلونی های ترانسفکت شده در مقایسه با گروه های بدون حامل ژن خارجی نیز بالاتر بود (معنی دار) نرخ آلوده سازی کلونی زمانی که ترانسفکشن در روز 4 کشت انجام شد بود بیشتر بود.
نتیجه گیری نهایی: نتایج بدست آمده از این مطالعه پیشنهاد می کند که لیپوفکتامین می تواند به منظور انتقال مستقیم DNA خارجی به کلونی اسپرماتوگونی به ویژه در روز 4 کشت به صورت ایمن به کار رود.

در طب سنتی کشورهای آسیایی از جمله ایران، این تصور وجود دارد که کافور می تواند در کاهش میل جنسی افراد نقش داشته باشد. تا به امروز هنوز صحت این باور به اثبات نرسیده است همچنین مطالعات در این زمینه نیز بسیار محدود می باشد.
در تحقیق حاضر علاوه بر بررسی دقیق تر اثرات کافور بر کیفیت اسپرم موش سوری، نقش ویتامین E بعنوان یک آنتی اکسیدانت در درمان عوارض ناشی از کافور بررسی شد.
در این تحقیق از30 قطعه موش سوری نر بالغ (balb/c) 25- 20 گرمی در 5 گروه مورد استفاده قرار گرفتند.
گروه اول کنترل (CO)، دریافت کننده سرم فیزیولوژی، گروه 2 و 3 بعنوان کنترل شم، به ترتیب دریافت کننده روغن زیتون تنها (OL) و گروه دریافت کننده ترکیبی از ویتامین E و روغن زیتون (OL+E)، و نهایتا دو گروه تجربی دریافت کننده کافور تنها (CA) و گروه دریافت کننده کافور به همراه ویتامین Eر(CA+E). کافور با دوز mg/kg 30 و ویتامین E نیز با دوز mg/kg 100 و بصورت روزانه تهیه شدند. تمام مواد به صورت خوراکی (گاواژ) تجویز شدند. بعد از اتمام دوره درمان 35 روزه، نمونه اسپرم از قسمت دم اپی دیدیم اخذ و از نظر شمارش کلی و بررسی میزان تحرک، میزان زنده بودن، بلوغ هسته و آسیب DNA مورد ارزیابی قرار گرفتند.
نتایج نشان دهنده کاهش معنی دار تعداد اسپرم ها، درصد اسپرم های زنده، افزایش در میزان اسپرم های نابالغ و عدم تغییر در میزان تحرک و آسیب DNA اسپرم در گروه دریافت-کننده کافور بود. ویتامین E بعنوان یک آنتی اکسیدانت توانسته بود اثرات کافور بر میزان زنده مانی و بلوغ اسپرم ها را کاهش دهد (05/0>p).
نتیجه گیری نهایی: می توان نتیجه گرفت که کافور بر پارامترهای کیفیت اسپرم در موش سوری تاثیر داشته و ویتامین E بعنوان یک آنتی اکسیدانت، تا حدی عوارض ناشی از دریافت کافور در رابطه با کیفیت اسپرم را می تواند تعدیل کند.

سالمونلا انتریتیدیس یکی از مهمترین عوامل ایجاد کننده بیماری در طیور است. برخی از ترکیبات گیاهی به دلیل داشتن اثر ضد باکتریایی و هم چنین ترکیباتی مانند بره موم و پروبیوتیک می توانند همانند آنتی بیوتیک ها در کنترل و یا پیشگیری از عفونت ناشی از سالمونلا مؤثر باشند.
این مطالعه به منظور مقایسه اثر عصاره رزماری، آویشن، بره موم، آنتی بیوتیک و پروبیوتیک بر سیستم ایمنی، میکروفلور دستگاه گوارش و فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی چالش یافته با سالمونلا انتریتیدیس طراحی شده است.
تعداد 420 قطعه جوجه گوشتی یک روزه نر سویه کاب در هفت گروه شامل گروه های عصاره اتانولی رزماری، عصاره اتانولی بره موم، عصاره اتانولی آویشن، پرو بیوتیک و ویرجینیامایسین (10٪) و دو گروه شاهد منفی و مثبت گروه بندی شده و به مدت 6 هفته پرورش داده شدند. بعد از سپری شدن دوره پرورش جوجه ها خون گیری و ذبح شدند و اثر تیمارهای فوق بر آنها مورد آزمایش قرار گرفت.
نتایج نشان داد که عصاره های گیاهی و پروبیوتیک می توانند باعث بهبود سیستم ایمنی، کاهش لیپید های سرم خون، کاهش باکتری های مضری چون سالمونلا و اشریشیاکلی و نیز افزایش میکروارگانیزم های مفیدی نظیر باکتری های اسید لاکتیک در دستگاه گوارش پرنده شوند.
نتیجه گیری نهایی: این مطالعه نشان داد که عصاره های گیاهی و پروبیوتیک را می توان به عنوان جایگزینی برای آنتی بیوتیک ها در جیره جوجه های گوشتی بکار برد.