فهرست مطالب

مجله علوم پزشکی رازی
سال ششم شماره 4 (پیاپی 18، زمستان 1378)

  • تاریخ انتشار: 1379/06/15
  • تعداد عناوین: 9
|
  • عبدالرسول اکبریان*، ابوالفضل مهدیزاده، فاطمه ارجمندی، رضا علاقه بندان صفحات 271-274
    پارگی خود به خودی آنوریسم شریان طحالی در حاملگی، حادثه ای نادر و مرگبار است. خطر پارگی آنوریسم های شریان طحالی حدود 5-3% است که این میزان در طی حاملگی به 20% می رسد. میزان مرگ و میر مادر و جنین در اثر پارگی آنوریسم به ترتیب 70% و 95% است. آنوریسم شریان طحالی در قریب به 70% از بیماران مبتلا به افزایش فشار خون سیاهرگ باب (Portal hypertension) و اسپلنومگالی دیده می شود. از سوی دیگر در 10% از بیماران مبتلا به آنوریسم شریان طحالی، علائم افزایش فشار خون سیاهرگ باب (Portal hypertension) دیده می شود. در بررسی متون تاکنون بیش از 100 مورد پارگی آنوریسم شریان طحالی در طی حاملگی گزارش شده است که از میان آنها تنها در 13 مورد مادر و جنین از مرگ نجات یافته اند. هدف از این گزارش، تاکید بر تشخیص زودرس و تصمیم گیری سریع در جهت افزایش احتمال بقای مادر و کودک است. بیمار خانمی 27 ساله، با سن حاملگی 31 هفته بود که برای نخستین بار باردار شده بود. بیمار با درد ناگهانی و شدید سر شکم (Epigastrium) همراه با تهوع و استفراغ به بخش اورژانس بیمارستان حضرت رسول اکرم دانشگاه علوم پزشکی ایران در تهران مراجعه کرد. در معاینه بدنی، بیمار در حالت پیش شوک (Pre-shock) بود و نواحی سر شکم (Epigastrium) و چارک فوقانی چپ شکم دردناک (Tender) بودند. در معاینه مامایی بجز برادیکاردی شدید جنین نکته غیر طبیعی دیگری وجود نداشت. بیمار بلافاصله تحت شکم شکافی (Laparotomy) اورژانس قرار گرفت و آنوریسم پاره شده شریان طحالی رگ بندی (Ligature) شد. متاسفانه جنین حین عمل فوت شد. بیمار پس از بهبود، با تشخیص افزایش فشار خون سیاهرگ باب (واریس مری در درون بینی یا Endoscopy) ترخیص شد.
    کلیدواژگان: بیماریهای عروق، آنوریسم شریان طحالی، حاملگی، افزایش فشار خون سیاهرگ باب
  • طاهره پیروز*، شهلا فارسی، هما فروهش تهرانی صفحات 275-280
    امروزه استرپتوکوک گروه (group B streptococcus (GBS) B به عنوان عامل مهمی در ایجاد عفونت زودرس اولیه نوزادان مطرح می باشد. این باکتری اغلب در هنگام تولد، از مجرای زایمان، از مادر به فرزند منتقل می شود. بروز عفونت در نوزاد بستگی زیادی به شدت استقرار (colonization) آن در مهبل (vagina) مادر در هنگام تولد دارد. در این بررسی از ترشحات مهبل (vagina) 200 نفر خانم حامله ای که جهت زایمان به دو بیمارستان آموزشی زنان و زایمان شهید اکبر آبادی و میرزاکوچک خان تهران مراجعه کرده بودند نمونه برداری شد. نمونه ها بلافاصله در دو محیط کشتاب تادهویث (todd hewith broth THB) و کشتاب تادهویث انتخابی (Todd hewith broth STHB) Selective کشت داده شدند. سپس لوله ها به مدت 24 ساعت در گرمخانه Incubator 37 درجه سانتیگراد قرار گرفتند با به کارگیری روش های متداول باکتری شناسی، میکروارگانیسم های موجود در نمونه ها جداسازی و تشخیص داده شدند. سپس در نمونه هایی که از نظر GBS مثبت بودند شدت استقرار Colonization تعیین گردید. نتایج به دست آمده نشانگر افزایش میزان جداسازی GBS با استفاده از محیط کشت STHB بود. 17% از زنان حامله در زمان زایمان حامل GBS در ترشحات مهبل بودند. میزان استقرار Colonization در 21% از حاملان خفیف، در 265 متوسط در 21% شدید و در 32% بسیار شدید بود (53% شدید و بسیار شدید) این یافته هشداری است برای جدی گرفت خطر ابتلای نوزادان به سپسیس از طریق انتقال باکتری از مجرای زایمان .
    کلیدواژگان: استرپتوکوک گروه بی، استرپتوکوک آگالاکتیه، عفونت زودرس اولیه نوزادی، سپسیس نوزادان، استقرار در مهبل
  • علی اکبر خورسندی* صفحات 281-289
    در این مطالعه پرونده 82 نفر از بیمارانی که به درمانگاه شانه بیمارستان شهدای هفتم تیر مراجعه کرده بودند به طور گذشته نگر مورد بررسی قرار گرفت. 42 مورد از این بیماران مرد و 40 مورد زن بودند. سن مردان مبتلا 25-75 و سن زنان مبتلا 25-65 سال بود. میانگین سنی مردان 19/49 و میانگین سنی زنان 97/45 سال بود. میزان ابتلای شانه راست بیشتر از شانه چپ بود. بیماران بیشتر در فصل بهار و تابستان مراجعه می کردند ولی سرما را در تشدید درد دخیل می دانستند. بیماران در توجیه درد علت مشخصی را ذکر نمی کردند ولی در سابقه آنان زمین خوردن، ضربه مستقیم و غیر مستقیم در اثر تصادفات، دیابت، مسائل شغلی و... وجود داشت. در مطالعه حاضر شایعترین علت درد شانه التهاب آبکیس (Bursa) زیر آخرمی (subacromial) بود. از 82 بیمار ، 46 مورد 56% با درمان صحیح طبی یعنی مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDAs) فیزیوتراپی بر طبق دستورالعمل دکتر نیز (Neer) و در بعضی از موارد، بخصوص در افراد بالای 40 سال، تزریق ترکیبات کورتیکواستروئیدی در زیر اخرم (acromion) بهبود یافتند. 14 مورد 18% از بیمارانی که به درمان طبی جواب ندادند، حاضر به ادامه معالجه نشدند. 22 مورد باقی مانده 26% بستری شده، تحت عمل جراحی قرار گرفتند. از این تعداد، 11 مورد زن و 11 مورد مرد بودند و قبل از عمل برای همه آنها درمان طبی انجام شده بود. در تمام بیماران معاینه بدنی کامل، آزمایشهای مختلف و پرتونگاری (radiography) از شانه در سه جهت انجام شد. مفصل انگاری (arthrography) تصویربرداری با تشدید مغناطیسی (MRI) برش نگاری رایانه ای (CT) و فراصوت نگاری (ultrasonography) هم بر حسب مورد در این بیماران انجام شده بود. از 22 مورد فوق 5 نفر ( 3 مورد زن و 2 مورد مرد) قبل ازعمل، جهت تشخیص قطعی، تحت مفصل بینی (arthroscopy) تشخیصی قرار گرفتند و در دو مورد هم لابروم (labrum) پاره به وسیله مفصل بین (arthoroscope) برداشته شد. نتایج اعمال جراحی در 80% خوب و عالی بود. در نتیجه می توان گفت که در صورت عدم پاسخ به درمان طبی، درمان جراحی روش مثبتی می باشد.
    کلیدواژگان: درد شانه، نشانگان برخورد (Impingement Syndrome) در شانه، شانه چرخان (Rotator Cuff)، مفصل بینی (Arthroscopy)، تزریق در زیر اخرم (Subacromial injection)
  • جهانگیر درخشان* صفحات 290-296
    تراتوم به عنوان یکی از انواع شایع تومورهای تخمدانی محسوب می شود. گواتر تخمدانی (struma ovarii) یک نوع تراتوم کییسه ای (cystic) نادر است که به طور عمده از بافت تیروئید تشکیل شده است. در موارد نادری این تومور با آسیب و آب سینگی (hydrothorax) همراه می شود و نشانگان شبه مگز (pseudo meigs syndrome) را به وجود می آورد.
    در این نوشتار ضمن مروری بر مقالات، بیماری با گواتر تخمدانی (struma ovarii) و آدنوم کیسه ای سرمی (serous cystadenoma) یک تخمدان به همراه نزاد (agenesis) تخمدان و هیپوپلازی لوله فالوپ طرف مقابل و نشانگان شبه مگز (pseudo meigs syndrome) معرفی می گردد.
    کلیدواژگان: بیماری های تخمدان، تراتوم، گواتر تخمدانی، نشانگان مگز، نشانگان شبه مگز
  • عباس راثی* صفحات 297-301
    این مطالعه برای تعیین سن، جنس، محل درگیری درماتومی و سمت ابتلا در مبتلایان به زونا انجام شد. به این منظور از بین بیماران درمانگاه پوست بیمارستان فیروز آبادی دانشگاه علوم پزشکی ایران در تهران کلیه بیمارانی که برای نخستین بار به ضایعات کیسکی تاولی (vesiculobullous) گروهی دردناک در زمینه اریتمائی (erythematous) و با توزیع درماتومی مبتلا شده بودند ( به شرط عدم وجود عوامل مستعد کننده و تطابق سیر بالینی ابتلا به بیماری حداقل به مدت 2 هفته پس از سه معاینه با فاصله زمانی 7 روز از اولین مراجعه با تشخیص زونا، انتخاب شده مورد مطالعه قرار گرفتند. در طول مدت مطالعه ( از ابتدای شهریور 1375 لغایت پایان آذر 1377) مجموعا 200 مورد زونا مشاهده شد (18/1% از مراجعه کننگان به درمانگاه پوست) دامنه سنی ابتلا از 9 تا 90 سال و میانگین سنی مبتلایان ( میانگین خطای استاندارد) برابر 89/41 37/1 سال بود. 65% از مبتلایان سنی برابر یا کمتراز 50 سال و 35% سنی کمتر از 30 سال داشتند که نشان دهنده پائینتر بودن قابل توجه سن ابتلا در مقایسه با آمار ارائه شده در سایر مطالعات می باشد. اختلاف معنی داری بین میانگین سنی مبتلایان زن و مرد مشاهده نشد. شایعترین درماتوم های درگیر این مطالعه به ترتیب نواحی سینه ای (33%) کمری- خاجی (5/030%) گردنی (20%) و سه قلوئی (16%) بود و یک مورد (5/0%) زونای منتشر مشاهده شد. در این مطالعه درماتوم های سینه ای شایعترین محل درگیری بودند اما فراوانی درگیری آنها در مقایسه با آمار ارائه شده در سایر مطالعات (53 تا 55%) کمتر بوده است.
    فراوانی درگیری ناحیه کمری خاجی از فراوانی ذکر شده در سایر مطالعات (11%) بیشتر بوده است میانگین سن درگیری درماتوم سه قلوئی از میانگین سن درگیری درماتوم های سینه ای به طور معنی داری بیشتر بوده است اختلاف دو میانگین= 98/12 سال و011/0= p از نظر محل درگیری و سمت درگیر راست یا چپ بین دو جنس و نیز در سنین مختلف، اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد. تفاوت معنی داری بین درماتوم های درگیر در طرف راست و چپ وجود نداشت.
    کلیدواژگان: بیماریهای پوست، زونا، هرپس زوستر، ویروس واریسلا زوستر
  • کامران سلطانی عربشاهی*، هما فروهش تهرانی، سید مهدی محمود عربی صفحات 302-309
    آنتروکوک ها میکروارگانیسم های های گرم مثبتی هستند که درحال حاضر بعنوان یکی از مهمترین علل مرگ و میر در بیماران بستری به شمار می آیند. آنتروکوک ها چهارمین عامل ایجاد عفونت های بیمارستانی بوده، مسئول 10% کل این عفونت ها هستند. توانایی آنتروکوک ها در ایجاد مقاومت به طیف وسیعی از آنتی بیوتیک ها و نیز قدرت انتقال این مقاومت به سایر میکروارگانیسم ها و نقش آنها به عنوان مخزن منتشر کننده مقاومت، اهمیت این باکتری ها را دو چندان کرده است. در این مطالعه استقرار (Colonization) گوارشی آنتروکوک های مقاوم به وانکومایسین در بیمارانی که بیش از 7 روز در چند بیمارستان آموزشی (فیروزگر، حضرت رسول اکرم، علی اصغر، شریعتی، هاشمی نژاد و رازی) در شهر تهران بررسی بوده اند، مورد بررسی قرار گرفت. از 300 بیمار بستری و 100 مراجعه کننده سرپایی به آزمایشگاه (افراد شاهد)، نمونه مدفوع به صورت کامل یا به وسیله سوآب راست روده ای (Rectal) جمع آوری شد. از 300 کشت مدفوع بیماران بستری، در 290 مورد آنتروکوک جدا شد. در گروه شاهد از کلیه 100 نمونه جمع اوری شده، آنتروکوک جدا گردید. این آنتروکوک های جدا شده، از نظر مقاومت به وانکومایسین و پنی سیلین، با آزمون (Test) حساسیت دارویی به روش انتشار از دیسک (Disc diffusion) بررسی شدند. همه گروه شاهد به وانکومایسین حساس بودند درحالیکه در بیماران بستری، 2 مورد جدا شده به وانکومایسین مقاوم بودند و 22 مورد مشکوک بودند. برای تایید مقاومت از آزمون حساسیت به روش رقیق کردن متوالی (Serial dilution) برای تعیین حداقل غلظت مهاری (MIC) استفاده شد که این غلظت (MIC) در 4 مورد از موارد مشکوک به همراه 2 مورد مقاوم، که قبلا تایید شده بودند، بیشتر از 64 میلی گرم در لیتر بود. بنابراین این 6 مورد مقاوم در نظر گرفته شدند. نتایج حاصل، مقاومت حدود 2.07% را در بیماران بستری مورد مطالعه نشان می دهد که قابل مقایسه با نتایج مطالعات اروپایی می باشد.
    کلیدواژگان: آنتروکوک مقاوم به وانکومایسین، استقرار(Colonization)، مقاومت آنتی بیوتیکی
  • تابنده شریعتی*، جلال کوچمشگی صفحات 310-314
    آسیب ناشی از داروهای ضدسرطان به بافت پوششی دستگاه گوارش یکی از مهمترین عواملی است که دوز و طول مدت استفاده از این داروها را در شیمی درمانی سرطان محدود می کند. این آسیب احتمالا به سبب سرعت زیاد تکثیر سلولی در دستگاه گوارش است. ما پیشنهاد کردیم که کاستن انتخابی از میزان تکثیر سلولی در این بافت، در هنگام شیمی درمانی، ممکن است از آن در برابر آسیب ناشی از شیمی درمانی محافظت کند. چندین ماده میزان تکثیر سلولی را در بافت پوششی روده باریک کاهش می دهند. ما یکی از این مواد یعنی داروی بازدارنده آدرنرژنی (adrenergic) فنتولامین (phentolamin) را مورد بررسی قرار دادیم.
    24 خرموش (Rat) ویستار ماده به وزن 150 تا 200 گرم به طور تصادفی در چهار گروه شش تایی تقسیم شدند. خرموشهای (Rats) دو گروه اول و دوم یک تزریق داخل صفاقی از داروی بازدارنده آدرنرژنی (adrenergic) فنتولامین به مقدار 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در ساعت 10:30 دریافت کردند. گروه اول یک تزریق داخل صفاقی از داروی 5- فلورواوراسیل به مقدار 350 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در ساعت 12 دریافت کردند. هر دو گروه یک تزریق دیگر فنتولامین به میزان 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در ساعت 13 دریافت کردند. خرموشهای (Rats) دو گروه باقیمانده در ساعتهای 10:30 و 13 تزریق داخل صفاقی آب مقطر و یک تزریق داخل صفاقی 5- فلورواوراسیل (350 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در گروه سوم و 500 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در گروه چهارم) دریافت کردند. نیمی ای خرموشهای (Rats) هر گروه در نیمروز روز سوم بعد از تزریقها و نیمی دیگر در نیمروز پنجمین روز، قربانی شدند. نمونه برداری از سانتیمتر 7 تا 13 اسفنکترپیلوری انجام شد و از هر خرموش (Rat) 8 لام با رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین تهیه شد. فقط پرزهائی (villi) که در سرتاسر محور طولی خود برش خورده بودند مورد شمارش قرار گرفتند. پرزهای مورد مطالعه به طور تصادفی انتخاب شدند و سلول های هر یک از آنها در زیر میکروسکوپ نوری شمارش شدند. از هر خرموش (Rat) تعداد سلول های حداقل 10 پرز (villus) شمارش شد. نتایج نشان می دهند که فنتولامین به طور معنی داری آسیب وارد به بافت پوششی روده باریک را در خرموشهائی (Rats) که داروی 5- فلورواوراسیل را با دوز 500 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن دریافت کرده اند و در روز پنجم پس از ترزیق قربانی شده اند، کاهش می دهد.
    کلیدواژگان: عوارض جانبی داروهای ضد سرطان، بافت پوششی روده باریک، فنتولامین، فلورواوراسیل
  • شهربانو نخعی* صفحات 315-318
    هدف از این مطالعه توصیفی که از تاریخ 1/1/76 لغایت 31/6/76 بر روی 54 کودک در درمانگاه گوارش بیمارستان حضرت علی اصغر (ع) دانشگاه علوم پزشکی ایران در شهر تهران انجام پذیرفت، بررسی انواع ضایعات دستگاه گوارش فوقانی در کودکانی بود که نشانمانهای (indications) لازم را برای انجام دادن درون بینی (endoscopy) دستگاه گوارش فوقانی داشتند.
    شایعترین علت مراجعه بیماران، درد مزمن شکمی (78%) بود. به طور کلی فراوانترین یافته درون بینی (endoscopy) در 54 کودک مورد مطالعه، گره داری (nodularity) احیه آنتروم (39%) و شایعترنی یافته در 23 کودکی که آزمون اوره آز در آنها مثبت بود، گاستریت بود، (5/43%) میزان آلودگی با هلیکوباکترپیلوری با سن رابطه مستقیم داشت اما با جنس ارتباط چندانی نداشت.
    کلیدواژگان: بیماری های دستگاه گوارش، بیماری های معده و روده، هلیکوباکتر پیلوری، درد مزمن شکمی، درون بینی در کودکان
  • مسعود نوروزی*، بهادر اعلمی هرندی صفحات 319-325
    جوش نخوردن شکستگی گردن استخوان ران در گروه های مختلف سنی در کشورهای در حال توسعه یکی از مسائل بغرنج در ارتوپدی است.
    علیرغم پیشرفت های قابل ملاحظه در تکنیکهای جراحی و وسایلی که برای ثابت کردن شکستگی گردن استخوان ران بکار می رود هنوز حدود 3/1 از شکستگی های گردن استخوان ران که با جابجائی همراه می باشند دچار عارضه جوش نخوردن می گردند.
    روش های مختلفی که برای درمان این عارضه بکار می رود عبارتند از ثابت کردن شکستگی با یا بدون پیوند استخوان ساده و یا با ریشه عروقی استئوتومی انتهای فوقانی ران با یا بدون پیوند استخوان و بالاخره آرتروپلاستی مفصل ران.
    بین سالهای 1358 تا 1376 در 27 بیماری که دچار عارضه جوش نخوردن گردن استخوان ران شده بودند استئوتومی انتهای فوقانی ران (velgusizing) انجام گرفت.
    بیماران 17 تا 79 ساله و دارای میانگین سن 45 سال بودند. اکثرا این بیماران دچار شکستگی های همراه با جابجائی گردن استخوان ران شده و تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند ولی وسائلی که برای ثابت کردن شکستگی ها بکار رفته بود دچار نقص شده و جابجا شده بودند.
    تمام بیماران از درد و محدودیت حرکات مفصل ران شکایت داشتند و قادر به راه رفتن بدون وسایل کمکی نبودند زاویه متوسط بین سر و گردن استخوان ران 107 درجه (80 تا 120 درجه) و کوتاهی آنها بطور متوسط 5/2 سانتی متر بود.
    بعد از استئوتومی شکستگی 24 نفر از 27 بیمار در فواصل زمانی 3 تا 10 ماه جوش خورده ( بطور متوسط 5 ماه) از سه بیمار دیگر یکنفر دو ماه بعد از عمل جراحی به علل دیگر فوت نمود ( بیمار 79 ساله) و دو بیمار د راثر نقص وسائل تثبیت کننده شکستگی بهبود نیافتند.
    نکروز آواسکولار خفیف در 5 بیمار وجود داشت که در موقع بررسی علائم بالینی نداشتند. درد و محدودیت حرکات مفصلی بیماران بطور قابل ملاحظه ای بهبود یافت بطوریکه بعد از جوش خوردن از وسایل کمکی برای راه رفتن استفاده نمی کردند و کوتاهی پای آنان به طور متوسط به یک سانتی متر تقلیل یافت.
    بنابراین به نظر می رسد استئوتومی انتهای فوقانی ران، عمل جراحی ساده و موثری برای درمان شکستگی های گردن استخوان ران به خصوص در جوانان می باشد.
    کلیدواژگان: شکستگی گردن استخوان، والگوس استئوتومی، ثابت کردن شکستنی، درد و محدودیت حرکات، کوتاه شدگی
|
  • Abdorasoul Akbarian*, Abolfazl Mehdizadeh, Fatemeh Arjomandi, Reza Alaghebandan Pages 271-274
    Spontaneous rupture of splenic artery aneurysm (SAA) during pregnancy is a rare event with catastrophic consequences. The risk of rupture, generally given as 3% to 5%, rises in pregnancy up to over 20%, with a 70% maternal and 95% fetal mortality rate. Review of the literature reveals that more than 100 cases of ruptured SAAs in pregnancy have been reported. However, mother and fetus have survived in only 13 of these cases. This paper describes a case of SM rupture during pregnancy, reporting survival of the mother.
    A 27-year-old primigravid at 31 st week of gestation was admitted because of acute severe epigastric pain, nausea and vomiting. Physical examination showed that she was in a hypovolemic preshock state with tenderness on abdominal palpation in the epigastrium and left upper quadrant. From the obstetrical point of view there was no bleeding and no uterine contraction, but fetus showed severe bradycardia. She immediately underwent an emergency laparotomy, SM was resected and splenectomy was performed but unfortunately, fetus did not survive. The patient recovered with no complication, however, further evaluation revealed esophageal varices due to portal hypertension.
    Keywords: Vascular Diseases, Splenic Artery Aneurysm (SAA), Pregnancy, Portal Hypertension
  • Tahereh Pirooz*, Shahla Farsi, Homa Foroohesh Tehrani Pages 275-280
    Nowadays, group B streptococcus (GBS) is considered an important agent in early-onset infection in newborn infants. This is often transmitted to the child from the birth canal. Neonatal infection depends on degree of colonization of mother's vagina in labor. This study was conducted at two obstetrical teaching hospitals in Tehran (Shahid Akbarabadi and Mirza Kuchak Khan). Specimens were obtained from 200 women in labor befor rupture of membranes and directly inoculated into Todd-Hewith broth (THB) and selective Todd-Hewith broth (STHB) and incubated at 37'C and for 24 hours. Isolated strains were identified using conventional bacteriological methods. Then the degree of colonization was determined in positive GBS cultures. The results showed that the use of STHB increases the yield of positive GBS cultures. 17% of women were colonized with GBS. Degree of colonization in GBS carriers was determined. Colonization was light in 21%, moderate in 26%, heavy in 21% and very heavy in 32% of carriers (53% heavy and very heavy). These findings show that the risk of neonatal sepsis, due to transmission of GBS from the birth canal, should be considered seriously.
    Keywords: Group B Streptococcus_Streptococcus agalactiae_Early_onset neonatal infection_Neonatal Spsis_Vaginal Colonization_Labor
  • Ali Akbar Khorsandi* Pages 281-289
    In this retrospective study, 82 patients who admitted to shoulder surgery clinic of shohada-ye 7th Tit Hospital from March 1995 to March 1997 were analyzed. Of these patients, 42 were male and 40 were female. The ages of male patients ranged from 25 to 75 years and of female patients from 25 to 65 years. The mean age of males was 49.19 and females was 45.97 years. Right shoulder was affected in the majority of patients. Referrals were more in spring and summer, but patients believed that cold can aggravate pain. The etiology was unknown but they have mentioned history of trauma, car accident, diabetes, occupational problems and .... In present study, subacromial bursitis was the most common cause of shoulder pain. of 82 patients, 46 (56%) were improved by proper medica) ther,apye i.e. administration of nonsteroidal anti-inflammatory drugs, physiotherapy based on Neer's protocol ana in some cases, especially in those older than 40 years, subacromial corticosteroid injection. 14 cases (18%) who did not respond to medical therapy, refused to be followed up. 22 cases (26%) underwent surgical therapy. Of these latter cases, 11 were male and 11 were female and all had received medical therapy before operation. Complete physical examination, different laboratory tests and radiography - three views - were performed for all cases. Arthrography, MRI, CT scanning and ultrasonography were performed depending on the case. Of these 22 cases, 5 cases (3 females and 2 males) underwentpreoperative diagnostic arthroscopy for definite diagnosis. Torn labrums were removed by arthroscope in 2 of these latter 5 cases. The results of surgical operations were good and excellent in 80% of cases. So, it can be concluded that surgical operation is a good approach for those patients who are not responsive to medical therapy.
    Keywords: Shoulder Pain, Shoulder impingement Syndrome, Rotator, Arthroscopy, Subacromial Injection
  • Jahangir Derakhshan* Pages 290-296
    Teratoma is one of the commonest ovarian tumors. Struma ovarii is a rare cystic teratoma which is predominantly composed of thyroid tissue. Sometimes, this tumor is accompanied by ascites and hydrothorax which suggests Meig's syndrome. In this paper, a case of struma ovarii and serous cystadenoma in one oval}' and agenesis of contralateral ovary with hypoplasia of Fallopian tube and pseudo-Meig's syndrome.
    Keywords: Ovarian Diseases, Teratoma, Struma Ovarii, Meigs\ syndrome, Pseudo, Meigs\ Syndrome
  • Abbas Rasi* Pages 297-301
    This study was performed to determine age, sex, site and side of involvement in patients with herpes zoster.
    For this purpose, all patients of dermatology clinic of Firuzabadi Hospital in Thehran who presented with painful grouped vesiculobullous lesions with a dermatomal distribution on an erythematous base for the first time, in whom no predisposing factor could be detected, and had a clinical course compatible with herpes zoster (at least of two weeks duration) were considered as herpes zoster cases after three follow up visits with weekly intervals from the first visit and were included in this study. 200 cases of herpes zoster were found (1.18% of dermatology clinic cases) from August 22, 1996 through December 21, 1998. The ages of patients ranged from 9 to 90 years and the mean age of involvement (mean ± Sf) was 41.89 ± 1.37 years. 65% of the patients were 50 years old or younger and 35% were younger than 30 years. This shows that in this study the age of involvement is significantly lower than other series. There was no significant difference between mean ages of males and females. The most common involved dermatomes were thoracic (33%), lumbosacral (30.5%), cervical (20%) and trigeminal (16%).
    There was a single case (0.5%) of disseminated herpes zoster. In this study, the most common involved dermatomes were thoracic, but the frequencies of involvement of these dermatomes were lower than what reported in other series (53-55%). The frequency of involvement of lumbosacral dermatome was higher than other series (11 %). The mean age of trigeminal involvement was significantly higher than the mean age of the patients with thoracic involvement (difference of two means = 12.98 years and P = 0.011). There were no significant differences between the sites and the sides (right or left) of involvement in males and females as well as between different age groups. There were no significant differences between the right or left side lesions, comparing different dermatomal involvements.
    Keywords: SkinDiseases, Zona, Herpes Zoster, Varicella Zoster Virus
  • Kamran Soltani Arabshahi*, Homa Foroohesh Tehrani, Seyed Mehdi Mahmood Arabi Pages 302-309
    The enterococci are gram positive microorganisms. Currently they are considered as one of the most important causes of mortality in hospitalized patients. Enterococci are the 4th cause of nosocomial infections.
    The importance of enterococci is due to the ability of these bacteria in developing resistance to a wide range of antibiotics. The other contributory factor is the potency of transmitting resistance to other microorganisms and their role as a reservoir for spreading resistance.
    In this study, gastrointestinal colonization with vancomycin - resistant enterococci in hospitalized patients has been investigated. Stools or rectal swabs have been collected from 300 hospitalized patients and 100 controls. Enterococci were isolated in 290 of hospitalized patients and all of controls. The isolated enterococci were tested by "disk diffusion" for resistance to vancomycin and penicillin. All controls were sensitive to vancomycin, whereas in hospitalized patients 2 cases were considered as resistant and 22 cases seemed suspicious. By using serial dilution, sensitivity test was performed to determine minimal inhibitory concentration (MIC) for confirming resistance. 4 of 22 suspicious cases and 2 confirmed resistant cases had an MIG higher than 64 mg/L, and thus were considered resistant. In this study, the results reveal a resistance rate of 2.07% in hospitalized patients which is compatible with European studies.
    Keywords: Vancomycin, resistant enterococci, Colonization, Antibiotic Resistance
  • Tabandeh Shariati*, Jalal Koochmeshgi Pages 310-314
    Toxicity of antineoplastic agents to the gastrointestinal epithelium is one of the major factors that limit dose and duration of administration of these drugs in cancer chemotherapy. This toxicity is probably due to the rapid rate of epithelial cell proliferation in the gastrointestinal tract. We proposed that selective reduction of the rate of cell proliferation in this tissue, at the time of chemotherapy, may protect it from chemotherapy-induced damage. Several agents are known to reduce the rate of cell proliferation in the epithelium of small intestine. In this study, one of these agents - phentolamine - was investigated. Phentolamine is an adrenoceptor blocking agent.
    Twenty four female Wistar rats weighing between 150 to 200 grams were randomly divided into four groups, six each. Rats in two of these groups received an intraperitoneal injection of phentolamine (20 mg/kg) at 10:30, a single intraperitoneal injection of 5-f1uorouracil (350 mg/kg, and 500 mg/kg respectively) at 12:00, and another injection of phentolamine (20 mg/kg) at 13:00. Rats in the remaining two groups received injections of distilled water at 10:30 and 13:00 and a single injection of 5-f1uorouracil (350 mg/kg, and 500 mg/kg respectively) at 12:00. Half of the rats in each group were sacrificed in midday in the third day after injection and the other half in the fifth day. Samples were obtained from small intestine, 7 to 13 centimeters distal to pyloric sphincter and eight hematoxylin-eosin stained microscopic sections were prepard from each rat. Only those villi which were sectioned in their entire longitudinal axes were studied. Individual villus columns were selected randomly and their cells counted under light microscope. Results show that phentolamine significantly prevents villus shortening in the epithelium of small intestine.
    Keywords: Antineoplastic Drug Side Effects, Phentolamine, Epithelium of Small Intestine, Fluorouracil
  • Shahrbanoo Nakhaei* Pages 315-318
    In this descriptive study, 54 children with upper gastrointestinal complaints were seen in gastroenterology clinic of Hazrat-e Aliasghar Children's Hospital in Tehran and endoscopic findings were reviewed.
    In these children the most common complaint was chronic abdominal pain (78%) and the most common endoscopic finding was nodularity in antrum (39%). Gastritis was the most common finding (43.5%) in 23 patients with positive urease test. Rate of infection with Helicobacter pylori was directly related to age, but was not related to sex.
    Keywords: Digestive System Diseases, Gastrointestinal Diseases, Duodenal Disease, Helicobacter pylori, chronic abdominal pain, Endoscopy in Children
  • Masood Noroozi*, Bahador Alami Harandi Pages 319-325
    Non:::union::: of femoral neck fracture in young patients is still a big problem, specially in developing countries.
    Between 1980 and 1998 we performed 27 cases of valgusizing osteotomy to fix non:::union::: of femoral neck fracture on patient of 17 to 74 years old with an average of 45 years. Majority of the patients had displaced fracture of femoral neck and had under gone surgery but most were faced implant failure Almost all of the patients were suffering from pain and limitation of motion so that they were not able to walk without support. Average Neck-shaft angle was 105(80-130) with average shorthening of 2.5cm.
    After valgusizing osteotoms 24 of 27 cases healed between 3-10 months (average 5 months) two had implant failure, 5 patient had mild A Vascular Necrosis. at time of stUdy which was not symptomatic. pain and limitation of motion improved remakably so that majority of the patients didnt have to use crutches and shorthening was reduced to an average of 1 cm.
    We reached to the conclusion that valgusizing osteotomy of proximal of femur is a good porcedure for non:::union::: offemroal neck fracture in young patients, because it is an easy operation to perform with relatively good result.
    Keywords: Femoral Neck Fracture, Valgus Ostctomy, Fixation of Fracture, Linition of Motion, Shorthening