فهرست مطالب

فصلنامه فیزیولوژی و بیوتکنولوژی آبزیان
سال سوم شماره 1 (بهار 1394)

  • تاریخ انتشار: 1394/03/18
  • تعداد عناوین: 6
|
  • فاطمه مرادی، جنت سرمد، حسین غفوری، اکرم سادات نعیمی صفحات 1-13
    لیپید ریزجلبک ها به عنوان یک ماده اولیه برای تولید سوخت زیستی مورد استفاده قرار می گیرد. محتوای لیپید به گونه ریزجلبک ها و شرایط کشت آن ها بستگی دارد. در این پژوهش تغییرات محتوای لیپید کل ریزجلبک سبز Chlorella sp. تحت تنش فقدان نیتروژن در مدت زمان 4، 8 و 12 روز به منظور تولید سوخت زیستی مورد بررسی قرار گرفت. ریزجلبک ابتدا در محیط کشت زایندر مثبت کشت داده شد، سپس در زمان نیمه فاز لگاریتمی رشد، زیست توده ها برداشت و به محیط کشت زایندر منفی منتقل شدند. محتوای لیپید کل پس از استخراج با محلول کلروفرم/ متانول (به نسبت 2:1) بر حسب درصد محاسبه شد. تری اسیل گلیسرول مورد استفاده در تولید سوخت زیستی به طور کیفی توسط کروماتوگرافی لایه نازک جداسازی شد. نتایج نشان داد که محتوای لیپید کل تحت تنش فقدان نیتروژن در مدت زمان 4، 8 و 12 روز در مقایسه با محتوای لیپید کل شاهد به صورت معنی داری افزایش یافت (05/0P≤)، که این افزایش به طور میانگین نسبت به شاهد %46/23 بود. همچنین با توجه به نتیجه کروماتوگرافی لایه نازک، تری اسیل گلیسرول در ریزجلبک های تحت تنش تجمع یافت. بر اساس نتایج این مطالعه، تنش فقدان نیتروژن همراه با گذشت زمان می تواند باعث افزایش محتوای لیپید کل ریزجلبک سبز .Chlorella sp شود.
    کلیدواژگان: تری اسیل گلیسرول، سوخت زیستی، لیپید، کروماتوگرافی لایه نازک، Chlorella
  • اکرم سادات نعیمی، فاطمه نظرحقیقی کیساری، علی صالح زاده صفحات 15-28
    به دلیل شباهت های ظاهری بسیار زیادی که بین گونه های کرم های کم تار دیده می شود، شناسایی، توصیف و افتراق این دو از یکدیگر به منظور آگاهی از دینامیک جمعیت کرم های کم تار آبزی و یا انجام مطالعات تبارشناسی مولکولی ضروری به نظر می رسد. هدف این مطالعه ارائه یک کلید شناسایی و روش تشخیص دو گونه جنس Limnodrilus در سطح تالاب انزلی است. با مقایسه صفات کلیدی برای شناسایی و تفکیک این دو گونه، مشخص شد که غلاف تناسلی در Limnodrilus hoffmeisteri کوتاه تر و ضخیم تر از Limnodrilus claparedianus است. آنالیز آماری داده ها نشان داد که این ویژگی در دو گونه مورد بررسی دارای تفاوت معناداری است (05/0P<) و میانگین طول این غلاف در L. hoffmeisteri و L. claparedianus به ترتیب 63/91±31/695 و 31/198±06/1117 میکرومتر بود. میانگین طول دندانه بالایی و دندانه پایینی در گونه L. claparedianus به ترتیب 82/1±74/9 و 91/0±68/6 و در گونه L. hoffmeisteri به ترتیب 07/2±5/7 و 29/1±64/5 میکرومتر اندازه گیری شد. با وجود این که در مشاهدات ظاهری دندانه بالایی سیتای گونه L. claparedianus نسبت به گونه L. hoffmeisteri بلندتر به نظر می رسد اما تفاوت معناداری بین این دو میانگین طولی در دو گونه دیده نشد.
    کلیدواژگان: کم تاران، Limnodrilus، تاکسونومی، تالاب انزلی
  • نمامعلی آزادی، برهان منصوری، سیدعلی جوهری، افشین ملکی، بهروز داوری، محمد امین پردل صفحات 29-47
    مطالعه حاضر با هدف بررسی آسیب شناسی بافت آبشش ماهی گورخری (Danio rerio) متعاقب رویارویی با نانوذرات دی اکسید تیتانیوم ترکیب شده با فلز نیکل انجام شده است. بدین منظور از 200 قطعه ماهی با متوسط وزن 5/1 گرم و طول 2 سانتی متر استفاده شد. ماهیان به مدت 96 ساعت در معرض چهار غلظت غیرکشنده نانوذرات دی اکسید تیتانیوم ترکیب شده با نیکل (شامل 1، 10، 32 و 100 میلی گرم در لیتر) به همراه گروه شاهد (فاقد هرگونه ماده شیمیایی) قرار گرفتند. نتایج نشان داد که پس از مواجهه با نانوذرات دی اکسید تیتانیوم ترکیب شده با نیکل عوارضی همچون خمیدگی تیغه های ثانویه، هیپرتروفی تیغه های ثانویه، افزایش ترشح موکوس، افزایش به هم چسبیدگی لاملاهای ثانویه، هیپرپلاژی و در نهایت افزایش نکروز رخ داد. اگرچه تغییرات آسیب شناسی بافتی مشاهده شده در تمامی گروه ها وجود داشت، اما شدت این تغییرات با افزایش غلظت نانوذرات دی اکسید تیتانیوم ترکیب شده با نیکل افزایش یافت. همچنین نتایج آنالیز آماری نیز نشان داد که میزان تغییرات در قطر لاملای اولیه، طول لاملای ثانویه و قطر لاملای ثانویه در مقایسه با گروه شاهد، اختلاف معنی دار داشت (05/0>P). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که این نانوماده می تواند اثرات قابل توجهی بر بافت آبشش ماهی داشته باشد.
    کلیدواژگان: نانوذرات، تیتانیوم، نیکل، آبشش، ماهی گورخری
  • پگاه قشلاقی، قاسم رشیدیان، الهه چهارده بالادهی، طاهره باقری، حامد غفاری فارسانی صفحات 49-74
    این مطالعه با هدف بررسی اثرات سطوح مختلف سین بیوتیک بایومین ایمبو در جیره بر عملکرد رشد و بهره وری غذایی، بازماندگی، فعالیت آنزیم های گوارشی و برخی از پارامترهای ایمنی موکوس بچه ماهیان سوروم انجام شد. آزمایش با استفاده از طرح کاملا تصادفی در قالب 1 گروه شاهد (0 گرم سین بیوتیک) و 5 تیمار آزمایشی، شامل سطوح 5/0، 1، 5/1، 2 و 5/2 گرم سین بیوتیک در هر کیلوگرم جیره، هر گروه با 3 تکرار و هر تکرار حاوی 15 قطعه بچه ماهی، به مدت 60 روز انجام شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که افزودن بیش از یک گرم سین بیوتیک در هر کیلوگرم جیره تاثیر معناداری بر پارامترهای رشد و بهره وری غذایی داشت (05/0P<). ماهیان تغذیه شده با مکمل غذایی بایومین ایمبو تغییرات معنی داری را در پارامترهای ایمنی غیراختصاصی موکوس پوست شامل لیزویم، پروتئین کل و فسفاتاز قلیایی نشان دادند (05/0P<). نتایج بررسی آنزیم های گوارشی نشان داد که به جز سطح 5/0 گرم سین بیوتیک، در سایر تیمارها فعالیت اختصاصی آنزیم پروتئاز، لیپاز، فسفاتاز و آمیلاز قلیایی افزایش یافت (05/0P<)، به طوری که بالاترین سطح آنزیم پروتئاز، لیپاز، فسفاتاز و آمیلاز قلیایی به ترتیب در گروه های تغذیه شده با سطح 5/1، 2، 5/2 و 5/2 گرم سین بیوتیک بایومین ایمبو مشاهده شد (05/0P<). بنابراین نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که استفاده از سین بیوتیک بایومین ایمبو تاثیرات سودمندی بر متابولیسم و رشد ماهی سوروم داشته و همچنین باعث افزایش سطح ایمنی بچه ماهیان شده است که قدرت بقای این بچه ماهیان را افزایش می دهد و در مجموع سطح 2 گرم سین بیوتیک بایومین ایمبو در جیره غذایی این گونه پیشنهاد می شود.
    کلیدواژگان: ایمنی موکوس، سین بیوتیک، سوروم، ماهی زینتی
  • مریم حامدی، صابر خدابنده، جعفر سیف آبادی، شهلا همتی صفحات 75-92
    جهت بررسی غلظت کشندگی و اثرات نفروتوکسیک مخاط شقایق دریایی Stichodactyla sp.، از ماهی گورخری Danio rerio به عنوان مدل استفاده شد. شقایق فرشی از نواحی جزرومدی جزیره هرمز جمع آوری و پس از انجماد در تانک نیتروژن (دمای C ̊160-) به آزمایشگاه منتقل و مخاط صفحه دهانی آن جداسازی شد. غلظت کشندگی (LC5096h) مخاط برای ماهی گورخری 03/175 میلی گرم در لیتر به دست آمد. سه غلظت (250، 500 و 1000 میلی گرم در لیتر) از مخاط تهیه و به آکواریوم های ماهی گورخری اضافه شد. سپس تغییرات بافتی کلیه در ماهیان تیمار شده بعد از تهیه لام و رنگ آمیزی، با استفاده از میکروسکوپ نوری بررسی شد. در غلظت 1000 میلی گرم در لیتر، ماهیان در کم تر از 2 ساعت تلف شد و آسیب های بافتی از جمله پرخونی، اتساع و نکروز کلاف گلومرولی و کاهش فضای بومن، تورم مویرگ های گلومرولی و ورود مایعات درون توبولی به فضای بینابینی دیده شد. ولی در دو غلظت 250 و 500 میلی گرم در لیتر مرگ و میری رخ نداد و کمی افزایش حجم در کلاف گلومرولی مشاهده شد. نتایج نشان داد که مخاط این شقایق دریایی با آسیب رساندن به نفرون ها باعث مرگ ماهی گورخری می شد، همچنین میزان و شدت این آسیب ها با افزایش غلظت مخاط، بیش تر می شد.
    کلیدواژگان: Stichodactyla، نفروتوکسیک، Danio rerio، LC5096h، بافت شناسی
  • امیر حسین اسماعیلی، محمدرضا کلباسی، حسین بهاروند، سیده نفیسه حسنی صفحات 93-111
    اگرچه نشانگرهای پرتوانی در پستانداران به خوبی شناخته شده اند، اما هنوز دانش ما در مورد این نشانگرها در ماهیان و دیگر آبزیان اندک است. در این راستا، بیان ژن های oct4، nanog، klf4، lin28، c-myc و sox2 که به عنوان هسته مرکزی پرتوانی در موجودات مختلف گزارش شده اند، در مراحل مختلف تکوین جنینی ماهی گورخری، شامل مراحل مورولا (71 درجه ساعت)، بلاستولای میانی (5/105 درجه ساعت)، گاسترولا (310 درجه ساعت) و سگمنتاسیون (684 درجه ساعت)، مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بررسی بیان کمی ژن با استفاده از تکنیک Real Time PCR نشان داد که در بلاستولای میانی ژن های lin28، klf4 بیش ترین بیان معنی دار و ژن های oct4، c-myc بیش ترین بیان غیرمعنی دار را داشتند. علاوه بر این، ژن sox2، که به عنوان یکی از عوامل پرتوانی در موش و انسان شناخته شده است، در ماهی گورخری بعد از مرحله گاسترولا به اوج بیان خود رسید. همچنین نشانگر nanog در مرحله مورولا بیش ترین بیان را داشته و در مراحل دیگر تفاوتی در بیان این ژن دیده نشد. بنابراین مهم ترین عوامل پرتوانی در ماهی گورخری ژن های lin28 ، klf4، oct4 و c-myc هستند که در مرحله بلاستولای میانی به حداکثر بیان خود می رسند. ژن sox2 در این ماهی به عنوان مارکر پرتوانی مطرح نیست و احتمالا در فرآیند تمایز دخیل است از طرفی با توجه به الگوی بیانی nanog، به نظر می رسد که این ژن نقش دیگری غیر از عملکرد پرتوانی در این گونه داشته باشد.
    کلیدواژگان: بیان ژن، پرتوانی، تکوین جنینی، ماهی گورخری
|
  • Fatemeh Moradi, Jannat Sarmad, Hossein Ghafoori, Akram Sadat Naeemi Pages 1-13
    Microalgae lipid is used as a feedstock for biodiesel production. Lipid content is correlated with the microalgae species and growth conditions. In this study, variations in total lipid content in the green microalgae of Chlorella sp. under nitrogen starvation stress after 4, 8 and 12 days was examined. Microalgae were cultured in the Zinder-8 medium. When they reached the semi-logarithmic growth phase, biomass was harvested and transferred to Zinder-8-N medium. The total lipid content was calculated after extraction with a solution of chloroform/methanol (2:1). Triacylglycerol which is used in biodiesel production separated qualitatively using thin layer chromatography. The results showed that the total lipid content under stress condition after 4, 8 and 12 days increased significantly compared to control (P≤0.05), in average 23.46% more than the control. Also, according to the result of thin layer chromatography, triacylglycerol concentration increased in the microalgae under the stress. In general, nitrogen starvation stress led to increased total lipid content in the green microalgae of Chlorella sp.
    Keywords: Triacylglycerol, Biodiesel, Lipid, Thin Layer Chromatography, Chlorella
  • Akram Sadat Naeemi, Fatemeh Nazarhaghighi, Ali Salehzadeh Pages 15-28
    Because of the similarities in appearance between species of Oligochaeta, identify, characterize and differentiate them from each other to determine the population dynamics or molecular and phylogenies studies seems necessary. The aim of this study is to provide an identification key and diagnostic methods for the two species of genus Limnodrilus in the Anzali Wetland. In compare key features to identify and separate the two species was found in L. hoffmeisteri genital sheath is shorter and thicker than Limnodrilus claparedianus. Statistical analysis showed that this is a significant difference between the two species (P
    Keywords: Oligochaeta, Limnodrilus, Taxonomy, Anzali Wetland
  • Nemamali Azadi, Borhan Mansouri, Seyed Ali Johari, Afshin Maleki, Behrouz Davari, Mohammad Amin Pordel Pages 29-47
    The purpose of this study was to determine the effect of nickel (Ni) doped TiO2 NPs on gill histopathology of zebrafish (Danio rerio). In this study, a total number of 200 zebrafish (Danio rerio) with average weight of 3g and length body of 4cm were used. In this study, four non-lethal concentrations of Ni doped TiO2 NPs were used that included 1, 10, 30, 100 mg/L; also control group was considered. The results showed that the Ni doped TiO2 NPs on gill tissue cause some impacts such as secondary bending blades, blades secondary hypertrophy, increased mucus secretion, fusion in the secondary lamellae, hyperplasia and eventually necrosis increases. Although histological changes in gill tissue were observed in all groups, but the severity of these changes increased with increasing concentration of Ni doped TiO2 NPs. Moreover, changes were significant between exposure group and control group in parameters of diameter of gill filaments, diameter of secondary lamellae, and length of secondary lamellae (P
    Keywords: Nanoparticles, Titanium, Nickel, Gill, Danio
  • Pegah Ghashlaghi, Ghasem Rashidian, Elaheh Chardeh Baladehi, Hamed Ghafari Farsani Pages 49-74
    This study investigated the effects of different levels of synbiotic Biomin Imbo in the diet on growth performance, food efficiency, survival, digestive enzymes activity and some mucus immunological indices of banded cichlide. The experiment designed using a completely randomized test in a control (0 g synbiotic) and 5 treatments, including 0.5, 1, 1.5, 2 and 2.5 g/Kg synbiotic diet, any group with 3 replicates and 15 fish per treatment for 60 days. The results of this study showed that the addition of 0.5 g/Kg synbiotic in diet hadnt significant effect on growth parameters and feed efficiency (P>0.05). However, higher levels of Biomin Imbo synbiotic on diets significantly increased growth parameters such as final weight, percent of body weight, daily growth rate (SGR) and feed efficiency parameters such as feed conversion ratio (FCR) and protein efficiency ratio (PER) (P
    Keywords: Mucus, Immunology, Resistant, Synbiotic, Ornamental fish, Supplement
  • Maryam Hamedi, Saber Khodabandeh, Jafar Seyf Abadi, Shahla Hemmati Pages 75-92
    The lethal concentration and nephrotoxic effects of sea anemone, Stichodactyla sp., mucus on zebra fish, Danio rerio were examined. Sea carpet was collected from an intertidal zone of the Hormoz Island, frozen in nitrogen tank (-160°C), and transported to the laboratory to have its mucus isolated. The lethal concentration (LC5096h) of mucus for the fish, determined as 175.03 mg/L. Three concentrations of mucus (250, 500, 1000 mg/L) were made and added to the fish aquaria. Then, the histological changes of the fish kidney were examined. In 1000 mg/L, the fish was killed in less than 2h and pathologic lesions of the kidney were evident, including congestion, enlargement and necrosis of the glomerulus, reduction of Bowman’s space, fluids inside tubular and glomerular capillaries inflation in interstitial space, but in 500 and 250 mg/L, no death were observed and a slight increase in glomerular volume was observed. Results showed that mucus of the sea anemone could be harmful and even lethal to the zebra fish by damaging its kidney, the severity of which depended on its concentration.
    Keywords: Stichodactyla sp, Nephrotoxic, Danio rerio, LC5096h, Histology
  • Amir Hossein Esmaily, Mohammad Reza Kalbassi, Hossein Baharvand Pages 93-111
    Although pluripotency markers are well known in mammals, our knowledge concerning them is still shallow about fish and other aquatic organisms. In this regard, the expression of nanog oct4, sox2, klf4, lin28, c-myc genes considered as a core circuit of pluripotency in various organisms were investigated in different developmental embryonic stages of zebrafish Danio rerio, including morulla, mid-blastula, gastrula and segmentation with 71, 105.5, 310 and 684 degree/hour post fertilization, respectively. The results of quantitative gene expression using Real Time PCR techniques revealed that In mid-blastulla stage, the lin28 and klf4 had maximum significant expression but no significant expression was observed for oct4 and c-myc. In addition, maximum expression of sox2 gene, known as pluripotency key in mouse and human, were observed after gastrula stage in zebrafish. Moreover, nanog showed significant expression in morulla stage, but no difference was observed in the other stages. In conclusion, lin28, klf4, oct4 and c-myc markers could be considered as the most important pluripotency markers in zebrafish but the sox2 is probably involved in the differentiation process and It seems that nanog has other roles beyond maintaining pluripotency according to its expression pattern.
    Keywords: Gene Expression, Pluripotency, Embryonic Development, Zebrafish