فهرست مطالب

آنستزیولوژی و مراقبتهای ویژه ایران - سال سی و هفتم شماره 4 (پیاپی 92، زمستان 1394)

فصلنامه آنستزیولوژی و مراقبتهای ویژه ایران
سال سی و هفتم شماره 4 (پیاپی 92، زمستان 1394)

  • تاریخ انتشار: 1394/12/25
  • تعداد عناوین: 11
|
  • سخن سردبیر
  • شورای سردبیری صفحات 2-3
  • مقاله اصیل
  • رحمان عباسی وش، شهریار صانع*، علیرضا ماهوری، محمد امین ولیزاد حسنلویی، تانیا مرادی صفحات 4-11
    مقدمه
    تهوع و استفراغ بعد از عمل در 20 تا 30% بیماران بعد از عمل جراحی اتفاق می افتد و این دو با هم دومین شکایت شایع توسط بیماران بعد از عمل هستند. ما با امید به اینکه استفاده از مایع داخل عروقی مناسب بتواند در کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی نقشی داشته باشد، این مطالعه را انجام دادیم.
    مواد و روش ها
    این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی تعداد 60 بیمار زن 20 تا 60 سال کلاس یک و دو ASA که تحت اعمال جراحی لاپاراسکوپی تشخیصی با بیهوشی عمومی قرار گرفتند، انجام شد؛ در تمام بیماران 15 دقیقه قبل از شروع بیهوشی عمومی مایع مورد نظر و در گروه کریستالوئید رینگر لاکتات 10 میلی لیتر / کیلوگرم و در گروه کولوئید، ولوون 10 میلی لیتر / کیلوگرم تزریق شد. فراوانی بروز تهوع و استفراغ در طول ریکاوری ثبت و در فرم های مخصوص این مطالعه جمع آوری شد.
    نتیجه
    با توجه به 121/0 P.value = در آزمون کای دو که بیشتر از 05/0 است متغیر تهوع در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. دو گروه مورد مطالعه از نظر میزان استفراغ هم مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند که با توجه به 136/0 = P valueاز نظر آماری دو گروه با هم تفاوت نداشتند.
    بحث: ما در این مطالعه از ولوون برای افزایش حجم داخل عروقی استفاده کردیم که در مقایسه با گروه دیگر یعنی رینگر لاکتات تفاوت آماری معنی داری از نظر بروز تهوع و استفراغ نداشت.
    کلیدواژگان: تهوع، استفراغ، کولوئید، کریستالوئید، لاپاراسکوپی
  • بررسی اثر داروی دکسمدتومیدین بر پارامترهای همودینامیک و میزان خونریزی حین عمل در بیماران تحت عمل جراحی الکتیو
    علیرضا میرخشتی، دکترالهام معماری، حامد شفیعی، مستانه داهی صفحات 12-18
    مقدمه
    کنترل پارامترهای همودینامیک و ایجاد ثبات همودینامیک همراه کاهش میزان خونریزی حین جراحی های ماژور ارتوپدی از ارکان مدیریت بیهوشی پیرامون عمل برای این بیماران است که می تواند علاوه بر کاهش عوارض قلبی عروقی پیرامون جراحی، احتمال تزریق خون و عوارض مرتبط با آن مانند همولیز، عفونت، واکنش های غیر همولیتیک و عوارض ریوی را کاهش دهد. ما در این مطالعه فرض کردیم که داروی دکسمدتومیدین که یک آگونیست انتخابی رسپتور ɑ2 است ممکن است میزان خونریزی و تغییرات همودینامیک حین عمل مانند فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و ضربان قلب را تحت تاثیر قرار دهد.
    هدف
    هدف ما از این مطالعه تعیین اثر داروی دکسمدتومیدین بر پارامترهای همودینامیک و میزان خونریزی در بیماران تحت عمل جراحی شکستگی شفت فمور است.
    مواد و روش ها
    در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تعداد 50 بیمار، کاندید عمل جراحی الکتیو شکستگی شفت فمور، بین 18 تا 55 سال و با ASA کلاس 1 و 2 به صورت کاملا تصادفی و بر اساس جدول اعداد تصادفی وارد این مطالعه شدند. پروتکل بیهوشی عمومی و کنترل درد بعد از عمل در تمامی بیماران یکسان بود. در گروه دکسمدتومیدین به میزان 5/0 میکروگرم / کیلوگرم / ساعت از داروی دکسمدتومیدین در طول عمل و در گروه شاهد سدیم کلرید 9/0% به روش مشابه انفوزیون شد.
    نتایج
    روند تغییرات فشار خون سیستولیک و دیاستولیک از لحاظ آماری به طور معناداری بین دو گروه تفاوت داشت (001/0 P<). اما روند تغییرات میزان ضربان قلب از لحاظ آماری بین دو گروه معنادار نبود (055/0 P=). میزان خونریزی بین عمل در گروه دکسمدتومیدین به طور معناداری کمتر از گروه دیگر بود.
    نتیجه گیری
    انفوزیون داروی دکسمدتومیدین سبب کنترل بهتر فشار خون سیستولیک و دیاستولیک شده و نیز می تواند باعث کاهش خونریزی حین عمل جراحی شکستگی شفت فمور گردد.
    کلیدواژگان: شکستگی شفت فمور، بیهوشی عمومی، انفوزیون
  • محمدرضا کامران منش، همایون آقامحمدی، علیرضا جعفری* صفحات 19-27
    مقدمه
    بیهوشی رژیونال امروزه به روش انتخابی برای بسیاری از عمل های جراحی تبدیل شده است. آرام بخشی مناسب همراه این نوع بیهوشی، ترس و اضطراب مریض را کاهش داده و در کنار آن کیفیت بیهوشی رژیونال را بالا می برد.
    چندین سال است که روش های مختلفی برای آرام بخشی استفاده می شود که طی زمان نیز پیشرفت های قابل ملاحظه ای کرده است. سعی ما در این مطالعه بررسی رضایتمندی جراح و بیمار طی عمل جراحی فیکو در بیمارانی بود که آرام بخشی را با روش تحت کنترل بیمار دریافت می نمودند.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه 72 بیمار با ASA کلاس 1 و 2 که کاندید عمل جراحی فیکو بودند وارد مطالعه شدند. بیماران به دو گروه 36 نفره به صورت تصادفی تقسیم شدند. ابتدا برای هر بیمار یک IV تعبیه گردید و 500 سی سی نرمال سالین تجویز گردید. پروپوفل با دوز انفوزیوم 20 میکروگرم / کیلوگرم / دقیقه و رمی فنتانیل با دوز میکروگرم / کیلوگرم / دقیقه 02/0 برای بیمار تجویز گردید که شروع آرام بخشی 5 دقیقه قبل از تزریق بی حسی موضعی بود. در صورت درخواست بیمار به صورت بولوس با قفل کردن زمان[1] 5 دقیقه داروی آرام بخشی شامل 15/0 میکروگرم / کیلوگرم / دقیقه رمی فنتانیل و 50 میکروگرم / کیلوگرم / دقیقه پروپوفل تزریق گردید. پس از شروع عمل طبق آموزشی که از قبل به بیمار داده شده بود در گروه مجزا اگر در طول عمل احساس درد داشت با بالا آوردن دست چپ رمی فنتانیل و در صورت داشتن اضطراب با بالا آوردن دست راست پروپوفل دریافت می نمود و در گروه ترکیبی بیمار چه با درد و چه با اضطراب با بالا آوردن هر یک از دست ها ترکیب هر دو دارو را به طور همزمان دریافت می کرد. بنابراین با عدم اطلاع بیمار از نحوه تزریق دارو مطالعه یکسو کور انجام گردید.
    یافته ها
    میزان رضایتمندی جراح - تکنیسین بیهوشی و بیمار در دو روش تفاوت معنی داری نداشت. از نظر وقوع افت درصد اشباع اکسیژن تفاوت معنی داری وجود نداشت. در گروه مجزا تعداد دفعات درخواست مسکن بیش از 2 برابر تعداد دفعات درخواست آرامبخش بود. از نظر تعداد بیماران درخواست کننده دارو و از نظر تعداد درخواست ها بین دو گروه تفاوت معنی دار وجود نداشت. اگرچه مقدار رمی فنتانیل مصرف شده در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت دوز کلی پروپوفل مصرف شده در گروهی که دو دارو را همزمان دریافت نمودند به طور معنی داری بیشتر از گروهی بود که داروها را به طور مجزا دریافت می نمودند.
    نتیجه گیری
    با مصرف آرامبخش کمتر و مسکن یکسان در هر دو گروه، گروه مجزا به اندازه گروه ترکیبی توانست روش موثری باشد و از نظر میزان رضایتمندی جراح، بیمار، تکنسین بیهوشی و امنیت تکنیک مورد استفاده بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت.
    کلیدواژگان: رمی فنتانیل، کاتاراکت، پروپوفول، PCS
  • محمدرضا کامران منش، بابک قرایی، همایون آقا محمدی، علیرضا جعفری، مهتاب پورزمانی، فاطمه رودنشین، مریم محمودی، پیمان دادخواه* صفحات 28-37
    مقدمه
    دکسمدتومیدین به عنوان یکی از ساختارهای دارویی در کنترل درد به کار رفته است و نتایج مختلفی از این دارو دیده شده است. کتامین اثر مناسبی در کاهش درد در افراد معتاد داشته است. دراین مطالعه اثر دوز پایین و بولوس کتامین با دکسمدتومیدین در کنترل درد افراد معتاد تحت نفرکتومی لاپاراسکوپیک مقایسه شده است.
    مواد و روش ها
    107بیمار معتاد که کاندید نفرکتومی لاپاراسکوپیکبودند انتخاب شدند. آنها بایستی سابقه مصرف روزانه مخدر را طی 6 هفته اخیر می داشتند. این بیماران به صورت تصادفی در دو گروه کتامین(K) و دکسمدتومیدین (D) قرار گرفتند.هر گروه برای کنترل درد حین عمل تحت انفوزیون رمی فنتانیل قرار گرفتند. میزان رمی فنتانیل حین عمل ( پیامد اولیه) و میزان مخدر مورد نیاز بعد از عمل(پیامد ثانویه) مورد مقایسه قرار گرفت.
    نتایج
    میزان مخدر مصرفی به طور قابل ملاحظه ای در دو گروه متفاوت بود. میزان رمی فنتانیل در گروهK496±34میکروگرم و در گروهD508±10میکروگرم و (001/0>P) بود و میزان مخدر مورد نیاز بعد از عمل در گروهK 1±4میلی گرم و در گروهD9±3میلی گرم با (001/0 P<) بود و عوارض قابل ملاحظه ای در دو گروه دیده نشد.
    نتیجه گیری
    کاهش قابل ملاحظه ای در میزان مخدر مصرفی حین و بعد از عمل در گروه کتامین نسبت به گروه دکسمدتومیدین دیده شد.
    کلیدواژگان: کتامین، دکسمدتومیدین، کاهش مصرف مخدر، سوء مصرف کننده مخدر
  • شعله نسیون پور، رضا آخوندزاده، منصور سلطان زاده، سهیلا مکملی، محمدرضا یاوری* صفحات 38-43
    مقدمه
    امروزه لیزر داخل عروقی به طور گسترده در مامایی و ژنیکولوژی به منظور تحریک تبادل گردش خون جفتی - رحمی وهمچنین پیشگیری و درمان التهاب دستگاه تناسلی داخلی استفاده می شود.(1) از طرفی حفظ ثبات بالینی مادران حین و پس از سزارین می تواند موجب بازگشت زودتر آنان به فعالیت های معمول شده و تقویت وابستگی مادر و نوزاد را به دنبال داشته باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر لیزر کم توان داخل عروقی به روش ترانس کوتانئوس بر تغییرات همودینامیک پس از عمل سزارین الکتیو انجام شد.
    مواد و روش ها
    این کارآزمایی بالینی دوسویه کور بر روی 70 خانم باردار گراوید 1 یا 2 در محدوده سنی 18 تا 40 سال با کلاس 1 و 2ASA انجام شد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه لیزر و کنترل تقسیم شدند و روش بیهوشی در هر دو گروه یکسان بود. پس از خاتمه عمل 35 نفر تحت تابش لیزر کم توان RED با دوز 650 نانومتر به روش ترانس کوتانئوس به مدت ده دقیقه بر ورید کوبیتال قرار گرفتند و 35 نفر نیز تحت تابش لیزر خاموش قرار گرفتند. فشار خون، نبض و اشباع اکسیژن شریانی بیماران در مرحله قبل از تابش لیزر و سپس هر پانزده دقیقه یک بار به مدت یک ساعت و تا زمان بازگشت از بی حسی در طول مراقبت در ریکاوری ثبت شد و نهایتا ابتدا تغییرات همودینامیک هر دو گروه با هم مقایسه و سپس این تغییرات در گروه لیزر قبل و بعد از لیزردرمانی نیز با هم مقایسه شدند.
    یافته ها
    از نظر میانگین سن، وزن و قد و همچنین طول زمان عمل بین دوگروه تفاوت معناداری مشاهده نشد. (05/0< p). براساس نتایج به دست آمده میانگین فشار خون شریانی در گروه لیزر (8/17±105 میلی متر جیوه) و در گروه کنترل (4/22 ±1/102 میلی متر جیوه) بود. لذا در مجموع از نظر آماری اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده نگردید . (05/0< p) از نظر ضربان قلب نیز تعداد ضربان بر دقیقه در گروه لیزر (8/20±6/86) در گروه کنترل (16±6/86) بود و از نظر آماری اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده نگردید. (05/0< p) درصد اشباع اکسیژن شریانی در گروه لیزر (3/1 ± 98) و در گروه کنترل (2 ± 97) بود و از نظر آماری اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده نگردید. (05/0< p) تغییرات میانگین فشار خون شریانی، ضربان قلب و درصد اشباع اکسیژن شریانی در گروه لیزر قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد و هیچ تغییر معناداری در پارامترهای مورد ارزیابی قبل و بعد از لیزرتابی مشاهده نشد. (05/0< p)
    نتیجه گیری
    تابش لیزر کم توان به روش ساب کوتانئوس موجب تغییرات قابل توجهی بر وضعیت همودینامیک بیماران اعم از فشار خون، ضربان قلب و درصد اشباع اکسیژن شریانی نمی شود.
    کلیدواژگان: تغییرات همودینامیک، سزارین، لیزر کم توان، لیزر خونی
  • عزیزاله ادیب*، هاله شهلازاده، بهناز فتوره چی صفحات 44-48
    مقدمه
    ترومبوز وریدی نتیجه ایجاد لخته در دیواره ورید است که پاسخ التهابی به دنبال دارد. این ترومبوز بخصوص اگر در وریدهای عمقی اتفاق افتد امکان ایجاد آمبولی ریه کرده و احساس خطر و توجه بیشتری را ایجاب خواهد نمود.
    هدف
    بررسی فراوانی عواملی از جمله سیگار کشیدن، عمل جراحی، مصرف برخی داروهاست که در ابتلا به این بیماری به عنوان عامل مستعد کننده مطرح هستند.
    مواد و روش ها
    مطالعه به روش مطالعه موردی و شامل 71 نفر بیمار است که به دلیل التهاب یک یا دو اندام تحتانی با تشخیص احتمالی ترومبوآمبولیسم وریدهای عمقی به بیمارستان ها یا کلینیک های تخصصی مراجعه کرده و تحت بررسی قرار گرفتند که پس از آزمایش ها و تشخیص نهایی که اکثرا شامل کالر داپلر عروقی اندام و تست D-dimer بوده است. سوابق مورد نظر در پرسشنامه تنظیم شده یادداشت و پس از آمایش داده ها نتایج از طریق نرم افزار spss win برآورد گردید.
    نتیجه و بحث: در این مطالعه فراوانی سیگاری ها 31 نفر (43.7%) و غیر سیگاری ها 40 نفر (53.3%) بود.
    با توجه به نتایج به دست آمده مداخله سیگار به تنهایی در این تحقیق مردود تلقی می شود و عوامل دیگر قید شده نیز نمی تواند به عنوان عامل جدی و قطعی در ایجاد ترومبو آمبولیزم موثر باشد و لذا فاکتورهای دیگری از جمله اختلالات انعقادی و ژنتیکی باید مورد بررسی قرار گیرد.
    کلیدواژگان: ترومبوز ورید های عمقی (DVT)، ترومبو آبولیسم وریدی(VTA)، ریسک فاکتور
  • هاشم جری نشین، ندا صادقی زاده، زهرا کریمی، نسیم عبدی، محمد هادی شورویی، فریدون فکرت* صفحات 49-56
    مقدمه
    لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل تراشه، تحریک دردناکی در حین بیهوشی عمومی می باشند که باعث افزایش فشارخون و تاکیکاردی می شود. افزایش فشارخون و تاکیکاردی میتواند در قلب ایسکمیک باعث تشدید ایسکمی و ایجاد آریتمی و انفارکتوس میوکارد شود. هدف از این مطالعه، مقایسه میزان اثرات همودینامیک لوله گذاری تراشه از طریق دو تیغه مکینتاش و تیغه میلر می باشد.
    مواد و روش ها
    این پژوهش یک مطالعه کارازمایی بالینی می باشد که در سال 92-93 در دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان بر روی 203 بیمار کاندید عمل جراحی الکتیو به صورت تصادفی به دو گروه لارینگوسکوپی با تیغه مکینتاش( 103 نفر) و لارینگوسکوپی با تیغه میلر (100 نفر) تقسیم شدند. پارامترهای همودینامیک بیماران در مرحله پایه، بعد از القاء بیهوشی و قبل اینتوباسیون، بلافاصله بعد از اینتوباسیون و دقایق یک، سه و پنج بعد از اینتوباسیون اندازه گیری و ثبت شد. پس از ثبت اطلاعات بیماران، آنالیز داده های اماری با نرم افزار SPSS ویراست 19 انجام شد و از تست های آماری Chi-Square و T Test و Repeated ANOVA استفاده گردید. مقادیر معنی دار در نظر گرفته شد.
    نتایج
    متغیرهای دموگرافیک بیماران دو گروه مشابه بودند. درجه مالامپاتی و دید لارنگوسکوپی در دو گروه مشابه بود. طول مدت لارنگوسکوپی در گروه مکینتاش به طور معناداری از گروه میلر کوتاه تر بود(001/0=p). پارامترهای میانگین فشار خون سیستولی، فشار خون دیاستولی، فشار خون متوسط شریانی و ضربان قلب فقط در زمانهای بلافاصله، یک و سه دقیقه بعد از اینتوباسیون در گروه میلر به صورت قابل توجهی از گروه مکینتاش بیشتر بود.
    نتیجه گیری
    با توجه به زمان کمتر لارنگوسکوپی و تغییرات همودینامیک کمتر در لارنگوسکوپی با تیغه مکینتاش نسبت به لارنگوسکوپی با تیغه میلر به این نتیجه رسیدیم که لارنگوسکوپی با تیغه مکینتاش همراه با یک وضیعت کارائی بهتری است.
    کلیدواژگان: لارنگوسکوپی، تغییرات همودینامیک، تیغه مکینتاش، تیغه میلر و لوله گذاری تراشه
  • حجت الله طهماسبیان، حسن تیموری، کامران جانفشان* صفحات 57-62
    مقدمه
    اضطراب شایع ترین پاسخ فیزیولوژیک و سایکولوژیک به درد در بیماران سوختگی است که می تواند عملکرد روانی و جسمانی آنان را تحت تاثیر قرار دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین درد حاد و اضطراب مرگ در بیماران سوختگی انجام شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه توصیفی- تحلیلی در بخش سوختگی بیمارستان امام خمینی (ره) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه انجام شد. 103 بیمار بستری در بخش سوختگی زنان و مردان به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند و مورد بررسی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه بلسکی (1999) میزان اضطراب مرگ و اضطراب بیماران سوختگی و از مقیاس درجه بندی عددی برای اندازه گیری شدت درد مورد استفاده شد. داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار آماری SPSS18، آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون رگرسیون در سطح 5 درصد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
    یافته ها
    براساس یافته های پژوهش بین شدت درد حاد و میزان اضطراب مرگ در هفته های اول و دوم و همچنین بین هفته های سوم و چهارم رابطه معنی داری وجود دارد. نتایج به دست آمده در پیش بینی اضطراب مرگ توسط شدت درد، مدل می تواند 54.6 درصد از واریانس را توجیه کند و شدت درد پیش بینی کننده معناداری برای اضطراب مرگ بوده است.
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق می توان اذعان داشت که در مراقبت درمان و کنترل درد حاد بیماران سوختگی بایستی به کنترل اضطراب مرگ این بیماران توجه خاصی مبذول نمود.
    کلیدواژگان: اضطراب مرگ، بیماران سوختگی، درد حاد، خودسوزی
  • گزارش مورد
  • شهربانو نوری*، ارازبردی قورچایی، پیمان اصغری، علی آرین نیا صفحات 63-66
    STEMI با درمان های اولیه همچون آنژیوپلاستی، ترومبولیز، آسپیرین و استاتین کاهش یافته است، با وجود این همچنان می توان آن را از علل قابل توجه مرگ و میر در نظر داشت.
    بیمار مورد نظر یک آقای 82 ساله بود که با درد RLQ مراجعه کرده و تشخیص آن هرنی اینگوینال اینکارسره بود. بیمار سابقه دیابت کنترل نشده داشت و وضعیت قلبی عروقی وی نامشخص بود. در الکتروکردیوگرافی 12 لید قبل از عمل، STEMI تشخیص داده شده و در بخش مراقبت های ویژه قلب بستری گردید. برای وی تجویز هپارین، آسپیرین و آتورواستاتین شروع شد. 24 ساعت بعد بیمار به اتاق عمل منتقل شد. به دلیل بیماری زمینه ای ریوی و کهولت سن تصمیم به بی حسی اپیدورال گرفته شد و عمل با موفقیت انجام شد و بیمار پس از 8 روز مرخص شد. به علت عدم رضایت بیمار آنژیوگرافی انجام نشد.
    کلیدواژگان: STEMI، بیهوشی، AMI، جراحی غیر قلبی
  • نامه به سردبیر
  • محمدرضا درودیان صفحات 67-79
|
  • Rahman Abbasivash, Shahriar Sane*, Alireza Mahoorim, Mohammad Amin Valizade Hasanloei, Tina Moradi Pages 4-11
    Introduction
    Nausea and vomiting after surgery takes place in20-30% of patients and these two together are the second most common complains of patients after surgery. We perform this study hoping that use of proper intravascular fluids has a role in decreasing nausea and vomiting after surgery.
    Materials And Methods
    This clinical trial study was performed on 60 female patients who aged between 20 to 60 years old and with score 1 and 2 of ASA who underwent diagnostic laparoscopy under general anesthesia. Fluids were injected 15 minutes before general anesthesia in all patients. We used 10ml/kg of ringer lactate in crystalloid group, and 10m l/kg voluven in colloid group. Incidence frequency of nausea and vomiting during recovery was recorded and collected in special formes of this study.
    Results
    According to p-value= 0.121 in Chi-square test which is more than 0.05, nausea variant was not significantly different in two groups. The two study groups were assessed and compared about vomiting incidence which according to p-value=0.136 they did not have any statically significant difference.
    Discussion
    In this study we used from voluven to increase intravascular volume which had no statically significant difference in incidence of nausea and vomiting comparing to other group which we used ringer lactate in it.
    Keywords: Nausea, vomiting, colloid, crystalloid, laparoscopy
  • Mohammad Reza Kamranmanesh, Homayoon Aghamohammadi, Alireza Jafari* Pages 19-27
    Introduction
    Regional anesthesia today is the method of choice for the disease in a surgery. In keeping with this type of anesthesia, appropriate sedation reduced patient fear and anxiety and raises the quality of Regional anesthesia. For several years, various methods of Sedation have been used that the substantial progress has made over time. In this study, we have tried to satisfy surgeons and patients during surgery in patients who had received sedation with the Patient Control Sedation (PCS) method.
    Materials And Methods
    In this study, seventy-two patients with ASA class I and II selected who were volunteers for surgery with cataract (feco). Patients were divided into 2 groups of 36 people randomly. First, for each patient, an IV was inserted and 500 cc of normal saline was injected. Propofol at doses of 20 µg/kg/min and Remifentanil at doses 0.02 µg/kg/min administered to patient that start sedation was 5 min before local injection. In case of request of the patient as Bolus with five minutes lock out time, sedation drug included 0.15 µg/kg Remifentanil and 50 µg/kg Propofol injected. According to the training that was given before operation, in separate group if the patient felt pain during the surgery with raising left hand to receive Remifentanil and if felt anxiety with raising right hand received Propofol. Patients in the combination group either pain or anxiety with hands up anyone who received the drug at the same time. Therefore, by failing to inform the patient of the injection, single blind study was conducted.
    Results
    Satisfaction of the surgeon, anesthesia technicians and patients in both methods were non-significant differences in the separate group, the number of requests for analgesic was 2 times more than the number of requesting for sedative. In terms of the number of patients requesting drug and the number of applicants, there was no significant differences between two groups. Although the amount of Remifentanil used in the two groups showed non-significant difference, in the combination group total dose of Propofol was significantly higher than separate group
    Conclusion
    By taking fewer amounts of analgesic and same sedative in both groups, separate groups as the combination group could be an effective way. In terms of the surgeon, patient satisfaction, anesthesia, technicians, and security techniques used in both groups, there was no significant difference.
    Keywords: Remifentalin, cataract surgery, Propofol, PCS
  • Mohammadreza Kamranmanesh, Babak Gharaei, Homayoun Aghamohammadi, Alireza Jafari, Mahtab Poor Zamani, Fatemeh Roodneshin, Maryam Mahmoodi, Payman Dadkhah* Pages 28-37
    Background
    Dexmedetomidine has been used differently as a component ofpain management and resulted in various outcomes. Ketamine was effective in pain relief of opioid addicts. In this study we compared low bolus ketamine and dexmedetomidine injection on pain outcomes of addict patients undergoing laparoscopic nephrectomy.
    Methods
    One hundred and seven addict patients candidate for laparoscopicnephrectomywereenrolled. They should havehad daily opioid consumption for at least 6 weeks. They were randomly allocated to receive ketamine (group K) or dexmedetomidine(group D). Both groups received nearly the same anesthetic protocol with remifentanil infusion. Intra-operative remifentanil requirement (primary outcome), post-operative opioid consumption and opioid complications (secondary outcomes) were compared between groups.
    Results
    Opioid requirement was significantly different between groups. Intraoperative remifentanil consumption in group K was 496±34 µg while 580±108 µg in group D (P
    Conclusion
    Intra and postoperative opioid consumption was statistically significantly reduced by ketamine compared to dexmedetomidine.
    Keywords: Ketamine, Dexmedetomidine, Opioid sparing effect, Opium abuser
  • Shole Nesionpoir, Reza Akhondzadeh, Mansoor Soultanzadeh, Shoheyla Mokammeli, Mohammad Reza Yavari* Pages 38-43
    Introduction
    Hemodynamic changes during cesarean section surgery are important issues that can lead to serious morbidities and delayed recovery. The intravenous laser blood irradiation is a biological therapeutic methods that seems suitable to intervene in the system of basis regulation by a connection to the CNS and the endocrine glandes and the other systemes.
    Objective
    The aim of the study was to evaluate the effects of intravenous laser irradiation of blood (ILIB) on system hemodynamics in elective cesarean section surgery.
    Materials And Methods
    In this randomized clinical trial 70 patients candidate for elective cesarean section were divided randomly into two groups of control and laser. Both groups had a similar type of surgery and the same technique of spinal anesthesia. Patients in laser group were conducted by Trans cutaneous Blood Laser Irradiation ( Trans-cut BLI) through the cubital venous line by a portable laser probe designed by Canadian optic &laser center with GaALInP: 650nm for 10 minute at the end of the surgery while the control group received placebo laser immediately after incision suture.The changes in cardiac rhythm, hemodynamic parameters including heart rate, blood pressure, SpO2 were measured before and after the laser irradiation on 0, 15 ,30,45, and 60 minutes.
    Results
    This study showed that there was no deterioration effect on hemodynamic Parameters such as blood pressure, heart rate and Spo2 saturation.
    Conclusions and clinical relevance: This study showed that transcutaneous blood laser irradiation is a safe method without any side effect to add anesthetic procedure.There was no deterioration effect on hemodynamic parameters.
    Keywords: Transcutaneous blood laser irradiation, Anesthesia, Hemodynamic changes, cesarean section
  • Azizollah Adib*, Haleh Shahlazadeh, Behnaz Faturehchi Pages 44-48
    Introduction
    Venous thrombosis is the result of a blood clot in a vein wall inflammatory response followed the thrombosis occurs in the deep veins may cause pulmonary embolism, especially if they feel threatened and will require more attention.
    Objective
    To determine the prevalence of factors, including smoking, surgery, taking certain medications in the disease as a risk factor is present.
    Methodology
    The study is a case study includes 71 patients due to inflammation of one or both lower extremity deep venous embolism diagnosis Trmbv to visit hospitals or specialized clinics were tested after testing and the final diagnosis often includes Doppler vascular and D-dimer test was. Memo records in the questionnaire and the data preparation was estimated results through the application spss win.
    Results And Discussion
    The prevalence of smokers in this study 31 patients (43.7%) and non-smokers, 40 (53.3%), respectively. According to the results obtained in this study failed intervention alone is seen smoking and other factors also can not be listed as serious and decisive factor in creating effective Mbvlyzm Trmbv then other factors such as genetic blood coagulation disorders should be investigated be.
    Keywords: deep vein thrombosis (DVT), Trmbv Bvlysm intravenous (VTA), risk factors
  • Hashem Jarineshin, Neda Sadeghizadeh, Zahra Karimi, Nasim Abdi, Mohammad Hadi Shouroee, Fereydoon Fekrat* Pages 49-56
    Introduction
    Laryngoscopy and intubation during general anesthesia is a painful stimulation that causes hypertension and tachycardia. Hypertension and tachycardia may induce arrhythmias and myocardial infarction in an ischemic heart. The aim of this study was to compare the hemodynamic effects of tracheal intubation through using the Macintosh and Miller laryngoscopy blades.
    Materials And Methods
    This study is a clinical trial performed at the University of Hormoozgan Medical Sciences during 2013-2015. A total of 203 patients candidates for elective were randomly divided into Macintosh laryngoscope blade (n=103) and Miller laryngoscope blade (n=100) groups. Hemodynamic parameters were measured at the baseline, after induction and before intubation, immediately after intubation and minutes of one, three and five after intubation measure were recorded. After recording patient data, statistical data analysis was performed using SPSS version 19. ChiSquare and T-Test and Repeated ANOVA statistical tests were used. The values of P
    Results
    The demographic variables were similar. Mallampati scores and laryngoscopy grades were similar in both groups. The duration of laryngoscopy in Macintosh was significantly shorter than Miller (P = 0.001). The mean systolic blood pressure, diastolic blood pressure, mean arterial blood pressure and heart rate only at times; immediately, one and three minutes after intubation in Miller's group was significantly more than the Macintosh group.
    Conclusion
    Because the time for laryngoscopy and hemodynamic changes with a Miller blade was less than the Macintosh blade we concluded that the Miller blade showed a better profile and performance.
    Keywords: Laryngoscopy, hemodynamic changes, Macintosh blade, blade Miller, intubation
  • Hasan Teymuri, Kamran Janfeshan*, Hojat Alah Tahmasebian Pages 57-62
    Background
    Anxiety is the most common physiological and psychological response to pain in burn patients, which can affect their physical and mental performance. This study aimed to determine the association between pain and anxiety of death in burn patients was performed.
    Materials And Methods
    This cross-sectional study in the burn ward of Imam Khomeini University of Medical Sciences, Kermanshah. 103 patients in burn units for women and men were randomly selected and examined. The data from questionnaires blesky (1999) the level of death anxiety and anxiety in burn patients and a numerical rating scale were used to measure pain. The data collected by statistical software SPSS 18, Spearman correlation coefficient test and regression test at 5% level were analyzed.
    Results
    According to the study, the severity of acute pain and the anxiety of death in the first and second weeks there is a significant relationship, There is also the third and fourth week. The results predict death anxiety by pain, the model can explain 54/6 percent of the variance in pain intensity was a significant predictor for death anxiety.
    Conclusion
    The results of this study can be concluded that the treatment and care of burn patients Drdhad control should emphasize the anxiety of death in these patients.
    Keywords: Death anxiety, Burn patients, Acute pain, Self, immolation
  • Shahrbanoo Noori *, Arazberdi Ghorchaei, Peyman Asghari, Ali Arinnia Pages 63-66
    STEMI with primary treatment as angioplasty , thrombolysis, aspirin and statins have decreased. However, it still can be considered a significant cause of mortality in STEMI. The patient was a 82-year-old man RLQ pain and diagnose incarsereted inguinal hernia. The patient had a history of uncontrolled diabete mellitus and cardiovascularstatus was unknown.The ECG 12 leads to surgery, STEMI was diagnosed and admitted in CCU. Heparin, aspirin and atorvastatin began for him. 24 hours later, he was transferred to the operating room. Because pulmonary disease and aging was decided to epidural anesthesia. The operation was successful and the patient was discharged after 8 days. Angiography was not performed due to lack of patient satisfaction.
    Keywords: STEMI, Anesthesia, AMI, Non cardiac surgerg