نشریه مدیریت و پژوهش های دفاعی
پیاپی 71 (بهار و تابستان 1392)

در این تحقیق گرایش فرزندان پاسدار شهر تهران، که بخشی از جامعه جوان کشور به حساب می- آیند و سنخیت زیادی با خانواده سپاه پاسداران دارند و آشنا به ماموریت و نقش سپاه می باشند، گرایش آن ها برای عضویت در سپاه مورد ارزیابی قرار گرفته، تا میزان گرایش ایشان به عضویت معین و علل و عواملی که بر این گرایش تاثیر گذاربوده اند را مشخص نموده و در جهت صیانت، ارتقا و کارآیی این عنصر مهم یعنی سپاه پاسداران گامی هرچند کوچک برداشته باشیم. این تحقیق بر اساس چارچوب نظری با استناد بر نظریات نظریه پردازان تدوین شده است. برای انجام مطالعه دو فرضیه ارایه شده که قابل بیان است و به وسیله متغیرهای گرایش و عوامل موثر در گرایش اعم از مسایل نگرشی، شناختی، عاطفی، احساسی و همچنین عوامل معیشتی، اجتماعی، شخصیت و... مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق به کار رفته با رهیافت کنونی و منطق پیمایشی در سطح محدود به فرزندان پسر 17 سال تا 28 ساله پاسداران شهر تهران بوده و روابط متغیرها از نوع همبستگی همراه با گزارش توصیفی لحاظ نظر قرار گرفته و فن گردآوری اطلاعات پرسش نامه بسته بوده است. و جدول های توصیفی بر اساس حجم spss تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده با نرم افزار نمونه 260 نفر صورت پذیرفته است.و در نهایت مشخص شد، نگرش فرزندان پاسداران شهر تهران برای جذب و همکاری در سپاه نگرشی مثبت بوده و تمایل و گرایش به شغل پدرشان در آنها وجود دارد. بیشتر فرضیه ها در گرایش قرزندان پاسداران نقش مثبت و تاثیرگذاری داشتند و در ایجاد گرایش فرزندان پاسداران به سپاه خوب عمل نموده اند و اگر آن عوامل هر چه بیشتر مورد توجه قرار گیرند، گرایش برای عضویت افزایش خواهد یافت.

ایران و ترکیه از نظر موقعیت ژئوپلتیکی و ژئواستراتژیکی منحصر به فردی در منطقه برخوردار وری، نظامی، فرهنگی و تاریخ و Ĥ هستند؛ و به جهت برخورداری از مجموعه توانمند ی های اقتصادی، فن تمدن باسابقه از حداکثر مولف ه های لازم برای تبدیل شدن به قدرت منطق های برخوردارند. تبدیل شدن به قدرت منطق های در تاریخ مناسبات دو کشور از سابقه طولانی برخوردار است و در سند چشم انداز دو کشور نیز تبدیل شدن به قدرت برتر منطق های پیش بینی شده است. بنابراین این سوال اصلی مطرح می شود که آیا مناسبات سیاسی- امنیتی ایران و ترکیه؛ در تبدیل شدن به قدرت منطق های، از نوع تعارضی و رقابتی خواهد بود و یا تعاملی؟ از این رو در این مقاله تلاش می شود در چارچوب نظریه سازه انگاری و با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی ابعاد مختلف مناسبات سیاسی- امنیتی دو کشور قدرتمند همسایه(جمهوری اسلامی ایران و جمهوری ترکیه) در راستای تبدیل شدن به قدرت منطق های مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد. با بررسی این مناسبات در چارچوب نظریه سازه انگاری - الکساندر ونت در چهار دوره زمانی: 1- دوره امپراتوری عثمانی 2- قبل از پیروزی انقلاب اسلامی 3 بعد از پیروزی انقلاب اسلامی 4- سند چشم انداز 1404 ؛ چنینمی توان نتیجه گرفت که در دوره عثمانی مناسبات دو کشور از رویکردی مبتنی بر منازعه برخوردار بوده اس ت. هر چند این محیط آنارشی3 را نمی توان به دور ه های بعدی نیز تعمیم داد. بنابراین مناسبات این دو کشور در دوره عثمانی را با منطق هابزیمی توان ترسیم نمود. اما پس از فروپاشی امپراتوری عثمانی مناسبات این دو کشور از فرهنگ هابزی فاصله گرفته و در عوض فرهنگ لاکی و حتی کانتی تقویت می شو د. پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران نیز بیشتر وضعیت لاکی حاکم بوده است. دوره چهارم مناسبات بر اسا س سند چشم انداز است. جمهوری اسلامی ایران به دنبال استراتژی تعامل سازنده 1 و موثر در روابط بین الملل2 است. اما تحقق این سیاست خارجی در مناسبات سیاسی- امنیتی ایران با ترکیه با تهدیده او فرصتهایی همراه است.

راهبرد دفاعی جمهوری اسلامی ایران، مسوولیت تعیین اهداف، ابزارها و امکانات و روش های
دفاعی برای تامین امنیت ملی کشور است. راهبرد دفاعی، با بهر هگیری از عوامل قدرت ملی در
بخ شهای نظامی و غیر نظامی، در گام نخست، به بازدارندگی در برابر تهدیدهای بالقوه پرداخته و در
صورت شکست بازدارندگی راهبردی، به دفاع از تمامیت ارضی، امنیت ملی و منافع و ارز شهای
اساسی نظام اسلامی م یپردازد.
خلی جفارس، یکی از صحن ه های جغرافیای طبیعی است که ب هدلیل برخورداری از ویژگی ها و
مولف ه های مختلف قدرت، دارای کارکرد مهمی در راهبرد دفاعی کشور اس ت. یکی از ابعاد یا مولف هاصلی و تاثیرگذار خلی جفارس، بعد اجتماعی و فرهنگی آن است که آن را به عنوان یکی از مناطق
مرکزی و تاثیرگذار در تعاملات فرهنگی منطق های و جهانی مطرح کرده است. زیرا این منطقه، خاستگاه ادیان الهی و به ویژه دین مبین اسلام و نشر و توسع ه آن به سراسر عالم اس ت. شناسایی الزامات جایگاه خلی جفارس و استخراج را هکارهایی که بتواند این ضرورت ها را در بعد اجتماعی و فرهنگی محقق کرده و جایگاه خلی جفارس را از این منظر ارتقا و توسعه بخشد، از ضرور تهایی است که نیازمند توجه ملی در سطوح نظامی و غیرنظامی است. از این رو، در این مقاله سعی شده است ضمن تبیین جایگاه خلی جفارس از نظر اجتماعی و فرهنگی، الزامات این بعد نیز از طریق اکتشافی، استخراج و در نهایت را هکارهایی برای تحقق این الزامات ارایه شود.