فهرست مطالب

آنستزیولوژی و مراقبتهای ویژه ایران - سال سی‌ام شماره 3 (پیاپی 64، پاییز و زمستان 1387)

فصلنامه آنستزیولوژی و مراقبتهای ویژه ایران
سال سی‌ام شماره 3 (پیاپی 64، پاییز و زمستان 1387)

  • 84 صفحه،
  • تاریخ انتشار: 1388/05/10
  • تعداد عناوین: 12
|
  • نقی عابدینی، عطا محمدپور، مریم جمشیدی، سروین سنایی، رامین برادران صفحه 5
  • فرهاد حشمتی، حیدر نوروزی نیا، علیرضا ماهوری، میترا گرجی راد صفحه 30
  • علیرضا ابراهیم سلطانی، میرصادق سیدی، شهریار اربابی، مهرداد گودرزی، نسرین پیل افکن، میترا ملکی صفحه 38
    مقدمه
    پره اکسیژناسیون با اکسیژن 100% قبل از القاء بیهوشی در اطفال به دلیل کمبود ذخیره اکسیژن و مصرف بالای اکسیژن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این مطالعه چهار روش پره اکسیژناسیون، تنفس در اکسیژن 100% به مدت 1، 2، 3، و4 دقیقه مورد مقایسه قرار گرفته اند.
    مواد و روش ها
    تعداد 60 بیمار به صورت تصادفی در یکی از گروه های پره اکسیژناسیون[1] 1، 2، 3 و 4 دقیقه تنفس عادی با اکسیژن 100% قرار گرفتند. درصد اشباع اکسیژن خون شریانی[2] در هوای اتاق و پس از پره اکسیژناسیون با اکسیژن 100% و مدت زمان افت درصد اشباع اکسیژن خون شریانی به 98%، 95%، 92% و90%، در مورد تمامی بیماران ثبت شد.
    یافته ها
    سه گروه از نظر میانگین سن، کلاس ASA،[3] ضربان قلب[4] و سطح اشباع اکسیژن خون شریانی قبل و پس از پره اکسیژناسیون اختلاف معنی داری نداشتند.(05/0 p>) آزمون آماری آنالیز واریانس نشان داد تفاوت معنی داری بین گروه 4 دقیقه تنفس با اکسیژن100% با سایر گروه ها از نظر میانگین مدت زمان رسیدن سطح اشباع اکسیژن خون شریانی به 98%،95%،92%و90% وجود دارد(0001/0 p<).
    نتیجه گیری
    با توجه به اینکه در اطفال رزرو خون بسیار کمی وجود دارد و مصرف اکسیژن دو برابر بالغین است لاجرم بهتر است برای آنان از روش 4 دقیقه پره اکسیژناسیون با اکسیژن 100% استفاده شود تا از حداکثر زمان برای لوله گذاری برخوردار باشیم.
    کلیدواژگان: بیهوشی، پره اکسیژناسیون، اطفال
  • محمدرضا صفوی، عظیم هنرمند، محمدعلی عطاری صفحه 45
    زمینه و هدف
    در چندین مطالعه استفاده از کتامین به عنوان درمان بی دردی پره امپتیو پس از عمل جراحی مورد اختلاف نظر است. هدف از این مطالعه بررسی کلینیکی اثرات تزریق پری تونسیلار دوزهای متعدد کتامین قبل از برش جراحی بر کاهش درد پس ازعمل جراحی و مقایسه آن با تزریق پری تونسیلار نرمال سالین، قبل از عمل تونسیلکتومی کودکان است.
    روش بررسی
    75 بیمار با کلاس ASA[1] یک و دو در محدوده سنی 12-3 سال تحت تونسیلکتومی وارد مطالعه از نوع دوسویه کور- تصادفی با کنترل گروه دارونما شدند. بیماران به سه گروه 25 نفری تقسیم گردیدند. تزریق پری تونسیلار در گروه دارونما (الف) نرمال سالین 9/0%، گروه ب 5/0 میلی گرم / کیلوگرم کتامین و در گروه ج 1 میلی گرم/کیلوگرم کتامین انجام شد. تمام تزریقات در حجم 2 سی سی و در هر طرف 1 سی سی، 3 دقیقه قبل از تونسیلکتومی صورت گرفت. برای بررسی سطح درد و وضعیت آرام بخشی از میزان های چوپس[2] و ویلسون[3] استفاده گردید.
    یافته ها
    در مقایسه با گروه ب و ج میزان چوپس و ویلسون در گروه الف به طور معنی داری بالاتر بود (05/0p<). از لحاظ آماری میزان های فوق در گروه های ب و ج با هم تفاوت معنی داری نداشتند (05/0p<). در طی 24 ساعت پس از عمل جراحی 16 بیمار در گروه الف و هیچ بیماری در گروه ب و ج نیازی به داروهای ضد درد پیدا نکردند(001/0p<).
    نتیجه گیری
    تزریق پری تونسیلار 5/0 یا 1 میلی گرم/کیلوگرم کتامین تقریبا 3 دقیقه قبل از جراحی بدون ایجاد عوارض در کودکان تحت تونسیلکتومی در کاهش درد پس از عمل مؤثر است.
    کلیدواژگان: کتامین، تونسیلکتومی، درد، پس از عمل جراحی
  • شهرام برجیان بروجنی، مازیار محجوبی فرد صفحه 54
    مقدمه
    شوک درمانی الکتریکی[1] یک روش درمان بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی، دوره های حاد مانیا، اختلال دو قطبی و اسکیزوفرنی حاد یا مزمن است(1).
    برای شوک درمانی الکتریکی نیاز به بیهوشی عمومی است که در آن به منظور پیشگیری از انقباضات عضلانی ناشی از تشنج و احتمال شکستگی استخوان از سوکسینیل کولین - که از جمله عوارض جانبی آن افزایش فشار داخل چشم است - استفاده می شود.(2) با توجه به افزایش فشار خون سرخرگی و کاهش بازگشت وریدی در جریان شوک درمانی الکتریکی، می توان انتظار داشت که فشار داخل چشم به علت شوک درمانی الکتریکی نیز افزایش یابد(3). از سوی دیگر پروپوفول فشار داخل چشم را کاهش می دهد (4).
    مواد و روش ها
    پس از اخذ رضایت کتبی از 100 بیمار کلاس ASA [2] 1 یا 2 در ابتدا بعد از چکاندن قطره تتراکائین، فشار داخل چشم اولیه از بیماران اندازه گیری شد. همه بیماران به مدت 3 دقیقه با ماسک در اکسیژن 100%، 6 لیتر / دقیقه تنفس می کردند. سپس بیماران پروپوفول 75/0 میلی گرم / کیلوگرم دریافت کردند و پس از ایجاد بیهوشی، سوکسنیل کولین 1 میلی گرم / کیلوگرم تزریق شد و پس از پایان فاسیکولاسیون بیمار شوک الکتریکی توسط الکترودهای بای تمپورال[3] دریافت کرد و فشار داخل چشم قبل از تجویز پروپوفول، سوکسینیل کولین، قبل از تشنج، و در دقایق 1، 5 و 10 پس از پایان تشنج اندازه گیری و اعداد ثبت شده با عدد اولیه مقایسه شد.
    نتایج
    میانگین فشار داخل چشم تنها در شروع تحقیق با ECT10 تفاوت آماری معنی داری را نشان نداد. (113/0p=) اما میانگین فشار داخل چشم در شروع تحقیق با مراحل دیگر از لحاظ آماری تفاوت معنی داری را نشان می دهد (01/0p<)، به طوری که پس از تزریق پروپوفول در مقایسه با شروع تحقیق فشار داخل چشم پایین می آید (55/3±18/13) (0001/0p=). بعد از تزریق سوکسنیل کولین فشار داخل چشم نسبت به شروع تحقیق افزایش می یابد (58/3±52/15) (0001/0P=). همین طور در مرحله ECT1 (49/3±32/18)، ECT5 (46/3±/15) فشار داخل چشم نسبت به شروع تحقیق بیشتر است. (0001/0p=). اما این افزایش فشار داخل چشم هیچ گاه از محدوده طبیعی فراتر نرفت.
    نتیجه گیری
    به طور خلاصه از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که فشار داخل چشم بعد از دریافت پروپوفول کاهش و بعد از دریافت سوکسنیل کولین افزایش می یابد. علاوه بر این فشار داخل چشم بعد از پایان تشنج نیز افزایش می یابد ولی این افزایش فشار داخل چشم مختصر و موقتی بوده و تشنج القاء شده در طول شوک درمانی الکتریکی در این روش خطر چشمی در بیماران تحت درمان با شوک درمانی الکتریکی ایجاد نمی کند.
    کلیدواژگان: فشار داخل چشم، شوک درمانی الکتریکی، پروپوفول، سوکسنیل کولین
  • دکترعلیرضا ماهوری، فرهاد حشمتی، حیدر نوروزی نیا، سویل سینا صفحه 60
    مقدمه
    بررسی مطلوب قبل از عمل به همراه جلب رضایت بیماران می تواند به اداره بی خطر بیهوشی در دوره پیرامون عمل منجر شود. اخیرا از کلینیک های بیهوشی ارزیابی قبل از عمل برای آماده سازی مناسب بیماران برای بیهوشی و جراحی استفاده می شود. بررسی های مختلف نشانگر کاهش نیاز به مشاوره ها و آزمایش های مختلف است ولی در مورد بررسی تاثیر این کلینیک ها بر روی لغو شدن اعمال جراحی در روز عمل مطالعات اندکی انجام گرفته است. ما در این مطالعه تاثیر استفاده از کلینیک های بیهوشی ارزیابی قبل از عمل را بر روی مساله لغو شدن اعمال جراحی و علل مختلف آن مورد بررسی قرار داده ایم.
    روش اجرا: در یک مطالعه گذشته نگر مقطعی، پرونده های 5765 بیمار، که در طول یک سال (سال 1385) پس از راه اندازی کلینیک بیهوشی، تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، بررسی و با 6067 مورد اعمال جراحی در طول سال پیش از آن که کلینیک بیهوشی دایر نبود (سال 1384) مقایسه شد.
    در هنگام بررسی بیماران، آزمایش ها و درمان های دارویی اضافی در صورت نیاز درخواست می شد. داده ها در هر دو گروه جمع آوری شد و تحت آنالیز آماری قرار گرفت.
    نتایج
    کل پرونده های بررسی شده 11832 مورد بود. 949 تن از 5765 بیمار (46/16%) که در کلینیک بیهوشی مورد بررسی قرار گرفته بودند در مقایسه با 1325 تن از 6067 بیمار (83/21%) بدون ویزیت قبل از عمل، مشمول لغو عمل شده بودند (000/0p=).
    در بیماران ارزیابی شده در کلینیک بیهوشی، لغو عمل به علت «نیاز به اقدامات درمانی و تشخیصی بیشتر» نیز به صورت معنی داری کاهش یافته بود. (3/20% در مقایسه با 28% و p=0.000) بحث: ویزیت در کلینیک های بیهوشی ارزیابی قبل از عمل می تواند به صورت معنی داری از لغو شدن عمل بیماران و یا به تعویق افتادن اعمال جراحی در روز عمل بکاهد و کیفیت کنترل و اداره بیماران را بهبود بخشد.
    کلیدواژگان: کلینیک بیهوشی، ارزیابی قبل از عمل، لغو شدن اعمال جراحی انتخابی
  • علی عموشاهی، حسنعلی سلطانی، مژگان صفایی مقدم صفحه 67
  • محمدرضا درودیان صفحه 72
  • صفحه 81