فهرست مطالب
مجله چغندر قند
سال سی و دوم شماره 2 (پاییز و زمستان 1395)
- تاریخ انتشار: 1395/11/12
- تعداد عناوین: 8
-
-
صفحات 99-106یکی از مهم ترین مسائلی که تولیدکنندگان چغندرقند پائیزه با آن مواجه اند مشکل ساقه روی (بولتینگ) است. پدیده ساقه روی موجب فیبری شدن ریشه، افزایش ناخالصی ها و کاهش کیفیت چغندرقند می شود. این تحقیق ابتدا برای ارزیابی و انتخاب پایه های پدری تتراپلوئید مقاوم به ساقه روی در سال 89-1388 در سه منطقه کاشمر، داراب و مغان و سپس به منظور ارزیابی مقاومت هیبریدهای چغندرقند تریپلوئید حاصل از آن ها نسبت به پدیده ساقه روی در کشت پاییزه چغندرقند و هم چنین مقایسه صفات کمی و کیفی آن ها در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال زراعی 91-1390 در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد دزفول اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل16 هیبرید تریپلوئید بود. صفات مورد ارزیابی شامل درصد بوته های به ساقه رفته ، عملکرد ریشه، درصد قند، عملکرد قند، عملکرد قند سفید، سدیم، پتاسیم، نیتروژن مضره، درصد قند قابل استحصال و ضریب استحصال بود. از نظر درصد ساقه روی بین ارقام اختلاف معنی دار وجود داشت. میانگین درصد ساقه روی در این آزمایش40/9 درصد بود. کمترین درصد ساقه روی مربوط به هیبرید (474*7112)*(A1-7) با 1/02 درصد و بیشترین درصد ساقه روی مربوط به هیبرید (474*7112)*(A1-9) با 8 درصد بود. از نظر عملکرد ریشه و عملکرد قند سفید نیز بین هیبریدها اختلاف معنی دار وجود داشت. میانگین عملکرد ریشه در این آزمایش71/90 تن در هکتار، بیشترین عملکرد ریشه مربوط به هیبرید (474*7112)*(A1-10) 81/97 تن در هکتار وکمترین عملکرد ریشه مربوط به هیبرید(474*7112)*(A1-4) با 57/80 تن در هکتار بدست آمد. میانگین عملکرد قند سفید آزمایش معادل 8/32 تن در هکتار، بیشترین عملکرد قند سفید مربوط به هیبرید (474*7112)*(A1-10) با 9/80 تن در هکتار وکمترین عملکرد قند سفید مربوط به هیبرید (474*7112)*(A1-4) با عملکرد 5/83 تن در هکتار بود. براساس نتایج، هیبریدهای حاصل از گرده افشان A1-7 دارای کمترین درصد ساقه روی و ترکیبات گرده افشان A1-9 دارای بیشترین درصد ساقه روی بودند. هیبرید گرده افشان A1-7 در مقایسه با رقم شاهد (شریف) به طور معنی دار از ساقه روی کمتر برخوردار بود که این موضوع در تولید ارقام تجارتی مناسب کشت پائیزه چغندرقند حائز اهمیت ویژه است. ولی برای تولید ارقام جدید بایستی علاوه بر ساقه روی، ارتقاء صفات کیفی پایه های پدری و مادری نیز مدنظر قرار گیرد. باتوجه به جمیع صفات مورد بررسی، هیبرید (474*7112)*(A1-8) شرایط مناسب تری داشت.کلیدواژگان: چغندرقند، ساقه روی، صفات کمی وکیفی
-
صفحات 107-121نماتد سیستی (Heterodera schachtii Schmidt) یکی از عوامل محدود کننده رشد چغندرقند (Betavulgaris L.) میباشد. با توجه به اهمیت و گستردگی این نماتد در جهان و به منظور جلوگیری از کاهش قابل توجه محصول، مناسبترین روش مدیریت آن، استفاده از ارقام مقاوم میباشد. در این تحقیق حساسیت 70 ژنوتیپ چغندرقنددر برابر نماتد سیستی به صورت طرح کامل تصادفی در سه تکرار در سطح گلخانه و طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در سطح مزرعه در اصفهان بررسی شدند. تجزیه آماری داده های حاصل از آزمایشات گلخانهای و مزرعهای با نرم افزار SASو گروهبندی خوشهای آنها توسط نرم افزار SPSSنشان داد که ژنوتیپهای 53 (SB-2)، 69 (NE 0911)، 16 (SB32-HSF-5) کمترین تعداد سیست و ژنوتیپهای 16 (SB32-HSF-5)و 5 (SB31-HSF-2)کمترین میزان تخم و لارو و فاکتور تولیدمثل را دارا بودند. این دو لاین 16 (SB32-HSF-5) و5 (SB31-HSF-2)، به عنوان مقاومترین ژنوتیپها شناخته شده و در یک خوشه قرار گرفتند. به این ترتیب، میتوان از ژنوتیپهای فوق الذکر در مقاومت به نماتدسیستی چغندرقندو نیز برنامه های اصلاحی استفاده نمود.کلیدواژگان: چغندرقند، نماتد مولد سیست، مقاومت، Heterodera schachtii
-
صفحات 123-133در پژوهش حاضر از عکسبرداری دیجیتال جهت برآورد مقدار پوشش گیاهی ، شاخص سطح برگ و نیتروژن جذب شده توسط چغندرقند استفاده گردید. برای این منظور عملیات زراعی کشت چغندرقند رقم پارس در سال های زراعی 92-1391 و 93-1392 در خاک لوم رسی سیلتی انجام شد. تیمارهای این پژوهش شامل دو سطح آبیاری 100 و 50 درصد نیاز آبی و چهار سطح کود صفر، 60، 120 و 180 کیلوگرم بر هکتار نیتروژن بود. عکس ها در طول فصل رشد و به وسیله دوربین دیجیتال مدل canon تهیه شد. با استفاده از نرم افزار ILWIS باندهای اصلی شامل قرمز، سبز و آبی (RGB) از عکس ها استخراج و ترکیبات مختلف باندهای اصلی تهیه گردید. در مرحله ی بعد همبستگی ترکیبات به دست آمده با مقدار نیتروژن جذب شده توسط گیاه بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان داد که رابطه ی شاخص GMR (باند سبز منهای باند قرمز) همبستگی مناسبی (0/84) با مقدار نیتروژن جذب شده توسط چغندرقند داشت. با استفاده از نرم افزار MATLAB درصد پوشش سبز گیاه چغندرقند به دست آمد و همبستگی آن با ترکیب به دست آمده (GMR) با مقدار ضریب تبیین 0/78 مشخص شد. هم چنین با استفاده از رابطه ای که بین درصد پوشش و ضریب خاموشی وجود داشت، مقدار ضریب خاموشی برای دوره ابتدایی رشد چغندرقند برابر 0/49 تخمین زده شد.کلیدواژگان: سطح پوشش، ضریب خاموشی، عکسبرداری دیجیتال، وضعیت نیتروژن
-
صفحات 135-146به منظور بررسی جنبه های فیزیولوژیکی تنش کم آبی بر صفات مهم 14 ژنوتیپ چغندرقند آزمایش دو ساله در سال های 1388 و 1389 به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلو ک های کامل تصادفی در چهار تکرار در موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندرقند در کمال شهر کرج اجرا شد. سطوح آبیاری در این آزمایش در دو سطح (S1: آبیاری نرمال پس از 80 میلی متر تبخیر از طشتک کلاس A و S2: تنش کم آبی پس از 180 میلی متر تبخیر از طشتک کلاس A) بودند که از طریق تغییر در دور آبیاری اعمال شدند. آبیاری از زمان کشت تا استقرار کامل گیاه (مرحله شش تا هشت برگی) برای کلیه تیمارها مشابه و از این مرحله به بعد بر اساس میزان تبخیر از طشتک تبخیر کلاس A برای هر تیمار انجام شد. بیشترین عملکرد ریشه به ژنوتیپ های SBSIDR-5 ، SBSIDR-8 و SBSIDR-14 و کمترین میزان به ژنوتیپ SBSIDR-2 تعلق داشت، هرچند که تمامی ژنوتیپ ها در یک گروه آماری قرار گرفتند. همچنین اثرات سال بر میزان پتاسیم و سدیم ریشه معنی دار شد. سدیم در ژنوتیپ های 5، 1 و 7 در کمترین میزان خود قرار داشت و ژنوتیپ 4 از بالاترین میزان برخوردار بود. ژنوتیپ 4 از لحاظ سدیم نسبت به ژنوتیپ های 1، 5، 6، 7، 9 و 10 در گروه آماری متفاوت قرار گرفت. بالاترین میزان درصد قند خالص در تیمار 9 و کمترین میزان صفت به ژنوتیپ 11 تعلق داشت اما تمامی ژنوتیپ ها در یک گروه آماری قرار داشتند. بیشترین عملکرد قند خالص به ژنوتیپ 5 و کمترین میزان آن به ژنوتیپ 11 اختصاص داشت، هرچند تمامی ژنوتیپ ها در یک گروه آماری قرار گرفتند.کلیدواژگان: ژنوتیپ های چغندرقند، تنش خشکی، عملکرد ریشه، عیار قند خالص، سدیم و پتاسیم مضره
-
صفحات 147-155به منظور ارزیابی آلودگی ارقام و لاین های مختلف چغندرقند به بید چغندرقند (Scrobipalpa ocellatella)در سال 1392 آزمایشی با 24 رقم و لاین چغندر قند، در شرایط آلودگی طبیعی در مزرعه در کرج انجام و با توجه به چند نسلی بودن این آفت، درصد آلودگی تیمارها در طول فصل زراعی (هشت مرحله، ده روز یکبار) مورد ارزیابی قرار گرفت. بعد از آخرین مرحله نمونه برداری در تاریخ 25 شهریور، تیمارها با استفاده از روش محاسبه فواصل انحراف معیار از میانگین در چهارگروه با آلودگی کم، آلودگی متوسط، آلودگی زیاد و آلودگی بسیار زیاد گروه بندی شدند. ارقام تجاریSBSI 016، مراک و7K43 به عنوان ارقام با آلودگی کم و ارقام رزیر، دوروتی و لاین پدری جلگه در گروه ارقام با آلودگی بسیار زیاد دسته بندی شدند. بر اساس مشاهدات مزرعه ای اولین علایم آلودگی به آفت در زمان 6 تا 8 برگی بوته ها و در اوایل تیر ماه مشاهده شد ولی درصد آلودگی تا اواخر تیر ماه بسیار کم (کمتر از 1/37-0/34% ) و در شهریور به بیش از 50% رسید. با توجه به نتایج این تحقیق پیشنهاد می شود جهت برنامه های اصلاحی چغندرقند، از پتانسیل مقاومت موجود در بین ارقام برای کنترل خسارت این آفت استفاده شود.کلیدواژگان: بید چغندرقند، مقاومت، Scrobipalpa ocellatella، مدیریت تلفیقی
-
صفحات 157-171بررسی خصوصیات بیولوژیکی سس زراعی بعنوان مهمترین علف هرز انگلی چغندرقند از اهمیت خاصی برخوردار است. به منظور بررسی وضعیت جوانه زنی و خفتگی بذر، بذور10 اکوتیپ سس زراعی از مزارع چغندرقند آلوده در اردبیل، آذربایجان غربی، قزوین، خراسان و البرز در سال 1392 جمع آوری و درصد و سرعت جوانه زنی آن ها اندازه گیری شد. تاثیر مدت نگهداری بذر در انبار و همچنین تیمار بذر با اسیدسولفوریک غلیظ (98٪) بر وضعیت خواب و خصوصیات جوانه زنی بذر اکوتیپ ها، در محیط ژرمیناتور و قدرت آلوده کنندگی اکوتیپ ها بر روی چغندرقند در محیط گلخانه بررسی شد. آزمایشات انجام شده در آزمایشگاه (با چهار تکرار) و در محیط گلخانه (با سه تکرار) در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. بین اکوتیپ ها در همه صفات مورد بررسی اختلاف معنی دار (P≤0.01) وجود داشت. حداقل و حداکثر درصد جوانه زنی قبل از تیمار بذر با اسید به ترتیب 3 و 29 درصد و بعد از تیمار با اسید، به ترتیب 13 و 87 درصد بود. بیشترین تاثیر تیمار با اسید بر شکست خواب بذر، در اکوتیپ پارس آباد مغان مشاهده شد. اکوتیپ جمع آوری شده از جهان آباد قزوین، به تیمار با اسید عکس العمل منفی نشان داد و درصد جوانه زنی آن کاهش یافت. نگهداری بذر به مدت یکسال تاثیرمعنی داری بر شکست خواب نداشت. اختلاف طول گیاهچه، وزن تر و خشک هزار ژرم (هزار گیاهچه) اکوتیپ ها در سطح یک درصد معنی دار شد. کمترین طول گیاهچه و وزن خشک هزار ژرم به ترتیب با 3/2 سانتی متر و 0/09گرم مربوط به اکوتیپ جهان آباد قزوین بود. قدرت آلوده کنندگی اکوتیپ ها نیز با همدیگر متفاوت و اختلافات با احتمال 99درصد معنی دار بود. اکوتیپ های تهیه شده از ارومیه و مشکین دشت البرز به ترتیب بیشترین و کمترین قدرت آلوده کنندگی چغندرقند را داشتند. با توجه به این که رفتارهای بیولوژیکی اکوتیپ های سس از الگوی ثابتی پیروی نکرد، لذا شناخت خصوصیات بیولوژیکی آن ها می تواند در پیشرفت برنامه های مدیریتی کنترل این علف هرز موثر باشد.کلیدواژگان: جوانه زنی، چغندرقند، خواب بذر، سس، قدرت آلوده کنندگی
-
صفحات 173-182به منظور شناسایی نشانگرهای SSR و EST-SSR در چغندر قند، مجموعا 2884 توالی EST و همچنین توالی ژن FLC-Like، یکی از ژن های کلیدی کنترل کننده گلدهی در چغندر، از پایگاه NCBI استخراج شد. بعد از انجام سرهمبندی توالی ها و ساخت توالی های غیر تکراری، همه کانتیگ ها به منظور شناسایی SSRsهای دو تا شش نوکلئوتیدی مورد جستجو قرار گرفتند. سپس طراحی آغازگرهای اختصاصی از نواحی حفاظت شده اطراف این SSRها انجام شد. تعداد 300 توالی معادل 14 درصد از کل توالی های EST دارای ریزماهواره بودند و به طور متوسط نواحی بیان شونده در چغندرقند به ازای هر 4/6 کیلو باز دارای یک ریزماهواره بوده و فراوانترین آن ها تکرارهای سه تایی (36/33) بودند. تعدا 15 جفت آغازگر اختصاصی طراحی شده بر روی 12 رقم و لاین چغندر با آزمون PCR بررسی شد و شش نشانگر چندشکل شناسایی شد که چهار مورد از آن ها از توالی های ژن های کنترل کننده گلدهی هستند. این نشانگرها قادر به تولید دو تا چهار الل در هر مکان بوده و محتوای اطلاعات چندشکلی (PIC) آن ها بین 0/4 تا 0/66 بود. این اطلاعات EST-SSR و نشانگرهای جدید SSR شناسایی شده، منابع مهمی برای مطالعات ژنتیکی، تاکسونومی، اصلاح مولکولی، شناسایی ارقام در مطالعات آینده بر روی چغندر قند است.کلیدواژگان: چغندر قند، ژنهای گلدهی، نشانگر، EST، SSR
-
صفحات 183-192در این پژوهش ضریب همکاری گروهی نویسندگان مقاله های منتشر شده در مجله چغندرقند، بررسی و مشخص شده است. این پژوهش به روش علم سنجی انجام شده و جامعه آماری آن را 224 عنوان مقاله فارسی منتشر شده از سال 1380 تا 1394 تشکیل می دهد. یافته های پژوهش نشان می دهد که در یک دوره 15 ساله، 396 نویسنده به تعداد 806 بار در نگارش 224 عنوان مقاله همکاری داشته اند. از مجموع نویسندگان 85 درصد را مردان و 15 درصد را زنان تشکیل می دهند. از میان کشورهایی که در انتشار مقاله ها مشارکت داشته اند، 99 درصد مقالات را نویسندگان ایرانی و تنها یک درصد از مقالات را نویسندگانی از کشورهای سوریه، انگلستان، آلمان و بلژیک تولید کرده اند. از میان موسسات و مراکز علمی، نویسندگان موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندرقند 235 بار (29/2 درصد) در تهیه و تولید مقالات مشارکت داشته اند و رتبه نخست را کسب کرده اند و پس از آن مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی اصفهان با 54 و دانشگاه تهران با 38 بار مشارکت در تولید مقاله، در ردیف دوم و سوم قرار دارند. اغلب نویسندگان به انجام کار گروهی و تولید آثار علمی مشترک یا هم تالیفی گرایش دارند و 92 درصد مقاله ها به صورت هم تالیفی نگارش شده است. از میان مقالات گروهی، بیشترین فراوانی مربوط به مقاله های دارای چهار نویسنده است که 29/5 درصد را شامل می شود. در این پژوهش ضریب همکاری گروهی نویسندگان محاسبه و میانگین آن عدد 682% حاصل شد که نشان می دهد روحیه همکاری گروهی و هم تالیفی در میان نویسندگان این مجله بسیار مناسب است.کلیدواژگان: تولید علمی، علم سنجی، هم تالیفی، همکاری گروهی
-
Pages 99-106Bolting results in fibrous root formation, impurity increase and quality reduction in sugar beet. In order to develop bolting tolerant hybrid, 464 tetraploid pollinators were evaluated in three regions including Kashmar, Darab, and Moqan, Iran in 2009-10. Eleven selected pollinators were crossed with a diploid female parent. Bolting tolerance and quantitative and qualitative traits of triploid hybrids together with five tolerant controls were evaluated in a randomized complete block design with four replications at Safiabad Agriculture Research Centre in 2011-12.Significant difference was observed among cultivars for bolting percentage. The minimum (1.02%) and maximum (8%) bolting was observed in (474*7112)*(196699HSF4) and (474*7112)*(1966911HSF8) hybrids, respectively. Significant difference was observed among the hybrids for root yield and white sugar yield. The maximum (9.80t.ha-1) and maximum (5.83 t.ha-1) white sugar yield was obtained in (474*7112)*(196692HSF4) and (474*7112)*(124602HSF2) hybrids, respectively. Based on the results, hybrids derived from the pollinators 196699HSF4 and 1966911HSF8 showed the minimum and maximum bolting percentage, respectively. In conclusion, the hybrid (474*7112)*(196697HSF2) is recommended as superior hybrid for sowing in Khuzestan province and similar regions.Keywords: Bolting, Quantitative, qualitative traits, Sugar beet
-
Pages 107-121Sugar beet cyst nematode (Heterodera schachtii Schmidt), is one of the limiting factors of sugar beet growth. Considering the importance and magnitude of this nematode distribution in Iran and also to decrease its destructive damage, use of resistant varieties is recommended. Prerequisite for resistant variety development is resistant genotype availability. In this study, resistance of 70 sugar beet genotypes to sugar beet cyst nematode was evaluated in a completely randomized design with three replications in the greenhouse and in a randomized complete block design with three replications in the field condition in Isfahan, Iran. Data analysis was performed using SAS software and cluster analysis was done by SPSS software. Results showed that genotypes 53 (SB-2), 69 (NE 0911), and 16 (SB32-HSF-5) had the minimum number of cysts, and genotypes16 (SB32-HSF-5) and 5 (SB31-HSF-2) had the lowest rates of eggs, larva and reproductive factor, respectively. The genotypes 16 (SB32-HSF-5) and 5 (SB31-HSF-2) were identified as the most resistant genotypes and were placed in the same cluster. Therefore, these genotypes can be used in breeding programs for resistant variety development.Keywords: Cyst nematode, Heterodera schachtii, Resistance, Sugar beet
-
Pages 123-133In this study, digital photography was used to estimate canopy cover, leaf area index and nitrogen uptake by sugar beet (Beta vulgaris L.). For doing this, Pars cultivar was sown in a silty clay loam soil for two years, 2012-14. Irrigation treatments included 100 and 50% of irrigation requirement and nitrogen treatments in four levels including 0, 60, 120 and 180 kg N ha-1. Photos were taken during the growing season using Canon digital camera. Main bands of red, green, and blue (RGB) were extracted from photos using ILWIS software and different combinations of the main bands were prepared. Then, correlation of the obtained combinations with the absorbed N was determined. Results showed a high correlation (0.84) between GMR index (green band minus red band) and the absorbed N. Canopy cover was estimated using MATLAB software and its correlation with the GMR index was 0.78. Extinction coefficient was estimated to be 0.49 for the initial period of sugar beet growth.Keywords: canopy, extinction coefficient, Digital photography, nitrogen status
-
Pages 135-146In order to study the physiological aspects of water deficit stress on important quantitative traits of 14 sugar beet genotypes, a two-year experiment was conducted as split plot based on randomized complete block design with four replicates at Sugar Beet Seed Institute, Karaj, Iran in 2009-10. Two irrigation levels including S1 (normal irrigation after 80 mm evaporation from the class A pan) and S2 (irrigation after 180 mm evaporation) were applied by changing the irrigation round. Irrigation was performed similarly for both treatments from planting to the establishment (6-8 leaf) stage and thereupon applied based on evaporation from the class A pan. The highest root yield belonged to the genotypes SBSIDR-5, SBSIDR-8 and SBSIDR-14 and the lowest ones to SBSIDR-2, although all genotypes were placed in one group. Furthermore, the effect of year on potassium and sodium was significant. In SBSIDR-5, SBSIDR-1, and SBSIDR-7 genotypes, the Na level was the least while in SBSIDR-4 it was high. Compared with SBSIDR-1, SBSIDR-5, SBSIDR-6, SBSIDR-7, SBSIDR-9 and SBSIDR-10, SBSIDR-4 was placed in different group. In conclusion, genotype SBSIDR-5 was selected as the best pollinator.Keywords: Drought stress, Genotype, K, Na, Root yield, Sugar beet, white sugar content
-
Pages 147-155In order to evaluate the infection rate of different sugar beet lines and cultivars to S. ocellatella, 24 sugar beet lines and cultivars were evaluated under natural infection in the field in Karaj, in 2013.Considering the presence of several generations of the pest, the infection rate treatments were evaluated during the growing season (eight stages, every 10days). After last sampling on 16 September, treatments were classified to four groups (low, medium, high, and very high infection) based on standard deviation distance from mean. The commercial varieties Paya, Marak, and 7K43 were placed in low infection group, whereas Rosire, Dorothea and the male line of Jolgeh in the very high infection group. Based on field observations, the first symptoms of the pest infection were emerged at 6-8-leaf stage early July; however, the infection percentage was low early July (less than 0.34-1.37%) and increased to more than 50% in August. In general, it is recommended that in sugar beet breeding programs, the resistance potential of the cultivars be used for damage control.Keywords: Integrated management, Resistance, Scrobipalpa ocellatella, Sugar beet moth
-
Pages 157-171In this study, 10 ecotypes of field dodder (Cuscuta campestris Y.) collected from infected sugar beet fields in Ardabil, West Azerbaijan, Qazvin, Khorasan Razavi and Alborz provinces were evaluated for germination rate and percentage. The effects of seed storage duration and scarification with sulfuric acid 98% on seed dormancy and germination characteristics of the ecotypes were studied in the growth chamber and their ability to infect sugar beet was studied in the greenhouse. Experiments were carried out in completely randomized design with four and three replications in the growth chamber and greenhouse, respectively. Significant difference (p ≤0.01) was observed among the ecotypes for all studied traits. The minimum and maximum germination percentage of the ecotypes before sulfuric acid treatment was 3 and 29%, and after treatment reached to 13 and 87%, respectively. The highest impact of acid treatment was observed in the ecotype collected from Parsabad, Moghan. The ecotype collected from Jahanabad, Qazvin, showed negative response to acid treatment and its germination decreased. Seed storage for one year did not influence the seed dormancy break. There was significant difference (p ≤0.01) among the ecotypes for seedling length, fresh and dry weight of 1000-germ (1000-seedling). The minimum seedling length (3.2 cm) and dry weight of 1000-germ (0.09g) was observed in Jahanabad ecotype. The ecotypes were also significantly different (p ≤0.01) for aggressiveness and infection. Ecotypes collected from Urmia and Meshkindasht of Alborz had the maximum and minimum aggressiveness, respectively. Although, the biological behavior of the parasitic dodder weed did not follow a constant pattern, identification of their biological characteristics can be useful in the progress of management programs to control the weed.Keywords: aggressiveness, dodder, germination, Seed dormancy, Sugar beet
-
Pages 173-182A total of 2884 Expressed Sequence Tags (EST) and genomic sequence of FLC-Like gene, a major gene controlling the flowering time in sugar beet, were extracted from NCBI database. After sequence alignment and construction of unrepeated primers, all contigs were surveyed for identification of 2-6 bp SSRs. Then, specific primers were designed from the conserved regions around the SSRs. Three hundred consensus sequences (14% of all EST sequences) contained SSRs with an average of 4.6 kb of expressed region of genome for one SSR. Trinucleotide repeats were the most frequent (36.33%) SSRs. Among the 15 specific primer pairs tested with PCR on 12 beet accessions, cultivars, and lines, six polymorph markers were identified four of which were the sequences of the flowering genes. These markers were able to generate 2-4 alleles per locus with minimum and maximum polymorphic information content (PIC) of 0.4 and 0.66, respectively. This EST-SSRs dataset and new identified SSR markers may be used as important sources for genetic and taxonomic studies, molecular breeding and identification of sugar beet varieties in the future studies.Keywords: beta vulgaris, EST, flowering genes, SSR markers
-
Pages 183-192The aim of this study was to determine the co-authorship collaboration coefficient in the papers published in Journal of Sugar Beet. The study was conducted using scientometric method and 224 articles published during 2001-2015. Results showed that in a 15-year period, 396 authors contributed 806 times in writing 224 articles. About 85% of the authors were male and the rest were female. Ninety-nine percent of the articles were written by Iranian authors and the rest by authors from other countries including Syria, England, Germany, and Belgium. Authors from Sugar Beet Seed Institute with frequency of 235 times (29.2%) took the first place followed by Isfahan Agricultural and Natural Resources Research Center (54 times) and Tehran University (38 times), respectively. Most of the authors showed tendency to group writing or co-authorship so that 92% of the articles were published in multi-authorship format. Among the multi-authorship articles, 29.5% had four authors. The co-authorship collaboration coefficient was 68.2% which indicates high collaboration and co-authorship sprit among the authors of this journal.Keywords: Co-authorship, Collaboration, Scientific production, Scientometry
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.