فصلنامه لیزر در پزشکی
سال چهاردهم شماره 1 (پیاپی 63، بهار 1396)

استریاها ضایعات خطی، آتروفیک و فرو​رفته پوست هستند و در مناطقی که پوست تحت کشش قرار می گیرد ایجاد می​شوند و زمانی​که به​دنبال بارداری ایجاد شوند، استریای بارداری نام می​گیرند. گفته می​شود که ایجاد استریا شایع​ترین تغییر بافت همبند در طول بارداری می​باشد. استریا​ها ضایعات پوستی بد​شکل​کننده هستند که از نظر زیبایی​شناسی باعث نگرانی های زیادی در فرد می​شوند و استرس روانی زیادی را برای وی ایجاد می​کنند و به​شدت کیفیت زندگی وی را تحت​تاثیر قرار می​ دهند و متاسفانه قابل پیشگیری نمی باشند و ندرتا احتمال بهبود خود​به​خود استریا بدون مداخله پزشکی وجود دارد. با​وجود استفاده از روش​های گوناگون موضعی و به​کارگیری لیزر​ها جهت درمان تا​کنون روشی برای جلوگیری از ایجاد استریای ناشی​از بارداری و راهکاری اساسی برای درمان آن وجود ندارد. با​توجه به سابقه نتایج مثبت استفاده از لیزر fractional برای جوان​سازی پوست نسبت به دیگر تکنیک های درمانی و موثر بودن آن در ترمیم تغییرات پوستی ناشی از آفتاب و افزایش الاستیسیتی و ضخامت پوست و بهبود جای آکنه و اسکار​های دیگر و همچنین به​علت داشتن عوارض کمتر و زود​گذر و داشتن تاثیر بیشتر، در این مطالعه سعی شده است که اثر لیزر Fractional Ablative CO2 در کاهش استریای بارداری در بیماران مراجعه​کننده به مرکز تخصصی لیزر جهاد دانشگاهی واحد علوم پزشکی تهران را مورد مطالعه قرار دهیم..
این مطالعه، یک بررسی Case series می​باشد که در مرکز تخصصی لیزر جهاد دانشگاهی واحد علوم پزشکی تهران بین سال​های 1394-1390 انجام شد. در این مطالعه پرونده 24 خانم از سن42-20 سال با تیپ پوستی II-V با استریای ناشی​از بارداری بررسی شد. معیار های ورود آن​ها به مطالعه وجود استریای بارداری بر​روی پوست و معیار های خروج شامل: وجود شرایط و یا بروز عوارضی است که بر​روی ترمیم زخم تاثیرگذار بود. شدت استریا​ها توسط پزشک درمانگر بر​اساس Daveys scoring طبقه​بندی شد. و چهار جلسه درمانی با لیزر Fractional Ablative CO2 با فواصل 1 ماه برای هر بیمار انجام شد. قبل از درمان و 1 ماه بعد از اتمام درمان از استریاها عکس تهیه شد و میزان بهبود ضایعات با مقایسه عکس ها توسط پزشک درمانگر ارزیابی و بر​اساس Global improvement scale نمره​دهی شد. میزان رضایت بیماران از بهبود ظاهری استریا ها به​وسیله پرسش سنجیده و نتایج به 4 گروه تقسیم شد.
میزان اثر​بخشی این لیزر براساس مقایسه عکس​های قبل و بعد از درمان توسط پزشک درمانگر و نمره​دهی براساس Global improvement scale بررسی شد که اثر​بخشی این لیزر در بهبود استریا را تایید کرد. از نتایج دیگر به​دست​آمده از این مطالعه، ارتباط بین استریا با عواملی از​قبیل میزان بهبود، سن، تیپ پوستی و تعداد بارداری می​باشد به​طوری​که شدت استریا با میزان بهبود استریا ارتباط دارد (Pvalue:0.033). سن با میزان بهبود استریا ارتباط ندارد (Pvalue: 0.45). تیپ پوستی با میزان بهبود استریا ارتباط ندارد (Pvalue: 0.24). تعداد بارداری با میزان بهبود استریا ارتباط ندارد (Pvalue:0.71).
نتیجه​گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه درزمینه تاثیر این لیزر در بهبود استریا از​جمله کاهش عمق و کاهش عرض استریا و نزدیک کردن رنگ استریا به رنگ پوست بیمار، استفاده از این لیزر در بهبود استریا می​تواند سودمند باشد.

دیابت یکی از شایع​ترین بیماری​ها در دنیا می باشد. روش​های تشخیص این بیماری پرهزینه و نیازمند نمونه گیری از خون بیمار می باشد. یکی از روش​های نوین تشخیص دیابت آنالیز طیف موی سر است. هدف ما در این پژوهش استفاده از لیزر و علم بیناب نمایی برای تشخیص کم​هزینه و بدون نیاز به مواد مصرفی برای تشخیص سریع دیابت است.
در این پژوهش، به​منظور تشخیص دیابت به​وسیله آنالیز موی سر توانایی روش بیناب​نمایی فروشکست القایی لیزری مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا موی سر 50 فرد دیابتی و 50 فرد سالم نمونه​برداری و بیناب آن​ها ثبت شد. سپس به​منظور ایجاد یک مدل برای تشخیص و پایش افراد دیابتی از یک روش آماری چند​متغیره به​نام آنالیز تفکیکی حداقل مربعات جزئی استفاده شد.
نتایج این پژوهش نشان داد، تشخیص دیابت به​وسیله آنالیز موی سر و همچنین پیش​بینی نمونه های ناشناس مورد آزمون به روش LIBS امکان پذیر است و نمونه های ناشناس مورد آزمون با دقت 100 درصد به روش LIBS-PLS DA به​درستی گروه بندی شدند.
روش LIBS-PLS DA می تواند به​عنوان یک روش جدید در​کنار روش های مرسوم موجود برای تشخیص دیابت به​منظور کاربردهای کلینیکی مورد استفاده قرار بگیرد.

بنزن از هیدروکربن​های آلی فرار می​باشد که مواجهه با آن خطرات جدی را برای سلامت انسان به​دنبال دارد. در این مطالعه اثر انرژی​های مختلف تابش لیزر کم​توان بر سمیت سلولی ناشی از بنزن بر سلول​های فیبروبلاست پوست انسان بررسی شد.
سلول​های فیبروبلاست پوست انسان (رده Hu02) در معرض غلظت​های مختلف بنزن (100μg/mL-0)، قرار گرفت و به​مدت 2 ساعت در انکوباتور نگهداری شد. سپس اثر تابش لیزر کم​توان با طول​موج 660 نانومتر با انرژی J/cm2 3 بر بقای سلول​های در معرض بنزن و همچنین اثر تابش میزان انرژی​های متفاوت لیزر کم​توان J/cm2 1،J/cm2 2، J/cm2 3 و J/cm2 6 بر سلول​های در معرض غلظت​های (0،10،20μg/mL) از بنزن با استفاده از تست MTT و میکروسکوپ اینورت نوری بررسی شد.
اثر لیزر کم​توان بر بقای سلول​های در معرض غلظت​های پایین​تراز (μg/mL 10) از بنزن مثبت و در جهت حفظ بقاء سلولی ولی در غلظت​های بالاتر از (μg/mL 10)، با کاهش بقاء سلولی همراه است. اثر میزان انرژی​های متفاوت در غلظت​های (μg/mL 10و0) در جهت حفظ بقاء سلولی است ولی در غلظت (μg/mL 20) با افزایش میزان دوز انرژی کاهش بقاء سلولی مشاهده شد.
لیزر کم​توان در غلظت​های پایین بنزن، سمیت سلولی ناشی از بنزن را کاهش و بقای سلولی را حفظ می​کند. در غلظت​های بالا و در حضور لیزر کم​توان، بقای سلولی نسبت به حالت عدم حضور لیزر روند کاهشی دارد. با افزایش میزان دوز انرژی تابش در غلظت​ بالا، روند کاهشی بقای سلولی مشاهده می​شود. نتایج بررسی مورفولوژی با استفاده از میکروسکوپ اینورت نوری، یافته​های حاصل از MTT را تایید می​کند.

جفت​شدگی نامناسب مابین اجزای ضربان​ساز قلب می​تواند منجر​به آشوبناک شدن سیگنال​های الکتروکاردیوگرام (ECG) گردد. با اساس قراردادن این موضوع، در مقاله حاضر از روش نوینی برای حذف آشوب در سیگنال​های نابهنجار قلب استفاده گردیده است.
اساس کنترل آشوب در این مقاله، بهره​گیری از رهیافت ارائه​شده توسط نویسنده در سیستم​های غیرخطی، تحت​عنوان کنترل پویا می​باشد. این روش کنترل پویا برمبنای نگاشت لاجستیک توسعه داده شده است. برای تایید نتایج به​دست​آمده از تحلیل​های بعد تعمیم​یافته و نمودار دوشاخگی استفاده ​شده است.
نتایج به​دست​آمده نشان می​دهد که با اعمال روش کنترل پویا، سیگنال​های آشوبناک قلب تبدیل به سیگنال​های غیرآشوبناک با دوره تناوب مشخص گردیده است. کاهش درجه آشوبناکی سیگنال​ها با استفاده از نمودارهای دوشاخگی و بعد تعمیم​یافته مورد تایید قرار گرفته است.
در این مقاله برای حذف آشوب از سیگنال​های ECG قلب، روش جدیدی تحت عنوان روش کنترل پویا مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج به​دست​آمده نشان​دهنده موفقیت آمیز بودن به​کارگیری این روش است که می​تواند راهگشای رهیافت​های نوین برای تولید نسل جدید ضربان​سازهای مصنوعی قلب باشد.

کارسینوم سلول بازال (BCC) یکی از شایع​ترین سرطان​های پوست در انسان است. تاکنون روش​های درمانی مختلف با اثر​بخشی​های متفاوت برای آن در​نظر گرفته شده است. در این میان به​کارگیری روش​های جدید کم​تهاجم از​جمله فتودینامیک​تراپی (PDT) که دارای حداکثر میزان اثر​بخشی و تاثیرات زیبایی مطلوب و کمترین اسکار می​باشد مورد اهمیت قرار گرفته است.
هدف از انجام پژوهش مرور مطالعات مرتبط با فن​آوری​های نوری و PDT برای درمان BCC، بررسی میزان بهبود و مقایسه آن با روش​های رایج دیگر است.
جستجوی مقالات مرتبط با کارآزمایی بالینی انسانی از​طریق پایگاه اطلاعاتی PubMed با کلمات کلیدی basal cell carcinoma، photodynamic therapy،BCC ، PDT، clinical trial،study human صورت پذیرفت.
یافته​ها و نتیجه​گیری: از میان مقالات به​دست​آمده از پایگاه اطلاعاتی PubMed، 34 مقاله که ارتباط مناسبی با موضوع داشتند انتخاب شد. با توجه به شرایط متفاوت آزمایش​ها نتایج میزان اثر​بخشی بین 50 درصد تا بیش از 90 درصد را در مدت​زمان پیگیری 3 ماه تا 10 سال نشان می​دهند. نرخ بازگشت تومور در فاصله زمانی بین 6 ماه تا 84 ماه پیگیری پس از درمان PDT بین 4 درصد تا بیش از 30 درصد در مطالعات مختلف گزارش شده است. همچنین مقایسه صورت​گرفته بین روش​های رایج درمانی نشان می​دهد با وجود اثر​بخشی مطلوب PDT در درمان تومورهای سلول بازال، PDT به​عنوان گزینه جایگزین درمانی در شرایط خاص در​نظرگرفته می​شود.