ماهنامه پژوهش های نوین علوم مهندسی
پیاپی 3-4 (فروردین و اردیبهشت 1396)

در این مقاله، از رویکرد مبتنی بر مدل ریاضی، جهت طراحی برنامه ریزی آموزشی خودکار دانشگاه علوم و فنون هوایی شهید ستاری استفاده شده است. هدف مدل پیشنهادی، تخصیص یکپارچه اساتید به دروس و بازه های زمانی به نحوی است که محدودیت هایی نظیر ساعات در دسترس اساتید، تعداد کلاس های در دسترس دانشکده، عدم تداخل زمان های تدریس هر استاد، حداقل و حداکثر واحدهای اختصاص داده شده به اساتید، عدم تداخل زمان برگزاری دروس هم گروه، در نظر گرفته شود. همچنین، اولویت های دانشکده در مورد زمان برگزاری کلاس ها و تخصیص اساتید به دروس منظور گردد. مدل ریاضی پیشنهادی ابتدا در نرم افزار GAMS اعتبار سنجی شد. سپس برای حل مسائل در ابعاد واقعی مدل در محیط نرم افزار MATLAB با استفاده جعبه ابزار OPTIMIZATION کد نویسی شد. درنهایت جهت ارزیابی قابلیت نرم افزار خودکار، جدول زمان بندی مرتبط با نیمسال اول تحصیلی 95-96 دانشکده مدیریت دانشگاه علوم و فنون هوایی شهید ستاری به عنوان یک مطالعه موردی طراحی گردید که نتایج حاصل بسیار موردتوجه و رضایت دانشکده قرار گرفت.

سنتی بودن دوره های موجود در دانشگاه ها و اشباع نیروی انسانی مورد نیاز در آنها، ایجاد نیازها و تخصص های جدیدی با ظهور فناوری اطلاعات و ارتباطات(فاوا)، کمبود نیروی انسانی خبره و توانمند در طراحی و اجرای فعالیت های میان رشته ای، پرورش افراد متخصص، شایسته و کارآمد و آشنا با ماموریت ها و اهداف دستگاه های اجرایی با تسلط در حوزه فناوری اطلاعات، طراحی دوره های میان-رشته ای با محوریت فناوری اطلاعات را ضروری می سازد. هدف این تحقیق توجه به موضوع نیازهای بخش دولتی و خصوصی در حوزه فاوا به نیروهای کارآمد بوده است. در این تحقیق سعی بر این است که ضمن بررسی رشته های دانشگاهی مرتبط و میان رشته ای فناوری اطلاعات، موجود در سطح دنیا و مقایسه آن با رشته های موجود در دانشگاه های داخل کشور، با پیشنهاد اصلاح رشته های موجود در دانشگاه های داخل کشور و تدوین رشته های جدید گامی در جهت ارتقای سطح توسعه علمی و آموزشی در کشور برداشته شود. برای دستیابی به این اهداف، در این تحقیق طراحی دوره های میان رشته ای و تحلیل وضعیت آینده شغلی و دلایل توجیهی ایجاد آنها در کشور مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته و پس از نتایج بدست آمده از فرم ها و پرسشنامه های تکمیل شده توسط خبرگان و جداول ماتریسی، شش رشته در سطح کارشناسی ارشد و در سطح کاردانی در زمینه فناوری های نوین معرفی گردیده اند.

از پدیده هایی که چند سالی است گریبان گیر مردم استان خوزستان شده است ، گرد و غباری است که در پی وزش بادهایی با سرعت چشم گیری بر روی مناطق خشک و بیابانی اطراف این منطقه از کشور شکل می گیرد. مدل سازی سرعت باد با استفاده از روش توزیع احتمال یکی از عمده ترین روش های پیدا کردن الگوهای بادی است. نوع توزیع آمار وزش باد تا پیشتر براساس توزیع ویبول بود، لیکن دیگر نمی توان از این توزیع برای همه مناطق دنبا استفاده کرد با توجه به الگوهای متنوع سرعت باد لازم است تا توزیع های جدید احتمالی برای مدل سازی تعریف شود. استفاده از روش بیزی و بکار بردن اطلاعات پیشین یکی از بهترین شیوه های مدل سازی بحساب می آید . هدف این پژوهش تجزیه و تحلیل داده های میانگین روزانه سرعت باد در سال 1395 در منطقه خوزستان به مرکزیت کلانشهر اهواز با استفاده توزیع احتمال گامای دو مدی به روش بیزی می باشد. میانگین روزانه سرعت باد در ارتفاع 10 متری در روزهای مختلف سال 1395 مورد بررسی قرار گرفته است.پارامترهای این مدل احتمالی به روش بیزی و با استفاده از الگوریتم مونت کارلو- زنجیره مارکوف (MCMC) سپس به کمک نرم افزار R برآورد شده است.

به طور کلی جهت پایداری سدها کنترل مقدار نشت باید مورد توجه قرار گیرد. لذا به منظور طراحی ایمن چنین سازه هایی داشتن اطلاعات کافی در ارتباط با نفوذ پذیری توده سنگ الزامی است. مهمترین روش جهت تعیین مقدار نفوذپذیری در توده های سنگی انجام آزمایش لوژان(W.P.T) است، که با توجه به نتایج حاصل از این آزمایش می توان مقایسه ای کمی از مقدار نفوذ پذیری برجا بدست آورد. برای تعیین مقدار نفوذ پذیری روش های دیگری نیز توسط محققان مختلف از جمله Foyo (2004) تحت عنوان شاخص نفوذپذیری ثانویه(SPI) ارائه شده است که به طور مستقیم مقدار نفوذپذیری در توده سنگ(K)را ارائه می کند. غالبا مقدار نفوذپذیری توده سنگ تحت تاثیر خصوصیات ناپیوستگی های موجود قرار می گیرد. طی انجام آزمایش فشار آب در بسیاری از مقاطع در گمانه های اکتشافی ارتباط مستقیم و منطقی میان مقدار نفوذ پذیری و مقدار خورند سیمان حین فرایند تزریق دیده نمی شود. در این مقاله ارتباط میان نفوذ پذیری توده سنگ بر مبنای پارامتر (SPI) و تزریق پذیری آن با خصوصیات توده سنگ نظیر درزه داری در ساختگاه سد سیمره مورد بررسی قرار می گیرد.

زیرساختها و بستر نقل وانتقال نسل آینده برای کلان داده، با چالش ها و مساله های متفاوتی روبرو هستند. از این رو معماری ها و راه حلهای متفاوتی نیز در این زمینه توسط فراهم کنندگان سرویس، ارایه می شود که البته همگی آنها در اهداف مشترکی چون دستیابی به انعطاف پذیری، قابلیت گسترش و صرفه بیشتر، مشترک می باشند. داده های عظیم بدلیل آنکه میزان بسیار بالایی از منابع شبکه را بخود اختصاص می دهد می توانند باعث بروز ازدحام و متعاقبا کاهش بهره وری شبکه و زمان تحویل بسته ها شود. از این رو لازم است جریان های ترافیکی مربوط به داده های عظیم مورد شناسایی قرارگرفته و مسیریابی آنها در شبکه ها با در نظرگرفتن ماهیت این نوع ترافیک صورت گیرد. به همین منظور در این پژوهش روشی جهت بهبود حل ترافیک شبکه با استفاده از ترکیب کننده تطبیقی Combine در تابع Map Reduce معرفی می گردد.