فهرست مطالب

فیزیولوژی ورزشی - پیاپی 34 (تابستان 1396)

فصلنامه فیزیولوژی ورزشی
پیاپی 34 (تابستان 1396)

  • تاریخ انتشار: 1396/06/30
  • تعداد عناوین: 12
|
  • معصومه هلالی زاده، محمود رضا تقی زاده، مصطفی افشاری، راضیه ایرانی صفحات 17-34
    هدف پژوهش حاضر تحلیل محتوای نشریه فیزیولوژی ورزشی در بازه زمانی (13951388) بود. تحلیل محتوا به صورت کمی و به لحاظ پراکندگی موضوعی انجام شد. پس از مراجعه به نسخه بایگانی شماره های منتشر شده نشریه و ورود داده های کمی خام در برگه کدگذاری، شاخص‏های آماری توصیفی توسط نرم‏افزار اس. پی. اس. اس محاسبه شد و جدول‏های توزیع فراوانی تنظیم گردید. نتایج نشان می دهد که از مجموع 263 مقاله بررسی شده به لحاظ حوزه مطالعاتی، 3/64 درصد در حوزه سلامت، 4/22 درصد در حوزه ورزش قهرمانی و 3/13 درصد در سایر مباحث بوده است. از نظر روش پژوهش نیز 9/9 درصد مقالات توصیفی، 8/76 درصد نیمه تجربی، 5/12 درصد تجربی و 8/0 درصد مربوط به سایر روش‏ها بوده اند. بررسی آزمودنی ها بیانگر آن است که از نظر سن، جوانان با 4/57 درصد دارای بیشترین سهم هستند و کمترین سهم از آن کودکان و سالمندان می باشد. همچنین، از نظر وضعیت سلامت به ترتیب افراد سالم (7/40 درصد) و بیمار (11 درصد) دارای بیشترین و کمترین فراوانی هستند. به لحاظ متغیر وابسته نیز قلب و عروق و تنفس (4/30 درصد) دارای بیشترین فراوانی بوده و تغذیه ورزشی (9/4 درصد) کمترین فراوانی را به خود اختصاص داده است. براساس یافته ها می‏توان نتیجه گیری کرد که بیشترین سهم مقالات منتشر شده در نشریه فیزیولوژی ورزشی به لحاظ حوزه مطالعاتی در حوزه سلامت و به لحاظ روش پژوهش در حوزه مطالعات نیمه‏تجربی است. به لحاظ آزمودنی ها نیز به طور عمده، مطالعات روی افراد سالم، غیرورزشکار و گروه سنی جوانان انجام شده است. درمجموع، با توجه به عدم توازن مطالعات انجام شده در حیطه های گوناگون فیزیولوژی ورزشی، تعیین اولویت‏های پژوهشی برای این نشریه ضروری به نظر می‏رسد.
    کلیدواژگان: تحلیل محتوا، نشریه علمی، پژوهشی، فیزیولوژی ورزشی، پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
  • سارا ظاهری، وحید تادیبی، امیر عباس منظمی، فرهاد نعلینی صفحات 35-48
    هدف از پژوهش حاضر بررسی آثار یک وهله فعالیت هوازی تناوبی بر اتساع رگی ناشی از جریان و فشارخون در زنان مبتلا به پیش پرفشاری خون (فشارخون سیستولی 120تا139 یا دیاستولی 80تا89 میلی متر جیوه) بود. بدین منظور، 12 زن مبتلا به پیش پرفشاری خون (با میانگین سنی 6/3±4/29 سال؛ وزن 6/4±7/65 کیلوگرم؛ شاخص توده بدن 5/1±9/24 کیلوگرم بر مترمربع)، بدون سابقه فعالیت ورزشی و ابتلا به هرگونه بیماری قلبی عروقی در دو شرایط کنترل و فعالیت هوازی تناوبی مورد مطالعه قرار گرفتند. فعالیت هوازی تناوبی شامل چهار ست چهار دقیقه ای دویدن با شدت 90 تا 95 درصد ضربان قلب بیشینه و چهار دقیقه فاصله استراحتی فعال به صورت راه رفتن بود. اتساع رگی ناشی از جریان پیش از فعالیت و یک ساعت پس از آن با استفاده از دستگاه سونوگرافی داپلر اندازه گیری شد. فشار خون نیز پیش از فعالیت و بلافاصله تا یک ساعت پس از فعالیت در فواصل 10 دقیقه ای اندازه گیری گردید. یافته های آزمون تی وابسته نشان می دهد که فعالیت هوازی تناوبی موجب افزایش معنادار اتساع رگی ناشی از جریان در یک ساعت پس از تمرین می شود (P=0.000). همچنین، فعالیت هوازی تناوبی موجب کاهش معنادار فشارخون از دقیقه 20 پس از فعالیت گردید که این کاهش تا آخرین زمان اندازه گیری فشار خون؛ یعنی 60 دقیقه پس از فعالیت ادامه داشت. به طور کلی، یافته ها حاکی از آن است که انجام یک وهله فعالیت هوازی تناوبی با پاسخ مثبت در اتساع رگی ناشی از جریان و فشارخون در زنان مبتلا به پیش پرفشاری خون همراه می باشد.
    کلیدواژگان: فعالیت هوازی، تمرین تناوبی، فشار خون، FMD
  • رحمان سوری، اعظم رمضانخانی، علی اصغر رواسی، علی اکبرنژاد صفحات 49-62
    هدف از پژوهش حاضر، مقایسه آثار فعالیت هوازی و محدودیت کالریک بر سطوح آدروپین سرم، شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) و شاخص های آنتروپومتریک در زنان چاق کم تحرک بود. بدین منظور، 30 نفر از زنان چاق کم تحرک (با میانگین سنی 4/5±3/40 سال؛ وزن 1/7±9/77 کیلوگرم) در پژوهش شرکت نمودند و به طور تصادفی به سه گروه محدودیت کالریک (گروه تجربی یک)، فعالیت هوازی به همراه محدودیت کالریک (گروه تجربی دو) و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی یک از یک رژیم غذایی با 25 درصد محدودیت کالریک به مدت 16 هفته استفاده نمود. آزمودنی های گروه تجربی دو نیز از یک برنامه تمرینی شامل: فعالیت هوازی و دویدن بر روی تردمیل به مدت 34/5±85/66 دقیقه به صورت هفته ای سه جلسه به همراه 50 درصد محدودیت کالریک از برنامه رژیم غذایی گروه تجربی یک به صورت ترکیبی استفاده نمودند (5/12 درصد افزایش هزینه انرژی و 5/12 درصد محدودیت کالریک). قبل و پس از 16 هفته، خون گیری به منظور اندازگیری آدروپین سرم انجام شد. داده ها نیز با استفاده از آزمون آماری تی زوجی و آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معناداری ( P<0/05).براساس نتایج و با توجه به رابطه آدروپین با مقاومت به انسولین و نیز تاثیرپذیری آنها از تمرین هوازی و محدودیت کالریک ممکن است آدروپین نقش ویژهای را در کنترل وزن و پیشگیری از دیابت نوع دو ایفا نماید.
    کلیدواژگان: آدروپین، شاخص مقاومت به انسولین، فعالیت ورزشی هوازی، محدودیت کالریک، زنان چاق کم تحرک
  • نبی شمسایی، حمید رجبی، ناهید ابوطالب صفحات 63-78
    هدف از این پژوهش، بررسی اثر پیش آماده سازی یک دوره فعالیت ورزشی بر اختلال حافظه فضایی و بیان «عامل رشد عصبی مشتق از مغز» و «عامل رشد عصبی» در ناحیه هیپوکامپ پشتی، در پی ایسکمی ریپرفیوژن مغزی در موش های صحرایی نر می باشد. بدین منظور، تعداد 21 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی انتخاب شدند و به سه گروه (شم، ایسکمی و ورزش + ایسکمی) تقسیم گردیدند. رت های گروه ورزش به مدت چهار هفته و به شکل پنج روز در هفته بر روی تردمیل دویدند. ایسکمی با انسداد هر دو شریان کاروتید مشترک نیز به مدت 20 دقیقه ایجاد شد. همچنین، عملکرد حافظه فضایی رت ها با استفاده از از ماز آبی موریس ارزیابی گشت و سطح بیان پروتئین ها با استفاده از رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی تعیین گردید. یافته ها نشان می دهند که پیش آماده سازی فعالیت ورزشی منجر به کاهش معنا دار مسافت طی شده و مدت زمان سپری شده برای رسیدن به سکوی هدف در آزمون ماز آبی موریس شده است. همچنین، فعالیت ورزشی پیش از ایسکمی، به صورت قابل توجهی میزان بیان پروتئین های «عامل رشد عصبی مشتق از مغز» و «عامل رشد عصبی» در ناحیه هیپوکامپ پشتی را در مقایسه با گروه ایسکمی افزایش داده است. براساس نتایج می توان گفت که پیش آماده سازیبافعالیت ورزشی، احتمالا از طریق تنظیمافزایشی عوامل نوروتروفیک می تواند در برابر آسیب های ناشی از ایسکمی ریپرفیوژن، اثرات محافظتی داشته باشد و اختلال ناشی از ایسکمی مغزی در حافظه کوتاه مدت را بهبود بخشد.
    کلیدواژگان: ایسکمی، فعالیت ورزشی، هیپوکامپ، حافظه فضایی، نوروتروفین
  • فرزاد ناظم، الهام حکامیان، کمال رنجبر، افشین نظری صفحات 79-94
    هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین هوازی بر شاخص های منتخب استرس اکسیداتیو در بافت کلیه رت های مبتلا به انفارکتوس قلبی بود. بدین منظور، 24 سر موش صحرایی نر ویستار چهار هفته، پس از جراحی و به صورت تصادفی در سه گروه شم (تحت جراحی بدون ایجاد انفارکتوس) (8 n=)، کنترل انفارکته (8 n=) و تمرینی انفارکته (n=8) قرار گرفتند. جهت انجام پژوهش، گروه تمرینی مبتلا به انفارکتوس قلبی فعالیت دویدن زیربیشینه روی تردمیل جوندگان را طی 10 هفته ( پنج روز در هفته، هر جلسه به مدت 50 دقیقه با شدت 17 متر بر دقیقه) اجرا نمودند و در این مدت، گروه های شم و کنترل هیچ گونه فعالیت ورزشی نداشته و در قفس نگهداری می شدند. پس از اتمام پروتکل تمرینی، سطوح فعالیت آنزیم های کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز، گلوتاتیون احیا شده و مالون دی آلدهید در بافت کلیه اندازه گیری گردید. آنالیز آماری داده ها نشان می دهد که اختلاف معناداری در سطح فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز بافت کلیه در گروه های سه گانه وجود ندارد؛ اما سطوح فعالیت آنزیم کاتالاز و گلوتاتیون احیا شده بافت کلیه در گروه های تمرینی مبتلا به انفارکتوس قلبی و کنترل مبتلا به انفارکتوس کاهش معناداری را نسبت به گروه شم نشان می دهد. براساس نتایج، اختلاف معناداری در آنزیم کاتالاز و گلوتاتیون احیاشده در بین گروه های تمرینی مبتلا به انفارکتوس قلبی و کنترل مبتلا به انفارکتوس وجود ندارد. علاوه براین، سطح مالون دی آلدهید در موش های با انفارکتوس قلبی به طور معناداری افزایش پیدا کرده است؛ اما میزان فعالیت این آنزیم در گروه تمرینی مبتلا به انفارکتوس قلبی به طور معناداری کمتر از گروه کنترل مبتلا به انفارکتوس می باشد. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که مداخله ورزش دویدن پیوسته به مدت 10 هفته با میانگین شدت کار معادل 65 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی از طریق کاهش سطح پراکسیداسیون لیپید سبب کاهش استرس اکسیداتیو و بهبود عملکرد بافت کلیه پس از انفارکتوس قلبی می شود.
    کلیدواژگان: تمرینات استقامتی، استرس اکسیداتیو، انفارکتوس قلبی، نارسایی مزمن کلیه
  • روح الله محمدی میرزایی، شادمهر میردار، علیرضا صفایی صفحات 95-114
    هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین عضلات دمی در ارتفاع به همراه تمرین اختصاصی در ارتفاع بالا و پایین بر اشباع اکسیژن سرخرگی و عملکرد دوندگان تیم ملی استقامت بود. بدین منظور، 12 دونده مرد (با میانگین سنی 1/3±4/24 سال؛ قد 2/4±5/180 سانتی متر؛ وزن 4/3±7/66 کیلوگرم؛ شاخص توده بدن 0/1±5/20 کیلوگرم برمتر مربع) به طور تصادفی به دو گروه تمرین عضلات دمی و بدون آن، همراه با تمرین اختصاصی دویدن در ارتفاع پایین و بالا تقسیم شدند. جهت انجام پژوهش آزمون های 3000 متر، قدرت عضلات دمی، حجم ، جریان دمی و اشباع اکسیژن سرخرگی قبل و 24ساعت پس از دوره تمرین اجرا گردید. برنامه تمرینی شامل: تمرینات تداومی، تناوبی، هوازی و مقاومتی برای هر دو گروه بود. آزمودنی ها به طور میانگین 16 جلسه در هفته و به مدت چهار هفته زندگی در ارتفاع، تمرین در ارتفاع و تمرین در پایین (اجرای سه جلسه تمرین فقط در روزهای زوج در ارتفاع پایین و ادامه تمرینات به همراه خواب در ارتفاع بالا) را تمرین نمودند. تمرینات گروه عضلات دمی شامل 30 تکرار با بینی بسته به صورت دوبار در روز (صبح و عصر)، هفت روز در هفته و به مدت چهار هفته با 50 درصد حداکثر قدرت عضلات دمی در ارتفاع اجرا گردید. به منظور تحلیل داده ها از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر با عامل بین گروهی در سطح معناداری (P≤0.05) استفاده شد. نتایج نشان می دهد که هایپوکسی منجر به کاهش معنادار زمان دوی 3000 متر در دو گروه و افزایش قدرت عضلات دمی و جریان دمی از قبل تا پس از تمرین در گروه تمرین عضلات دمی شده است؛ اما تفاوت معناداری در حجم و اشباع اکسیژن سرخرگی مشاهده نمی شود (P≤0.05). به طور کلی، به نظر می رسد که استفاده از تمرین عضلات دمی به همراه تمرین اختصاصی در هایپوکسی موجب افزایش قدرت عضلات و جریان دمی، کاهش تهویه و کاهش زمان دوی 3000 متر در ارتفاعات پایین تر می گردد.
    کلیدواژگان: تمرین عضلات تنفسی، هایپوکسی، Spo2، عملکرد استقامتی، دوندگان استقامتی
  • حسین مرادی، نسرین رضویان زاده، علی یونسیان، الهام زاهدی صفحات 115-128
    هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر تمرینات هوازی با مصرف ویتامین E بر روی بیماری کبد چرب غیر الکلی در سنین 15 تا 18 سال بود. بدین منظور، 44 بیمار پسر (با میانگین سنی 97/0±79/15 سال ؛ وزن 08/13±10/95 کیلوگرم؛ شاخص توده بدنی 22/3±46/31 کیلوگرم) به طور تصادفی به چهار گروه 11 نفری تمرینات هوازی با کنترل رژیم غذایی، ویتامینE با کنترل رژیم غذایی، ویتامین E + تمرینات هوازی با کنترل رژیم غذایی و کنترل رژیم غذایی تقسیم شدند و متغیرهای وزن، شاخص توده بدنی، نسبت دور کمر به لگن، قندخون ناشتا، کلسترول، تری گلیسرید، لیپوپروتئین کم چگال، لیپوپروتئین پرچگال، آلانین آمینو ترانسفراز، اسپارتات آمینو ترانسفراز و الاستیسیته کبدی افراد، پیش و پس از هشت هفته مداخله اندازه گیری گردید. نتایج آزمون تی جفتی و واریانس یک طرفه نشان می دهد که در مقایسه درون گروهی، کاهش در شاخص هایی همچون وزن در گروه اول، سوم و چهارم؛ شاخص توده بدنی و نسبت دور کمر به لگن در گروه های اول و سوم؛ تری گلیسرید در گروه اول و دوم؛ کلسترول در گروه اول و چهارم؛ لیپو پروتئین کم چگال در گروه چهارم؛ آلانین آمینو ترانسفراز در گروه دوم و الاستیسیته کبدی در تمامی گروه ها معنادار بود (0.05>P)؛ اما درمقایسه بین گروهی در بین متغیر ها به جز کلسترول و لیپو پروتئین پرچگال، اختلاف معناداری مشاهده نشد (0.05 کلیدواژگان: کبد چرب، تمرینات هوازی، رژیم غذایی، ویتامین E، کاهش وزن
  • آسیه عباسی دلویی، احمد عبدی، سید جواد ضیاالحق، اسد شاه بهرامی صفحات 129-146
    هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هم زمان بولدنون و تمرین مقاومتی بر نیم رخ هماتولوژیک و ساختار طحال در موش های صحرایی نر بود. بدین منظور، 47 سر موش نر ویستار (با سن 12هفته و میانگین وزنی 94/7±195گرم) به طور تصادفی در هفت گروه تقسیم شدند: گروه کنترل، شم، بولدنون یک (دو میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، بولدنون دو (پنج میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، تمرین مقاومتی، تمرین مقاومتی + بولدنون یک و تمرین مقاومتی + بولدنون دو. برنامه تمرین مقاومتی شامل شش هفته صعود از یک نردبان به صورت پنج جلسه دربرگیرنده سه ست با پنج تکرار و یک دقیقه استراحت در فاصله بین هر ست بود که با 50 درصد یک تکرار بیشینه در هفته اول آغاز شد و به 100 درصد یک تکرار بیشینه در هفته پایانی رسید. تزریق دارو به صورت یک بار در هفته و در یک روز مقرر، در عضلات چهارسر و پشت ران به شکل عمیق انجام گرفت. پس از بیهوشی، کالبد شکافی صورت گرفت و طحال برداشته شد. مقاطع میکروسکوپی انتخاب شده پس از رنگ آمیزی هماتوکسیلین و آئوزین با میکروسکوپ نوری مطالعه شدند. درادامه، آسیب طحال بر اساس معیارهای هیستوپاتولوژیک تعیین گشت و داده ها به روش تی هم بسته، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی حداقل تفاوت معنادار در سطح (P<0.05). تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان می دهد که مصرف مکمل بولدنون با دوزهای مختلف موجب افزایش سطح پلاکت (P=0/033)، نوتروفیل (P=0/05)، و گلبول سفید خون (P=0/001) میشود. همچنین، مصرف بولدنون آسیب به بافت های پالپ سفید (P=0/02)، پالپ قرمز (P=0/001) و فضای سینوزوئیدی طحال (P=0/000) را به طور معناداری افزایش می دهد. به نظر میرسد که مصرف کوتاه مدت بولدنون، تغییرات منفی عوامل هماتولوژیکی و ساختار طحال را به همراه داشته و تمرینات مقاومتی قادر به جلوگیری از آسیب های مختلف بافت طحال ناشی از مصرف استروئیدهای آندروژنیک آنابولیک نباشد.
    کلیدواژگان: تمرینات مقاومتی، بولدنون، عوامل هماتولوژیکی، تغییرات ساختاری طحال، موش صحرایی نر
  • بهنام روزبه، حمید محبی صفحات 147-162
    هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر زمان های متفاوت مصرف کربوهیدرات قبل از فعالیت ورزشی بر بیشینه اکسیداسیون چربی و شدتی از فعالیت که بیشینه اکسیداسیون چربی در آن رخ می دهد (Fatmax) در دوندگان استقامتی بود. در این پژوهش هشت دونده استقامتی حرفه ای ( با میانگین سنی 61/2±6/21 سال؛ حداکثر اکسیژن مصرفی 7/8±0/63 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه؛ درصد چربی بدن 92/1±1/9 درصد؛ سابقه ورزشی 3±7 سال) به عنوان آزمودنی در چهار آزمون جداگانه شرکت نمودند. در جلسه اول، آزمودنی ها ساعت هشت صبح و در حالت ناشتا، آزمون فعالیت ورزشی فزاینده (شامل فعالیت روی نوارگردان تا مرحله خستگی) را به منظور تعیین میزان بیشینه اکسیداسیون چربی و Fatmax انجام دادند. در جلسه دوم، سوم و چهارم نیز با فاصله هفت تا 10 روز، آزمودنی ها درحالت ناشتا، مقدار یک گرم گلوکز به ازای هرکیلوگرم وزن بدن به همراه 500 میلی لیتر آب را در فواصل پنج دقیقه، یک ساعت و سه ساعت قبل از شروع آزمون فزاینده مصرف نمودند. مقدار بیشینه اکسیداسیون چربی و Fatmax از طریق روش کالری سنجی غیرمستقیم با استفاده از دستگاه گازآنالایزر با کمک معادلات عنصرسنجی اندازه گیری گردید و آزمون تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر برای تجزیه و تحلیل آماری مورد استفاده قرار گرفت. زمانی که کربوهیدرات، پنج دقیقه و یک ساعت قبل از اجرای فعالیت ورزشی مصرف شده بود، بیشینه اکسیداسیون چربی و Fatmax به ترتیب کمترین و بیشترین کاهش را نشان می داد. همچنین، بیشینه اکسیداسیون چربی و Fatmax در وضعیت ناشتا به طور معناداری نسبت به وضعیت مصرف کربوهیدرات در فواصل پنج دقیقه، یک ساعت و سه ساعت قبل از فعالیت ورزشی بالاتر بود (0.05>P)؛ اما تفاوت معناداری در میزان بیشینه اکسیداسیون چربی و Fatmax بین وضعیت های متفاوت مصرف کربوهیدرات مشاهده نگردید. به طور کلی، نتایج حاکی از آن است که مصرف کربوهیدرات در زمان های متفاوت قبل از فعالیت ورزشی باعث کاهش بیشینه اکسیداسیون چربی و جابه جایی Fatmax به شدت پایین تری از فعالیت می شود؛ بدان معنا که شروع کاهش اکسیداسیون چربی در شدت پایین تری رخ می دهد و آزمودنی ها بیشتر به منابع کربوهیدرات وابسته می شوند.
    کلیدواژگان: حداکثر اکسیداسیون چربی، Fatmax، مصرف کربوهیدرات
  • آرزو فرزانه، محمدرضا اسد، سید محمد مرندی صفحات 163-186
    هدف از این پژوهش تجربی، پایش تمرین مقاومتی به کمک ثبت لحظه ای حرکات موش میک بود. جامعه آماری پژوهش را موش های نر C57BL6 10 هفته ای با وزن تقریبی 18 تا 25 گرم تشکیل دادند که به صورت تصادفی انتخاب شدند. نمونه ها در دو گروه A (بدون محرک نوری؛ 12 موش) و B (دارای محرک نوری؛ 15 موش ) به کمک نردبان زاویه متغیر با حرکت در شیب در سه زاویه 30 ،60 و 85 درجه تمرین کردند. دستگاه مورداستفاده از چهار کانال مجزا با نردبان زاویه متغیر در کف تشکیل شده بود که دیواره های هر کانال دارای سنسورهای حرکت سنج بود و حرکت هر موش در تمرین به شکل جداگانه و به کمک سخت افزار و نرم افزار خاصی که مدل ریاضی حرکت هر موش را به طور جداگانه استخراج کرده و نمودار آن را ترسیم می کرد، ثبت می شد. مقایسه نمودار نتایج نشان می دهد که در پروتکل تمرینی فرضی، اعضای یک گروه در شرایط کاملا مشابه نیز شبیه یکدیگر تمرین نکرده و مدل حرکت آن ها با توجه به نمودار سرعت، مدت و شدت، اختلاف قابل توجهی با یکدیگر دارد که این اختلاف حتی در تمرین روزهای مختلف یک موش در مقایسه با خودش نیز مشاهده می شود؛ ازاین رو، نمی توان فعالیت ورزشی گروهی از موش ها در یک تمرین مقاومتی را حتی در شرایط یکسان، مشابه فرض کرد و دقیق ترین راه تفکیک و گروه بندی موش های تمرین کرده، پایش لحظه ای تمرین در زمان انجام می باشد که با استفاده از این روش، تاثیر تمرین انجام شده برای هر موش به صورت مستقل از دیگران ثبت و تحلیل می شود.
    کلیدواژگان: تمرین مقاومتی، ثبت لحظه ای حرکات، موش مدل مایس، نردبان زاویه متغیر
  • رئوف نگارش، روح الله رنجبر، عبدالحمید حبیبی، محمد مومن غریبوند، مطهره مختارزاده صفحات 187-200
    هدف از پژوهش حاضر ارائه مدل هایی جهت پیش بینی سطح مقطع عضله چهار سر ران و همسترینگ براساس اندازه های آنتروپومتریکی در مردان 20 تا 70 ساله بود. بدین منظور، 88 مرد غیرفعال و سالم با دامنه سنی 20 تا 70 سال از بین افراد داوطلب برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. شایان ذکر است که از تصویربرداری سی تی اسکن به عنوان روش مرجع و از اندازه گیری های آنتروپومتریکی ناحیه ران به عنوان متغیرهای پیش بین استفاده گردید. نتایج رگرسیون چند عاملی، ارتباط معنا داری را میان اندازه گیری های آنتروپومتریکی با سطح مقطع و حجم عضله چهارسرران در دو گروه نشان می دهد (0.05≥P). در این پژوهش مدل تخمین سطح مقطع به صورت (1.013 0.102(A)-+(12.861(M - (O)1.418 =سطح مقطع عضله چهارسرران) و ( 34.672- 0.253(A)+ 0.628(M)- (1.302(O =سطح مقطع عضله همسترینگ) بود که در این مدل ها منظور از O، دور ران در ناحیه میانی؛ M چربی زیر پوستی در ناحیه میانی به سانتی متر در ناحیه قدامی ران؛ A سن به سال می باشد. همچنین، براساس نتایج خطای استاندارد برآورد برای این مدل ها به ترتیب 8/8 و 1/9 درصد بود. نتایج این پژوهش مدل های معتبر و دقیقی را برای برآورد سطح مقطع عضله چهارسرران و همسترینگ براساس متغیرهای آنتروپومتریکی در مردان 20 تا 70 سال غیرفعال و سالم ارائه داد که برای پژوهش در زمینه های بالینی، فیزیولوژی ورزشی و علم تمرین سودمند می باشد. با توجه به سهولت کاربرد مدل های این پژوهش می توان از آن ها به عنوان یک روش عملی در مراکز بهداشتی، سلامتی و پژوهشی استفاده کرد.
    کلیدواژگان: سطح مقطع، آنتروپومتریک، عضله چهارسرران، عضله همسترینگ، معادله برآورد
  • مریم ابراهیمی، رزیتا فتحی، زربخت انصاری پیرسرایی، الهه طالبی گرکانی صفحات 201-216
    به منظور بررسی سوخت وساز کبدی لیپیدها، 44 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی در دو گروه با رژیم غذایی طبیعی و پرچرب قرار گرفتند. هر گروه به سه زیرگروه کنترل، گروه با تمرین هوازی متوسط و گروه با تمرین هوازی شدید تقسیم شد. پس از هشت هفته تمرین، بیان نسبی ژن های گیرنده X فارنزوید (FXR)، گیرنده فعال شده با تکثیر پرواکسیزوم آلفا (PPAR-α) و پروتئین پیوندی عنصر تنظیمی استرول c1 (SREBP-1c) در بافت کبد مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین، مقادیر پلاسمایی نیم رخ لیپید و آنزیم های آمینوترنسفراز برای مطالعات بیشتر اندازه گیری شد. داده ها نیز توسط آزمون تحلیل واریانس دو سویه و در نرم افزار اس. پی. اس. اس نسخه 22، در سطح معناداری 95 درصد تجزیه و تحلیل گردید. برمبنای نتایج، رژیم غذایی پرچرب باعث اختلال لیپید و احتمالا آسیب کبدی شده و تنها بیان ژن SREBP-1c را افزایش داده است. همچنین، باوجوداین که تمرین اثری بر بیان ژن FXR نداشته است؛ اما بیان PPAR-α مستقل از شدت تمرین در گروه های با رژیم غذای پرچرب را افزایش داده است. نتایج حاکی از آن هستند که بیان SREBP-1c در گروه با تغذیه طبیعی با تمرین شدید کاهش پیدا کرده است. به طور کلی، اختلال لیپید و تجمع چربی در بافت کبد می تواند از عواقب مصرف رژیم های پرچرب باشد که احتمالا از طریق افزایش بیان SREBP-1c که منجر به فعال شدن مسیرهای لیپوژنیک می شود، صورت می گیرد؛ اگرچه مداخلات تمرینی این پژوهش بیان ژن ها را تغییر داد؛ اما اثر مشهودی بر پروفایل لیپید و آمینوترنسفرازها نداشت.
    کلیدواژگان: رژیم غذایی پرچرب، تمرین هوازی، FXR، PPAR، α، SREBP، 1c
  • |
    • Masoumeh Helalizadeh, Mahmood Reza Taghizadeh, Mostafa Afshari, Raziyeh Irani Pages 17-34
      The aim of this study was to analyze the content of journal of Sport Physiology since the first issue until 2016. While the description of content was quantitative, a systematic and objective approach was also considered. According to the results, the total number of papers were 263, in which 64.3% were in the scope of health, 22.3% were in the scope of championship and 13.3% remained papers were related to other areas, in terms of field of study. Surveying research designs, the methodology of 9.9% was descriptive, 76.8% was quasi-experimental, 12.5% was experimental and 0.8% were done by other methods. Surveying participants indicated that in terms of age, the young people had the highest portions with 4.57% and the lowest portions related to children and the elderly people. Also in terms of health status, healthy subjects (40.7%) and patients (11%) had the highest and the lowest frequency, respectively. In terms of dependent variable, cardiovascular and respiratory (30.4%) had the highest and sports nutrition (4.9%) had the lowest frequency. Based on research findings, it can be concluded that in terms of field of study, the highest portion of papers published in journal of Sport Physiology were in the health area and the most researches were quasi- experimental design in terms of research designs. Also, researches were mainly performed on healthy and non-athlete subjects in adult age range. Generally, regarding research frequency imbalance in various fields of exercise physiology, it would be recommended to determine research priorities for this journal.
      Keywords
      Content Analysis; Scientific-Research Journals; Exercise Physiology; Sport Sciences Research Institute
    • Sara Zaheri, Vahid Tadibi, Amir Abas Monazami, Farhad Naleini Pages 35-48
      The purpose of this study was to investigate the acute effects of an interval aerobic session on Flow-Mediated Dilation and blood pressure in women with prehypertension (SBP=120-139 mmHg or DBP=80-89 mmHg). For this purpose, 12 women with prehypertension (mean±SD age 29.4±3.6 years, weight 65.7±4.6 kg, BMI 24.9±1.5 kg.m2), without exercise activities or any cardiovascular disease, were participated in control and aerobic exercise trials. Interval aerobic exercise concluded four sets of four minutes running with 90 to 95 percent of maximal heart rate, and four minutes of active walking rest intervals. Flow mediated dilation was measured before and one hour after the exercise session using Doppler sonography. And, blood pressure was measured before, immediately, and every 10min for 60min after the exercise session. Results of the paired-samples t-test showed a significant increase in the Flow-Mediated Dilation, one hour after interval aerobic exercise (P=0.000). In addition, interval aerobic exercise can significantly reduce the blood pressure from 20 to 60 minutes after the exercise. In conclusion, this study shows that performing a session of interval aerobic exercise, leads to improved Flow-Mediated Dilation and blood pressure in women with prehypertension.
      Keywords: Aerobic Exercise, Interval Training, Blood Pressure, FMD
    • Rahman Soori, Azam Ramezankhani, Ali Asghar Ravasi, Ali Akbarnejad Pages 49-62
      The aim of this study was to compare the effects of aerobic exercise and caloric restriction on serum adropin levels, insulin resistance index (HOMA-IR) and anthropometric parameters in obese sedentary women. For this purpose, 30 obese sedentary women were recruited (Mean age: 40.2±5.4 year; weight: 77.9±7.1kg). Subjects randomly were divided into three groups for 16 weeks follow up: caloric restriction (experimental group 1 or CR), aerobic exercise with caloric restriction (experimental group 2 or EX) and control group. In CR group, subjects follow a diet with 25% caloric restriction. Subjects in CR group used a training program including aerobic exercise and running on treadmill for 66.85±5.34 minutes; 3 times a week and received a diet with 50% caloric restriction of CR group (12.5% caloric restriction.5% increase in energy expenditure). Before and after 16 weeks, blood sampling for measurement of serum adropin was carried out. Data were analyzed by paired sample t-test and one-way ANOVA at significant level of P
      Keywords: Adropin, Insulin Resistance, Aerobic Exercise, Caloric Restriction, Obese Sedentary Women
    • Nabi Shamsaei, Hamid Rajabi, Nahid Aboutaleb Pages 63-78
      The aim of this study was the study of effect of exercise preconditioning on spatial memory disorders and expression of BDNF and NGF proteins in the CA1 area of hippocampus following cerebral ischemia-reperfusion in male rats. 21 male Wistar rats were randomly selected and allocated into three groups (sham, ischemia and exercise ischemia). The rats in exercise group were trained to run on the treadmill 5 days in a week for 4 weeks. Ischemia induced by occlusion both common carotid arteries for 20 minutes. Spatial memory performances of rats were evaluated by the Morris water maze. The level of proteins expression was determined by immunohistochemically staining. Exercise preconditioning significantly decreased the time and distance traversed to reach the platform in Morris water maze. Also, pre-ischemic exercise significantly increased the expression of BDNF and NGF proteins in the CA1 area of hippocampus compared to the ischemia group. Exercise preconditioning, probably via up-regulation of neurotrophic factors, could have neuroprotective effects against brain ischemia-reperfusion-induced injuries and improve short-term memory impairments induced by cerebral ischemia.
      Keywords: Ischemia, Exercise, Hippocampus, Spatial memory, Neurotrophin
    • Farzad Nazem, Elham Hokkamian, Kamal Ranjbar, Afshin Nazari Pages 79-94
      The aim of this study was the effects of 10 weeks aerobic training on oxidative stress in the kidney rats with myocardial infarction (MI). Four weeks after surgery, 24 male wistar rats randomly divided into three followed groups: sham surgery without MI (n=8), Control with myocardial infarction (Con-MI) and 3: Exercise training with myocardial infarction (Ex-MI). Ex-MI group running on a treadmill for 10 weeks (5 days per week, 50 min.day-1 with 17 m.min-1). While the sham and control groups throughout the period of the test intervention, did no exercise and were kept in cages. Catalase (Cat), glutathione peroxidase (GPx), reduced glutathione (GSH) as an antioxidant index and malondialdehyde (MDA) as a lipid peroxidation index were measured. Statistical analyses showed that the level of GPx was not significant difference among three experimental groups, but the levels of Cat and GSH were significantly lower in the Ex-MI and Con-MI groups compared with the Sham group. Also, there are no any different between Ex-MI and Con-MI groups with respects to the Cat and GSH activities. MDA levels significantly increased after myocardial infarction. In this regards analyses showed that MDA decreased in response to exercise training. These results demonstrated that ten weeks of moderate aerobic exercise intensity decreased renal stress oxidative by reducing lipid peroxidation levels and probably prevent the chronic renal failure in rats with myocardial infarction.
      Keywords: Endurance Training, Oxidative Stress, Myocardial Infarction, Chronic Renal Failure
    • Roohollah Mohammadi Mirzaei, Shadmehr Mirdar, Ali Reza Safaei Pages 95-114
      The aim of this study was to investigate the Effect of a period of inspiratory muscle training at altitude with specific training at High and Low altitude on SpO2 and performance of endurance runners. 12 running men (age: 24.4±3.1yrs, height: 180.5±4.2cm, weight: 66.7±3.4 kg, BMI: 20.5±1.0 kg/m2) were randomly divided into two groups: inspiratory muscle training (IMT) and without IMT, with specific running training at high and low altitude. Before and 24h after the training period, exhaustive testing free3000 m, Inspiratory strength Index (S-Index) and arterial oxygen saturation (SpO2) tests were taken. Training program include same continues, interval, aerobic and resistance training for two groups. The runners performed 16 training session per week in Living high train high, low (LHTH,L) within four weeks (just 3 training sessions per week at even days performed at low altitude and keep training with sleep at high altitude). (IMT) consisted of 2 set of 30 breaths with closed nose twice a day (morning and evening) at 50% S-Index at altitude. Repeated measures ANOVA was used as statistical method (P≤0.05). IMT at hypoxia led to significant decrease in 3000 m running time, in both group. But the differences in volume and SpO2 was not significant (P≤0.05). Seems that using inspiratory muscle training along with specified training in hypoxia led to increase in inspiratory muscle strength and inspiratory flow pressure, decrease of ventilation and also 3000 m running time in lower altitudes.
      Keywords: Respiratory Muscle Training, Hypoxia, Spo2, Endurance Performance, Endurance Runner
    • Hossein Moradi, Nasrin Razavianzadeh, Ali Younesian, Elham Zahedi Pages 115-128
      The aim of this study was to determine the effect of aerobic exercise with vitamin E consumption on non-alcoholic fatty liver disease in people15 to 18 years. For this purpose,44 patients with an average age of 15.79±0.97 (years), Weight 95.10±13.08 (kg) and BMI of 31.46±3.22 (kg/m2) randomly divided into 4 groups of 11 persons (1. aerobic exercise with diet 2. Vitamin E with diet 3. Vitamin E 槪 exercise with diet 4. Diet). Variables of Weight, body mass index, waist to hip ratio, blood sugar, cholesterol, triglycerides, low-density lipoprotein, high density lipoprotein, alanine aminotransferase, aspartate aminotransferase and elasticity of the liver was measured before and after 8 weeks intervention. The paired T-test and ANOVA showed that in comparison within groups decrease in indicators such as weight in the first, third and fourth groups, body mass index and waist-to-hip ratio in the first and third groups, triglyceride in the first and second groups, cholesterol in first and fourth groups, low-density lipoprotein in the fourth group, the second group and alanine amino transferase in second group and liver elasticity was significant in all groups (P
      Keywords: Fatty Liver_Aerobic Exercise_Diet_Vitamin E Weight Loss
    • Asieh Abbassi Daloii, Ahmad Abdi, Seyed Javad Ziaolhagh, Asad Shahbahrami Pages 129-146
      The aim of this study was to investigate the effect of boldenone and Resistance training on Hematological profile and spleen structure in Wistar rats. 47 male Wistar rats aged 12 weeks (weight 195±7.94 g) were randomly divided into seven groups: control, sham, boldenone-1, boldenone-2, Resistance training, Resistance training溉嵺稧1, Resistance training溉嵺稧2. Resistance training program includes six weeks of climbing a ladder for 5 sessions, 3 sets, 5 repetitions, and one-minute resting between sets with 50% 1RM in the first week and 100% 1RM in the final week. Injection once a week, on an appointed day, and in the quadriceps and hamstring was conducted in depth. After anesthesia, autopsy was performed and the spleen Isolated. Selected microscopic sections, then stained with hematoxylin and eosin were studied with microscopic. Spleen injury was determined based on histological criteria. Data were analyzed by T-Test, one-way ANOVA and post hoc LSD at the significant level P
      Keywords: Resistance Training, Boldenone, Hematological Factors, Spleen Structure Changes, Wistar Rats
    • Behnam Roozbeh, Hamid Mohebbi Pages 147-162
      The aim of this study was to compare of different timing effect of carbohydrate intake before exercise on maximal fat oxidation (MFO) and Fatmax in endurance runners. Eight professional endurance runners (age 21.6±2.61 years, VO2max 63.0±8.7 ml.kg.min, body fat percentage 9.1±1.92, Background 7±3 years) participated as the subject in four separate trials. In the first session, the participants performed a graded exercise tests at 8 a.m. in fasted condition on treadmill to exhaustion in order to determine the amount of Fatmax and MFO. In the second, third and fourth session, with an interval of seven to ten days, participants in fasted condition, consumed 1 gr carbohydrate per kg body weight, with 500 ml water five minutes, one and three hours before the beginning of graded exercise tests. The amount of MFO and Fatmax were measured through indirect calorimetry method using the gas analysis system with aim of stoichiometric equation. The analysis of variance tests with repeated measures was used for data analysis. When carbohydrate is consumed five minutes and one hour prior to physical activity, MFO and Fatmax depict the lowest and highest decline respectively. MFO and Fatmax, in fasted condition, was significantly higher than the consumption of carbohydrate five minutes, one hour and three hours before the exercise (P
      Keywords: Maximal Fat Oxidation, Fatmax, Carbohydrate Consumption
    • Arezoo Farzaneh, Mohammad Reza Asad, Seyed Mohammad Marandi Pages 163-186
      The aim of this experimental research is to evaluate resistance training by up-to-the moment recording of mouse activities. Statistical population: Male mice (C57BL6-10 weeks old approximate weight 18-25 g) were randomly selected. The samples exercised in two groups: A (no light stimulus, 12 mice) B (with light stimulus, 15 mice) using a variable angle ladder with slope movement in 30°, 60° and 85°. The device consisted of four separate channels with a variable angle ladder at the bottom and movement sensors on each channel wall that recorded and drew the mathematical graph model of every training mouse activity separately using a particular hardware and software. Analyzing graphs showed that in the assumed exercise – training protocol members of one group in the same condition had not exercised similarly and their exercising model was significantly different by virtue of speed, time and intensity graphs. This difference was observed even in various training days of a mouse in comparison with itself. Therefore, the research indicated that it is impossible to assume the training activity of a group of mice in a resistance training to be the same even in a similar condition. As a result, the precise way of separating and grouping the trained mice is to monitor the training momently. With this method the effect of implemented training on each mouse is recorded and analyzed independently from others.
      Keywords
      Resistance Training; Online Recording of Activity; Mice Model; Variable Angle Ladder
      Keywords: Resistance Training, Online Recording of Activity, Mice Model, Variable Angle Ladder
    • Raoof Negaresh, Rohollah Ranjbar, Abdolhamid Habibi, Mohammad Momen Gharibvand, Motahare Mokhtarzade Pages 187-200
      The purpose of this study was to provide models to predict quadriceps and hamstring muscle cross-section area based on anthropometric parameters in 20 to 70 years men. 88 healthy sedentary males between volunteer subjects aged 20 to 70 years selected in this study. CT imaging scans as basic method, and anthropometric measurements as predictor variable, were taken from their thighs. A significant correlation between anthropometric measurements with quadriceps muscle cross section area and volume was shown by multiple regression in the two groups (P
      Keywords: Cross-section, Anthropometric, Quadriceps, Hamstring, Estimate equation
    • Maryam Ebrahimi, Rozita Fathi, Zarbakht Ansari Pirsarii, Elahe Talebi-Garakani Pages 201-216
      To study the hepatic lipid metabolism, 44 male Wistar rats randomly divided in two normal or high fat diet groups. Each group was included of control, moderate exercise and high intensity exercise groups. After the 8 weeks of training hepatic relative gene expression of Farnesoid X Receptor (FXR), Peroxisome proliferator activated receptor alpha (PPAR-α) and also sterol regulatory element binding protein 1c (SREBP-1c) were assessed. Also, plasma lipid profile and Aminotransferases levels were measured. Data were analyzed by 2way ANOVA in SPSS 22 (P
      Keywords: High Fat Diet, Aerobic Training, FXR, PPAR-α SREBP-1c