فهرست مطالب
نشریه علوم دامی (پژوهش و سازندگی)
پیاپی 115 (تابستان 1396)
- تاریخ انتشار: 1396/07/12
- تعداد عناوین: 23
-
-
صفحات 3-16هدف این آزمایش بررسی افزودن جدایه باکتری انتروکوکوس فاسیوم مجرای گوارش سبزقبا و پروبیوتیک تجاری لاکتوفید بر عملکرد، خصوصیات لاشه، فراسنجه های بیوشیمیائی خون و ریخت شناسی روده و جمعیت میکروبی روده بلدرچین ژاپنی بود. برای این منظور تعداد 385 جوجه یک روزه بطور تصادفی در 35 پن و 7 تیمار و در قالب طرح کاملا تصادفی توزیع شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد و پروبیوتیک لاکتوفید و باکتری انتروکوکوس فاسیوم دستگاه گوارش سبزقبا هر کدام به سه روش آشامیدنی، افشانه و توام افشانه+ آشامیدنی در اختیار جوجه ها قرار گرفت. تحلیل داده ها نشان داد که افزودن باکتری انتروکوکوس فاسیوم و پروبیوتیک لاکتوفید باعث کاهش ضریب تبدیل و بهبود افزایش وزن بدن و غلظت پروتئین خون بلدرچین گردید. مصرف خوراک و وزن نسبی اجزای لاشه، غلظت HDL و تری گلیسرید تفاوت معنی داری نشان نداد. غلظت کلسترول و LDL خون در روش توامان افشانه و آشامیدنی جدایه باکتری و لاکتوفید بطور معنی داری کاهش یافت (05/0 < P). شاخص های بافت شناسی ژژنوم شامل ارتفاع و عرض پرز، عمق کریپت، نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت نیز در مقایسه با شاهد تغییر معنی داری نمود. عیار پادتن بر ضد SRBC و IgM و جمعیت لاکتوباسیلوس ژژنوم در تیمارهای آزمایشی در مقایسه با شاهد افزایش یافت. بنابراین استفاده از جدایه انتروکوکوس فاسیوم سبزقبا و پروبیوتیک لاکتوفید احتمالا باعث بهبود وزن بدن، کاهش کلسترول و LDL خون و افزایش عیار پادتن بر ضد SRBC و بهبود وضعیت بافت ژژنوم، و افزایش جمعیت لاکتوباسیلوس ژژنوم می شود.کلیدواژگان: جدایه انتروکوکوس فاسیوم، فراسنجه های خونی، ریخت شناسی روده، بلدرچین ژاپنی
-
صفحات 17-36با هدف بررسی تاثیر مکمل روی-متیونین و سلنومتیونین بر مصرف خوراک، فراسنجه های تخمیر شکمبه ای و جمعیت پروتوزوآ، این تحقیق در دو بخش بر روی گوسفندان انجام شد. در آزمایش اول(درون تنی)، بیست راس قوچ سنجابی (6/5±50 کیلوگرم) به طور تصادفی به چهار تیمار شامل: 1) جیره آزمایشی شاهد و بدون افزودن روی و سلنیوم؛2) جیره پایه به علاوه 300 میلیگرم سلنومتیونین در کیلوگرم ماده خشک؛ 3) جیره پایه به علاوه 400 میلیگرم روی-متیونین در کیلوگرم ماده خشک و 4 ) جیره پایه به علاوه 400 میلیگرم روی-متیونین و 300 میلی گرم سلنومتیونین تقسیم شدند. در آزمایش دوم، از گوسفندان گروه شاهد مایع شکمبه گرفته شد و بر اساس آزمون تولید گاز به روش برون تنی فراسنجه های تخمیر مطالعه شد در آزمایش اول، افزودن مکمل روی-متیونین و سلنومتیونین به جیره باعث کاهش انرژی قابل سوخت و ساز، قابلیت هضم ماده آلی، نیتروژن آمونیاکی و کل اسیدهای چرب زنجیر کوتاه (001/0p= ) شد، ولی ضریب تفکیک پذیری و پروتئین میکروبی در سه تیمار نسبت به شاهد بهبود یافت (001/0p= ). مکمل های روی و سلنیوم تاثیری بر خوراک مصرفی، انرژی قابل سوخت و ساز مصرفی و گاز متان نداشت. مصرف مکمل های آلی روی و سلنیوم جمعیت کل پروتوزوآیی را از طریق تغییر در جمعیت انتودینینه ها افزایش دادند (001/0=p).
در مجموع، استفاده از مکمل روی-متیونین و سلنومتیونین تاثیر مطلوبی بر تخمیر شکمبه گوسفندان نداشت، اما سبب افزایش جمعیت پروتوزآیی شد. همچنین، در این مطالعه روش آزمایشگاهی معیار مناسبی برای ارزیابی تاثیر مکمل بر تخمیر شکمبه نبود و نمی توان نتایج آن را با دام زنده تعمیم داد.کلیدواژگان: روی-متیونین، سلنیومتیونین، مصرف خوراک، قابلیت هضم، تخمیر شکمبه -
صفحات 37-54برای ارزیابی تاثیر سطوح مختلف ضایعات بوجاری گندم و کنجاله کلزا با و بدون مولتی آنزیم بر عملکرد، ویسکوزیته و قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی، از 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس- 308 در قالب طرح کاملا تصادفی، با 6 جیره آزمایشی دارای 4 تکرار 10 قطعه ای از 11 الی 46 روزگی استفاده شد. جیره ها شامل: 1) جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا (شاهد)، 2) جیره پایه با جایگزینی 50 درصد ذرت و کنجاله سویا با ضایعات بوجاری گندم و کنجاله کلزا، 3) جیره پایه با جایگزینی 100 درصد ذرت و کنجاله سویا با ضایعات بوجاری گندم و کنجاله کلزا، 4) جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا + مولتی آنزیم، 5) جیره پایه با جایگزینی 50 درصد ذرت و کنجاله سویا با ضایعات گندم و کنجاله کلزا + مولتی آنزیم، 6) جیره پایه با جایگزینی 100 درصد ذرت و کنجاله سویا با ضایعات بوجاری گندم و کنجاله کلزا بودند. میزان مولتیآنزیم مصرفی500 گرم در تن جیره بود. بهترین ضریب تبدیل غذایی، کارآیی مصرف انرژی و پروتئین و شاخص تولید در جیره های شماره 1، 4 و 5 حاصل شد (05/0>p ). بیشترین درصد قابلیت هضم ایلئومی پروتئین خام، چربی خام، فسفر و انرژی قابل متابولیسم ظاهری در جیره های 1، 3 و 5 مشاهده شد (05/0>p ). به طور کلی جایگزینی ذرت و کنجاله سویای جیره پایه تا سطح 50 درصد با ضایعات بوجاری درجه یک گندم و کنجاله کلزا به همراه مولتیآنزیم اثرات سویی بر عملکرد، شاخص تولید و قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی نداشت و مصرف آن از لحاظ اقتصادی نیز مفید بود.کلیدواژگان: جوجه گوشتی، بوجاری گندم، قابلیت هضم، کلزا، مولتی آنزیم
-
صفحات 55-68این پژوهش به منظور تعیین ارزش غذایی و عملکرد علوفه دو رقم نیشکر زودرس و دیررس در طول دوره رشد اجرا گردید. برای هر رقم یک مزرعه انتخاب و طی مدت هفت ماه (هر ماه دو نوبت) از علوفه آن ها نمونه برداری شد. نتایج نشان داد مقدار ماده خشک و قند های محلول با پیشرفت رشد گیاه، به صورت معنی داری (05/0 > P) افزایش یافت. میزان پروتئین خام، خاکستر، NDF وADF با گذشت مرحله رشد گیاه، روند کاهشی داشت (05/0 > P). میزان پروتئین خام در اولین برداشت (اردیبهشت) در رقم زودرس و دیررس به ترتیب 77/9 و 80/8 درصد بود اما از ماه هفتم (آبان) در هر دو رقم، کمتر از 3 درصد بود. میزان قند محلول در اولین برداشت برای رقم زودرس و دیررس به ترتیب 48/3 و 65/3 درصد و در سیزدهمین برداشت به ترتیب 98/23 و 39/23 درصد بود. قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی برای رقم زودرس در ماه های مهر و آبان و برای رقم دیررس در آبان بیشترین مقدار بود (05/0 > P). میزان تولید ماده خشک، ماده آلی، پروتین خام و ماده آلی قابل هضم، طی رشد گیاه، در دو رقم روند افزایشی داشت (05/0 > P). با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که زمان مناسب برداشت گیاه کامل نیشکر، به عنوان علوفه از نظر مواد مغذی قابل برداشت، آبان ماه خواهد بود، با این حال تعیین اثر چین های مختلف بر عملکرد و ارزش غذایی، نیاز به پژوهش دارد.کلیدواژگان: گیاه نیشکر، ارزش غذایی، دوره رشد، عملکرد
-
صفحات 69-78در این پژوهش امکان گنجاندن سطوح مختلف دو رقم دانه تریتیکاله به جای ذرت در جیره و تاثیر آن بر عملکرد و صفات لاشه جوجه های گوشتی بررسی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل 3×2 در قالب طرح کاملا تصادفی با دو رقم دانه تریتیکاله (رقم 1،ET-79-17 و رقم 2، ET-82-15) و گنجاندن سه سطح دانه تریتیکاله (20، 40 و 60 درصد) در ترکیب جیره و یک تیمار اضافی شاهد انجام شد. در هر تیمار 5 تکرار و برای هر تکرار 24 قطعه جوجه در نظر گرفته شد. عملکرد جوجه ها در یک دوره 42 روزه اندازه گیری شده و در پایان دوره آزمایشی، 10 جوجه از هر تیمار برای بررسی ویژگی های لاشه، کشتار شدند. مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه و وزن زنده پایانی در تیمارهای حاوی 60 درصد جایگزینی ذرت با تریتیکاله نسبت به تیمار شاهد و دیگر تیمارها کاهش معنی داری نشان دادند. جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی 60 درصد دانه تریتیکاله بیشترین مقدار ویسکوزیته محتویات روده را داشتند. ضریب تبدیل غذایی در بین تیمارها اختلاف معنی داری را نشان نداد. درصد ران، درصد سینه، درصد لاشه و درصد چربی محوطه شکمی در تیمارها اختلاف معنی داری نشان ندادند. نتایج نشان داد که هر یک از ارقام تریتیکاله مورد آزمایش را می توان بدون کاهش در عملکرد، تا 40 درصد جایگزین ذرت در جیره جوجه های گوشتی کرد. رقم تریتیکاله تاثیر معنی داری بر هیچ یک از پارامترهای اندازه گیری شده نداشت.کلیدواژگان: تریتیکاله، جوجه گوشتی، رقم، عملکرد، ویژگی های لاشه
-
صفحات 79-92اثر افزودن تفاله ی خشک مرکبات بر کیفیت و تجزیهپذیری شکمبهای مواد مغذی شبدر برسیم سیلو شده در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار آزمایشی شامل شبدر برسیم 1) بدون افزودنی، 2) مکمل شده با 40 درصد تفاله ی خشک پرتقال، 3) مکمل شده با 40 درصد پوست خشک نارنگی، 4) مکمل شده با 35 درصد پوست خشک نارنگی و 5 درصد جو و 5) مکمل شده با 35 درصد تفاله ی خشک پرتقال و 5 درصد جو مورد بررسی قرار گرفت. شبدر برسیم قبل از گلدهی برداشت، در کیسه های پلاستیکی 100 × 50 سانتی متری در3 تکرار سیلو شد. پس از 35 روز سیلوها باز و اندازه گیری ترکیبات شیمیایی و تجزیه پذیری به روش کیسه های نایلونی انجام شد. اسیدیته ی تیمارهای 1 تا 5 به ترتیب10/4، 15/4، 25/4، 50/4 و 30/4 اندازه گیری شد. نمره ی فلیت تیمارهای یک تا 5 به ترتیب 00/81، 33/96، 00/83، 33/74 و 00/97 بود. با افزودنی ها، محتوای الیاف نامحلول در شوینده ی خنثی و پروتئین خام کاهش و محتوای ماده ی خشک و ماده ی آلی به طور معنی داری افزایش یافت. بخش سریع تجزیه ی ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده ی خنثی در تیمارهای 2 و 5 نسبت به تیمار شاهد کاهش و در تیمارهای 3 و 4 افزایش یافت. بخش بالقوه قابل تجزیه ماده خشک، پروتئین و الیاف نامحلول در شوینده خنثی بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی داری نداشت. نرخ تجزیه پذیری الیاف نامحلول در شوینده ی خنثی به طور معنی داری تحت تاثیر تیمارهای مختلف با افزودن تفاله ی خشک مرکبات افزایش یافت. تفاله ی خشک مرکبات موجب بهبود کیفیت و افزایش تجزیه پذیری سیلاژ شبدر برسیم شد.کلیدواژگان: شبدر برسیم، سیلاژ، تفاله ی مرکبات، تجزیه پذیری
-
صفحات 93-102هدف از این پژوهش برآورد پارامترهای ژنتیکی مرتبط با طول عمر و اوزان بدن و تجزیه و تحلیل طول عمر در بره های بومی استان گیلان بود. اطلاعات مورد استفاده شامل اطلاعات کامل شجره، جنس بره، سال، ماه و روز تولد و حذف بره، سن میش (مادر) در زمان زایش، نوع تولد بره، وزن تولد، وزن 3 و 6 ماهگی بودند. به منظور بررسی ارتباط ژنتیکی میان طول عمر و اوزان بدن از مدل دوصفته خطی-خطی و الگوریتم AIREML نرم افزار WOMBAT استفاده شد. این مدل ها شامل اثر عوامل ثابت سال و ماه تولد بره، جنس بره، نوع تولد، سن مادر و متغیر کمکی وزن تولد بره ها به صورت خطی بودند. وراثت پذیری مستقیم طول عمر بره ها در مدل خطی در حد کم و برابر با 03/0 و نیز وراثت پذیری مستقیم صفات وزن تولد، وزن 3 ماهگی و وزن 6 ماهگی، به ترتیب برابر 13/0، 022/0 و 097/0 برآورد شدند. همبستگی ژنتیکی مستقیم صفات طول عمر- وزن تولد، طول عمر- وزن 3 ماهگی و طول عمر- وزن 6 ماهگی به ترتیب برابر 81/0-، 91/0و 9/0- برآورد شدند. همبستگی های منفی نشان می دهند که بره های متولد شده با وزن بالاتر و هم چنین بره های سنگین تر در سن 6 ماهگی، به دلیل حذف از گله طول عمر بالایی نخواهند داشت .با توجه به وراثت پذیری کم طول عمر به منظور بهبود طول عمر بره ها از تولد تا یک سالگی می توان با بهبود شرایط محیطی و مدیریتی و با انتخاب غیرمستقیم از طریق صفات هم بسته با این صفت، میزان زنده مانی بره های بومی استان گیلان را افزایش داد.کلیدواژگان: پارامترهای ژنتیکی، طول عمر، گوسفندان استان گیلان، وزن بدن
-
صفحات 103-116این تحقیق به منظور مقایسه عملکرد و خصوصیات لاشه پنج سویه تجاری جوجه گوشتی در ایران (آربورایکرز، آرین، راس 308، کاب و هوبارد) اجراء شد. ابتدا از گله های مادر گوشتی 31 تا 33 هفته این سویه های تجاری تخم مرغ نطفه دار همزمان هچ و تعداد 260 قطعه جوجه گوشتی یک روزه در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، چهار تکرار و 13 قطعه جوجه یک روزه در هر تکرار به مدت 42 روز مورد مطالعه قرار گرفت. سویه های مختلف آزمایشی اثر معنی داری بر مقدار مصرف خوراک داشتند، به طوری که سویه هوبارد با مصرف 10/77 گرم کمترین و سویه های راس و آربورایکرز با مصرف 38/83 و 15/84 گرم به ازاء هر پرنده در روز به ترتیب بالاترین مصرف خوراک را داشتند(05/0>P). اختلاف میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی بین سویه ها معنی دار نبود. تیمارهای آزمایشی تاثیری بر وزن نسبی لاشه، سنگدان، کبد، چربی محوطه شکمی، بورس فابریسیوس و طحال در 21 و 42 روزگی نداشتند. اثر سویه های آزمایشی بر وزن نسبی قسمت های مختلف لاشه در 21 و 42 روزگی معنی دار بود(05/0>P)، بیشترین و کمترین وزن نسبی بالها در 21 روزگی به ترتیب مربوط به سویه های آرین و آربورایکرز(001/0>P )، و در 42 روزگی بالاترین و کمترین وزن نسبی سینه مربوط به سویه های راس و آرین بود(05/0>P). سویه های آزمایشی تاثیر معنی داری بر pH پس از مرگ، 24 و 48 ساعت پس از کشتار، رنگ سنجی و ظرفیت نگهداری آب گوشت سینه و ران نداشتند. به طور کلی افزایش وزن، ضریب تبدیل و خصوصیات لاشه در بین این پنج سویه جوجه گوشتی اختلاف معنی داری نداشتند، لذا در شرایط مدیریتی و تغذیه ای مشابه با این آزمایش، عملکرد این سویه ها تقریبا مشابه بوده و واحدهای صنعتی جوجه گوشتی با توجه به قیمت و وضع موجود در بازار، هر یک از این سویه ها را می توانند پرورش دهند.کلیدواژگان: رنگ لاشه، سویه جوجه گوشتی، ظرفیت نگهداری آب گوشت، عملکرد، کیفیت لاشه
-
صفحات 117-126ژن گیرنده پرولاکتین به دلیل نقش حیاتی در انتقال علائم هورمون لاکتوژن به پروموتر پروتئین شیر از مهمترین ژن های کاندیدای موثر در تولید شیر شناخته شده است. تحقیق حاضر با هدف توالی یابی اگزون 9 ژن گیرنده پرولاکتین در بز خلخالی و آنالیز بیوانفورماتیک این ژن در حیوانات اهلی انجام شده است. جهت آنالیزهای بیوانفورماتیک و مقایسه گونه ای، از توالی های ژنومی گونه های مختلف حیوانات اهلی استفاده شد جهش مشاهده شده در جمعیت بزهای خلخالی باعث تغییر نوکلئوتید A به G در جایگاه اگزون 9 ژن گیرنده پرولاکتین گردید که منجر به تغییر کدون ATG به GTG (به ترتیب کدکننده اسید آمینه متیونین و والین ) می شود. . نتایج مربوط به مقایسه گونه های مزرعه ای 28 چند-شکلی را نشان داد که منجر به ایجاد 10 هاپلوتیپ مختلف با تنوع هاپلوتیپی 84/0 در گونه های مورد مطالعه شد. تنوع نوکلئوتیدی و میانگین تفاوت نوکلئوتیدی(k) در بین گونه ها نیز به ترتیب برابر 044/0 و 65/10 برآورد گردید. آنالیز تنوع ژنتیکی نشان داد گونه گوسفند بیشترین تنوع را نسبت به دیگر گونه-های مورد بررسی دارد. همچنین، بررسی فاصله ژنتیکی بین گونه ها و آنالیز شبکه ای نشان داد که گونه گوسفند در مقایسه با گونه های دیگر به گونه بز نزدیکتر است و بز خلخالی با کاپراهیرکوس در یک شاخه قرار گرفت.کلیدواژگان: آنالیز بیوانفورماتیک، بز خلخالی، توالی یابی، ژن گیرنده پرولاکتین
-
صفحات 127-136به منظور توصیف تغییرات منحنی رشد گوسفند نژاد عربی، برخی مدل های آماری (از قبیل وان برتالانفی، گومپرتز، برودی، لجستیک و ریچاردز) مقایسه شدند. بدین منظور از 7008 رکورد وزن بدن (از تولد تا سن 300 روزگی) که به صورت روزانه از 1752 راس طی سال های 1374 تا 1388 جمع آوری شده بود استفاده گردید. نکویی برازش هر یک از این مدل ها با استفاده از معیارهای ضریب تبیین تصحیح شده، معیار اطلاعات آکایک، میانگین توان دوم خطا و انحراف از مشاهده تعیین گردید. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که مدل رشد برودی با داشتن بالاترین دقت (9778/0= R2Adj) و کم ترین خطا (22/11=MSE و 000/0=Bias) بهتر از دیگر مدل های آماری منحنی رشد همه فاکتورهای محیطی موثر بر وزن بدن گوسفند عربی را توصیف کرده و به دنبال آن به ترتیب مدل های رشد وان برتالانفی، گومپرتز، ریچاردز و لجستیک قرار گرفتند. تابع برودی نشان داد که تفاوت منحنی رشد بین کلاسه های مختلف هریک از فاکتورهای محیطی جنس (نر یا ماده) و تیپ تولد (تک قلو یا دو قلو) در امتداد سن روند افزایشی دارد. بعد از انتخاب بهترین تابع توصیف، به عنوان هدف دوم پژوهش حاضر، پارامترهای رشد آن با استفاده از مدل مختلط غیرخطی (NLMIXED) نیز برآورد گردید. همه معیارهای ارزیابی مدل نشان دادند که سازگاری مدل مختلط برودی با داده ها بیشتر از مدل ثابت آن بوده و نرها نسبت به ماده ها تنوع درون گروهی بیشتری (19/44 کیلوگرم در مقابل 22/27 کیلوگرم) دارند.کلیدواژگان: وزن بدن، رویه حداقل مربعات غیرخطی، مدل مختلط غیرخطی
-
صفحات 137-152این آزمایش به منظور بررسی اثرات استفاده از اسانس گیاه آویشن باغی (Thymus vulgaris L.) و سولفات روی (ZnSo4) در جیره غذایی بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، پاسخ ایمنی و برخی فراسنجه های بیوشیمیایی خون در جوجه های گوشتی و بررسی اثرات ضد باکتریایی اسانس آویشن انجام شد. در بخش آزمایشگاهی، اثرات ضد باکتریایی سطوح ppm 0، 100، 200، 300 و 400 اسانس آویشن به روش انتشار از دیسک و در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که اسانس آویشن در سطح ppm 400 تاثیر بازدارنده بر رشد باکتری های اشریشیاکولی و کلستریدیوم پرفرینژنز داشت. در آزمایش روی جوجه های گوشتی، از تعداد 200 قطعه جوجه نر یک روزه سویه تجاری راس-308 در یک آزمایش فاکتوریل (2×2) شامل دو سطح اسانس آویشن (صفر و 400 mg/kg) و دو سطح سولفات روی (صفر و 300 mg/kg) در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار استفاده گردید. نتایج نشان داد که مقدار مصرف خوراک، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک در کل دوره آزمایش در گروه های مختلف آزمایشی نسبت به شاهد تفاوت معنی داری نداشتند (05/0P>). علاوه بر این، فراسنجه-های بیوشیمیایی سرم خون (به جز LDL)، عیار پادتن سرم خون، درصد وزن لاشه، سینه، ران، کبد، طحال، بورس فابریسیوس و سنگدان تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفتند (05/0P>). به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد استفاده از اسانس آویشن (400 mg/kg) و سولفات روی (300 mg/kg) در جیره غذایی جوجه های گوشتی در سطوح مذکور تاثیر مثبت بر صفات مورد اندازه گیری نداشت.کلیدواژگان: اسانس آویشن، سولفات روی، اثر ضد باکتریایی، جوجه های گوشتی، عملکرد
-
صفحات 153-166در این آزمایش اثر استفاده از چربی در جیره فلاشینگ بر نرخ آبستنی و برهزایی میشهای لری بختیاری مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 300 راس میش سالم و غیرآبستن، با سن 2 تا 7 سال، در قالب یک طرح کاملا تصادفی به سه گروه 100 راسی برای دریافت سه جیره به شرح ذیل تقسیم شدند. گروه اول(شاهد): بدون فلاشینگ(تیمار 1)، گروه دوم: 250 گرم دانه جو به ازای هر میش(تیمار 2) و گروه سوم: 144/5گرم دانه جو بعلاوه 50 گرم چربی مکمل به ازای هر میش(تیمار3). مکملها از دو هفته قبل تا سه هفته پس از رها سازی قوچها، به میشها داده شد. نرخ آبستنی در دوره های مختلف فحلی، نرخ آبستنی کل، نرخ برهزایی و دوقلوزایی اندازه گیری شد. نرخ آبستنی در میشهای تیمار 3 در دوره اول بالاتر از دو تیمار دیگر و در دوره دوم بالاتر از تیمار 1 بود (0/05>P). باوجود تفاوت بین تیمارها از نظر میزان آبستنی کل، تفاوت از نظر آماری معنیدار نبود (0/05
P). نرخ برهزایی و نرخ دوقلوزایی در میشهای تیمار 3 نسبت به میشهای تیمار 1 بالاتر بود (0/05>P). در تجزیه ناپیوسته نیز تعداد بره متولد شده به ازای هر راس میش در معرض آمیزش در تیمار حاوی چربی به طور معنی داری بالاتربود (0/05>P). بین تیمارها از نظر زندهمانی بره ها در تولد اختلاف آماری معنی داری (0/05
کلیدواژگان: میش، فلاشینگ، چربی، تولیدمثل، عملکرد
P). در مقایسه با تیمار شاهد، جوجه های تغذیه شده با تیمارهای حاوی 5/0 درصد پونهکوهی و 25/0درصد و 5/0 درصد دارچین به ترتیب اضافه وزن روزانه بالاتر و بهبود در تاثیر ضریب تبدیل خوراک را نشان دادند. افزودن 5/0 درصد پونهکوهی در جیره بهطور معنیداری باعث افزایش آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز به میزان 74 درصد نسبت به گروه شاهد شد (05/0>P). نتایج این آزمایش نشان داد که افزودن 5/0 درصد پودر پونهکوهی و دارچین به جیره جوجه های گوشتی میتواند منجر به بهبود عملکرد و پاسخ ایمنی شده و تا اندازهای اثرات منفی تنشگرمایی را کاهش دهد.
P). پس از 72 ساعت، کمترین میزان تحرک و زنده مانی اسپرم (بجز گلوتامین 100) مربوط به تیمار شاهد بود. بعد از 96 ساعت، فقط اسپرم های حاوی 25 و 50 میلی مول گلوتامین نسبت به تیمار شاهد تحرک و زنده مانی بالاتری داشتند (05/0>P). در زمان 24 ساعت، تمام سطوح گلوتامین موجب کاهش میزان ناهنجاری های اسپرم شدند. با گذشت زمان، سطوح پایین تر گلوتامین (25 و 50) موجب کاهش میزان ناهنجاری ها و بهبود سلامت غشای پلاسمایی اسپرم شد (05/0>P). pH منی تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت (05/0
کلیدواژگان: اسپرم، آنتی اکسیدان، کیفیت منی، گلوتامین، قوچ عربی
P). همه دام ها در توازن مثبت نیتروژن بودند، اما با افزایش میزان خیساب مایع ذرت در جیره ابقاء نیتروژن به طور خطی کاهش نشان داد (05/0>P). در کل، استفاده از خیساب ذرت در جیره سبب کاهش فعالیت آنزیم های فیبرولایتیک شکمبه و ابقاء نیتروژن و افزایش فعالیت پروتئاز شد. هرچند، تحلیل اقتصادی داده های عملکردی نشان داد که استفاده از این پسماند تا سطح 5 درصد ماده خشک جیره، با کاهش دادن هزینه تمام شده جیره مصرفی کاهش عملکرد رشد دام ها را توجیه می نماید.