فهرست مطالب

بیومکانیک ورزشی - سال دوم شماره 4 (زمستان 1395)

مجله بیومکانیک ورزشی
سال دوم شماره 4 (زمستان 1395)

  • تاریخ انتشار: 1395/11/20
  • تعداد عناوین: 5
|
  • ادریس باوردی مقدم *، سید صدرالدین شجاع الدین صفحه 5
    هدف
    یکی از بیماری های شایع دوران سالمندی استئوآرتریت یا همان آرتروز است. آرتروز از علل عمده محدودسازی فعالیت در میان افراد سالمند است. این مطالعه به منظور تاثیر یک دوره تمرین کششی بر عملکرد تعادل پویای کارکردی و دامنه حرکتی زانوی مردان سالمند فعال مبتلا به استئوآرتریت زانو انجام شد.
    روش ها
    جامعه شامل مردان سالمند فعال مبتلا به استئوآرتریت زانو آذربایجان غربی است. از بین آن ها 20 نفر که حداقل 2 جلسه در هفته به فعالیت ورزشی می پرداختند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه 10 نفری (تمرین کششی و کنترل) تقسیم شدند. شرکت کنندگان به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته برنامه تمرین کششی را اجرا نمودند. برای اندازه گیری تعادل عملکردی پویا از سه آزمون و برای اندازه گیری دامنه حرکتی زانو از گونیامتر استفاده گردید. از آزمون آماری t مستقل برای بررسی نتایج بین گروهی، آزمون t زوجی برای بررسی نتایج درون گروهی و آزمون دی-کوهن جهت برآورد اندازه اثر استفاده شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که در مقایسه درون گروهی بلندشو و برو (ثانیه) (001/0p=)، دامنه حرکتی زانو، 30 ثانیه نشست و برخاست از روی صندلی (تعداد) و چابکی 8 فوت راه رفتن مخصوص سالمندان (ثانیه) (0001/0p=) در گروه آزمایشی و در مقایسه بین گروهی آزمون بلندشو و برو (ثانیه) (049/0p=)، دامنه حرکتی زانو ، 30 ثانیه نشست و برخاست از روی صندلی (تعداد) و چابکی 8 فوت راه رفتن مخصوص سالمندان (ثانیه) (0001/0p=) اختلاف معنی دار بود.
    نتیجه گیری
    به کارگیری تمرین کششی می تواند عاملی اثرگذار بر بهبود تعادل عملکردی پویا و دامنه حرکتی زانوی مردان سالمند فعال مبتلا به استئوآرتریت زانو شود.
    کلیدواژگان: تمرین کششی، تعادل عملکردی پویا، دامنه حرکتی زانو، مردان سالمند، استئوآرتریت زانو
  • مرتضی مددی شاد، نادر فرهپور * صفحه 19
    هدف
    هدف از این مطالعه مقایسه کینماتیک اندام فوقانی بوکسورها هنگام انجام ضربه مشت مستقیم با استفاده از سه روش بود: سایه زدن، ضربه مشت در برابر کیسه بوکس و ضربه مشت در برابر گارد حریف. تاثیر عامل سطح مهارت بر عملکرد کینماتیکی، به وسیله انجام آزمایشات این مطالعه بر روی دو گروه آماتور و نخبه مورد ارزیابی قرار گرفت.
    روش ها
    آزمایشات این مطالعه بر روی بازوی غالب و بدون آسیب دیدگی، 10 بوکسور نخبه و 10 بوکسور آماتور انجام گرفت. از هر آزمودنی خواسته شد تا 6 ضربه مشت مستقیم با استفاده از روش سایه زدن (ضربه در برابر حریف مجازی)، 6 ضربه در برابر کیسه بوکس و 6 ضربه در برابر گارد حریف را با تمام توان خود اجرا کند، در حالی که همزمان متغیرهای کینماتیکی بازو و ساعد آزمودنی ها به وسیله ی بهره گیری از 4 دوربین viconبا فرکانس Hz 200 ثبت گردید. تاثیر عامل سه روش مشت زنی بر متغیرهای کینماتیکی اندام فوقانی از طریق آنالیز واریانس ویژه داده های تکراری (ANOVA Repeated Measure) و تاثیر سطح مهارت با استفاده از آزمون تحلیل واریانس طرح چند متغیره (ANOVA Multivariate) مورد ارزیابی قرار گرفت (05/0≥p).
    یافته ها
    اثر عامل روش مشت زنی معنادار است (000/0=p). ضربه مشت در برابر گارد حریف و سایه زدن به ترتیب موجب ایجاد بیشترین و کمترین سرعت زاویه ای در بازو و ساعد دست ضربه زننده می گردند. اثر عامل گروه معنادار است (000/0=p). بدین ترتیب که بوکسورهای نخبه به طور معناداری مقادیر سرعت زاویه ای بالاتری نسبت به گروه آماتور هنگام انجام ضربه مشت مستقیم داشتند.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد هنگامی که هدف واقعی و مشخصی برای انجام ضربه مشت وجود ندارد، همانند اجرا به روش سایه زدن، بوکسورهای آماتور دچار نوعی سردرگمی شده و مقادیر سرعت و در نتیجه تکانه کمتری در ضربه مشت خود ایجاد می کنند. نتایج بر گرفته از این تحقیق نشان از وجود یک استراتژی وابسته به سطح مهارت جهت انجام شیو های مختلف مشت زنی داشت. به طوری که، در اندام فوقانی هنگام ضربه مشت بین دو عامل سطح مهارت و نوع تکنیک اجرا شده تاثیر متقابل وجود داشت.
    کلیدواژگان: سایه زدن، ضربه به کیسه بوکس، ضربه مشت مستقیم، کینماتیک
  • حمید مهدوی محتشم، شهناز شهربانیان * صفحه 29
    هدف
    هدف از انجام مطالعه حاضر، شیوع و بررسی بررسی انواع مکانیزم آسیب زانو در داوران فوتبال لیگ برتر ایران بود.
    روش ها
    تحقیق از نوع کاربردی و روش تحقیق عرضی بود. 59 نفر داور لیگ برتر ایران با میانگین سنی 1/4±30/36 سال، قد 8/5±179 سانتی متر و وزن 3/6±55/74 کیلوگرم نمونه آماری تحقیق حاضر را تشکیل دادند. اطلاعات مربوط به آسیب های زانو از جمله سابقه آسیب، مکانیزم آسیب، نوع درمان و نحوه اثرگزاری علائم زانو بر روی توانایی اجرای فعالیت های روزانه و فعالیت های ورزشی-تفریحی، و همچنین محدودیت در فعالیت های عملکردی روزانه و مهارت های ورزشی از طریق پرسشنامه KOS (Knee Outcome Survey) بدست آمد. با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون ارتباط بین متغیرهای مختلف تحقیق، از جمله خورده مقیاس های KOS و همچنین سطح فعلی خوداظهاری عملکرد مفصل زانو و میزان آگاهی حرکتی داوران در مفصل زانو، بررسی شد.
    یافته ها
    نتایج تحقیق نشان داد 81% داوران فوتبال آسیب زانو را تجربه کردند. بیشترین درصد آسیب های زانو مربوط به آسیب مینیسک (40%) بود و میزان آسیب های زانو در پای غیرغالب بیشتر از پای غالب بود. همچنین داوران در زمان جلسات تمرینی بیشتر آسیب می دیدند. امتیاز مقیاس سنجش زانو برای خورده مقیاس فعالیتهای روزانه 13±85، و برای خورده مقیاس ورزشی-تفریحی 9±90 بود.
    نتیجه گیری
    نتایج تحقیق حاضر لزوم اهمیت وجود تمرینات اینتروال و تمرینات مخصوص پیشگیری از آسیب های زانو همچون تمرینات بهبود آگاهی حرکتی (تمرینات حسی-عمقی)، تمرینات قدرتی مانند نوردیک همسترینگ، تمرینات انعطاف پذیری و تمرینات استقامتی که با هدف پیشگیری از آسیب زانو طراحی شده اند را در برنامه های گرم کردن توصیه میکند. اطلاعات حاصل از این تحقیق در جهت طراحی و تنظیم برنامه پیشگیری از آسیب به دست اندرکاران کمیته داوران فدراسیون فوتبال ایران کمک شایانی میکند.
    کلیدواژگان: آسیب زانو، پرسشنامه KOS، داوران فوتبال، شیوع آسیب، لیگ برتر
  • کیوان شریف مرادی *، آرش راجی صفحه 41
    هدف
    هدف از تحقیق حاضر مقایسه اجزای نیروی عکس العمل زمین سمت سالم و آسیب دیده افراد با پارگی رباط صلیبی قدامی حین پرش عمودی بود.
    روش ها
    تعداد 6 مرد با پارگی مطالعه قرار گرفتند. اجزای نیروهای عکس العمل زمین با استفاده از فورس پلیت Kistler هنگام پرش عمودی ثبت شد. داده ها با استفاده از آزمون تست t وابسته (dependent t test) و ریپیتد مژر ویژه داده های تکراری (Reapeted Measure) در سطح معنی داری 05/0>p تجزیه وتحلیل شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که حداکثر نیروی قدامی خلفی در فاز فرود در سمت سالم به طور معنی داری از سمت آسیب دیده بیشتر بود(04/0P=). هنگام فرود ضربه قدامی خلفی(10/0P=) و ضربه عمودی(00/0P=). در سمت سالم به طور معنی داری از سمت آسیب دیده بیشتر بود. نرخ بارگذاری و نرخ باربرداری هنگام پرواز و فرود به ترتیب هیچ گونه اختلاف معنی داری بین دو سمت سالم و آسیب دیده نشان نداد(05/0P>).
    نتیجه گیری
    الگوی ایجاد ضربه هنگام پرش عمودی فقط در فاز فرود تغییر می کند به طوری که در فاز پرواز ضربه ایجادشده بین دو پای سالم و آسیب دیده مشابه است ولی در فاز فرود پای سالم در معرض ضربه بیشتری قرار می گیرد. بنابراین پیشنهاد می شود افراد با پارگی رباط صلیبی قدامی باید از انجام فعالیت های پرشی با تکرار زیاد خودداری کنند چون افزایش ضربه بر پای سالم می تواند آن را در معرض اضافه بار و خطر آسیب قرار دهد. بدین ترتیب احتمال پارگی رباط صلیبی پای سالم کاهش می یابد.
    کلیدواژگان: نیروی عکس العمل زمین، پارگی، رباط صلیبی قدامی، پرش عمودی
  • شیرین یزدانی، نادر فرهپور *، نفیسه اکبری صفحه 51
    هدف
    کشف رابطه میان ویژگی های آنتروپومتریکی و عملکرد ورزشی در شنا از مقدمات استعدادیابی این رشته محسوب می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین ویژگی های آنتروپومتریکی با عملکرد شنای کرال سینه و قورباغه در دختران نوجوان شناگر با تاکید بر نسبت طول و عرض اندام ها به قد فرد می باشد.
    روش ها
    تعداد 20 دختر نوجوان شناگر به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند.متغیرهای آنتروپومتریکی شامل قد، طول ران، ساق، کف پا، بازو، ساعد و کف دست، فاصله بین دو دست، عرض لگن، شانه، زانو، مچ دست و مچ پا با استفاده از متر نواری و کولیس اندازه گیری شدند. رکورد شنای 33 متر سرعت کرال سینه و قورباغه نیز با استفاده از کرونومتر دیجیتال اندازه گیری شد.نسبت طول و عرض اندام ها به قد آزمودنی ها نیز محاسبه گردید. برای بررسی ارتباط بین ویژگی های آنتروپومتریکی و رکورد شنا از آزمون همبستگی پیرسون با سطح معنی داری 05/0 p<استفاده شد.
    یافته ها
    در شنای کرال سینه ارتباط معنی داری بین متغیرهای قد، طول ران، ساعد و بازو، فاصله بین دو دست، عرض شانه، نسبت های طول بازو، کف دست و کف پا به قد و همچنین فاصله دو دست به قد مشاهده شد (05/0 p<). در شنای قورباغه نیز ارتباط بین قد، طول ران و بازو، فاصله بین دو دست، عرض کف دست، عرض شانه، نسبت های طول ساعد و ران به قد، عرض شانه به قد و عرض شانه به لگن معنی دار بود (05/0 p<).
    نتیجه گیری
    علاوه بر تاثیر ویژگی های آنتروپومتریکی نظیر قد، طول بازو، ساعد، ران، فاصله بین دو دست، عرض شانه و عرض کف دست بر رکورد شناگران دختر، نسبت طول و عرض اندام ها به قد فرد و همچنین نسبت عرض شانه به لگن نیز با رکورد شنا ارتباط دارند. بنابراین به مربیان شنا توصیه می شود برای رسیدن به نتایج بهتر در استعدادیابی ورزشی شنا،این نسبت ها نیز مدنظر قرار گیرند.
    کلیدواژگان: آنتروپومتری، شنای سرعتی، کرال سینه، قورباغه
|
  • Edris Bavardi Moghadam *, Seyed Sadradin Shojaedin Page 5
    Background And Objective
    This study was done to The effect of a period Stretching training on functional dynamic balance performance and range of motion patients with knee osteoarthritis.
    Methods
    Population includes active older men with knee osteoarthritis in West Azerbaijan. 20 active man who paid at least twice a week to exercise, into two groups of 10 patients were randomly divided. Subjects for 8 weeks, three times a week program performed. To measure the functional dynamic balance of the three tests were used, and goniometer was used to measure the range of motion of the knee. To analyze the data, independent t-test was used for evaluating the results of the between groups, and Paired t tests was used to check the results from the within the groups. Cohen's d-test was used to estimate the effect size.
    Results
    Results of this study showed that, Comparison within groups, Get Up and Go test (s) (p = 0.001), knee Range of motion, 30- Second Chair stand (the number) and Agility 8 foot time up and go for the elderly (s) (p = 0.0001) was a significant difference in the Experimental group. In comparison between groups Get Up and Go test (s) (p = 0.049), knee Range of motion, 30- Second Chair stand (the number) and Agility 8 foot time up and go for the elderly (s) (p = 0.0001) there was a significant difference.
    Conclusion
    The Stretching training significantly improves functional dynamic balance and range of motion in active older men with knee osteoarthritis.
    Keywords: Stretching training, Functional dynamic balance, Knee Range of motion, Older men, Knee Osteoarthritis
  • Morteza Madadi Shad, Nader Farahpour * Page 19
    Objective
    The aim of this study was to comare the Kinematics Analysis of attackting arm of Boxors when they perform punching using three techniques: shadow boxing, punch against punching bag and punch against guard of opponent. The influence of technical skill level was also investigated by comparing two groups: elite Boxors and Amateurs.
    Methods
    The study was carried out on 10 elite Boxors and 10 Amateurs with healthy shoulder and elbow joint in dominant arm. Each participant was asked to perfom six shadow punching (punch to virtual opponent), six punches against punching bag and six punch against guard of opponent as hard as possible, while Kinematics variable of punching arm and forearm was recorded by using four vicon cameras at 200 HZ. A repeated measures ANOVA was performed to test the effect of three techniques and the effect of group was tested through a multivariate ANOVA with significant level set at p ≤ 0/05.
    Results
    The effect of technique was found to be significant (p=0.000). The punch against guard of opponent and shadow boxing produced maximum and minimum of angular velocity in both attackting arm and forearm, respectively. The effect of group was also significant (p=0.000). Indicating that elite Boxors presented higher arm and forearm angular velocity during punch.
    Conclusion
    It seems that when there is not a real target for punching, such as in shadow boxing condition, Amateurs were confused dealing with this circumstance and had minor arm forearm angular velocity and Imuls in attacking arm. The results obtained suggest the presence of a skill-dependent activation strategy in the execution of the three punch technique. As, a reciprocal effect exist between the factors of different skill level and punching technique.
    Keywords: Shadow Boxing, Punching bag, Punch, Kinematics
  • Hamid Mahdavi Mohtasham, Shahnaz Shahrbanian* Page 29
    Objective
    The aim of the current study was to investigate the knee injury mechanism and its prevalence among the Premier League soccer referees in Iran.
    Methods
    This was a cross sectional study. The sample of study was composed of 59 Premier League soccer referees in Iran )age 36.30±4.1 years, height 179±5.8 cm and weight 74.55±6.3 kg(. The information of knee injuries such as injury history, injury mechanism, and effects of knee symptoms on ability to perform daily activities and recreational activities was obtained through Knee Outcome Survey (KOS). Using the Pearson correlation coefficient, this study examined the relationships between different variables including KOS subscales as well as the current level of self-reported knee joint function and proprioception.
    Results
    The results indicated that 81% of soccer referees experienced knee injury. Meniscus injury made up the highest percentage of knee injuries (40%). In addition, knee injuries of non-dominant leg were more prevalent than those of dominant leg. Also, the referees were mostly injured during training sessions. The value of KOS was 85±13 for activities of daily living subscale and 90±9 for sports-recreational subscale.
    Conclusion
    The results of this study highlights the importance of including special training in warm-up programs such as interval training, proprioception exercises, strength training (e.g. Nordic hamstring), flexibility training, and muscular endurance training which have been designed to prevent knee injuries. The results help to design and set-up an injury prevention program for the Referees Committee of Iran Football Federation.
    Keywords: Knee injury, KOS (Knee Outcome Survey), Soccer referees, Injury prevalence, Premier league
  • Keyvan Sharifmoradi *, Arash Raji Page 41
    Objectives
    The aim of this study was to assess the differences in ground reaction forces components between sound and affected limb patient with ACL rupture during vertical jump.
    Methods
    Six men with ACLD (anterior cruciate ligament disease) were participated in this study. Ground reaction forces components was assessed during Sargent jump by kistler force plate. Data were analyzed by dependent T-test and Repeated Measure in set point of 0.05.
    Result
    Peak anterior posterior ground reaction forces was significantly greater in sound limb compared to affected limb during landing phase (P=0.04). During landing, vertical (p=0.00) and anterior posterior (p=0.01) impulse in sound limb was significantly greater than that of affected limb. There was no significant differences between loading and unloading rate between both side in take-off and landing phase (p
    Conclusion
    The pattern of vertical jump ground reaction forces change in landing phase after ACL rupture. Also, there is no difference in impact between injured and uninjured leg in take-off phase, but there is a big differences between two sides in landing phase. It is propose that people with ACL rupture avoid repeated jumping performance because the increased impact on sound leg can endanger the sound leg in risk of injury. Thereafter the possibility of ACL rupture of sound leg will be decreased.
    Keywords: Ground reaction force, ACL, rupture, vertical jump
  • Shirin Yazdani, Nader Farahpour *, Nafiseh Akbari Page 51
    Objective
    The aim of this study was to investigate the relationship between anthropometric characteristics and crawl and breaststroke performance in adolescent girl swimmers with an emphasis on ratio of length and width of limbs to the height of subjects.
    Methods
    Twenty adolescent female swimmers voluntarily participated in this study. Anthropometric variables, including height , length of thigh, leg, foot, arm, forearm and hand , arm span, widths of pelvic, shoulders, knees, wrists and ankles were measured using a tape measure and caliper. Then the ratio of length and width of limbs to the height of subjects was calculated. Pearson correlation test at a significance level of 0.05 was used for statistical analysis.
    Results
    Significant relationship were found between crawl record and subjects’ height, thigh, arm and forearm lengths, arm span, shoulder width, the ratios of arm, palm and foot length to the height and ratio of arm span to height (p
    Conclusion
    In addition to the effect of anthropometric characteristics such as height, arm, forearm, thigh lengths, arm span, palm and shoulder girdle widths on the performance of adolescent girl swimmers, the ratios of limb lengths and widths to the height and ratio of shoulder girdle to pelvic width were positively related with swimming record. Thus, it is recommended that to achieve better results in swimming talent, coaches consider the ratio of limbs to the height.
    Keywords: Anthropometry, Speed swimming, Crawl, Breaststroke