Researcher Bulletin of Medical Sciences
Volume:9 Issue: 2, 2004

با توجه به نگرانی های موجود در خصوص میزان ریه اشعه خورده در طی درمان رادیوتراپی تانژانت سرطان پستان و عدم اطلاع از وضعیت آن در کشور و به منظور تعیین درصد حجم ریه اشعه خورده حین رادیوتراپی، این تحقیق در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام حسین (ع) در طی سال های 82-1381 انجام گرفت.
این تحقیق به روش Cross-Sectional و بر روی 50 بیمار انجام گرفت با استفاده از سیمولیشن فیلد تانژانت درصد حجم ریه اشعه خورده محاسبه گردید و میزان بیش از 20% غیرقابل قبول تلقی شد. همچنین ارتباط اندازه ظاهری قفسه سینه و نیز وسیع بودن برش عمل جراحی یا بافت باقیمانده پستان واقع در فیلد تانژانت، با حجم فوق بررسی گردید.
همه بیماران زن در سنین 9.1 ±44 بودند.در صورت عدم کنترل روتین با سیمولیشن، درصد حجم ریه اشعه خورده در 72% بیماران غیر قابل قبول (20%<) بود. همچنین میزان همبستگی pearson برای طول فیلد تانژانت، طول جناغ، بیشترین عرض نیم قفسه سینه، بیشترین ضخامت نیم قفسه سینه و حاصل ضرب سه پارامتر اخیر، با درصد حجم ریه اشعه خورده به ترتیب برابر 0.1، 0.1-، 0.4-، 0.11-، 0.1- بود که هیچ کدام معنی دار نبود %78.6. (NS) از بیماران با انسزیون جراحی یا بافت پستانی وسیع واقع در فیلد تانژانت و 63.6% بدون این حالت، درصد حجم ریه اشعه خورده غیرقابل قبول داشتند که این اختلاف معنی دار نبود.
نتیجه گیری و توصیه ها: درصد حجم ریه اشعه خورده در رادیوتراپی تانژانت بدون انجام سیمولیشن بطور غیرقابل قبولی بالاست و به نظر می رسد پارامترهای ظاهری قفسه سینه و نیز برش جراحی و یا بافت پستانی باقیمانده به تنهایی و بدون انجام سیمولیشن نقش مهمی در پیش بینی درصد حجم ریه اشعه خورده یا ترسیم حدود فیلد تانژانت ندارند.لذا به کارگیری سیمولیشن روتین قبل از درمان توصیه می شود. همچنین انجام یک تحقیق هم گروهی برای تعیین و مقایسه عوارض بیماران کنترل شده و کنترل نشده با سیمولیشن پیشنهاد می گردد.

با توجه به مراجعه بیماران مبتلا به تنگی شریان کاروتید و نگرانی از عوارض حین و بعد از عمل و نیز تنگی مجدد و تناقضاتی که در مورد میزان آن وجود دارد و از سویی عدم اطلاع از وضعیت آن در کشور و به منظور تعیین عوارض حین و بعد از عمل کاروتید اندآرترکتومی، تنگی مجدد و نتایج طولانی مدت، این تحقیق روی بیماران مراجعه کننده به بیمارستانهای ایرانمهر طی سالهای 80-1370 انجام گرفت.
تحقیق با طراحی cross-sectional انجام گرفت.پرونده کلیه بیماران مبتلا به تنگی کاروتید که طی سالهای مورد مطالعه تحت عمل CEA قرار گرفته بودند، از بایگانی خارج و اطلاعات سن، جنس، اندیکاسیون عمل، آنژیوگرافی و سونوگرافی قبل از عمل، بیماری های زمینه ای، تکنیک بستن شریان، عوارض حین و بعد از عمل و در پیگیری وضعیت تنگی مجدد با سونوگرافی و نتایج طولانی مدت ثبت گردید. نقش عوامل همراه با بروز تنگی مجدد تعیین و مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
طی مدت مورد بررسی تعداد 212 مورد عمل CEA بر روی 197 بیمار توسط یک گروه جراحی انجام گرفت. 67% نمونه ها مرد و سن بیماران 66.2±8.5 سال بود. اندیکاسیون عمل در TIA %16.5، RIND %16.5، %12.3 سکته مغزی بهبود یافته، 4.7% آمورازیس فوجاکس و 1.9% تنگی شدید بدون علامت بود. شریان در 63.7% با استفاده از پچ وریدی خود فرد، 35.8% به صورت اولیه، نیم درصد بوسیله پچ گورتکس ترمیم شد. عوارض حین و بعد از عمل شامل 1.4% مرگ (2 مورد قلبی)، 1.4% سکته مغزی، 1.4% هماتوم زخم و نیم درصد گرفتگی صدای بهبود یافته بود. عوارض بلند مدت در یک پیگیری 17.9±23.1 ماه شامل نیم درصد TIA و نیم درصد آنوریسم کاذب کاروتید بود و در 67 بیمار بررسی شده با سونوداپلر 10.9% تنگی مجدد بالای 50% بدون علامت وجود داشت. بیمارانی که تنگی مجدد داشته اند 8.2 برابر بیشتر از افرادی که فاقد تنگی بودند در مواجهه با CAD بوده اند (O.R.=8.2) و سایر عوامل نقشی در بروز تنگی مجدد نداشتند.
نتیجه گیری و توصیه ها: عوارض حین و بعد از عمل، تنگی مجدد و نتایج طولانی مدت در حد متعارف بود. به کارگیری مجموعه اقدامات تشخیصی، اندیکاسیون عمل و تکنیک عمل انجام گرفته توصیه می شود.

عیوب انکساری چشم، به خصوص آستیگماتیسم شیوع نسبتا بالایی داشته و دستگاه های موجود در اصلاح این عیب انکساری کفایت لازم را ندارند. ارایه گزارشاتی مبنی بر موفقیت بیشتر دستگاه تکنولاس 116 در اصلاح آستیگماتیسم و عدم وجود نتایج حاصل از به کارگیری این دستگاه در داخل کشور موجب شد تا به منظور بررسی تاثیر این دستگاه در آستیگماتیسم مطالعه حاضر در بیمارستان بقیه اله صورت گیرد.
این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع مقایسه قبل و بعد و در نیمه دوم سال 1379 در بخش لیزیک بیمارستان بقیه اله الاعظم (عج) به وسیله Chiron-Technolas116 انجام گرفت. بیمارانی که نمره سیلندر (آستیگماتیسم) آنها بین 1 تا 5 بود انتخاب و از همه آنان فوندوسکوپی، رفراکشن، ثبت بهترین دید اصلاح شده (BCVA)، کراتومتری و توپوگرافی به عمل آمد. بعد از عمل شاخص های دموگرافیک، میزان رفراکشن، محور و مقدار آستیگماتیسم، بهترین دید اصلاح شده و بروز عوارض احتمالی بررسی و با آمار sign test مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
از مجموع 60 نفر بیمار واجد شرایط 100 چشم مورد عمل قرار گرفت. از این تعداد،33 نفر مرد و 27 نفر زن بوده اند و سن آنها در هر دو جنس برابر با 9.1 ± 32.3 سال بود. رفراکشن سیلندری در چشمها قبل از عمل، -1.91±0.85 دیوپتر و بهترین دید اصلاح شده قبل از عمل BCVA=8.10±2.10 بود. رفراکشن سیلندری بعد از عمل به 0.14±0.34- دیوپتر رسید. در این مطالعه میزان اثر بخشی لیزیک در دو جنس یکسان بود همچنین میزان اثربخشی لیزیک در درمان چشم راست با چشم چپ تفاوت معنی داری نداشت.
نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر می رسد که میزان اثر بخشی لیزیک با دستگاه تکنولاس 116 در اصلاح آستیگماتیسم بهتر از سایر دستگاه ها است. ضمنا درصد موفقیت این دستگاه در اصلاح آستیگماتیسم 83% بود. انجام یک مطالعه کارآزمایی بالینی واقعی در این زمینه توصیه می گردد.

با توجه به اهمیت تعیین پیش آگهی و تصمیم گیری سریع در مورد بیماران بستری شده در ICU اطفال و به منظور دسترسی به یک معیار سریع و ارزان جهت پیش بینی پیش آگهی، سطح سرم لاکتات سرم که می تواند نشانه ای از کاهش پرفیوژن بافتی باشد، در بیماران بستری شده در ICU اطفال بیمارستان مفید اندازه گیری و ارتباط آن با پیش آگهی بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت.
تحقیق به روش Cross-sectional روی 66 بیمار که به ترتیب در ICU اطفال بستری شدند، انجام گردید. اندازه گیری سطح لاکتات سرم در بدو بستری و 24 ساعت بعد از بستری در تمام بیماران صورت گرفت، همچنین شاخصهای APSC و علت بستری، در بدو بستری و در تمام بیماران محاسبه و ثبت شد. پیامد بیماران بصورت مرگ یا بهبود پیگیری شد. ارتباط سطح لاکتات سرم و همچنین APSC با پیش آگهی مورد ارزیابی قرار گرفت و مقداری از لاکتات سرم بدو بستری و 24 ساعت پس از بستری و APSC که با بالاترین حساسیت و اختصاصیت با افزایش میزان مرگ و میر همراه بود، محاسبه شد.
از 64 بیمار بستری شده، 8/68% پسر و 2/31% دختر بودند که سن متوسط بستری 2/4+8/1 سال بود. از این تعداد،20 کودک فوت کردند و 44 نفر بهبود یافتند (2/32% مورتالیتی) لاکتات بدو بستری بالای 1.5 mmol/l و 24 ساعت پس از بستری، بالای 1 mmol/l و APSC>14 با افزایش مورتالیتی در بیماران بستری شده، همراه بود.
نتیجه گیری و توصیه ها: اندازه گیری لاکتات سرم در کودکان بدحال بستری شده در بخش PICU در تعیین پیش آگهی و تریاژ بیماران مفید است و بعنوان یک تست ارزان و سریع در تعیین پیش آگهی بیماران توصیه می شود.

با توجه به شیوع روزافزون ابتلا به میکروب هلیکوباکترپیلوری که منجر به بیماری گاسترودئودنال می شود و با عنایت به اینکه شواهد نشان داده است که اکثرا عفونت مذکور در دوران کودکی ایجاد میشود. تحقیق حاضر با هدف تعیین عوامل خطر ابتلا به عفونت هلیکوباکترپیلوری در کودکان مبتلا به بیماری های گوارشی و اندوسکوپی مراجعه کننده به بیمارستان مفید تهران در سال82-81 انجام شد.
تحقیق به روش تحلیلی،از نوع مورد- شاهدی و بر روی 94 کودک 14-4 ساله،شامل 47 نمونه مورد و 47 نمونه شاهد با روش نمونه گیری مستمر انجام گرفت، گروه ها به لحاظ سن و جنس مشابه شدند و بعد از انجام اندوسکوپی، نمونه مخاط معده در محیط اوره با روش Rapid Urease Test مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های دارای تست اوره آز مثبت به عنوان مورد و نمونه های با تست اوره آز منفی به عنوان شاهد تلقی شدند و نسبت به بررسی عوامل خطر ابتلا به H.pylori در گروه های مورد بررسی اقدام شد.(odds ratio) در نمونه ها محاسبه و confidence interval با احتمال 95% برآورد گردید.
بعد خانوار در گروه شاهد 1.2±1.4 نفر و در گروه مورد 1.2±5.7 نفر بود.مواجهه گروه مورد با مصرف کم روغن گیاهی مایع و مصرف کم میوه جات و سبزیجات تازه، گروه خونی A، استعمال سیگار در خانواده سابقه دیس پپسی پدر و مادر، تحصیلات پایین پدر و مادر و درآمد پایین ماهانه خانواده بیشتر بود که همه موارد تعمیم پذیری بیشتر از (1) و (p<0.05) داشته است.
نتیجه گیری و توصیه ها: مصرف روزانه میوه و سبزیجات مصرف روغن گیاهی مایع و عدم مصرف سیگار در خانواده می تواند موجب از عوامل مرتبط کاهش عفونت H.pylori گردیده و توجه به آن، توصیه می شود.

هدف اصلی پرتو درمانی،رساندن میزان مناسب اشعه یونیزان با روش صحیح به محدوده سرطان است. بدین منظور از دستگاه سیمولاتور استفاده می شود.به دلیل عدم وجود این ابزار در بسیاری از مراکز درمانی، با استفاده از اندازه گیری فاصله دوخار خاصره ای قدامی فوقانی برروی پوست بیمار، عرض ورودی لگن در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه پرتو درمانی بیمارستان امام حسین (ع) در طی سال 1381 تعیین گردید. عرض ورودی لگن بیانگر پهنای میدان درمان در هنگام پرتو درمانی لگن می باشد.
تحقیق به روش توصیفی برروی 44 بیمار مرد و 61 بیمار زن که پرتو درمانی لگن می شدند انجام گرفت. ابتدا در هر بیمار فاصله دو خار خاصره قدامی فوقانی برروی سطح پوست بیمار به دست آمده و سپس با عرض ورودی لگن بر روی تصویر سیمولاتور مقایسه شد. و میزان هم خوانی آن در نمونه ها و نیز به تفکیک جنس ارایه گردید.
در مردان ضریب همبستگی 0.844 و در زنان 0.814 به دست آمد. ضریب تعیین در مردان 0.781 و در زنان 0.662 محاسبه شد.
0.339- فاصله دو خار خاصره ی قدامی فوقانی =0.525×(X) عرض ورودی لگن در مردان (Y)5.18+ فاصله دوخار خاصره ای قدامی فوقانی =0.326 ×(X) عرض ورودی لگن در زنان (Y)نتیجه گیری و توصیه ها: در هر دو گروه مردان و زنان امکان تخمین عرض ورودی لگن از روی فاصله دو خار خاصره ای قدامی فوقانی وجود دارد در گروه زنان ضریب تعیین پایین تر می باشد.

وجود گزارشاتی مبنی بر تغییر شاخص های الکترولیتی پس از درمان عفونت های ادراری و عدم انجام یک مطالعه کنترل شده از تاثیر درمان عفونت های ادراری بر وضعیت الکترولیت ها و عوارض شناخته شده آن موجب شد تا این تحقیق در بیمارستان کودکان مفید شهر تهران در سال های 82-81 انجام شود.
تحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی از نوع قبل و بعد و بر روی 84 کودک با تشخیص قطعی عفونت ادراری انجام گرفت. قبل از درمان، میزان سدیم و پتاسیم سرم و ادرار (راندوم) با روش FLAME PHOTOMETRY اندازه گیری شد. درمان عفونت های ادراری با سفالوسپورینهای نسل سوم انجام پذیرفت و تاثیر آن یک هفته پس از شروع درمان، با اندازه گیری شاخص های چهارگانه به روش فوق مجددا اندازه گیری و تغییرات محاسبه و افزایش یا کاهش هر یک با آزمون آماری Sing test مورد قضاوت واقع شد.
از 84 کودک مورد بررسی، 16 پسر (8.18%) و 68 دختر (81.2%) بودند. میزان سدیم سرم در 61 نفر (72.6%) از مبتلایان به میزان 2.69 واحد یا 1.9% افزایش یافت. (p>0.001) همچنین میزان پتاسیم سرم در 64 نفر (76.2%) از مبتلایان به میزان 0.38 واحد یا 8.5% افزایش یافت (p>0.001). سدیم راندوم ادرار در 49 نفر (58%) از مبتلایان به میزان 14.2 واحد یا 23.5% کاهش یافت (p>0.01). پتاسیم راندوم ادرار در 44 نفر (52%) از مبتلایان به میزان 4.3 واحد افزایش یافت ولی از نظر آماری معنی دار نبود.
نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر می رسد عفونتهای ادراری موجب افزایش الکترولیت های سدیم و پتاسیم سرم و کاهش سدیم و راندوم ادرار می گردد ولی بر روی پتاسیم راندوم ادرار اثری ندارد.انجام تحقیق تجربی کامل برای تعیین تاثیر درمان بر عفونتهای ادراری بر تمامی شاخص های الکترولیتی سرم و ادرار توصیه می گردد.

عدم وجود نظام سطح بندی خدمات بهداشتی درمانی و سیستم ارجاع صحیح، منجر به سرگردانی و نارضایتی شدید بیماران از سیستم درمان شده است. پژوهش حاضر به منظور تعیین علل، لزوم و نحوه ارجاع بیماران با ترومای دست ارجاع شده به مرکز فوق تخصصی جراحی پلاستیک 15 خرداد در طی سالهای 1381-1380 انجام شده است.
تحقیق به روش توصیفی بر روی کلیه بیماران ترومای دست انجام شده است. خصوصیات سن و جنس بیماران، محل ارجاع، دفعات مراجعه بیمار به مراکز درمانی، دفعات معاینه پزشک و اقدامات درمانی انجام شده، نحوه ارجاع، ضرورت ارجاع و تمایل بیمار به ارجاع بررسی و ثبت گردید.
طی مدت مورد بررسی تعداد 190 نفر واجد شرایط وجود داشتند که از این تعداد 88.4% مرد و 6.11% زن بودند. میانگین سن بیماران 14.2±26.3 سال و 72.8% بیماران سن کمتر از 30 سال داشتند. 9.5% بیماران از استان تهران و 9.5% از 9 استان دیگر ارجاع شده اند. در استان تهران 72% بیماران از محدوه تهران بزرگ و 28% از سایر شهرستانهای استان ارجاع شده اند. 67.4% موارد نیاز به ارجاع نبود. تعداد بیمارستانهایی که بیمار قبل از رسیدن به مرکز فوق تخصصی به آنها مراجعه کرده بود 4.9±7.9 مرکز بود. 64.2% بیماران بدون معاینه پزشک ارجاع شده و به 39% بیماران تنها آدرس بیمارستان بعدی و توصیه انکار حضور در بیمارستان ارجاع دهنده بود. 92% ارجاع ها علیرغم تمایل بیمار بوده و 94.2% بیماران بدون تماس تلفنی یا کتبی ارجاع شده اند.
نتیجه گیری و توصیه ها: بسیاری از بیماران ترومای دست ارجاع شده نیازی به درمانهای فوق تخصصی نداشته اند و با توجه به عوارض شناخته شده این نوع ارجاع بی دلیل، بررسی علل و تاثیر آموزش بر میزان این ارجاع های غیر ضروری را توصیه می نماید.

با توجه به روند افزایش آلودگی محیط زیست و شیوع روزافزون بیماری های ناشی از آن این سوال مطرح است که آیا در محصولات کشاورزی تولیدی جنوب شهر تهران آلودگی به عناصر سنگین وجود دارد یا خیر؟ برای پاسخ به این سوال و به منظور تعیین عناصر سرب، کادمیوم و مس در سبزیجات کشت شده در مزارع جنوب شهر تهران، این تحقیق انجام گرفت.
تحقیق به روش توصیفی بر روی 7 نوع سبزی شامل برگ چغندر، کلم قرمز، کاهو، شاهی، تره، تربچه و جعفری انجام شد. انتخاب نمونه ها به صورت تصادفی چند مرحله ای بود. چهار منطقه از مناطق کشاورزی جنوب شهر تهران انتخاب و در هر منطقه سه نمونه از هر سبزی بطور تصادفی چیده شد و پس از مخلوط کردن به صورت یک نمونه سبزی در آمد. نمونه ها به وسیله دستگاه جذب اتمی مورد بررسی قرار گرفت و میزان آلودگی در آنها با توجه به مقادیر مجاز عناصر فوق تعیین شد.
ی شصت درصد از سبزیجات مناطق مختلف جنوب شهر تهران دارای آلودگی بیشتر از حد مجاز به سرب بوده (5.4±2.4 ppm)، میزان آلودگی به کادمیوم 100% می باشد (0.5±0.2 ppm) و در مورد مس هیچ گونه آلودگی مشاهده نگردید (1.1±0.4 pm).
نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به آلودگی سبزیجات به عناصر کادمیوم و سرب و با توجه به عوارض شناخته شده این آلودگی ها پیشنهاد می شود که از فاضلاب های شهری جهت آبیاری سبزیجات در حد امکان استفاده نشود.

با توجه به شیوع و روند رو به افزایش کمر درد مکانیکی و گزارشات متفاوت از نقش ژئومتری ستون فقرات با بروز کمر درد مکانیکی مزمن و قضاوت در مورد تاثیر انواع روش های متداول تمرین درمانی بر شاخص های ژئومتری،این تحقیق در 2 مرحله انجام گرفت.
در مرحله اول تحقیق با طراحی مورد - شاهدی شامل 25 فرد بیمار و 25 فرد شاهد انجام گرفت و شاخص های شیب لگن، قوس کمری در حالت ایستاده با روش استاندارد، اندازه گیری و مورد قضاوت آماری قرار گرفت، درمرحله دوم نوعی کارآزمایی بالینی روی تعداد 25 نفر انجام گرفت. بیماران بصورت تصادفی در سه گروه با روش های ویلیامز، مکنزی و Stabilization Exercize تحت درمان قرار گرفتند و تاثیر روش ها را بر شاخص های ژئومتری تعیین و مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
تحقیق نشان داد که بین شاخص های ژئومتری با بروز کمر درد مکانیکی مزمن ارتباطی وجود نداشت. همچنین مشخص گردید که متعاقب درمان به روش ویلیامز و Stabilization Exercise تغییر معنی داری در میزان ژئومتری ستون فقرات به وجود می آید، که این تغییرات فقط تا زمان انجام تمرینات پایدار می باشد.
نتیجه گیری و توصیه ها: عوامل دیگری غیر از ژئومتری با بروز کمر درد مکانیکی نقش دارند و روش Stabilization تاثیر بیشتر بر افزایش میزان قابلیت انعطاف و تغییر ژئومتری دارد. انجام مطالعات بیشتر با دقت بیشتر را توصیه می نماید.