Researcher Bulletin of Medical Sciences
Volume:9 Issue: 1, 2004

با توجه به اهمیت اینترفاز تست فرمالین و تاثیر فرمالین روی نوروپاتی های محیطی و همچنین ناکافی بودن تحقیقات در زمینه اثر تزریق فرمالین قبل و بعد از ایجاد نوروپاتی میحطی این پژوهش صورت گرفته است.
تحقیق به روش تجربی انجام گردید. در این پژوهش از 40 موش صحرایی نژاد Sprauge Dawley با وزن 250-200 گرم استفاده گردید. پس از انطباق حیوانات با محیط، آنها را به صورت تصادفی به پنج گروه آزمایشی تقسیم نموده که در هر گروه هشت حیوان قرار داشت. در گروه اول تنها یک بار تست فرمالین صورت گرفت (گروه کنترل)، در گروه جراحت عصب به صورت 4 گره شل روی عصب سیاتیک به روش Chronic Constriction Injury (CCI) انجام شد، سپس در روزهای دوم و چهاردهم پس از CCI مورد آزمون فرمالین قرار گرفت. گروه سوم شم بوده و در روزهای دوم و چهاردهم پس از جراحی شم مورد آزمون فرمالین قرار گرفت. گروه چهارم گروهی بود که پنج روز پیش از CCI فرمالین دریافت کرده و سپس مجددا در روزهای دوم و چهاردهم پس از CCI مورد آزمون فرمالین قرار گرفت. گروه پنجم گروهی بود که پیش از تست فرمالینی که پنج روز پیش از CCI تزریق می گردید لیدوکائین با دوز 28 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت سیستمیک دریافت کرد و سپس مانند گروه دوم، سوم و چهارم در روزهای دوم و چهاردهم پس از ایجاد CCI مورد آزمون فرمالین قرار گرفت. در کلیه گروه ها مرحله اینترفاز تست فرمالین مورد مطالعه قرار گرفت. آنگاه با آزمون Kruskal wallis مورد قضاوت آماری قرار گرفتند.
نتایج این بررسی نشان داد که مقایسه مرحله اینترفاز گروه دوم در روز دوم و چهاردهم پس از CCI با گروه کنترل و شم اختلاف معنی داری دارد (P<0.05). همچنین مقایسه مرحله اینترفاز روز دوم و چهاردهم در گروه دوم، چهارم و پنجم افزایش معنی دار روز چهاردهم را نسبت به روز دوم در گروه دوم (P<0.01) و پنجم (P<0.05) نشان داد. مقایسه اینترفاز پس از CCI بین گروه دوم با چهارم افزایش معنی دار (P<0.01) مرحله اینترفاز را در روز دوم گروه چهارم نسبت به گروه دوم نشان داد. مقایسه اینترفاز روزهای دوم و چهاردهم بین گروه چهارم و پنجم تفاوت معنی داری را نشان نداد ولی مقایسه اینترفاز آنها قبل از CCI کاهش معنی داری (P<0.05) را در گروه پنجم نسبت به گروه چهارم نشان داد.
نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر می رسد که درد قبل از ایجاد ضایعه عصب محیطی روی درد پس از ضایعه تاثیر گذاشته است لذا جهت کاهش درد پس از جراحی توصیه می شود که دردهای قبل از آن حذف گردند.

بیماری های عفونی از مهمترین علل مرگ و میر در تمام دنیا بوده و طبق آمار WHO، 49% مرگ های رخ داده در کشورهای در حال توسعه به علت بیماری های عفونی است. آنچه در سال های اخیر جامعه پزشکی را به شدت نگران کرده و در عرض 50 سال اخیر به مشکل جدی مبدل شده است پدیده مقاومت آنتی بیوتیکی است.
این مطالعه جهت تعیین طرح مقاومت و حساسیت میکروارگانیسم های جدا شده در بیمارستان خانم الانبیا صورت گرفت. روش تحقیق توصیفی و تکنیک انجام آن، مشاهده ای بود.
در کل 8880 نمونه کشت مایعات و ترشحات مختلف بدن شامل: ادرار، خون، خلط، گلو، CSF و غیره مورد بررسی قرار گرفت که از این میان 430 نمونه کشت مثبت بدست آمد که مربوط به 632 (320 زن و 312 مرد) بیمار بوده است. میانگین سنی بیماران 10±57 سال (91-14 سال) بود. بیشترین مورد کشت مثبت مربوط به نمونه ادرار و کمترین آن مربوط به نمونه مدفوع بود. از 430 کشت مثبت، 18 نوع میکروارگانیسم مختلف بدست آمد. در کل شایع ترین میکروارگانیسم جدا شده میکروبهای گرم منفی بوده که در صدر آنها E.Coli، 145) مورد، 34%) قرار داشت. نسبت به جنتامایسین 53%، کوتریموکسازول 48% و سیپروفلوکساسین 10% مقاومت وجود داشت. در راس کوکسی های گرم مثبت استاف ارئوس به میزان 70 مورد (16%) قرار گرفت که در آنها مقاومت به اگزاسیلین 10% وجود داشت.
نتیجه گیری و توصیه ها: مقاومت در کشور ما همچون اکثر کشورهای جهان رو به گسترش است. در این میان مواردی از مقاومت به وانکومایسین در کوکسی های گرم مثبت دیده شده است که شاید علت آن مصرف بی رویه آنتی بیوتیک ها و یا شروع زودرس رژیم آنتی بیوتیکی به صورت تجربی باشد. بنابراین توصیه می شود حتی الامکان از مصرف بدون توجیه آنتی بیوتیک اجتناب گردد تا از مقاومت رو به افزایش میکروارگانیسم ها جلوگیری به عمل آید.

با توجه به شیوع و روند رو به افزایش دیابت و اهمیت اتیولوژی بیماری و با عنایت به نقش منیزیم در اکسیداسیون گلوکز، مطالعه حاضر به منظور تعیین رابطه منیزیم با بروز دیابت و گروه شاهد آنها در شبکه های بهداشت و درمان وابسه به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد.
تحقیق به روش مورد - شاهدی روی تعداد 114 فرد مبتلا به دیابت و 119 نفر گروه شاهد که به لحاظ سن، جنس و نمایه توده بدن مشابه بودند، انجام گرفت. هیچکدام از افراد دیابتی و سالم سابقه دریافت مکمل ریز مغذی ها و ویتامینها را نداشتند. میزان منیزیم به روش اسپکتروفتومتری جذب اتمی تعیین و کمتر از 6/1 میلی گرم در دسی لیتر به عنوان کمبود تلقی و نقش آن با بروز دیابت مشخص و نیز در زیر گروه های وزنی تعیین گردید. Odd s ratio در نمونه ها تعیین و با فاصله اطمینان 95 درصد در جامعه برآورد گردید.
تحقیق روی 114 نفر دیابتی (82 زن و 32 مرد با میانگین سنی 1/13±3/55 سال و با طول مدت بیماری 2/4±9سال) و 119 نفر گروه شاهد (75 زن و 44 مرد با میانگین سنی 4/13±6/53 سال) انجام شد. میزان و مواجهه بودن با کمبود منیزیم در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت. در گروه شاهد چاق 4/44% و در گروه مورد 4/19% کمبود منیزیم داشتند p<0.03) و (OR=3.3. میزان منیزیم در افراد سالم با وزن طبیعی 26/0±97/1 و در افراد چاق این گروه 16/0±79/1 میلی گرم در دسی لیتر (P<0.001) بود. این اعداد در افراد دیابتی به ترتیب20/0±99/1 و 13/0±73/1 میلی گرم در دسی لیتر (P<0.001) بود.
نتیجه گیری و توصیه ها: گرچه یافته های این بررسی اختلاف معنی داری را در غلظت منیزیم سرم در افراد دیابتی و سالم نشان نداد، ولی کاهش سطح منیزیم سرم در افراد چاق در این تحقیق با اهمیت می باشد و انجام پژوهش های گسترده تری با هدف تعیین ارتباط بین چاقی و میزان منیزیم سرم را مطرح می سازد.

با توجه به این که دختران نوجوان امروز مادران فردا خواهند بود، این دوران یک فرصت طلایی برای ارتقاء آگاهی های تغذیه ای نوجوانان در جهت بهبود سلامت نسل آینده می باشد که با اجرای برنامه های آموزشی به عنوان راهبردی موثر در جهت بهبود الگوهای غذایی این سنین میسر می گردد. براین اساس، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی برنامه آموزش تغذیه در ارتقای آگاهی و عملکرد تغذیه ای دختران نوجوان منطقه 7 آموزش و پرورش شهر تهران در سال 1382 انجام پذیرفت.
مطالعه حاضر، یک تحقیق نیمه تجربی از نوع مقایسه قبل و بعد است که بر روی 145 نفر از دختران دانش آموز سال دوم یکی از دبیرستان های دولتی انجام گرفت. برای هر یک از دانش آموزان، پرسشنامه ای حاوی اطلاعات دموگرافیک، آگاهی های تغذیه ای و الگوی مصرف غذایی، قبل و بعد از برنامه آموزشی، توسط کارشناس تغذیه با تکنیک مصاحبه تکمیل گردید. شاخص های تن سنجی (وزن، قد و نمایه توده بدنی) نیز اندازه گیری شد. داده های فرم های اطلاعاتی استخراج و طبقه بندی شده، با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
در این تحقیق 145 دانش آموز با میانگین سنی (± انحراف معیار) 5/0±5/15 سال و بعد خانوار 1/1±6/4 نفر شرکت داشتند. میانگین قد، وزن و نمایه توده بدن و سن شروع قاعدگی دختران نوجوان مورد بررسی به ترتیب 4/5±8/158 سانتی متر، 2/10±4/56 کیلوگرم، 2/6±8/22 کیلوگرم بر مترمربع و 12.7±1.1 سال بود. به ترتیب 2/5% و 4/3% از دانش آموزان BMI<5th و BMI>95th داشتند و 44% آنان نیز از درجات دیگری از سوء تغذیه حاشیه ای رنج می بردند و تنها 47.4% از آنان از وضعیت تن سنجی مطلوبی برخوردار بوده اند. به طورکل امتیازات آگاهی های تغذیه ای دختران نوجوان مورد بررسی نشان می دهد که 1/5%، 3/45% و 6/3% آنان قبل از آموزش و 9/18%، 5/42% و 6/38% بعد از آموزش به ترتیب در سه گروه ضعیف، متوسط و خوب قرار گرفتند.
نتیجه گیری و توصیه ها: از آنجایی که آموزش تغذیه راهکاری با اثربخشی مطلوب در جهت ارتقای آگاهی های تغذیه ای به شمار می آید مطالعه حاضر نشان داد که با طراحی یک برنامه جذاب آموزشی می توان آگاهی های تغذیه ای دختران نوجوان را به میزان قابل توجهی ارتقاء داد. اگر آموزشها با نیازهای تغذیه ای این سنین منطبق و به شکل قابل لمس با استفاده از فناوری سمعی - بصری ارایه گردد، اثربخشی نه تنها در آگاهی های آنان بلکه در الگوی رفتارهای غذایی آنان نیز پدیدار خواهد شد.

عفونتهای پنوموکوکی به خصوص مننژیت و باکتریمی در صورت عدم درمان مناسب از مرگ و میر بالایی برخوردارند. آنتی بیوتیک های بتالاکتام سنگ بنای درمان عفونت های پنوموکوکی به شمار می روند، اما امروزه ظهور پنوموکوک های مقاوم به بتالاکتام بخصوص پنی سیلین، ضرورت بررسی های بیشتر و اتخاذ استراتژی های مناسب را در درمان این عفونتها ایجاب می کند. هدف از این مطالعه بررسی الگوی مقاومت استرپتوکوک پنومونیه جدا شده از مایع نخاع، خلط و خون مبتلایان به مننژیت و پنومونی در برابر آنتی بیوتیکهای بتالاکتام و غیربتالاکتام بود.
تحقیق به روش توصیفی انجام گرفت. برای نیل به این هدف پس از آزمایشات میکروسکوپی مستقیم و کشت میکروبی، 50 سویه پنوموکوک از بیماران بستری در بیمارستانهای مرکز طبی کودکان، لقمان، جم و الغدیر ایزوله گردید و سپس مقاومت سویه های فوق به دو روش انتشار دیسک و روش رقیق سازی در محیط کشت مایع در برابر آنتی بیوتیک های پنی سیلین، کلرامفنیکل، اریترومایسین، تتراسایکلین، ریفامپین، وانکومایسین، افلوگزاسین، کلیندامایسین، تری متوپریم - سولفامتوکسازول، سفوتاکسیم و سفتریاکسون تعیین شد.
میزان مقاومت به تری متوپریم - سولفامتوکسازول 65%، پنی سیلین 44%، اریترومایسین 26%، تتراسایکلین 20%، کلرامفنیکل 16%، کلیندامایسین 12%، سفوتاکسیم 8%، افلوگزاسین 6%، سفتریاکسون 6%، ریفامپین 2%، وانکومایسین 0% تعیین شد. در این تحقیق در بین سویه های پنوموکک تحت بررسی نسبت به وانکومایسین هیچ مقاومتی مشاهده نگردید. سویه ها به ترتیب بالاترین حساسیت را نسبت به وانکومایسین، ریفامپین، سفتریاکسیون، افلوگزاسین و سفتوتاکسیم نشان دادند.
نتیجه گیری و توصیه ها: توصیه می شود که در درمان سویه های مقاوم به پنی سیلین (در موارد مننژیت پنوموکوکی) از ترکیب دارویی وانکومایسین یا سفتریاکسون یا سفوتاکسیم استفاده شود.

با توجه به شیوع کیست هیداتیک در شتر و عوارض شناخته شده آن و بعضی کاستی ها در پژوهشهای قبلی، به منظور تعیین اپیدمیولوژی کیست هیداتیک این تحقیق بر روی شترهای ذبح شده در کشتارگاه والفجر تهران در سال 1380 انجام شد.
پژوهش با طراحی مقطعی بر روی 216 نفر شتر انجام گرفت. اندام های کبد، ریه، طلحال، قلب و کلیه های شترها به دقت از نظر وجود کیست هیداتیک مورد بازرسی و معاینه قرار گرفتند. خصوصیات مربوط به سن، جنس، نوع اندام آلوده و تعداد کیست (شدت آلودگی) برای هر دام در فرم مخصوص یاداشت می شد. براساس وجود یا عدم وجود پروتواسکولکس باروری یا عدم باروری هر کیست و سپس زنده بودن پروتواسکولکس ها با استفاده از رنگ حیاتی و به روش Eosin Exclusive Test مشخص گردید.
از 216 لاشه مورد بررسی، 7/16% شتران آلوده به کیست هیداتیک بودند و میزان آلودگی با افزایش سن رابطه مستقیم داشته به طوری که بالاترین درصد آلودگی در شترهای بیش از 10 سال (3/33%) و پایین ترین درصد در شترهای کمتر از 3 سال (3/5%) مشاهده گردید. تعداد کیست هیداتیک در دام های آلوده بین 31-1 عدد متغیر بوده و با افزایش سن ارتباط مستقیم نشان دادند. ریه مهمترین محل استقرار کیست هیداتیک در شترها بود. در شترهای ذبح شده، ریه و کبد هر کدام به تنهایی، توام کبد و ریه و سایر اعضاء به ترتیب 5/5%، 3/2%، 9/7% و 0.9% از نسبت آلودگی را به خود اختصاص دادند. نسبت کیست هیداتیک بارور، استریل و آهکی (کلسیفیه) در شترهای آلوده به ترتیب 9/67%، 17% و 1/15% بوده است. درصد باروری کیستهای ریوی (9/75%) بیشتر از کیستهای کبدی (1/59%) بود. میزان زنده بودن پروتواسکولکسهای کیست هیداتیک در شتر 6/65% تعیین گردید و این میزان در کبد به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از ریه بود.
نتیجه گیری و توصیه ها: میزان شیوع، میزان باروری، درصد زنده بودن پروتواسکولکسهای کیست هیداتیک و شدت آلودگی شتر به این انگل بالا بوده است که زنگ خطری برای آلودگی انسانی می باشد. انجام تحقیقات بیشتر برای شناخت و تعیین علل آلودگی و همچنین انجام پژوهش تجربی برای کاهش مشکلات توصیه می شود.

با توجه به استقبال از آنتی بیوتیک یک دوز در درمان باکتریوری بی علامت و عوارض شناخته شده درمان طولانی مدت به ویژه در حاملگی و عدم اطلاع از تاثیر آمپی سیلین یک دوز که یک داروی متداول در درمان عفونت های ادراری است، این تحقیق به منظور مقایسه تاثیر آمپی سیلین یک دوز و هفت روزه بر روی مراجعین حامله به بیمارستان شهداء تجریش در سال 80 انجام شد.
تحقیق به روش کارآزمایی بالینی بر روی تعداد 89 زن حامله که با روش استاندارد باکتریوری بدون علامت در آنها نشان داده شد، انجام گرفت. در گروه مورد (45 نفر) آمپی سیلین خوراکی 3 گرم (6 عدد کپسول 500 میلی گرمی) در یک نوبت و در گروه شاهد (44 نفر) آمپی سیلین به مدت هفت روز هر 6 ساعت 500 میلی گرم تجویز گردید. تاثیر درمان با موارد مقاوم به درمان و عود بررسی و با استفاده از آمار مناسب مورد قضاوت قرار گرفت.
بیماران دو گروه از لحاظ سن، سن حاملگی و مرتبه زایمانی مشابه بودند. پاسخ به درمان در گروه یک دوز 8/77% و در گروه هفت روزه 1/84% بود(NS). میزان عود در گروه ها به ترتیب 8/17% و 1/9% بود (NS).
نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر می رسد آمپی سیلین یک دوز مشابه درمان هفت روزه عمل کرده است و لذا به کارگیری درمان تک دوز را توصیه می کنیم.

سوء تغذیه یکی از مشکلات جدی در بیماران بستری در بیمارستان می باشد. میزان بروز سوء تغذیه در بیماران بستری 60-30 درصد گزارش شده است. بیماران با شرایط بحرانی به دلیل شدت بیماری و پیچیدگی مراقبت در بخش مراقبتهای ویژه نسبت به سایر بیماران به سوء تغیذه مستعدتر می باشند. با توجه به آنکه گزارشی از وضعیت تغذیه در بیماران بستری در کشورمان وجود ندارد، هدف از این مطالعه بررسی وضعیت تغذیه ای در بیماران ایرانی بستری در بخش ICU می باشد.
در یک مطالعه مقطعی، یبمار پذیرش شده در بخش ICU جراحی بیمارستان سینا مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به مدت 14 روز از نظر مقدار کالری، پروتئین، چربی و قند مورد نیاز و دریافتی 24 ساعته مورد بررسی قرار گرفتند. پارامترهای فیزیولوژیک بیماران با استفاده از (Acute Physioogy and Chronic Health Evaluation II) APACHE II ثبت و ریسک مرگ و میر بیماران محاسبه گردید.
مقدار کل کالری مورد نیاز و دریافتی بیماران به ترتیب 81±2346 و 81±1401 کیلوکالری و در مورد پروتئین به ترتیب 2±69 و 2±42 گرم در روز بود. تفاوت معنی داری بین مقدار کالری و پروتئین مورد نیاز و دریافتی بیماران وجود داشت (P<0.001). مقدار کالری و پروتئین دریافتی در گروه تغذیه روده ای از گروه تغذیه وریدی بیشتر بود ولی این اختلاف معنی دار نبود. همچنین اختلاف بین مقدار کالری و پروتئین مورد نیاز و دریافتی در بیماران زنده مانده و فوت شده و ارتباط بین ریسک مرگ و میر و مقدار کالری و پروتئین دریافتی معنی دار نبود.
نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج این مطالعه نشان داد بیماران بستری در ICU حمایت تغذیه ای کافی نشده و نیازمند آن بوده که ارزیابی دقیقی از نظر وضعیت تغذیه ای در کنار سایر اقدامات درمانی و حمایتی در بدو بستری این بیماران انجام گیرد.

با توجه به شیوع بالای سالمونلا در مواد غذایی و مرغ و عوارض شناخته شده آن و گزارشهای موجود از میزان موفقیت تری سدیم فسفات در حذف آلودگی و به منظور تعیین شیوع و تاثیر تری سدیم فسفات با غلظتهای مختلف در زمانهای متفاوت بر میزان آلودگی سالمونلایی لاشه های مرغ کشتارگاه صنعتی این تحقیق در کشتارگاه ایران تیهو در سال 1381 انجام گرفت.
تحقیق در مرحله اول به روش توصیفی و در مرحله دوم به روش تجربی روی 99 لاشه مرغ انجام شد. پس از نمونه برداری به طور تصادفی و شستشوی لاشه های مرغ کامل در مرحله بعد از سرد کردن مراحل جدسازی سالمونلا با کشت در محیط های مایع غنی شده و محیطهای مایع انتخابی، محیط های جامد انتخابی، افتراقی و محیط های افتراقی انجام گرفت. تایید سالمونلاهای جدا شده پس از خالص کردن کشتهای مشکوک با انجام آزمایشهای بیوشیمیایی و سرولوژیکی صورت پذیرفت و تاثیر مقادیر 8 و 12 درصد تری سدیم فسفات در زمانهای یک، سه و پنج دقیقه بررسی و با آماره دقیق فیشر مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
از 33 نمونه شاهد مورد بررسی، 36.4% دارای آلودگی سالمونلایی بوده و میزان آلودگی لاشه های مرغ عمل آوری شده با تری سدیم فسفات 8% در دقیقه اول (NS) %18.2 و در دقایق سه و پنج صفر بود (P<0.02). در مورد غلظت 12% تری سدیم فسفات در دقیقه پنجم میزان آلودگی صفر بود (P<0.02).
نتیجه گیری و توصیه ها: آلودگی لاشه های مرغ به سالمونلا بالا بوده و بکارگیری تری سدیم فسفات به منظور کاهش آلودگی سالمونلایی را در کشتارگاه صنعتی توصیه می نماییم.

با توجه به وجود درد با شدتهای مختلف پس از اعمال جراحی در واحد مراقبتهای بعد از بیهوشی و گاه ناقص و یا ناکافی بودن روش های درمانی موجود و عوارض ناشی از آنها و با توجه به نقش و اهمیت موسیقی بر درد و نداشتن عارضه و هزینه زیاد، به منظور تعیین اثر موسیقی بر میزان درد بعد از عمل جراحی ویتره یا رتین این تحقیق در بیمارستان لبافی نژاد انجام گرفت.
این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل دار با نمونه گیری از نوع مستمر و به صورت یک سوکور انجام شد. پس از اخذ رضایتنامه، 80 نفر که به طور مستمر مراجعه می نمودند به روش تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. شرایط بیهوشی و جراحی برای دو گروه یکسان بود. برای افراد گروه مورد، موسیقی دلخواه در زمان حضور در واحد مراقبت بعد از بیهوشی پخش شد و برای افراد گروه شاهد موسیقی پخش نشد. میزان درد براساس سیستم NAS و علایم حیاتی (نبض، فشارخون) و تهوع، استفراغ و مدت اقامت در بخش مراقبتهای پس از عمل توسط یک پزشک که از نحوه تخصیص بیماران بی اطلاع بود، در لحظه ورود، 30 دقیقه، 60 دقیقه و 90 دقیقه بعد از ورود به بخش مراقبتهای پس از عمل بررسی و ثبت شد.
در جمعیت مورد بررسی میانگین سنی (± انحراف معیار) افراد مورد مطالعه 3/13±4/39 سال بود. 47 نفر (8/58%) مرد بودند. در ابتدای مطالعه (دقیقه صفر) شدت درد در گروه ها مشابه بود و در دقیقه 30 میزان تغییر در گروه شاهد 5/17% کاهش و 15.4% افزایش (N.S) و در گروه مورد به ترتیب 61% کاهش و 6/2% افزایش یافت (P<0.001). در دقیقه 60 در گروه شاهد 1/5% فاقد درد و در گروه مورد 8/30% فاقد درد بودند (P<0.005). در دقیقه 90 در گروه شاهد 5/20% کاهش و 4/15% افزایش (N.S) و در گروه مورد 1/64% کاهش و 6/2% افزایش درد را مطرح کردند (P<0.001). وضعیت درد بین دو گروه نیز در دقیقه 90 اختلاف معنی داری نشان می داد (P<0.001).
نتیجه گیری و توصیه ها: پخش موسیقی دلخواه فرد بر کاهش میزان درد بعد از اعمال جراحی ویتره و رتین موثر بوده و نیازمند حداقل مدت زمان جهت تاثیر است.

افسردگی یکی از شایع ترین اختلالات روانپزشکی می باشد که عوامل مختلفی مثل سن، جنس و وضعیت اقتصادی - اجتماعی در بروز و شیوع آن موثر هستند. این بیماری در دوران نوجوانی کمتر تشخیص داده شده و لذا تاثیرات عمیقی بر روی کارکرد تحصیلی و اجتماعی فرد مبتلا خواهد گذاشت. برای اقدام مناسب درمانی و مهم تر از آن پیشگیری، دانستن وضعیت شیوع و تاثیر عوامل مرتبط با آن در این سنین از اقدامات اولیه است. براین اساس این تحقیق روی کلیه دانش آموزان دختر و پسر کلاس های دوم و سوم دبیرستان شهرتان فیروزکوه انجام گرفت.
در این پژوهش 604 نفر (308 پسر و 296 دختر) با استفاده از آزمون افسردگی Beck و پرسشنامه ای حاوی اطلاعات دموگرافیک و سوال هایی پیرامون ریسک فاکتورهای افسردگی، مورد بررسی قرار گرفتند. شیوع افسردگی در نمونه ها تعیین و نقش عوامل مرتبط با آن مشخص گردید.
این تحقیق نشان داد که 73% دانش آموزان دختر و 58% دانش آموزان پسر (براساس آزمون افسردگی (Beck افسرده هستند درگیری کلامی پدر و مادر دانش آموز، ناسزا شنیدن از اعضای خانواده چه در جمع خانواده و چه در حضور دیگران، تنبیه بدنی در منزل، سابقه بستری شدن در بیمارستان، مصرف فعلی دارو، محدودیت در رفت و آمد با دوستان و همسالان، وضعیت اشتغال پدر، تحصیلات پدر، تعداد افراد خانواده، افت تحصیلی با افسردگی دانش آموزان ارتباط معنی داری نشان داد. در بین دانش آموزان پسر ارتباط معنی داری بین مصرف سیگار و مواد مخدر و افسردگی وجود داشت. بین محدودیت در خروج از منزل، اشتغال مادر در خارج از منزل، درگیری فیزیکی پدر و مادر دانش آموز، شب ادراری بعد از 5 سالگی و بیماری جسمی مزمن با افسردگی ارتباط معنی داری مشاهده نشد.
نتیجه گیری و توصیه ها: توصیه می گردد با توجه به شیوع بالای افسردگی در نوجوانان این منطقه بویژه در بین دختران، مداخله جهت درمان انجام گرفته و با کتنرل عوامل موثر در ایجاد افسردگی در این رده سنی در جهت تحقق پیشگیری اولیه کمک موثری در ارتقای سطح بهداشت روزان منطقه انجام گیرد.