فهرست مطالب

مجله چشم پزشکی بینا
سال پانزدهم شماره 3 (بهار 1389)

  • 92 صفحه،
  • تاریخ انتشار: 1389/04/10
  • تعداد عناوین: 12
|
  • مقالات پژوهشی
  • مهدی خانلری، علی فیض زاده صفحه 159
    هدف
    ارزیابی فاکتور اصلاحی هوفر (Hoffer) در اندازه گیری طول قدامی خلفی کره چشم (بیومتری) پس از کارگذاری عدسی داخل چشمی در چشم های فاکیک جهت اصلاح عیوب انکساری.
    روش و
    مواد
    در این مطالعه هم گروهی (کوهورت) توصیفی تاریخی، تعداد 24 چشم از 14 بیمار که جهت اصلاح عیب انکساری نزدیک بینی خود تحت عمل کارگذاری عدسی داخل چشمی آرتیزان قرار گرفته بودند، با دو روش بیومتری اولتراسوند و IOL Master در دو حالت متفاوت فاکیک (Phakic) و پسودوفاکیک تحت بیومتری قرار گرفته و اصلاح بیومتری اولتراسوند متناسب با فاکتور هوفر پذیرفت و نتایج به دست آمده از کلیه روش ها با بیومتری اولتراسوند قبل از عمل به عنوان روش استاندارد مقایسه شد.
    نتایج
    میانگین اختلاف ایجاد شده پس از عمل در هر یک از روش های بیومتری بعد عمل، شامل اولتراسوند بدون اعمال فاکتور هوفر (Alpo)، اندازه گیری با IOL Master در حالت فاکیک (AL IOLMp) و پسودوفاکیک (AL IOLMpp) و در نهایت بیومتری اولتراسوند پس از اعمال فاکتور هوفر (ALhc) به ترتیب 01/0، 022/0، 13/0، 61/0 میلی متر و میانگین قدر مطلق این اختلاف ها به ترتیب 23/0، 23/0، 26/0 و 25/0 میلی متر بود. فراوانی مواردی که اختلاف بیش از 2/0 میلی متر (به عنوان اختلاف بالینی بااهمیت) وجود داشت به ترتیب در گروه های فوق 3/42، 5/37، 5/57 و 2/46 درصد بود.
    نتیجه گیری
    فاکتور اصلاحی هوفر قادر به تعیین دقیق بیومتری بیماران نبوده و روش های IOL master و یا اولتراسوند هم چنان روش های قابل اعتمادتری جهت اطلاع از طول قدامی خلفی چشم پیش از عمل جراحی می-باشند.
  • علیرضا برادران رفیعی، آسیه عبداللهی، محمدحسین جبارپور بنیادی، سیدعلی میردهقان، دکترمحمد زارع جوشقانی، بهرام عین الهی، محمد علی جوادی، فرید کریمیان، محمدرضا جعفری نسب صفحه 167
    هدف
    بررسی نتایج پیوند کراتولیمبال آلوگرافت (KLAL) در بیماران مبتلا به کمبود کامل سلول های بنیادی لیمبوس.
    روش پژوهش: در این مجموعه موارد مداخله ای، به صورت آینده نگر بیماران مبتلا به کمبود کامل سلول های بنیادی لیمبوس با مقادیر طبیعی تولید اشک، وارد مطالعه شدند. تعداد 27 مورد KLAL بر روی 21 چشم از 20 بیمار انجام و پس از آن جهت سرکوب ایمنی سیکلوسپورین و میکوفنولات موفتیل تجویز شد. تمام بیماران از لحاظ بهبود دید، بقای پیوند و عوارض جراحی بررسی شدند.
    یافته ها
    متوسط زمان پی گیری 83/11±14/22 ماه (39-6 ماه) و میانگین دید قبل از عمل و دید نهایی به ترتیب 21/0±53/2 و 77/0±49/1 لوگمار (001/0P<) بود. در 6 مورد بافت اپی تلیوم قرنیه پس از پیوند ایجاد نگردید و به عنوان شکست اولیه در نظر گرفته شد. متوسط بقای پیوند 5/1±23/14 ماه و میزان بقای 12 و 20 ماهه به ترتیب 9/61 و 31 درصد بود. عوارض شامل 6 مورد زخم قرنیه، 2 مورد گلوکوم و 1 مورد نازک شدن اسکلرا بود.
    نتیجه گیری
    در پی گیری میان مدت، پیوند کراتولیمبال آلوگرافت در بهبود دید بیماران مبتلا به کمبود کامل سلول های بنیادی لیمبوس موثر است. البته نتیجه گیری قطعی نیاز به پی گیری طولانی مدت دارد.
  • علیرضا برادران رفیعی، محمدعلی جوادی، مژگان رضایی کنوی، محمدحسین جبارپور بنیادی، مهدی اصلانی، حسینجمالی، فرید کریمیان صفحه 177
    هدف
    ارزیابی سلول های بنیادی لیمبوس با استفاده از ایمپرشن سیتولوژی (IC) در بیماران مبتلا به کراتوپاتی مزمن و دیررس ناشی از گاز خردل.
    روش پژوهش: در این مجموعه موارد توصیفی، 35 چشم از 18 مرد مبتلا به کراتوپاتی مزمن و دیررس ناشی از گاز خردل به روش پی درپی تحت IC قرارگرفتند. وجود سلول های جامی در سمت قرنیه ای نمونه ها به عنوان کمبود سلول های بنیادی در نظر گرفته شد. شدت درگیری به سه گروه خفیف، متوسط و شدید و برحسب مناطق مختلف قرنیه تقسیم بندی شد. رابطه بین طبقه بندی بالینی و یافته های IC تحت بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    حداقل در یک ربع قرنیه در تمام 35 چشم تحت بررسی، کمبود سلول های بنیادی لیمبوس مشاهده گردید. شدت درگیری قرنیه در ربع نازال و تمپورال (266/0P=) و ربع فوقانی و تحتانی (263/0P=) مشابه بود. شدت درگیری بالینی نواحی افقی (ربع نازال و تمپورال) نسبت به نواحی عمودی (ربع فوقانی و تحتانی) شدیدتر بود (001/0P<). رابطه آماری بین شدت کمبود سلول بنیادی و شدت درگیری بالینی یافت نشد (893/0P=). از نظر نتایج IC (وجود یا عدم وجود سلول های جامی) نواحی مختلف قرنیه تفاوت معنی داری نداشتند (378/0(P=.
    نتیجه گیری
    درجات متفاوتی از کمبود سلول های بنیادی در بیماران مبتلا به کراتوپاتی مزمن و دیررس ناشی از گاز خردل وجود دارد. علایم بالینی در نواحی نازال و تمپورال شدیدتر است. در این مطالعه شدت کمبود سلول های بنیادی و تظاهرات بالینی، رابطه معنی دار آماری نداشتند.
  • سیدمهدی مدرس زاده، مژگان رضایی کنوی، حسین نظری، خلیل قاسمی فلاورجانی، عادل قاسم پور صفحه 186
    هدف
    بررسی ایمنی مقادیر متفاوت داروی بواسیزوماب در مایع زجاجیه چشم خرگوش.
    روش
    تعداد 12 چشم از 6 خرگوش تحت تزریق داخل زجاجیه مقادیر 5، 5/7 و 10 میلی گرم از داروی بواسیزوماب قرار گرفتند. در هر خرگوش در یک چشم بواسیزوماب و در چشم مقابل یا دارونما تزریق شد و یا تنها تحت نظر قرار گرفت. خرگوش ها قبل از تزریق و سپس در روزهای 1، 2، 3، 7، 14 و 28 بعد از تزریق تحت معاینه چشم قرار گرفتند. از تمام موارد قبل و 14 روز بعد از تزریق آزمون الکترورتینوگرافی به عمل آمد. در روز 28 تمام چشم ها تخلیه و به وسیله میکروسکوپ نوری و الکترونی مورد مطالعه آسیب شناسی قرار گرفت.
    یافته ها
    در معاینه بالینی در روز اول تا هفتم یک مورد التهاب زجاجیه با مقدار 10 میلی گرم بواسیزوماب ایجاد شد و همین چشم مبتلا به آب مروارید نیز گردید. چشم های دیگر در معاینه بالینی طبیعی بودند و الکترورتینوگرافی پس از تزریق در هیچ چشمی تغییر قابل توجه ای را نشان نداد. در بررسی میکروسکوپی شبکیه، تنها افزایش سلول های شبه مولر در چشم های مورد تزریق (دارونما و دارو) مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    در مطالعه حاضر تزریق داخل زجاجیه مقادیر 5 و 5/7 میلی گرمی داروی بواسیزوماب در چشم خرگوش همراه با عوارض سمی نبود اما با مقدار 10 میلی گرم علایم التهاب مشاهده گردید.
  • عباس باقری، رضا عرفانیان سلیم، حمید احمدیه، رامین نوری نیا، امید صفاریان، سعید کریمی صفحه 193
    هدف
    بررسی نقش کرایوپکسی (Cryopexy)، لیزردرمانی (Laser therapy) و پی گیری بدون اقدام درمانی در سوراخ شدگی اسکلرا حین جراحی استرابیسم در یک مدل حیوانی.
    روش پژوهش: تعداد 42 خرگوش از نژاد pigmented eye در این مطالعه تجربی وارد شدند. هر دو چشم خرگوش ها با استفاده از سوزن دوبل شماره 24S- متصل به نخ پلی گلاکتین 0-6 در موقعیت مشابه و در ناحیه تحتانی محل اتصال عضله مستقیم، سوراخ و سوزن حین عبور از اسکلرا وارد حفره زجاجیه گردید. جهت ترمیم سوراخ در 22 خرگوش در یک چشم از کرایوپکسی و در 20 خرگوش در یک چشم از لیزردرمانی استفاده شد. در چشم مقابل خرگوش ها هیچ اقدام درمانی صورت نگرفت و به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. نتایج و عوارض در سه گروه بررسی و با یکدیگر مقایسه شد.
    یافته ها
    به طور کلی عارضه کاتاراکت در 3/8 درصد (7 چشم)، کدورت قرنیه در 2/1 درصد (1 چشم) و تجمع موقت مایع در ناحیه خلفی شبکیه در اطراف پارگی در 2/1 درصد موارد (1 چشم) مشاهده شد. به لحاظ بروز عوارض تفاوت معنی داری بین سه گروه مذکور وجود نداشت. هم چنین موردی از عوارض اندوفتالمیت و جداشدگی شبکیه مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    در طی جراحی استرابیسم عوارض تهدید کننده بینایی متعاقب سوراخ شدن اسکلرا ناشایع بوده و پی گیری طولانی مدت و با فواصل کوتاه روش مناسبی برای بررسی و ارزیابی بالینی عوارض احتمالی می باشد.
  • فرید کریمیان، سپهر فیضی، محمدرضا جعفری نسب، نسیم فرد اسماعیلپور، سعید انصاری، آزاده دوزنده صفحه 199
    هدف
    مقایسه نتایج بینایی و میزان اعوجاجات رده بالا (HOA: high-order aberration)، در جراحی کراتکتومی فتورفرکتیو (PRK) قرنیه با دو روش معمول (conventional) و customized.
    روش پژوهش: این کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی 58 چشم از 29 بیمار نزدیک بین کاندید جراحی انکساری PRK، صورت گرفت. پس از ارزیابی کامل، در هر شرکت کننده به صورت تصادفی در یک چشم لایه برداری قرنیه به روش معمول (گروه اول) و در چشم مقابل لایه برداری به روش Customized (گروه دوم) با استفاده از دستگاه اکسایمر Technolas 217 Z صورت گرفت. بعد از عمل تغییرات حدت بینایی، عیب انکساری سیلکوپلژیک، حساسیت کنتراست (CSF)، HOA و شکایات بیماران از قبیل مشاهده هاله نور و خیرگی (glare) بین دو گروه مقایسه شد.
    یافته ها
    میانگین سن بیماران و مدت پی گیری به ترتیب 0/6±7/26 سال و 3/31/8 ماه بود. قبل از عمل، میانگین عیب انکساری و آستیگماتیسم انکساری معادل کروی سیلکوپلژیک به ترتیب 6/1±92/4- و 0/1±91/0+ دیوپتر محاسبه گردید. دو گروه در زمینه انواع HOA و CSF قبل از عمل اختلاف معنی داری نداشتند. بعد از عمل، مقدار HOA برای مردمک 4 میلی متری در گروه اول به 19/0±24/0 و در گروه دوم به 21/0±31/0 افزایش یافت (001/0>P). این ارقام به همان ترتیب برای مردمک 6 میلی متری 23/0±34/0 (محدوده 75/0 تا 08/0-) و 32/0±52/0 (محدوده 43/1 تا 04/0-) میلی متر بود (03/0=P). افزایش HOA بعد از عمل نسبت به مقادیر قبل تنها در گروه دوم و در محدوده مردمک 6 میلی متری بالاتر بود (03/0=P). مقدار CSF در هر دو گروه کاهش یافت اما در خصوص CSF و عوارض، اختلاف معنی داری مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    انواع HOA بعد از عمل PRK در هر دو روش لایه برداری اپی تلیوم قرنیه افزایش می یابد که در روش customized به طور معنی دار بیش تر از روش معمول است.
  • غلامعلی نادریان، حسین مولوی وردنجانی، مریم هادی چوی، واله سجادی صفحه 208
    هدف
    برآورد شیوع رتینوپاتی نوزادان نارس (ROP: retinopathy of prematurity) و تعیین عوامل خطر ابتلا در نوزادان در معرض خطر بستری در بیمارستان های واجد بخش مراقبت ویژه نوزادان در شهر اصفهان طی سال های 1387-1382.
    روش پژوهشی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی گذشته نگر پرونده 604 نوزاد در معرض خطر ابتلا به رتینوپاتی نوزادان نارس مورد بررسی قرار گرفت. سوابق 106 نوزاد مبتلا به ROP با 498 نوزاد فاقد این عارضه در ارتباط با وزن حین تولد، سن داخل رحمی، اکسیژن درمانی، نوع زایمان، ازدواج فامیلی والدین، وضعیت چند قلویی و جنس مورد مقایسه قرار گرفت.
    یافته ها
    شیوع ROP در نوزادان مورد بررسی 5/17 درصد بود. در تحلیل تک متغیره زیرگروه ها (ابتلا و عدم ابتلا به ROP)، وزن کم حین تولد (01/0P<)، سن پایین داخل رحمی (01/0P<) و دریافت بیش تر اکسیژن (01/0P=) در گروه مبتلا به ROP از شیوع بالاتری برخوردار بود. در مورد سایر عوامل مورد بررسی اختلاف معنی دار آماری یافت نگردید.
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه ضرورت انجام غربالگری نوزادان در معرض خطر را مطرح می نماید. عوامل خطر همراه با ROP، وزن کم حین تولد و سن داخل رحمی پایین بودند.
  • مژگان رضایی کنوی، محمدعلی جوادی، طاهره چمنی صفحه 214
    هدف
    این تحقیق به منظور تعیین تظاهرات فراساختاری و تشکیل واکوئل (vacuole) در اندوتلیوم قرنیه افراد دهنده صورت پذیرفت.
    روش مطالعه
    در قرنیه دهنده مشکوک به واکوئله شدن لایه اندوتلیوم، اسلیت لمپ بیومیکروسکوپی و بررسی آسیب شناسی توسط میکروسکوپ کانفوکال و میکروسکوپ الکترونی ترنسمیشن (Transmission) صورت گرفت. یافته های فراساختاری با نتایج بررسی مشابه بر روی اندوتلیوم به ظاهر طبیعی فرد مبتلا به قوز قرنیه مقایسه گردید.
    یافته ها
    میکروسکوپ کانفوکال موارد متعددی از ساختمان های مدور تا بیضوی تیره را در داخل اندوتلیوم قرنیه دهنده نشان داد. در برش نیمه نازک این قرنیه نیز، ساختمان های کیست مانندی با اندازه متغیر داخل سیتوپلاسم اندوتلیوم نزدیک غشای سیتوپلاسمی خلفی نمایان گردید. در برخی نواحی این ساختمان ها به یکدیگر پیوسته و از سلول اندوتلیال خارج شده بودند. در بررسی توسط میکروسکوپ الکترونی ترنسمیشن، مشخص گردید برجستگی غشای سیتوپلاسمی خلفی سلول های اندوتلیال، ناشی از حضور واکوئل های به نسبت بزرگ و شفاف (از نظر الکترونی) در داخل سیتوپلاسم سلول ها می باشد. این تظاهرات در اندوتلیوم به ظاهر طبیعی چشم مبتلا به قوز قرنیه مشاهده نگردید.
    نتیجه گیری
    در این مطالعه تظاهرات میکروسکوپ کانفوکال و فراساختاری و حفره دار شدن سلول اندوتلیوم در قرنیه دهندگان مورد بررسی قرار گرفت. تصاویر میکروسکوپ کانفوکال را می توان به عنوان یک تصویر مرجع از نظر تشکیل واکوئل در اندوتلیوم به کارشناسان فنی بانک چشم معرفی نمود.
  • مقاله مروری
  • دکترمحمد پاکروان، آزاده دوزنده صفحه 219
    نوریت اپتیک به طور معمول افراد جوان را مبتلا می کند و در زنان شایع تر است. درگیری به صورت افت دید تحت حاد بروز می نماید که در اکثر افراد با درد اطراف چشم به ویژه هنگام حرکت چشم همراه است. در دوسوم موارد عصب بینایی قبل از ورود به چشم درگیر می شود و نمای سر عصب بینایی در این موارد طبیعی است. دید مرکزی اغلب مختل می گردد و نقص نسبی آوران مردمک (RAPD) و اختلال دید رنگی وجود دارد. انجام تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) در تمام بیماران مبتلا به نوریت اپتیک توصیه می شود. وجود پلاک در ماده سفید اطراف بطن مهم ترین عامل پیش آگهی ابتلای فرد به مالتیپل اسکلروز در آینده می باشد. به طور معمول در طول مدت یک ماه پس از حمله حاد، بهبود دید آغاز می گردد و استفاده از داروی متیل پردنیزولون وریدی به مقدار 250 میلی گرم هر 6 ساعت به مدت 3 روز و در ادامه 11 روز پردنیزولون خوراکی با مقدار یک میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، سبب تسریع بهبود دید بیماران در مدت 1 الی 2 هفته می شود. پردنیزولون خوراکی به تنهایی خطر عود را دو برابر افزایش می دهد و تجویز آن توصیه نمی گردد.
  • گزارش مورد بیماری
  • مسعود سهیلیان، نارسیس دفتریان صفحه 224
    هدف
    گزارش یک مورد بیمار مبتلا به فوندوس فلاوی ماکولاتوس (استحاله آتروفیک ماکولا) همراه با هامارتوم و اپی تلیوم حاوی رنگدانه شبکیه.
    معرفی بیمار: خانم 26 ساله با سابقه کاهش پیش رونده و تدریجی حدت بینایی هر دو چشم از سنین کودکی که در چشم راست از شدت بیش تری برخوردار بود، به بیمارستان لبافی نژاد مراجعه نمود. در معاینه اخیر، حدت بینایی اصلاح شده بر اساس چارت اسنلن در چشم راست 400/20 و در چشم چپ 200/20 بود. در بررسی بیومیکروسکوپی، در چشم راست توده برجسته در تمامی سطح ماکولا رویت شد که سبب نامنظمی ساختار فوندوس و عروق شبکیه گردیده بود. در سطح این ضایعه غشای اپی رتینال فیبروز قابل مشاهده بود. در بررسی چشم چپ در ناحیه مرکزی بازتاب طبیعی فووه آوجود نداشت و تغییرات لایه اپی تلیوم رنگدانه ای شبکیه در ناحیه فووه آمشهود بود. بررسی های فلورسین آنژیوگرافی، الکترورتینوگرام و الکترواکولوگرام موید فوندوس ماکولاتوس در مرحله پیش رفته در هر دو چشم و بررسی ایندوسیانین سبز عدم وجود نورگ زایی کورویید را تایید نمود.
    نتیجه گیری
    تاکنون ابتلای هم زمان فوندوس ماکولاتوس و هامارتوم شبکیه و اپی تلیوم حاوی رنگدانه شبکیه گزارش نشده است. اتفاقی بودن این یافته و یا وجود زمینه ژنتیکی مشترک از جهت توارث، هم زمان نیازمند مطالعه مجزا می باشد.
  • مقاله تصویری
  • پرویز ملکی فر، رسول ملک محمدی، مسعود سهیلیان صفحه 231
  • صفحه 232
|
  • Mehdi Khanlari, Ali Feizzadeh Page 159
    Purpose
    To assess Hoffer correction factor in measurement of axial length (AL) in eyes with phakic IOL implants.
    Methods
    In this descriptive historical cohort study, axial length was measured by ultrasound (US) and IOL Master in both phakic and pseudophakic modes in 24 eyes of 14 patients with Artisan intraocular lenses (IOLs) implanted for refractive purposes, Hoffer’s suggested formula for correcting ultrasound AL was applied to the data (cor-US) and all four datasets were compared to preoperative ultrasound AL values as standards.
    Results
    The mean difference between preoperative ultrasound measurements and postoperative readings by US (ALpo), IOLMaster in phakic mode (AL IOLMp), IOL Master in pesudophakic mode (AL IOLMpp) and US corrected with Hoffer factor (ALhc), were 0.01, 0.022, 0.13, and 0.61mm, with mean absolute differences of 0.23, 0.23, 0.26, and 0.25mm, respectively. In these readings, respectively 42.3%, 37.5%, 57.5%, and 46.2% of differences were greater than 0.2 mm, which is considered to be clinically important.
    Discussion
    Use of the Hoffer correction factor has no clinical application for a more accurate biometry in patients with an Artisan implant. The most reliable method in this type of patients is making an accurate record of their preoperative AL measured with ultrasound or IOL Master.
  • Alireza Baradaran-Rafii, Asiyeh Abdolahi, Mohammad Hossein Jabarpoor Bonyadi, Seyyed Ali Mirdehghan, Mohammad Zare Joshaghani, Bahram Einollahi, Mohammad Ali Javadi, Farid Karimian, Mohammad Reza Jafarinasab Page 167
    Purpose
    To investigate the outcomes of keratolimbal allograft (KLAL) for treatment of total limbal stem cell deficiency (LSCD).
    Method
    Patients with total LSCD and adequate tear production were included. A total of 27 KLAL procedures were performed in 21 eyes of 20 patients with LSCD. Immunosuppression was achived using mycophenolate and cyclosporine. Main outcome measure was improvement in vision; in addition, KLAL survival and post operative complications were studied.
    Results
    Mean follow up period was 22.14±11.83 months (range 6-39). Mean visual acuity improved from 2.53± 0.21 to 1.49±0.77 LogMAR (P<0.0001). Six KLALs never re-epithelialized and were considered as primary failures. Mean KLAL survival was 14.23±1.5 months. Graft survival rate was 61.9% at 1 year and 31% at 20 months. Complications included corneal ulcers in 6, glaucoma in 2 and scleral thining in 1 case.
    Conclusion
    Keratolimbal allograft surgery is successful in the short term for visual rehabilitation of patients with total limbal stem cell deficiency.
  • Alireza Baradaran-Rafii, Mohammad Ali Javadi, Mozhgan Rezaie Kanavi, Mohammad Hossein Jabarpoor-Bonyadi, Mehdi Aslani, Hossein Jamali, Farid Karimian Page 177
    Purpose
    To evaluate stem cell deficiency using impression cytology (IC) in patients with chronic and delayed-onset mustard gas keratopathy (MGK).
    Methods
    A consecutive series of patients with MGK underwent IC. Thirty-five eyes of 18 patients (all male) with mustard gas keratopathy were included in this observational case series. Presence of goblet cells on the corneal side of specimens was considered to indicate stem cell deficiency. Corneal involvement was graded as mild, moderate and severe. Relation between IC findings and clinical grading was evaluated.
    Results
    There was limbal stem cell deficiency in at least one quadrant of the cornea in all 35 eyes (100% of cases). No differences was found between impression cytology findings (positive versus negative for corneal goblet cells) among different quadrants (p= 0.378). Clinical grading was the same between nasal and temporal quadrants (P=0.266) and between superior and inferior quadrants (P= 0.263). Combining the superior and inferior quadrants (vertical zone) and also the nasal and temporal quadrants (horizontal zone) together, clinical grading was more severe in horizontal versus vertical zones (p< 0.001). There was no correlation between stem cell deficiency and clinical corneal severity (p=0.893).
    Conclusion
    Varying degrees of stem cell deficiency was demonstrated in all patients with chronic or delayed-onset MGK using IC. Clinical corneal manifestations are more severe in nasal and temporal quadrants. We found no correlation between stem cell deficiency and clinical manifestations. Other factors such as perilimbal conjunctival ischemia might play a role.
  • Seyyed Mehdi Modareszadeh, Mozhgan Rezaie Kanavi, Hossein Nazari, Khalil Ghasemi Falavarjani, Adel Ghasempoor Page 186
    Purpose
    To evaluate the safety of different doses of intravitreal bevacizumab in rabbit eyes.
    Methods
    Twelve eyes of 6 rabbits underwent intravitreal injection of 5, 7.5 and 10 mg of bevacizumab. In each rabbit, one eye was considered for bevacizumab injection and the fellow eye served for either placebo injection or observation. All eyes were examined before and 1, 2, 3, 7, 14 and 28 days after intravitreal injections. Electroretinography (ERG) was performed before and 14 days after the injections. 28 days after the injections, all eyes were enucleated and examined with light and electron microscopy.
    Results
    In the clinical examination, significant vitritis was observed in one of the 10 mg injected eyes from first post-injection which was eliminated by the 7th day. Cataract was seen in the same eye. Post-injection ERGs showed no significant changes. Increase in Muller-like cells was observed in the histological examination in the injected eyes.
    Conclusion
    Intravitreal injection of 5 and 7.5 mg doses of bevacizumab was safe in rabbit eyes; however, the 10 mg dose was associated with intraocular inflammation.
  • Abbas Bagheri, Reza Erfanian Salim, Hamid Ahmadieh, Ramin Noorinia, Omid Safaria, Saeid Karimi Page 193
    Purpose
    To evaluate the complications of scleral perforation during strabismus surgery and the role of cryopexy, laser therapy, and conservative management in an animal model.
    Methods
    In this experimental study, 42 pigmented-eye rabbits were included. An S-24 needle attached to a 6-0 polyglactin suture was passed through the sclera and into the vitreous cavity in both eyes of the animals. One eye of the rabbits received either laser therapy (n=20) or cryopexy (n=22) and the fellow eyes were left untreated (n=42). The incidence of complications was compared between the three groups.
    Results
    Cataracts developed in 7 (8.3%) eyes. Corneal opacity and transient localized sub-retinal fluid around the break were observed in one (1.2%) eye each. Other complications such as endophthalmitis and retinal detachment were not seen. There was no significant difference between the study groups in terms of complications.
    Conclusion
    Vision-threatening complications following scleral perforation during strabismus surgery are uncommon and long-term follow-up is sufficient for management of this complication.
  • Farid Karimian, Sepehr Feizi, Mohammad Reza Jafarinasab, Nasim Fard Esmaeil Pour, Saeid Ansari, Azadeh Doozandeh Page 199
    Purpose
    To compare visual outcomes and changes in high-order aberrations (HOAs) following conventional versus customized photorefractive keratectomy (PRK).
    Methods
    In this clinical trial, 58 eyes of 29 patients underwent myopic PRK using the Technolas 217Z excimer machine. After comprehensive evaluation for refractive surgery, one eye of each participant randomly received conventional ablation (group 1) while customized treatment was performed in the fellow eye (group 2). Changes in postoperative visual acuity, cycloplegic refraction, and contrast sensitivity function (CSF), HOAs and subjective complaints of halos and glare were compared between the two groups.
    Results
    Mean subject age was 26.7±6.0 years. Mean preoperative cycloplegic spherical equivalent refractive error and refractive astigmatism were -4.92±1.6 D and 0.91±1.0 D, respectively. There was no significant difference between the two groups in terms of preoperative HOAs and CSF. Mean follow-up period was 8.1±3.3 months. After the operation, total HOAs for 4 mm pupil was increased by 0.24±0.19 µm in group 1 and by 0.31±0.21 µm in group 2 (P<0.001). Corresponding figures for 6 mm pupil were 0.34±0.23 (range -0.08 to 0.75) and 0.52±0.32 (-0.04 to 1.43) µm respectively (P=0.03). The increase in postoperative HOAs was statistically significant in group 2 in the 6 mm zone (P=0.03) but not in the 4 mm zone (P=0.26). CSF was reduced in both groups, but there was no significant difference between the study groups in terms of postoperative CSF and subjective complaints.
    Conclusion
    HOAs significantly increased after PRK using conventional and customized ablation. The increase in HOAs after customized ablation was significantly greater than that after conventional ablation.
  • Gholam Ali Naderian, Hossein Molavi-Vardanjani, Maryam Hadipour, Valeh Sajjadi Page 208
    Purpose
    To determine the prevalence and risk factors for retinopathy of prematurity (ROP) in high risk premature infants admitted to NICU wards in Isfahan from 2003 to 2008.
    Methods
    In this retrospective case series, 604 records of high risk infants were reviewed in terms of gestational age, birth weight, oxygen supplementation, delivery method, history of consanguineous marriage, single or multiple births and gender.
    Results
    The prevalence of ROP was 17.5%. In univariate analysis, birth weight (P<0.01), gestational age (P<0.01) and supplemental oxygen (P=0.01) showed statistical difference between neonates with and without ROP. In other words, lower birth weight, lower gestational age and supplemental oxygen were associated with ROP. The relationship between other variables and ROP was not statistically significant.
    Conclusion
    The prevalence of ROP in this study emphasizes the importance of neonatal screening in our country. Low birth weight and gestational age were significant risk factors for the disease.
  • Mozhgan Rezaei Kanavi, Mohammad Ali Javadi, Tahereh Chamani Page 214
    Purpose
    To report the confocal microscopic features of endothelial vacuolation in donated corneas and to confirm the observed changes by transmission electron microscopy.
    Methods
    Confocal and transmission electron microscopy were performed on donated corneas with endothelial vacuole formation on slitlamp biomicroscopy. The ultrastructural findings were also compared with those of a normal-looking endothelium from a keratoconic cornea.
    Results
    Confocal microscopy revealed large numbers of dark round to oval-shaped structures within the endothelium, consistent with vacuolation which was confirmed by light and electron microscopy by the presence of variable-sized cyst-like structures within the endothelial cytoplasm mainly near the posterior cytoplasmic membrane in semithin preparations and observation of electron-lucent and relatively large-sized intracytoplasmic vacuoles on transmission electron microscopy. These features were not observed in the normal-looking endothelium of a keratoconic cornea.
    Conclusion
    In this report, confocal microscopic features of endothelial cell vacuolation are presented in donated corneas and confirmed by transmission electron microscopy. The confocal microscopic images can serve as a useful reference image for endothelial vacuolation.
  • Mohammad Pakravan, Azadeh Doozandeh Page 219
    Optic neuritis occurs in young patients, most often females, and presents as subacute monocular visual loss. Periocular pain, particularly with eye movement occurs in the majority of cases. The retrobulbar form occurs in 65% of cases and is associated with normal optic disc appearance at onset. The central visual field is usually affected and an RAPD and dyschromatopsia are present. Brain magnetic resonance imaging (MRI) is recommended in all cases of optic neuritis. Evaluation for periventricular white matter lesions is the single best test for assessing the risk of future multiple sclerosis (MS). Typical idiopathic neuritis begins to show improvement within one month, the use of intravenous methylprednisolone 250 mg every 6 hours for 3 days, followed by oral prednisolone 1 mg/kg/day for 11 days speeds recovery by 1 to 2 weeks. Oral prednisolone alone has shown no benefit, has been associated with an increased risk of recurrence and its use is not recommended.
  • Masoud Soheilian, Narsis Daftarian Page 224
    Aim
    To report a patient with fundus flavimaculatus or macular dystrophy with flecks, who came to medical attention due to deteriorated vision in one eye and combined hamartoma of the retina and retinal pigment epithelium.
    Case Presentation
    A 26 year old lady was referred with history of progressive decreased vision in both eyes since childhood with recently deteriorated vision in her right eye. In the last examination, visual acuity with correction was 20/400 in the right and 20/200 in the left eye. On biomicroscopic funduscopy, there was a mass-like lesion extending all over the macula in the right eye with distortion of the fundus and retinal vasculature. A thick epiretinal fibrous membrane covered the lesion. Left eye examination revealed lack of foveal reflex with an atrophic retina, retinal pigment epithelium and choriocapillaris accompanied by pigmentary changes. Diffuse flecks extended from the macula to the mid periphery. Elecroretinogram and electrooculogram confimed a diagnosis of advanced fundus flavimaculatus. Fluorescein angiography and indocyanine green imaging did not show any evidence of choroidal neovascularization.
    Conclusion
    There has been no report of concurrent macular dystrophy with flecks and combined hamartoma of the retina and retinal pigment epithelium in the literature. It is not clear whether this is an accidental association or there may be genetic footprints.