Journal of Dental School
Volume:24 Issue: 1, 2006

فلوئور مهمترین عنصری است که سطح دندان را تغییر میدهد، لذا مصرف در حد مجاز آن برای سلامت دندان مفید بوده و کاهش یا افزایش آن به بروز ضایعاتی در سیستمهای مختلف بدن از جمله سیستم دندانی منجر میشود. مقدار فلوراید آبهای سطحی حدود mg/1 5/0 بیان شده که از حد بهینه فلوراید آب شرب اعلام شده از طرف WHO (ppm1) کمتر میباشد. با توجه به اینکه طبق بررسی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بیش از 68% آب شرب استان خوزستان از طریق منابع سطحی تامین میگردد، فلوروزیس و پوسیدگی دندانی به وفور در سطح استان خوزستان مشاهده میشود. با در نظر گرفتن نقش فلوراید در کاهش پوسیدگی، این تحقیق با هدف تعیین میزان شیوع و شدت فلوروزیس، میانگین DMF و مقایسه آنها در شاخه های مارون، کارون و کرخه انجام گرفت.
در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 1152 دانش آموز 15-12 ساله مشغول به تحصیل در مدارس راهنمائی استان خوزستان از طریق مشاهده و مصاحبه و پرکردن پرسشنامه از لحاظ درجات مختلف فلوروزیس (شاخص Dean) و میزان DMFT (شاخص WHO) مورد معاینه قرار گرفتند. نتایج از طریق آزمون های آماریChi – square، آزمون t – student، همبستگی Pearson، Spearman و رگرسیون بر حسب مورد تجزیه و تحلیل شدند.
شیوع فلوروزیس در درجات مختلف در شاخه های مارون، کارون و کرخه به ترتیب 2/62%، 9/34% و 3/57% و میانگین DMF 37/1، 20/1 و 6/0 بدست آمد. با افزایش میزان فلوراید، شیوع فلوروزیس نیز افزایش نشان داد(001/0P<). در دو شاخه کارون و کرخه افزایش فلوراید آب آشامیدنی و شیوع فلوروزیس با کاهش DMFT همراه بوده، ولی در شاخه مارون با افزایش فلوراید آب آشامیدنی و شیوع فلوروزیس، DMFT نیز افزایش یافت.
استان خوزستان به دلیل دارا بودن آب و هوای گرم و مرطوب، مصرف بالای غذاهای دریائی و علاقه زیاد افراد این مناطق به نوشیدن چای باعث گردیده که علیرغم وجود فلوراید به غلظت کمتر از حد مطلوب و پیشنهادی WHO شیوع بالای فلوروزیس را شاهد باشیم. علاوه بر موارد ذکر شده اثرات تنوع نژادی، اقتصادی و فرهنگی در سطح استان بر یافته های حاصل از تحقیق به چشم می خورد.

تهیه ترمیم های محافظه کارانه مبتنی بر اصول دقیق و کاهش تجمع پلاک از اهداف دندانپزشکی ترمیمی میباشد. با توجه به اهمیت ترمیمهای صحیح و بدون نقص در سلامت انساج نگهدارنده دندان این تحقیق با هدف تعیین میزان شیوع اورهنگ در پرکردگی های همرنگ دندان (کامپوزیت) در بیماران درمان شده توسط دانشجویان بخش ترمیمی دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی در سال 81-1380 انجام شد.
مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی است که بر روی 350 بیمار مراجعه کننده به بخش ترمیمی دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی که توسط دانشجویان ترم 9 و 10 و رزیدنت های تخصصی درمان شده بودند صورت گرفت. اورهنگ براساس نوع حفره، مقطع تحصیلی دانشجو، سطوح دندانی و موقعیت اورهنگ نسبت به مارجین لثه از طریق مشاهده مستقیم توسط سوند استاندارد و نخ دندان مورد بررسی قرار گرفت. در موارد لازم برای این منظور از رادیوگرافی نیز استفاده گردید. داده ها توسط آزمون آماری chi – square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
براساس یافته های تحقیق، 52 درصد ترمیم های انجام شده دارای اورهنگ بودند که از آن میزان 9/10 درصد در حفره های کلاس II، 2/15 درصد در کلاس III، 5/17 درصد در کلاس IV و همچنین 4/8 درصد در حفره های کلاس V مشاهده شدند. از این میزان اورهنگ، 8/22 درصد در ترمیمهای انجام شده توسط دانشجویان ترم 9، 2/28 درصد در دانشجویان ترم 10 و 1 درصد نیز در میان دستیاران تخصصی مشاهده شد. شیوع اورهنگ در سطوح پروگزیمال برابر 7/43 درصد و در سطوح غیرپروگزیمال برابر 3/8 درصد بود.
تحقیق نشان دهنده وجود بیشتر اورهنگ در سطوح پروگزیمال، خلفی و قدامی، همچنین در نواحی حد لثه نسبت به نواحی زیر لثه و بالای لثه بود. همچنین اورهنگ در میان دانشجویان بیشتر از دستیاران مشاهده شد.

فلوئور مهمترین عنصری است که سطح دندان را تغییر میدهد، لذا مصرف در حد مجاز آن برای سلامت دندان مفید بوده و کاهش یا افزایش آن به بروز ضایعاتی در سیستمهای مختلف بدن از جمله سیستم دندانی منجر میشود. مقدار فلوراید آبهای سطحی حدود mg/1 5/0 بیان شده که از حد بهینه فلوراید آب شرب اعلام شده از طرف WHO (ppm1) کمتر میباشد. با توجه به اینکه طبق بررسی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بیش از 68% آب شرب استان خوزستان از طریق منابع سطحی تامین میگردد، فلوروزیس و پوسیدگی دندانی به وفور در سطح استان خوزستان مشاهده میشود. با در نظر گرفتن نقش فلوراید در کاهش پوسیدگی، این تحقیق با هدف تعیین میزان شیوع و شدت فلوروزیس، میانگین DMF و مقایسه آنها در شاخه های مارون، کارون و کرخه انجام گرفت.
در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 1152 دانش آموز 15-12 ساله مشغول به تحصیل در مدارس راهنمائی استان خوزستان از طریق مشاهده و مصاحبه و پرکردن پرسشنامه از لحاظ درجات مختلف فلوروزیس (شاخص Dean) و میزان DMFT (شاخص WHO) مورد معاینه قرار گرفتند. نتایج از طریق آزمونهای آماریChi – square، آزمون t – student، همبستگی Pearson، Spearman و رگرسیون بر حسب مورد تجزیه و تحلیل شدند.
شیوع فلوروزیس در درجات مختلف در شاخه های مارون، کارون و کرخه به ترتیب 2/62%، 9/34% و 3/57% و میانگین DMF 37/1، 20/ و 6/0 بدست آمد. با افزایش میزان فلوراید، شیوع فلوروزیس نیز افزایش نشان داد(001/0P<). در دو شاخه کارون و کرخه افزایش فلوراید آب آشامیدنی و شیوع فلوروزیس با کاهش DMFT همراه بوده، ولی در شاخه مارون با افزایش فلوراید آب آشامیدنی و شیوع فلوروزیس، DMFT نیز افزایش یافت.
استان خوزستان به دلیل دارا بودن آب و هوای گرم و مرطوب، مصرف بالای غذاهای دریائی و علاقه زیاد افراد این مناطق به نوشیدن چای باعث گردیده که علیرغم وجود فلوراید به غلظت کمتر از حد مطلوب و پیشنهادی WHO شیوع بالای فلوروزیس را شاهد باشیم. علاوه بر موارد ذکر شده اثرات تنوع نژادی، اقتصادی و فرهنگی در سطح استان بر یافته های حاصل از تحقیق به چشم میخورد.

یکی از اهداف انجام عمل جراحی راست فکی، بهبود وضع ظاهری صورت و افزایش هر چه بیشتر زیبایی بیمار می باشد. از طرف دیگر تغییرات نسج سخت با تغییرات نسج نرم همراه میباشند. با توجه به این موارد، همچنین اهمیت پاسخ و تبعیت نسج نرم از حرکات اسکلتی و دندانی، این تحقیق با هدف بررسی تغییرات نسج نرم از نمای نیم رخ فتوگراف بیمارانی که در سال 1378 در بیمارستان آیت الله طالقانی تحت عمل جراحی راست فکی قرار گرفته بودند انجام شد.
تحقیق به روش نیمه تجربی و با استفاده از تکنیک مشاهده صورت گرفت. فتوگراف نیم رخ 36 بیمار (12 مرد و 25 زن) در حالتNHP برای تغییرات استفاده شد و سه خط راهنما تحت عناوین، 1- خط راهنمای افقی حقیقی، 2- خط عمودی ساختگی، 3- خط تراگوکانتال انتخاب، سپس تغییرات لندمارکهای نسج نرم در سطح افق نسبت به خط عمودی ساختگی بررسی گردید. فتوگرافها قبل از عمل و 6 ماه بعد از باز کردن IMF تهیه و تغییرات نسج سخت با استفاده از آنالیزهای سفالومتری که بلافاصله قبل از عمل و 6 ماه بعد از باز کردن I MF تهیه شده بودند محاسبه گردید. لندمارکهای نسج نرم که مورد محاسبه قرار گرفتند عبارت بودند از:pn، sn، SLS، pgs، Ls و Li. همچنین لندمارکهای نسج سخت از نمای نیم رخ سفالوگرام عبارت بودند از: ANS، Apt، Is، Ii و pg.
نتایج نشان دادند تغییرات نسج نرم با تغییرات نسج سخت همزمان صورت گرفت. همچنین این تغییرات نسبت به تغییرات نسج سخت از نظر آماری معنی دار بود.
نسج نرم به دنبال تغییرات ایجاد شده در نسج سخت تغییر می یابد. در طراحی عمل جراحی راست فکی برای یک فرد باید عوامل متعددی از قبیل سن، جنس و نژاد به طور همه جانبه مورد بررسی قرار گیرد.

تاثیر وضعیت اقتصادی اجتماعی روی شرایط پریودنتال زنان باردار و افزایش ریسک تولد نوزادان کم وزن و نارس در زنان بارداری که دارای بیماری پریودنتال هستند توسط محققان گزارش شده است. با توجه به عدم وجود اطلاعات اپیدمیولوژیک در خصوص وضعیت پریودنتال زنان باردار شهر کرمان مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت پریودنتال و نیازهای درمانی خانمهای باردار روی خانم های باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر کرمان انجام شد.
این مطالعه توصیفی – مقطعی روی 148 زن باردار که به روش خوشهای تصادفی نمونه گیری شدند انجام شد. ابزار گردآوری داده ها بررسی فرمهای اطلاعاتی مشتمل بر دو بخش اطلاعات فردی و وضعیت پریودنتال براساس شاخصCPITN بود. معاینات توسط پروپ پریودنتال ویلیامز و آینه مسطح دندانپزشکی انجام گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری 2χ استفاده شد.
2/14% افراد دارای تومور حاملگی و 2/37% دارای افزایش حجم لثه بودند. شاخصCPITN با ماه حاملگی و سن افزایش می یافت. بین شاخصCPITN و متغیرهای سن، سطح سواد، وضعیت اشتغال، تعداد بارداری، تعداد فرزند، ماه فعلی بارداری و مراقبتهای قبلی دندانپزشکی و تعداد دفعات مسواک زدن ارتباط آماری معنیدار مشاهده شد.
براساس یافته های حاصل از این مطالعه بنظر میرسد که برنامه های آموزش بهداشت دهان و دندان در خلال دوران بارداری میتوانند به سلامت لثه و نسوج نگهدارنده دندان و همچنین سلامت نوزاد خانم باردار کمک نمایند.

مالاکلوژن میتواند روی شخصیت افراد تاثیر داشته باشد. تعدیل شخصیتی در افراد دارای مالاکلوژن مشکلتر بنظر میرسد. در پاسخ روانی - اجتماعی مالاکلوژن، چگونگی ارزیابی و احساس فرد از مشکلات دندانی - صورتی و تاثیر آنها بر زیبایی از همه چیز مهمتر است. هدف اصلی از این مطالعه بررسی میزان self satisfaction و self evaluation در دانشآموزان دوره راهنمایی و همبستگی میان متغیرهای تعیین کننده مالاکلوژن با میزان ارزیابی فرد از ظاهر دندانی خود و رضایت از آن میباشد.
در این مطالعه cross – sectional، 120 نمونه (58 دختر و 62 پسر) به صورت خوشهای دومرحلهای از 4 مدرسه راهنمایی (2 مدرسه دولتی، 2 مدرسه غیرانتفاعی) در شهر قزوین در سال 1382 انتخاب شدند. همه نمونه ها به صورت کلینیکی مورد معاینه ارتودنسی قرار گرفته، به سوالات مربوط به ارزیابی و رضایت از خود پاسخ دادند. برای تحلیلهای آماری از نرمافزارهای SAS 8 و SPSS 12 و برای ترسیم نمودارهای آماری از Excell 2000 استفاده شد. به دلیل کیفی بودن متغیرهای مستقل و وابسته برای آزمون معنی داری از دو آزمون کی – دو (Chi - square) و فیشر (Fisher exact test) استفاده گردید. در صورتی که شرایط آزمون کی – دو برقرار نبود، آزمون دقیق فیشر انجام میگرفت.
اورجت، کراودینگ و بینظمی شدید ماگزیلا با میزان ارزیابی فرد از ظاهر خود و اورجت و بینظمی شدید در مندیبل با میزان رضایت فرد از خود مرتبط بوده، هیچگونه تفاوتی در دو جنس مشاهده نشد. اورجت، تنها متغیری است که هم در میزان self evaluation و هم در self satisfaction تاثیرگذار است.
ظاهر صورت، فکین و دندانها در گروه سنی 15-12 ساله بر روی ارزیابی آنها از ظاهر خود و رضایت از آن تاثیر میگذارد.

با وجود تردیدهایی که در مورد لزوم وجود بافت لثهای در اطراف دندانها وجود دارد، افزایش عرض لثه کراتینیزه همچنان در مواردی خاص از اهمیت حیاتی برخوردار است. در میان روش های مورد استفاده، پیوند آزاد لثه متداولتر میباشد. اما از دیدگاه نظری روش های دیگر، همچون پیوند آزاد لثه نواری و پیوند آزاد بافت همبند دارای مزیتهائی هستند که میتوانند در انتخاب نوع پیوند موثر واقع گردند. این مطالعه با هدف ارزیابی این سه روش افزایش عرض لثه کراتینیزه انجام گردید.
تحقیق حاضر مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار بوده و اطلاعات جمع آوری شده از طریق مشاهده، مصاحبه و ثبت در فرم اطلاعاتی بدست آمد. بیماران به شکل ساده و با تقسیم تصادفی انتخاب میشدند و در یکی از سه گروه درمانی قرار میگرفتند. 21 ناحیه قدامی فک پائین با کمبود لثه کراتینیزه، تحت جراحی با یکی از سه روش پیوند آزاد لثه، پیوند آزاد لثه نواری و پیوند آزاد بافت همبندی قرار گرفتند. یک و شش ماه پس از جراحی، پیوندها از نظر میزان عرض لثه ایجاد شده، رضایت بیمار، هماهنگی رنگ پیوند با بافت مجاور، نیاز پیوند به ژنژیوپلاستی و عوارض پس از جراحی مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS استفاده شد بطوریکه برای توصیف متغیرهای کیفی شامل رنگ پیوند، هماهنگی رنگ پیوند با بافت مجاور، میزان رضایت بیمار و پریودنتیست خارج از طرح از نتایج کار، کانتور پیوند و لزوم انجام ژنژیوپلاستی به محاسبه درصد و فراوانی اقدام شد.جهت بررسی ارتباط متغیرهای کیفی از آزمون chi - square استفاده شد. همچنین جهت مقایسه تفاوت میانگین عرض لثه کراتینیزه بین سه گروه از آزمون غیرپارامتری Kruskal – Wallis استفاده گردید.
این مطالعه نشان داد که میزان عرض لثه کراتینیزه یک ماه پس از کاربرد سه روش پیوند آزاد لثه، پیوند آزاد لثه نواری و پیوند آزاد بافت همبندی به ترتیب به 28/5، 50/6، 00/5 میلیمتر افزایش یافت. این نتایج در ماه ششم نیز 42/6، 68/6، 14/4 میلیمتر بدست آمد. از نظر زیبائی با توجه به رنگ و کانتور پیوند، نتایج حاصل از کاربرد پیوند بافت همبندی آزاد بهتر از پیوند آزاد لثه نواری بود)05/0P<) و این در حالی بود که پیوند آزاد لثه نواری بهتر از پیوند آزاد لثهای بود)05/0P<). در مورد متغیرهای عوارض پس از جراحی، هماهنگی رنگ پیوند با بافت مجاور و یا لزوم انجام ژنژیوپلاستی تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. موفقیت کلی درمان با سه روش پیوند آزاد لثهای، لثه نواری و پیوند بافت همبندی به ترتیب 1/57%، 100% و 6/28% بدست آمد که با سطح معنیدار 015/0=P تفاوت آشکاری را نشان داد.
هر سه روش توانائی افزایش لثه کراتینیزه را دارا میباشند ولی روش پیوند آزاد لثه، خصوصا نوع نواری برای مواردی که به حداکثر عرض لثه کراتینیزه نیاز میباشد، توصیه میگردد. پیوند آزاد بافت همبند حداکثر زیبائی را در ناحیه ایجاد میکند و در صورت نیاز به هر دو شاخص فوق، پیوند آزاد نواری توصیه میشود.

Hypodontia (فقدان مادرزادی یک یا چند دندان دائمی) شایعترین آنومالی تکاملی دندان میباشد و میتواند به ایجاد مشکلاتی در ظاهر و زیبایی، جویدن، اکلوژن موثر باشد. آگاهی بیشتر از میزان وجود چنین مشکلاتی میتواند کمک موثری در امر شناسایی و پیشگیری از عوارض آنها باشد. هدف اصلی از این بررسی تعیین فراوانی Hypodontia یعنی فقدان مادر زادی یک یا چند دندان دائمی در دانش آموزان 15 ساله (دختر، پسر) اهواز در سال 1381 میباشد.
در این مطالعه توصیفی مقطعی نمونه گیری به روش خوشهای تصادفی انجام شد. جمع آوری اطلاعات به کمک پرسشنامه، رادیوگرافی پانورامیک و معاینه کلینیکی بر روی 866 نفر از دانش آموزان 15 ساله دبیرستانهای اهواز (دختر و پسر) صورت گرفت. برای تعیین تفاوت بین دو جنس از تست square-Chi استفاده شد.
نتایج تحقیق نشان داد شیوعHypodontia بدون احتساب مولر سوم 4% است که در جنس مونث 8/4% و در جنس مذکر 4/3% میباشد. شایعترین دندانهای غایب به ترتیب، لترال بالا با شیوع 8/35%، سپس پرمولر دوم پایین با شیوع 4/28%، سانترال پائین با شیوع 9/8% و پرمولر دوم بالا با شیوع 4/7% بودند. همچنین فقدان مادرزادی دندان در فک بالا شایعتر از فک پائین بود.
شیوع هیپودنشیا در اهواز معادل 4% است که نزدیک به سایر تحقیقات داخلی میباشد. شیوع آن در دختران نسبت به پسران از میزان بالاتری برخوردار است که از نظر آماری معنی دار نمیباشد.

استحکام اتصال ترمیم‎های باند شونده به عاج در دوام و موفقیت کلینیکی آنها نقش اساسی دارد. از طرفی به دلیل وقت‎گیر و پرهزینه بودن آزمایشات کلینیکی و پیشرفت سریع در مواد اتصال دهنده عاجی دستیابی به روشی ساده، سریع و استاندارد جهت ارزیابی استحکام اتصال آنها در تست‎های آزمایشگاهی ضروری است. هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر سرعت‎های متفاوت cross-head بر روی استحکام اتصال برشی دو نوع سیستم اتصال دهنده عاجی نسل چهارم (Scotchbond Multi-Purpose) و نسل پنجم (Single Bond) و طبقه‎بندی نوع شکست ایجاد شده (Cohesive، Adhesive یا Mixed) می‎باشد.
در این مطالعه تحلیلی تجربی چندمتغیری سطوح باکالی80 دندان پرمولر سالم توسط فرز الماسی چرخی شکل تا ناحیه راس کاسپ تراشیده شد تا عاج آنها اکسپوز گردد، سپس سطوح عاجی توسط دیسک‎های کاغذی همراه با اسپری آب و هوا مسطح گردیدند. در نهایت نمونه ها به دو گروه تصادفی 40تایی تقسیم شدند و طبق دستور کارخانه سازنده با اسید فسفریک 35% اچ شد، سیستم‎های اتصال دهنده عاجی Scotchbond Multi-Purpose و Single Bond بر روی نمونه ها بکار رفت. در مرحله بعد با استفاده از مولدهای پلاستیکی mm 5×3 کامپوزیت Z100 به نمونه ها متصل و هر گروه 40 تایی به چهار دسته تصادفی10تایی تقسیم گردید و میزان استحکام اتصال برشی دسته های اول، دوم، سوم و چهارم هر گروه به ترتیب با سرعت cross-head mm/min5/0، 1، 2 و 5 در دستگاه Dartec تعیین شد. سپس جهت تعیین نوع شکست ایجاد شده، نمونه های شکسته شده توسط دستگاه استریومیکروسکوپ با بزرگنمایی 56 مورد بررسی قرار گرفتند. در نهایت داده ها با استفاده از آزمونهای آماری تحلیل واریانس یکطرفه (one way ANOVA) و آزمون Duncan برای متغیرهای کمی و از آزمون X2 و آزمون دقیق فیشر برای متغیرهای کیفی استفاده شد.
یافته ها: بررسی های آماری نشان داد که در گروه Scotchbond Multi-Purpose بین میانگین استحکام اتصال برشی و نوع شکست نمونه ها که با سرعت cross-head (mm/min5/0و1) و (mm/min2و5) تحت آزمایش قرار گرفته بودند تفاوت معنی‎داری وجود نداشت(05/0P>)، ولی بین بقیه نمونه هایی که با سرعت cross-head (mm/min 5/0و2)، (mm/min 5/0و5)، (mm/min1و2) و (mm/min1و5) بررسی شده بودند، اختلاف آماری معنی‎دار بود(001/0P<). در گروه Single Bond هم بین میانگین استحکام اتصال برشی و نوع شکست نمونه هایی که با سرعت‎های cross-head متفاوت (mm/min 5/0،1،2و5) تحت آزمایش قرار گرفته بودند، اختلاف آماری معنی‎داری وجود نداشت(05/0P>).
نتیجه گیری: هرچند در بررسی استحکام اتصال برشی سیستم‎های اتصال دهنده عاجی، استفاده از سرعتهای cross-head متفاوت می‎تواند مقادیر استحکام اتصال و الگوی شکست ایجاد شده را تحت تاثیر قرار دهد، ولی سرعتهای cross-head کمتر از mm/min1 موجب شکست adhesive بیشتری شده، بنابراین جهت تستهای استحکام اتصال برشی ترجیح داده می‎شوند.

در مورد علت درگیری بعضی نواحی خاص لثه (نواحی دندان های 1 بالا و 6 بالا و پایین) در برخی بیماری های پریودنتال، هیچ توجیه قابل توجهی عنوان نشده است. با توجه به اینکه مناطق یاد شده نزدیک فورامن های محل گذر اعصاب قرار دارند و با توجه به اینکه نوروپپتیدها که از انتهای اعصاب آزاد می شوند، نقش مهمی در برانگیختن التهاب دارند، همچنین از آنجایی که به نقش SP و CGRP در بیماری های پریودنتال اشاره شده، بنابراین این تحقیق با هدف تعیین رابطه میان غلظت نوروپپتیدها با بافت سالم لثه نواحی مختلف دندانی صورت پذیرفت.
برای انجام این مطالعه تحلیلی، 17 نمونه بافت سالم لثه مربوط به دندان های 1 بالا و 6 بالا و پایین (گروه مورد) و 23 نمونه بافت سالم لثه مربوط به سایر نواحی دندانی (گروه شاهد) جمع آوری شدند. نمونه های جمع آوری شده مورد کشت 72 ساعته بافتی قرار گرفته، با روش EIA به تعیین غلظت SP و CGRP در مایع رویی (supernatant) کشت آنها اقدام شد. جهت انجام آنالیزهای آماری از آزمون های آماری غیرپارامتری (Non Parametric) Mann Whitney U و تعیین ضریب همبستگی Spearman استفاده گردید.
در تمامی نمونه های مورد مطالعه، به حضور قابل توجه هر دو نوروپپتید برخورد شد. در مورد CGRP مشخص شد که غلظت این نوروپپتید در لثه مربوط به نواحی دندانی 6 بالا و پایین، به طور قابل توجهی پایین تر از سایر نواحی بود (023/0» P). در مورد SP به اختلاف آماری معنی دار بین گروه های مورد و شاهد برخورد نشد.
براساس یافته های بدست آمده از این تحقیق و با توجه به حضور SP و CGRP در تمام نمونه های بافت سالم لثه می توان چنین نتیجه گیری کرد که این دو نوروپپتید، احتمالا در تنظیم و حفظ سلامت بافت لثه نقش دارند و با توجه به پایین تر بودن غلظت CGRP در نواحی دندانی 6 بالا و پایین، شاید بتوان یکی از دلایل درگیری بیشتر این نواحی را در برخی بیماری ها به پایین بودن غلظت این نوروپپتید نسبت داد.

امروزه بکارگیری ایمونوهیستوشیمی به یک ابزار مکمل برای تشخیص نئوپلاسم‎ها در کنار رنگ‎آمیزی های H&E تبدیل شده است. در نئوپلاسم‎های غدد بزاقی هنوز آنتیژن‎های اختصاصی شناسایی نشده و تعدادی از ایمونومارکرهای کمتر اختصاصی در تشخیص و طبقه‎بندی این نئوپلاسم‎ها به کار می‎روند که به خصوص در مورد نقش سلول‎های میواپی‎تلیال کمک‎کننده است. هدف از این مطالعه بررسی ایمونوهیستوشیمی مارکرهای سلول‎های میواپیتلیال (GFAP، اکتین، ویمنتین و S100) در پلئومورفیک آدنوما و موکواپی درموئید کارسینومای غدد بزاقی جهت تشخیص افتراقی این تومورها و تعیین هیستوژنز آنها است.
در این تحقیق توصیفی – تحلیلی با استفاده از روش نمونه گیری آسان، تعداد 25 نمونه پلئومورفیک آدنوما و 25 نمونه موکواپیدرموئید کارسینومای غدد بزاقی که با فرمالین فیکس و در پارافین غوطه‎ور شده بودند، برای بررسی حضور پروتئین‎های GFAP، muscle. Specific - Actin، ویمنتین و S100به روش استاندارد بیوتین - استرپتاویدین و Antigen Retrival رنگ‎آمیزی ایمونوهیستوشیمیایی شدند. سپس واکنش ایمنی در سلول‎های میواپی‎تلیال و ناحیه کندرومیگزوئیدی پلئومورفیک آدنوما و سلول‎های موکوسی، اپی‎درموئیدی و حد واسط موکواپیدرموئید کارسینوما ارزیابی و با کمک روش Regezi، scoreبندی شد.(0: منفی، 1+: رنگ‎پذیری پراکنده و کانونی، 2+: کمتر از 25% سلول‎ها مثبت، 3+: بین 25%50% سلول‎ها مثبت، 4+: بیشتر از 50% مثبت) اطلاعات به دست آمده با به کارگیری آزمون آماری Chi - square و با سطح معنیدار 05/0 (05/0P<) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
در هر 25 نمونه پلئومورفیک آدنوماها تمامی سلول‎های غیرلومینال و ناحیه کندرومیگزوئیدی برای GFAP و ویمنتین واکنش 4+ نشان دادند در حالی که در مورد اکتین واکنش 3+ 0 دیده شد (12 مورد منفی، 12 مورد 1+، 1 مورد 3+) و برای S100 واکنش4+ 1+ دیده شد (3 مورد 1+، 3 مورد 2+، 18 مورد 3+ و 1 مورد 4+). اما در هر 25 مورد موکواپی‎درموئیدکارسینوماها سلول‎های تومورال بدون توجه به درجه هیستوپاتولوژی برای تمام مارکرهای ذکر شده منفی گزارش شد و تنها استرومای همبندی با آنتی بادی های GFAP و ویمنتین رنگ گرفتند. مقایسه فراوانی این پروتئین‎ها در دو تومور از نظر آماری تفاوت معنی‎داری نشان داد (001/0P<). در مورد هر دو تومور واکنش ایمنی در غدد بزاقی فرعی و غدد بزاقی اصلی تفاوتی نشان نداد.
حضور مارکرهای سلولهای میواپی‎تلیال در پلئومورفیک‎آدنوما، تاکیدی بر حضور و نقش سلولهای میواپی‎تلیال در هیستوژنز این تومور می‎باشد و عدم تظاهر یا تظاهر حداقل این آنتی‎ژنها در موکواپی‎درموئیدکارسینوما نشاندهنده عدم تمایز سلولهای میواپی‎تلیال در هیستوژنز این تومور است. در حقیقت بررسی مارکرهای سلولهای میواپی‎تلیال می‎تواند در تشخیص افتراقی تومورهای غدد بزاقی با تمایز سلولهای میواپی‎تلیال و همچنین، در تعیین هیستوژنز این تومورها موثر باشد.

ویروس هرپس سیمپلکس علت طیف وسیعی از عفونتها در نواحی مختلف بدن می‎باشد. هرپس سیمپلکس تیپ I نوعی از این ویروس است که عامل دو بیماری دهانی ژنژیواستوماتیت حاد و تب خال میباشد. تاکنون داروهای متعددی برای درمان این ضایعات معرفی شده اند که هر کدام عوارض خاص خود را دارند. از این رو معرفی یک داروی گیاهی با حداقل تاثیرات جانبی برای درمان این ضایعات ضروری به نظر می‎رسد. سیر با توجه به دارا بودن خواص درمانی متعدد از جمله اثر ضد ویروسی می‎تواند داروی مناسبی باشد. بنابراین این تحقیق با هدف بررسی اثر ضد ویروسی سیر و استفاده از آن به عنوان یک داروی گیاهی در درمان ضایعات ناشی از HSVI صورت پذیرفت.
در این تحقیق تجربی جهت مطالعه به صورت همزمان می باشد از کشت سلول «هلا» برای انجام آزمایشات مختلف استفاده شد. ویروس مورد استفاده از طریق نمونه‎برداری از بیماران مبتلا به ضایعات دهانی تهیه گردید که بعد از افزایش عیار آن، توسط آزمایش TCID50 در کشت سلولی تیتر آن تعیین شد. در مرحله بعد غلظت سیتوتوکسیک هر دو نوع عصاره آبکی و الکلی سیر در کشت سلولی تعیین و سپس در آزمایش دیگری اثر ضد ویروسی دو نوع عصاره مورد بررسی قرار گرفت.
غلظتی از عصاره سیر که باعث مرگ در 50% سلولها گردید(CC50) به ترتیب برای عصاره آبکی و الکلی برابر 91/2 و 05/3 mg/ml و غلظتی که باعث 60% کاهش در اثرات سیتوپاتیک ویروس شد (IC50) به ترتیب برابر 13/1 و 98/0 mg/ml بدست آمد.
بطور کلی یافته های این پژوهش بیانگر اثر بازدارندگی بارز هر دو نوع عصاره سیر بر روی HSVI می‎باشد. از طرفی سیر دارای اثرات سیتوتوکسیک نیز هست که در غلظتهای بالاتر از غلظت های ضد ویروسی نمایان می‎شود.

تجویز نابجای داروها توسط کادر پزشکی در اکثر جوامع و حتی کشورهای پیشرفته وجود دارد. از آنجا که تاکنون در مورد الگوی نسخهنویسی دندانپزشکان در ایران مطالعهای صورت نگرفته است و تنها در مطالعات محدودی به تجویز آنتیبیوتیکها توسط دندانپزشکان قزوین اشاره گردیده است، مطالعه حاضر با هدف بررسی الگوی نسخهنویسی دندانپزشکان استان کرمان طی یک دوره یک ساله انجام پذیرفت.
این مطالعه توصیفی مقطی با بررسی850 نسخه که بصورت تصادفی از میان 10500 نسخه موجود دندانپزشکان در سال 1380 که از مرکز بیمه خدمات درمانی استان کرمان جمعآوری شده بودند انجام گرفت. سپس نسخ هر فصل جدا شده، در نهایت برای هر فصل بین 215-210 نسخه از لحاظ سن و جنس مراجعه کنندگان، فصل تجویز، دسته داروئی، نام داروی تجویز شده و راه تجویز دارو مورد ارزیابی قرار گرفتند.
از لحاظ سن و جنس بیماران مراجعه کننده به دندانپزشکان استان کرمان تفاوت معنی داری مشاهده نشد. میانگین اقلام داروئی تجویز شده توسط دندانپزشکان استان کرمان 64/0±03/2 قلم دارو بود. اکثر اقلام داروئی (81 درصد) از طریق خوراکی تجویز شده بودند. آنتیبیوتیکها (2/82%)، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (62%) و داروهای ضددرد (7/32%) جزء شایعترین داروهایی بودند که توسط دندانپزشکان استان کرمان تجویز شده بودند. آموکسی سیلین (50%) بیشترین موارد تجویز را در بین آنتیبیوتیکها داشت و ایبوپروفن (3/34%) و مفنامیک اسید (5/26%) پرمصرفترین داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی بودند.
نتایج مطالعه حاضر نشان داد که عملکرد دندانپزشکان استان کرمان در مورد تعداد اقلام دارویی در هر نسخه مناسب است، اما مقادیر تجویز آنتیبیوتیکها و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی بسیار بالاتر از مقادیر تجویز شده در سایر مطالعات است که این امر لزوم تغییر در الگوی نسخهنویسی دندانپزشکان استان کرمان را ضروری میسازد.

علاوه بر میکروارگانیسم ها، عوامل متعدد دیگری نیز در ایجاد پوسیدگی دندان دخالت دارند که پاسخ های ایمنی میزبان از جمله آنها می باشند. از میان عوامل مختلف سیستم ایمنی، در مورد نقش نوتروفیل ها در جلوگیری یا بروز پوسیدگی دندان، علیرغم اینکه بعنوان اولین خط دفاعی بحساب می آیند، تحقیقات چندانی صورت نگرفته است. با توجه به مطالب فوق این تحقیق با هدف تعیین میزان کموتاکسی نوتروفیل های خون در افراد مبتلا به پوسیدگی دندان انجام پذیرفت.
برای انجام این مطالعه توصیفی، 50 نفر از دانشجویان دندانپزشکی سال های چهارم، پنجم و ششم که مبتلا به پوسیدگی دندان بودند، انتخاب شدند. سپس جهت انجام آزمایش کموتاکسی، میزان 10 میلی لیتر خون هپارینه از نمونه ها گرفته شد و پس از جداسازی نوتروفیل ها با استفاده از دکستران، اقدام به اندازه گیری میزان کموتاکسی این سلول ها با استفاده از روش Modified Boyden شد. داده ها توسط آزمونهای آماری ANOVA، t و تعیین ضریب همبستگی Pearson مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
براساس آزمایش مزبور، میزان کموتاکسی نوتروفیل ها در افراد مورد مطالعه، حدود 08/12±38/94 میکرومتر برآورد گردید. با انجام آزمونهای آماری مشخص شد که بین کموتاکسی نوتروفیل ها و DMF، همبستگی و اختلاف آماری معنی داری وجود ندارد. اما با مقایسه میزان کموتاکسی نوتروفیل ها با درجه پوسیدگی فعال، بین درجات صفر و 5 (000/0≈P) و درجات 1 و 5 (016/0≈P) پوسیدگی فعال، از لحاظ میانگین کموتاکسی نوتروفیل ها، اختلاف آماری معنی دار مشاهده شد.
براساس یافته های بدست آمده از این تحقیق می توان چنین نتیجه گیری کرد که در بروز پوسیدگی دندان، احتمالا نقص در کموتاکسی نوتروفیل ها مطرح نمی باشد. به عبارت بهتر، نه تنها در مورد پوسیدگی به نقص در کموتاکسی این سلول برخورد نمی شود بلکه احتمالا کموتاکسی آن، ارتباط مستقیمی با درجه فعال بودن پوسیدگی دارد. البته جهت اثبات فرضیه فوق، به انجام تحقیقات بیشتر نیاز می باشد.

در ایران، در نواحی خاصی از شهرستان رامسر، مناطقی وجود دارند که سطح پرتوزایی طبیعی در آنها بسیار بالا میباشد. در واقع، سطح پرتوزایی زمینهای در برخی مناطق رامسر، به عنوان یکی از بالاترین سطوح شناخته شده در جهان میباشد. پرتوزایی زمینهای بالا در این مناطق از رامسر، به طور اولیه، به علت حضور مقادیر بسیار بالا از رادیم 226 و فراورده های ناشی از واپاشی آن (مانند گاز رادن) است که به وسیله چشمه های آب گرم به سطح زمین آورده میشوند. با توجه به تمایل رادیم 226 به رسوب در بافتهای معدنی نظیر دندان و استخوان، هدف از انجام این مطالعه، بررسی وضعیت سلامت دندانها و انساج نگهدارنده آنها (پریودنشیم)، در ساکنان مناطق دارای پرتوزایی طبیعی به میزان بالا، در مقایسه با منطقه کنترل، در شهرستان رامسر بود.
این مطالعه تحلیلی، به صورت مورد و شاهدی با استفاده از روش تمام شماری و تکنیک مشاهده و مصاحبه، بر روی 322 نفر (شامل 178 نفر در گروه مورد و 144 نفر در گروه شاهد) انجام گرفت. شاخصهای مورد استفاده برای ارزیابی وضعیت سلامت دندانها و انساج پریودنشیم در دو گروه، شامل DMFT و CPI بودند. برای ورود داده ها و رسم نمودارها نرم افزار Excel 2000 به کار رفت و انجام آزمونها و تحلیل داده ها، با استفاده از نرم افزارهایSPSS 11 و SAS 8 انجام گرفت.
نتایج، تفاوت معنی داری را در مورد هر دو شاخص DMFTو CPI (به ترتیب:01/0P-value< و 05/0P-value<)، نشان داد. میانگین DMFT در گروه اول، (10/6±13/13)، و در گروه کنترل، (61/6±83/10)، بود. در مورد شاخص CPI، به ترتیب در مناطق با پرتوزایی بالا و پایین، درصد افرادی که پریودنشیم آنها سالم بود، 1/1%، و 9/6%، درصد افرادی که بالاترین نمره تعلق گرفته به آنها، 1 (خونریزی در موقع پروبینگ) بود، 6/9% و 9/13%، درصد افرادی که بالاترین نمره تعلق گرفته به آنها، 2 (وجود جرم زیرلثهای) بود، 6/50% و 3/49%، درصد افرادی که بالاترین نمره تعلق گرفته به آنها، 3 (وجود پاکت کم عمق) بود، 4/35% و 7/25%، و درصد افرادی که بالاترین نمره تعلق گرفته به آنها، 4 (وجود پاکت عمیق) بود، 4/3% و2/4% بدست آمد. در صورتی که کدهای 3 و 4 را که نشاندهنده قطعی بیماری پریودنتال میباشند، رویهم به عنوان یک سطح (سطح بیماری عمده پریودنشیم) در نظر بگیریم، درصد پاکت پریودنتال (کم عمق و عمیق)، در منطقه دارای پرتوزایی بالا، 8/38% و در منطقه کنترل، 9/29% به دست میآید.
نتایج به دست آمده در مورد شاخصهای DMFTوCPI، وضعیت سلامت دندانها و انساج نگهدارنده آنها را، در افراد ساکن در مناطق با پرتوزایی بالا، متفاوت از منطقه کنترل، و در مجموع، نامناسبتر نشان داد. این تفاوت، با هیچیک از متغیرهای جنسیت، سن، وضعیت سواد، استعمال سیگار، تعداد دفعات مسواک زدن در روز (و شاخص پلاک دندانی، که نسبت به تعداد دفعات مسواک زدن در روز، نماینده مناسبتری از وضعیت بهداشت دندانهای فرد میباشد)، مراجعه جهت چک آپ دندانپزشکی و نوع آب مصرفی توسط ساکنان دو منطقه، قابل توجیه نبود.

در جامعه ما، هنوز پوسیدگی های زودهنگام دندانهای شیری (early caries) و پوسیدگی های ناشی از شیشه شیر (Baby bottle tooth decay) در کودکان به کرات دیده میشوند. این دندانها جهت پیشگیری از پیشرفت پوسیدگی و بروز عفونت و درد فوری به ترمیم نیاز دارند. نظر به اینکه سن کودک، هنگام درمان این پوسیدگی ها بسیار کم بوده و کودک غالبا همکاری لازم برای تزریق بیحسی موضعی و روش های معمولی مکانیکی برداشتن پوسیدگی را ندارد، استفاده از روش های مناسبتری به عنوان جایگزین که کمک زیادی به کودک و دندانپزشک نماید، ضروری بنظر میرسد. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر برداشتن پوسیدگی، به روش شیمیایی - مکانیکی، بر ریزنشت ترمیمهای کامپوگلاسدر مولرهای شیری است.
در این مطالعه تجربی، که بصورت آزمایشگاهی انجام گردید، 70 مولر شیری کودکان کمتر از 5 سال با پوسیدگی پروگزیمالی (به شکل حفره) کشیده شده با روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. دندانها بطور تصادفی به دو گروه، تقسیم شدند. در یک گروه حذف پوسیدگی به روش مکانیکی توسط فرز روند کار باید با هندپیس دور کند و در گروه دیگر پوسیدگی به روش شیمیایی مکانیکی توسط ژل Carisolvمطابق دستور کارخانه سازنده حذف گردید. سپس همه نمونه ها توسط ماده ترمیمی کامپوگلاس ترمیم شدند. پس از آن نمونه ها در حرارت C o 37 به مدت24 ساعت نگهداری شده، سپس مورد ترموسایکلینگ قرار گرفتند. بدنبال آن نمونه ها به فاصله 2-1 میلیمتر از لبهترمیم (به استثنای لبه اکلوزالی) با دو لایه لاک ناخن سیل شده و در محلول فوشین باز یک 5/0 درصد به مدت 24 ساعت در حرارت C o 37 غوطهور شدند. سپس توسط دستگاه برش بصورت مزیودیستالی برش داده شدند. میزان نفوذ رنگ که معیار میزان ریزنشت است توسط استریومیکروسکوپ نوری با بزرگنمایی x40 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بصورت کیفی به وسیله آزمونهای آماری chi square و نسبتها و همچنین بصورت کمی توسط آزمون t آنالیز شدند.
آزمونهای کیفی نشان دادند که نفوذ رنگ در دیواره ژنژیوال و اگزیال در گروه شیمیایی مکانیکی کمتر از گروه مکانیکی است و این تفاوت از نظر آماری معنیدار است. آزمون کمی نیز نشان داد که طول نفوذ رنگ در دیواره های ژنژیوال و اگزیال (برحسب میلیمتر) در روش شیمیایی مکانیکی کمتر از روش مکانیکی است و این تفاوت از نظر آماری معنی دار است.
میزان ریزنشت در ترمیمهای کامپوگلاس، بدنبال حذف پوسیدگی با روش شیمیایی مکانیکی، نسبت به روش مکانیکی کمتر است بنابراین میتوان در موارد لزوم، این روش را جایگزین روش رایج نمود.

برای انتخاب یک ماده ترمیمی دندانپزشک باید معیارهای متعددی را برای هر موقعیت در نظر داشته باشد. یکی از این معیارها و ویژگی ها، استحکام باند میان ماده ترمیمی و دندان میباشد. برقراری باند مستحکم و دائمی به مینا و عاج، ویژگی مطلوب یک ماده ترمیمس است که از ریزنشت و عواقب مضر آن جلوگیری میکند. بنابراین این مطالعه با هدف مقایسه استحکام میکروبرشی ناحی های S.E Bond به عاج دندانهای شیری انجام شد.
در این تحقیق تجربی که از نوع controlled trial میباشد تعداد 20 عدد دندان کانین شیری که فاقد هر گونه پوسیدگی، شکستگی و آنومالی ساختاری بودند، کشیده شده، پس از ضدعفونی کردن، در داخل سالین در دمای اتاق نگهداری شدند. هر دندان از طریق ground section به صورت باکولینگوالی به دو نیمه تقسیم شد. از بین دو نیمه مزیالی و دیستالی حاصل، یکی از آنها به صورت تصادفی برای بررسی انتخاب شد. کامپوزیت رزین (Ap – x: A2) در داخل mircro bore tygon tubing با ارتفاع mm1 و قطر داخلی mm 7/0 قرار گرفته، پک شد. پس از اینکه self - etch primer (طبق دستور کارخانه مصرفی) بر روی عاج ناحیه انسیزال و سرویکال (سمت باکال) بکار رفت، tygon tube های محتوی کامپوزیت بر روی این نواحی قرار داده شده، به مدت 40 ثانیه کیور شدند. microshear bond strength از طریق دستگاه microshear تعیین و mode of failure نیز توسط استریومیکروسکوپ بررسی شد. همچنین از نواحی انسیزال و سرویکال کانین های شیری دو نمونه به صورت تصادفی به منظور بررسی جهت توبولهای عاجی در این نواحی توسط SEM انتخاب شد. در نهایت از آنجا که آزمون Kolmogorov–smirnov توزیع داده ها را نرمال نشان داد از آزمون student t test جهت تجزیه و تحلیل داده ها و جهت بررسی متغیر mode of failure از آزمون chi – square استفاده شد.
مشاهدات SEM آشکار ساخت که توبولهای عاجی در هر دو ناحیه انسیزال و سرویکال به صورت مایل میباشند، بنابراین هیچ اختلافی در جهت توبولهای عاجی میان این دو ناحیه وجود نداشت. میانگین microshear bond strength در ناحیه انسیزال برابر با MPa 67/10±88/33 و در ناحیه سرویکال برابر با MPa72/11±79/28 بود. adhesive failure نیز فراوانترین mode of failure مشاهده شده در هر دو گروه بود.
microshear bond strength با استفاده از S.E Bond هیچ اختلاف آماری معنی داری میان عاج دو ناحیه انسیزال و سرویکال دندان شیری نشان نداد.

پزشکی مبتنی بر شواهد (Evidence-based medicine) عبارت است از پیدا کردن، ارزیابی و استفاده از نتایج پژوهشهای جدید به صورت سیستماتیک و براساس تجارب کلینیکی(1). تعریف فوق شامل دندانپزشکی و کلیه شاخه های آن از قبیل ارتودنسی نیز میشود.
هنگامی که اصطلاح پزشکی مبتنی بر شواهد برای اولین بار پا به عرصه گذاشت کلینسینها از تبدیل آن به یک موضوع دستوری اجباری نگران بودند. ولی حامیان پزشکی مبتنی بر شواهد به این موضوع تاکید کردند که یک کلینسین موفق تنها از تجارب کلینیکی شخصی و یا از نتایج مقالات مفید در دسترس استفاده نمیکند بلکه نتایج هر دو را به کار میبندند(3،2). اگر ریسک استفاده از تجارب روزمره کلینیکی که در برخی موارد ارزش تعمیم به عموم را نیز دارند توسط شواهد مستدل کنترل نگردد ممکن است در برخی بیماران کاربردی نداشته باشند. تجارب کلینیکی که براساس شواهد مستدل بدست نیامدهاند بیشتر به یک حکایت یا سنت شباهت دارند و ریسکهای مرتبط با آنان مطمئنا به نفع بیماران نخواهد بود. بنابراین شواهد مستدل بدون اینکه جایگزین تجارب شخصی کلینسینها گردند جایگاه آنها را به دلیل نقش تعیین کننده در بهکارگیری درباره بیماران به عنوان قسمتی از یک تصمیمگیری کلینیکی نشان میدهند. با در نظر گرفتن این موارد میتوان نتیجه گرفت پزشکی مبتنی بر شواهد به معنای هماهنگ ساختن تجارب کلینیکی افراد با شواهد مستدل بدست آمده از تحقیقات سیستماتیک میباشد...